Η Εθνική μας ομάδα μπάσκετ μας έκανε ξανά περήφανους!
Αγαπητέ αναγνώστη η Εθνική μας ομάδα μπάσκετ, ”Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ” όλων των Ελλήνων, τα κατάφερε! Βρίσκεται από χθες στις 8 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης.
Είμαι σχεδόν σίγουρος -βασικά κόβω το κεφάλι μου- πως μετά το τέλος του χθεσινού αγώνα ένιωσες ξανά έτσι λίγο ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ να το πω; Γούσταρες κάργα να το πω; Δικαιώθηκες που γεννήθηκες Ελληνάρας να το πω;
Θυμήθηκες λίγο (βασικά πολύ) από όλα αυτά που έζησες στις ένδοξες μέρες του ελληνικού αθλητισμού κατά το πρόσφατο παρελθόν. Ξέρεις εσύ…
Ωραία λοιπόν όλα αυτά που ζήσαμε εχθές με αντίπαλους τους υπερόπτες Λιθουανούς και πολύ όμορφες στιγμές αυτές που μας χάρισαν οι παίχτες του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος, όμως κατά την γνώμη μου, μέσα από όλα αυτά που έχουν διαδραματιστεί -μέχρι σήμερα- στη συγκεκριμένη διοργάνωση (Eurobasket 2017), προκύπτει ένα σημαντικό ερώτημα αγαπητέ αναγνώστη.
ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΟΤΙ ΤΟ ΑΞΙΖΕΣ;
Προφανώς και δεν αναφέρομαι στην εθνική μας ομάδα, στο προπονητικό τιμ, στους Έλληνες που βρέθηκαν δίπλα στους παίχτες μας είτε στην Φινλανδία, είτε εχθές στην Τουρκία.
Σε εσένα αναφέρομαι αγαπητέ Ελληνάρα!
Σε εσένα που για άλλη μια φορά έγινες ο πιο σκληρός κριτής, κράζοντας τους πάντες και τα πάντα από τις 31 Αυγούστου που ξεκίνησε αυτό το ταξίδι, μέχρι και εχθές λίγο πριν την έναρξη του τελευταίου νικητήριου αγώνα.
Σε εσένα που ξεχνάς πολύ εύκολα και ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ είτε ασχολείσαι είτε δεν ασχολείσαι με το εκάστοτε αντικείμενο (στην προκειμένη περίπτωση, το μπάσκετ).
Σε εσένα που τόλμησες να αισθανθείς εχθές δικαιωμένος!
Θα είμαι ειλικρινής. Βαριέμαι να ασχοληθώ μαζί σου. Θεωρώ πως οι μέχρι τώρα 250 λέξεις που έχω γράψει δεν σου αξίζουν καν (κυριολεκτικά πεταμένες), πόσο μάλλον να νιώσεις και όλα τα παραπάνω. Το feeling θέλω να πιστεύω ότι το έπιασες πάντως…
Ελπίζω να βγήκες από το άρθρο και τώρα να μιλάω μόνος μου! Ή τουλάχιστον να μιλάω σε κάποιον ο οποίος από τις 31 Αυγούστου αν δεν στάθηκε στα δύσκολα δίπλα σε αυτήν την εθνική ομάδα, τουλάχιστον κράτησε ένα επίπεδο.
ΕΥΚΟΛΑ ΞΕΧΝΑΣ:
Η συγκεκριμένη αποστολή θα τολμήσω να πω πως είναι πολύ αδικημένη. Ο Ελληνάρας ξεχνάει πως δεν υπάρχει Σπανούλης, δεν υπάρχει Διαμαντίδης, δεν υπάρχει Φώτσης, δεν υπάρχει Γιαννάκης. Ούτε καν Ζήσης δεν υπάρχει…
Ξεχνάει πως μέχρι το 2015 πάντα υπήρχε ένας ηγέτης, μια προσωπικότητα, ένας πολέμαρχος που θα οδηγούσε την ομάδα σε μια μεγάλη νίκη ή έστω, θα έπαιρνε την ευθύνη σε μια μεγάλη ήττα.
Ξεχνάει πως η φετινή εμφάνιση, είναι η πρώτη μεγάλη διοργάνωση για πάνω από την μισή ομάδα.
Ξεχνάει πως οι ψηλοί που έχει η ομάδα φέτος στη διάθεση της, μπήκαν στην αποστολή απλά και μόνο επειδή ήμασταν αναγκασμένοι να πάρουμε ΚΑΙ ψηλούς (ο Παπαγιάννης υπερβολικά άπειρος και ο Μπουρούσης υπερβολικά στα τελευταία του).
