~Τα λόγια πέφτουν σαν ατέλειωτη βροχή σε ένα χάρτινο κύπελλο. Γλιστρούν καθώς περνούν, γλιστρούν και φεύγουν στην άλλη άκρη του κόσμου~
Beatles,1970
Κοιτάζω τις αναμνήσεις του φαψεμποοκ. Μου βγαίνει ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια που είχα δημοσιεύσει την περασμένη χρονιά, για να μου φρεσκάρει την ακόμη ενεργή ανάμνηση που είχα όταν επικολλούσα τον σύνδεσμο 365 μέρες πριν.
22 Νοεμβρίου 2017; Έχω να δημοσιεύσω κάτι από πέρυσι, αλλά η βιβλιοθήκη του υπολογιστή μου βρίθει από σκόρπιες προκείμενες που αμφισβητώ κάθε επομένη.
Όπως λένε και οι Beatles, ‘’τίποτα δεν θα αλλάξει τον κόσμο σου’’ και αυτό το τραγούδι για τους λάτρεις, δεν είναι παρά υποστηρικτικό της ανθεκτικότητας του ”εγώ” μας , σε ένα ταξίδι που οι στροφές παρασέρνουν περίσσια αξεσουάρ από το παράθυρο, όταν βρίσκεσαι κόντρα στον αέρα της κατεύθυνσης.
~Σκέψεις περιφέρονται σαν ανήσυχος άνεμος μέσα σ’ ένα γραμματοκιβώτιο
Κατρακυλούν τυφλά καθώς οδεύουν στην άλλη άκρη του κόσμου~
Beatles,1970
Και όντως, εξακολουθώ να είμαι εγώ, ταυτότητα και κίνητρα.
Μα κι όμως, πολλά άλλαξαν τον κόσμο μου.
Σε περιόδους χαράς και ερεθιστότητας, υποσχόμαστε να είμαστε πάντοτε εμείς.
Σε περιόδους στεναχώριας και ανηδονίας, ελπίζουμε να αλλάξουμε εμείς.
Από το άσπρο στο μαύρο, καθοδηγούμε τα βήματα μας κυκλικά, κρατώντας σφιχτά την γαλήνια ανάμνηση ως παρωπίδα ασφαλείας και ελπίδας, ότι θα ξαναδιαβούμε το κατώφλι του μικρού σπιτιού που χτίσαμε και κρύψαμε καλά. Εκεί που το σπιτικό φαγητό γεμίζει ευωδιές τον αέρα και η μόνωση δεν αφήνει ούτε ψήγμα παγερού αέρα να αναταράξει τις αρθρώσεις μας.
Εκεί που τα θεμέλια είναι γερά και επιτρέπουν την εξ’ολοκλήρου χαλάρωση.
Μα όλα αυτά νοητικά, γιατί αφήσαμε το σπίτι για καλύτερες ευκαιρίες. Το μέγεθος της πόρτας ήταν για άλλες διαστάσεις και όπως ήταν φυσικό μεγαλώσαμε.
Η αλλαγή όμως είναι κάτι αναπόφευκτο, καθώς και η αδράνεια αχρηστίας, αν δεν είναι μεταπροϊόν της διέγερσης.
Δεν φαίνεται βραχυπρόθεσμα παρά μόνο αν δράσουμε επιπόλαια.
Θέλει χρόνο και υπομονή και ακόμη και αν δεν την θελήσεις, είναι προϊόν της εξέλιξης.
Οι αλλαγές στο περιβάλλον θα αλλάξουν και σένα. Και εσύ θα αλλάξεις το περιβάλλον.
Σε μια κυκλική τροχιά που δρούμε τετράγωνα καθώς ”Μαθαίνουμε” την κατεύθυνση.
Και πάμε πάλι κυκλικά.
Μαθαίνοντας τα γενικά εστιάζουμε σε αυτά που μας ενδιαφέρουν, ώσπου αμφισβητούμε ότι έστω κάτι μάθαμε από τα γενικά ή ακόμη και έστω ότι κάποιος ξέρει να μας πει.
Κάπως έτσι είναι και η έκφραση. Διέγερση για τον συγγραφέα όταν ολοκληρώνει ένα έργο και αμφισβήτησή του με το που ολοκληρώσει το επόμενο. Και κάπως έτσι διαπιστώνει την αλλαγή του… την πρόοδό του.
Γιατί ακόμη κι η άσχημη συνειδητοποίηση μια πρόοδος είναι…
Και κάπως έτσι πάει με τις λέξεις. Έχουν κι αυτές μάλλον κάποια κίνηση.
Ταξιδεύουν στην άκρη του κόσμου για να επανέλθουν στα αυτιά μας δριμύτερες όταν λάχει, και να θυμηθούμε τι υπόσταση τους δίναμε τότε και πόσο αποκλίνουμε ή επαυξάνουμε στο σήμερα.
Έτσι κάπως κυκλικά, ‘’τίποτα δεν αλλάζει τον κόσμο μας’’ .
Ο κόσμος αλλάζει κομμάτια μας και αθροιστικά όλα τα κομμάτια συντελούν στην αλλαγή του κόσμου μας. Οτιδήποτε για χάριν επιβίωσης όπου βάση συνταγής η εξέλιξη.
Ότι βοηθά στην εξέλιξη, θα επιβιώσει
Ότι δε βοηθά, θα πάψει να υπάρχει. (Darwin)
Και όσο και αν επαναλαμβάνουμε την φράση με τους Beatles, μειώνεται η ψυχική δραστηριότητα και μπορούμε να πιστέψουμε..
Και όσο πιστεύουμε ελπίζουμε.
Και αν δε ξέρουμε τι ελπίζουμε, ο κύκλος έχει προνοήσει για μας, επιτρέποντας μας να τον χαράσσουμε σε κατευθύνσεις που δεν έχουν αδιέξοδα.
Jai guru deva om, λοιπόν.
Ευχαριστίες στον γκουρού Ντεβά, λοιπόν.
Beatles, 1970
