Η εμπειρία, η πρακτική εφαρμογή και μπόλικη αλήθεια για τον εθελόντισμο.
Στα 18 μου μου ζήτησαν να γράψω μια έκθεση για τον εθελοντισμό. Στην ουσία δεν ήξερα τι είναι. Εξάλλου πώς μπορείς να ξέρεις τι ακριβώς είναι κάτι αν δεν το έχεις ζήσει; Ήξερα τη λέξη μόνο από βιβλία και βοηθήματα. Πίστευα ότι ο εθελοντισμός είναι κάτι καλό. Τίποτα παραπάνω. Ήταν μια έκθεση με θεωρίες, λίγο Αριστοτέλη από τα Αρχαία, τυπική εξιδανίκευση του θέματος και σίγουρος βαθμός.
Στα 20 μου έγινα εθελόντρια. Τα λόγια τελείωσαν και άρχισαν οι πράξεις. Στα 23 μου ζήτησαν να γράψω ένα άρθρο για τον εθελοντισμό. Τώρα δεν χρειαζόμουν βοηθήματα. Ούτε θεωρίες. Ήξερα τι να πω για τον εθελοντισμό. Τώρα ήξερα ότι είναι κάτι καλό. Κάτι πολύ καλό.
“Με τον εθελοντισμό μπορείς να βοηθήσεις ή ακόμη και να σώσεις εκείνους που σε έχουν ανάγκη. Εξάλλου αυτό δεν σημαίνει εθελοντισμός; Η προσφορά βοήθειας σ’ έναν άνθρωπο, που βρίσκεται σε δεινή κατάσταση, χωρίς κανένα οικονομικό όφελος.”
“Γιατί όμως να γίνουμε εθελοντές; Για ποιό λόγο να θέλουμε να βοηθήσουμε τους άλλους ανθρώπους; Γιατί να επιθυμούμε να συμμετάσχουμε σ’ένα δύσκολο αγώνα ενώ δεν μας υποχρεώνει κανείς;”
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να γίνει κάποιος εθελοντής, καθώς και πολλά είδη εθελοντικών ομάδων. Άλλες συμβάλλουν στη διακπεραίωση πολιτιστικών εκδηλώσεων, φεστιβάλ, που ουσιαστικά εξοικονομούν ανθρώπινο δυναμικό χάρη στους εθελοντές.
Άλλες όπως ο «Ερυθρός Σταυρός», το «Χαμόγελο του Παιδιού» παρέχουν ουσιαστική και έμπρακτη βοήθεια σε ανθρώπους, που αντιμετωπίζουν προβλήματα. Και τα δύο είδη ομάδων αποτελούν εθελοντισμό. Και στις δύο συμμετέχεις αφιλοκερδώς. Και από τις δύο κερδίζεις εμπειρίες. Μόνο που τα κίνητρα είναι διαφορετικά τόσο από τους εθελοντές όσο και από τις ομάδες που τις στελεχώνουν.
Έχοντας μια σφαιρική εμπειρία από διαφορετικές εθελοντικές ομάδες προτιμώ το δύσκολο δρόμο, την έμπρακτη βοήθεια.Ψηφίζω εκείνους που προσπαθούν να κάνουν τον κόσμο λίγο καλύτερο μέσω της δράσης τους. Ναι, κάθε είδους εκούσια βοήθεια είναι σημαντική, το θέμα, όμως είναι ποια θα κάνει τη διαφορά μέσα σου!
Ο λόγος που έγινα εθελόντρια ήταν γιατί μου αρέσουν τα παιδιά. Τα χαρούμενα παιδιά. Δεν το σκέφτηκα καθόλου γιατί ήξερα ότι αν το σκεφτόμουν δεν θα το έκανα.
“Με τον εθελοντισμό ο άνθρωπος δεν βοηθά μόνο τους άλλους ανθρώπους, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό. Ολοκληρώνεται ως προσωπικότητα καθώς εκπληρώνει το χρέος του απέναντι στο κοινωνικό σύνολο.”
“Ως εθελοντής γίνεται ενεργό μέλος της κοινωνίας, εργάζεται και εξυπηρετεί τις ανάγκες των ανθρώπων που τη χρειάζονται ενώ συμβάλλει στην ομαλή ευρυθμία της κοινωνίας. Άλλωστε σύμφωνα με τον Αριστοτέλη το όλον προηγείται του μέρους, δηλαδή η κοινωνία προηγείται του πολίτη. Συνεπώς αν δεν λειτουργεί σωστά η κοινωνία τότε και ο πολίτης δεν θα είναι ευτυχισμένος.”