Ξεχνάει πως αν εξαιρέσεις λίγο τον Πρίντεζη που έκανε μια νορμάλ χρονιά και τον Παππά (ο οποίος παρόλο που ήταν άπειρος -και αυτό φάνηκε εχθές στα δύσκολα- προσπάθησε πάρα πολύ στα προηγούμενα παιχνίδια να βοηθήσει), όλοι οι υπόλοιποι είχανε από μέτριες έως πολύ μέτριες σεζόν φέτος.
Ξεχνάει πως ο Θανάσης Αντετοκούνμπο δεν είναι ο καλός Αντετοκούνμπο.
Ξέχασε ακόμα πως οι speaker Ιωάννου και Χατζηγεωργίου δεν έγιναν γραφικοί (με την καλή και την κακή έννοια) σε αυτή την διοργάνωση. Πάντα ήταν!
ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΕΧΘΕΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ:
Ο Σλούκας και ο Καλάθης οι οποίοι ποτέ δεν ήταν ηγέτες στην Εθνική, ξύπνησαν την περασμένη Τετάρτη και αποφάσισαν πως θα πάρουν την ομάδα στις πλάτες τους (κάπως έτσι έβαλαν με την Πολωνία 26 και 24 πόντους και με την Λιθουανία χθες 21 και 14 πόντους αντίστοιχα).
Μάλιστα για να αποκλειστεί ένας αντίπαλος σαν τους Λιθουανούς (παραλίγο να μην φτάσει η Σπανουλίαση του Σλούκι Λουκ) χρειαστήκαμε επίσης:
1) να αναστηθεί κυριολεκτικά από το πουθενά ο Μπουρούσης,
2) να βάλει (ίσως το πιο κρίσιμο του ματς) τρίποντο ο Θανάσης
3) να ανοίξει ο κ@λος του Παπανικολάου ο οποίος πέτυχε 11 πόντους με 3/3 δίποντα, 1/1 τρίποντα και 2/3 βολές.
4) να έχουμε εμείς 46% στα τρίποντα και μια παραδοσιακή δύναμη στα συγκεκριμένα σουτ όπως οι Λιθουανοί, ποσοστά εφηβικής ομάδας.
Με λίγα λόγια εχθές χρειαστήκαμε να ευθυγραμμιστούν όλοι οι πλανήτες, να μας πάνε όλα δεξιά, να αναστηθεί ο Snow, η Khaleesi να κάτσει στον Jorah, ο Δίας να μπει στην Αφροδίτη, κάποιοι να βρούνε τελικά γκόμενα και να επιστρέψει μέχρι και η πρώην μου (που λέει ο λόγος)…
ΕΠΙΛΟΓΟΣ:
Είναι αλήθεια πως η συγκεκριμένη εθνική έχει περάσει από 540 κύματα!
Προδόθηκε τελευταία στιγμή από τη μη συμμετοχή του Giannis.
Έχει προπονητή τον ξεπερασμένο για τα σύγχρονα δεδομένα κ. Μίσσα, ο οποίος ναι μεν δεν είναι ταβερνιάρης σε γνώσεις, η γλώσσα του σώματός του όμως κατά την διάρκεια των αγώνων, εμένα μου θυμίζει στην καλύτερη πάλιουρα σερβιτόρο σε παραδοσιακό ουζερί.
Δεν έχει καλό κλίμα στα αποδυτήρια. Για την ακρίβεια το κλίμα έφτιαξε μόλις χθες, όταν μέχρι και ο Θανάσης ευστόχησε στο 3ποντο. Κυριολεκτικά ήταν η πρώτη στιγμή που ο Καλάθης (ο οποίος φαίνεται να είχε το μεγαλύτερο θέμα με τον Αντετοκούνμπο) κοίταξε τον Θανάση και πανηγύρισε καλάθι του. Αν ξαναδεί κανείς το ματς, ο Καλάθης όχι μόνο δεν τον βλέπει ποτέ, δεν του έχει κάνει ούτε μια πάσα στον χθεσινό αγώνα.
Μας πήρανε και στο ψιλό με τα Ξημερώματα του Αργυρού στην Φινλανδία… και πάρα πολλά άλλα ακόμα που βαριέμαι τέτοια ώρα να τα αναφέρω!
Παρόλα αυτά, τα κατάφερε η ομάδα όπως προείπα και πιο πάνω. Έβαλε το κεφάλι κάτω, το πείσμα από πάνω και βούλωσε πολλά στόματα.
“Κυρίως τα δικά μας!”
Να περνάτε καλά και να προσέχετε… Keep Good!