Στην Giverny της Γαλλίας μπορείς να επισκεφτείς ένα μαγικό μέρος που έχεις δει μόνο σε πίνακες ζωγραφικής.
Ακολούθησε τις πινακίδες και θα οδηγηθείς σε μια όαση γεμάτη ιτιές και μπαμπού. Έκει μπορείς να δεις μια λίμνη γεμάτη με νούφαρα, προτού διασχίσεις μια γνωστή ιαπωνική πεζογέφυρα.
Πίσω από το υπαίθριο στούντιο με την ειδυλλιακή ατμόσφαιρα κρύβονται μερικά από τα πιο γνωστά έργα ζωγραφικής. Οι κήποι του Κλόντ Μονέ στο Giverny έχουν από καιρό κατανοηθεί ως ένα συνολικό έργο τέχνης από μόνο του. Το 1907, ο Marcel Proust έγραψε σε ένα δοκίμιο ότι η πόλη Giverny αποτελούσε ένα “trasposition of art”.
Ο Κλόντ Μονέ έζησε και εργάστηκε σ’ αυτό το σπίτι το μεγαλύτερο μέρος του δεύτερου μισού της ζωής του. Σήμερα, το σπίτι και οι κήποι του Μονέ αποτελούν ένα κομβικό σημείο αναφοράς. Όχι μόνο για τους λάτρεις της τέχνης, αλλά και για όσους αγαπάνε τη βοτανική και τις περιηγήσεις.
Δίπλα από το σπίτι του Μονέ ζει ο Vahe. O Vahe εργάστηκε στους κήπους για 35 χρόνια, από το 1977 έως το 2011. Έπειτα από αυτά αποσύρθηκε προσωρινά μέχρι την 1 Ιανουαρίου 2017. Αυτή τη χρονιά επέστρεψε στη θέση του ως επικεφαλής κηπουρός μετά την αποχώρηση του Άγγλου James Priest.
Η θέση του Vahé στο Giverny άρχισε με την αποκατάσταση των κήπων το 1977. Ενώ ο Michel Monet, ο γιος του καλλιτέχνη, είχε αφήσει το ακίνητο στην Académie des Beaux-Arts του Παρισιού μετά το θάνατό του το 1966, με σκοπό να γίνει μουσείο. Έμεινε ωστόσο ανέγγιχτο για μια δεκαετία.
Μια πρωτοβουλία για την αναζωογόνηση του κήπου τελικά υλοποιήθηκε χάρη στον Γάλλο φιλάνθρωπο και επιμελητή Gérald Van der Kemp.
Ο Gérald Van der Kemp, που είναι επίσης γνωστός για την αποκατάσταση του παλατιού των Βερσαλλιών, θα γίνει ο πρώτος διευθυντής και επιμελητής του Giverny.
Αφού προσάρμοσε το σπίτι στις ανάγκες του, ζωγράφισε κάθε τοίχο με μπλε και κίτρινες αποχρώσεις. Δημιουργώντας ένα στούντιο για να κρεμάσει τις ιαπωνικές του εκτυπώσεις. Έπειτα στράφηκε στους κήπους.
Εκκαθάρισε τη γη των δέντρων, επεξεργάστηκε το έδαφος και ζήτησε από ειδικευμένους κηπουρούς να τον βοηθήσουν να αξιοποιήσει στο έπακρο το τοπίο της Νορμανδίας. Αρχικά υιοθέτησε τις γαλλικές τάσεις κηπουρικής στην ημέρα του. Αν και αντλώντας από τα καλλιτεχνικά του ένστικτα, τελικά ανέπτυξε ένα δικό του στυλ.
Σχεδιάζοντας προσεκτικά ένα γεωμετρικό συνονθύλευμα από παρτέρια, εγκαθιστώντας καμάρες που θα περιβάλλουν τη χλωρίδα και μηχανικές στιγμές όπου θα εμφανιζόταν το φως και το χρώμα.