Άρα ο εθελοντισμός σε κάνει ευτυχισμένο; Αν είσαι άνθρωπος που παρατηρείς το κόσμο γύρω σου και δεν προσπερνάς απλά, αν σου αρέσει να δίνεις πράγματα στους άλλους χωρίς να περιμένεις ανταλλάγματα τότε ναι ο εθελοντισμός μπορεί να είναι ευεργετικός για σένα.
Υπάρχουν κάποιοι, που πιστεύουν ότι ο εθελοντισμός είναι εκμετάλλευση. Ίσως γιατί ταυτίζουν την ευτυχία με το χρήμα. Γιατί δεν έχουν χρόνο για «χάσιμο». Ίσως γιατί σκέφτονται ατομοκεντρικά. Γιατί, απλώς δεν έχουν γίνει ποτέ εθελοντές.
«Ο εθελοντισμός λειτουργεί ως συνεκτικός ιστός ανάμεσα στα μέλη της κοινωνίας. Γιατί ενώνει τους ανθρώπους δημιουργώντας σχέσεις αλληλεγγύης εμπιστοσύνης και αγάπης μεταξύ τους. Με αυτόν τον τρόπο καταπολεμούνται τα εχθρικά συναισθήματα, η καχυποψία, η βία και επιτυγχάνεται η ειρηνική συμβίωση.»
Συμμετέχοντας σε μια εθελοντική ομάδα αυτόματα γίνεσαι μέλος μιας ομάδας. Κοινωνικοποιείσαι και έρχεσαι σε επαφή με πολλά και διαφορετικά άτομα που σίγουρα έχουν κάτι να σου δώσουν. Μαθαίνεις, εξοικειώνεσαι με το διαφορετικό, λειτουργείς ως μέρος ενός συνόλου, αναλαμβάνεις ευθύνες. Συνειδητοποιείς ότι ο κόσμος δεν είναι μόνο αυτό που βλέπεις στα όρια της ζωής που έχεις θέσει αλλά πολλά περισσότερα. Προβληματίζεσαι, επηρεάζεσαι αλλά γίνεσαι πιο δυνατός. Έχεις ένα σκοπό.
Σπας τα ταμπού σου, απεκδύεσαι το καχύποπτο βλέμμα, μαθαίνεις να αποδέχεσαι. Τα πράγματα δεν είναι όπως τα νόμιζες.Τίποτα δεν είναι δεδομένο.Επαναπροσδιορίζεις τις προτεραιότητες και τη ζωή σου. Σίγουρα δεν είναι εύκολο καθώς βγαίνεις από τα νερά σου, λύνεις τη ζώνη ασφαλείας σου. Όμως αξίζει τον κόπο. Τι έχεις να χάσεις; Λάθος.Τι έχεις να κερδίσεις;
Όποιος πιστεύει ότι είναι χαμένος χρόνος, κάνει λάθος. Ίσως είναι ο πιο πολύτιμος χρόνος στον οποίο μπορεί να επενδύσει κανείς.
Το ανήκειν (σε μια ομάδα και στην κοινωνία) εστί φιλοσοφειν. Με τον εθελοντισμό σταματάς να φοβάσαι τους ανθρώπους και αρχίζεις να τους αγαπάς.
«Αν μας έκαναν την ερώτηση θες να γίνεις εθελοντής θα απαντούσαμε αρνητικά. Όχι γιατί ο εθελοντισμός δεν είναι σημαντικός. Αντιθέτως θαυμάζουμε όλους εκείνους τους ανθρώπους που δίνουν το δικό τους αγώνα καθημερινά για την προστασία των άλλων. Θα λέγαμε όχι γιατί δεν αναγνωρίζουμε τις ωφέλειες του εθελοντισμού στη ζωή μας. Νομίζουμε ότι ωφελούνται μόνο οι άλλοι. Κάνουμε λάθος. Με την εθελοντική δράση κάνουμε καλύτερη όχι μόνο τη ζωή των άλλων καλύτερη αλλά και τη δική μας. Πλάθουμε έναν καλύτερο κόσμο.»
Η θεωρία απέχει από τη πράξη. Γι’ αυτό αν το σκέφτεστε κάντε το. Τώρα. Ο αυθορμητισμός σκοτώνει το φόβο. Και ο εθελοντισμός μπορεί όντως να κάνει τον κόσμο λίγο καλύτερο.