Συναντήσαμε τη Βιβή Μαρίνου, ταλαντούχα χορεύτρια και δασκάλα χορού και μας μίλησε για την τέχνη του χορού.
Η παγκόσμια ημέρα χορού καθιερώθηκε το 1982, από το διεθνές συμβούλιο χορού της UNESCO. Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 29 Απριλίου, ημερομηνία γέννησης του Γάλλου χορευτή και χορογράφου Ζαν-Ζορζ Νοβέρ (1727-1810), δημιουργού του σύγχρονου μπαλέτου.
Με αφορμή αυτή τη μέρα, συναντηθήκαμε και μιλήσαμε με τη Βιβή Μαρίνου.
Η Βιβή σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με το χορό, που τελικά εξελίχθηκε ως η μεγάλη της αγάπη. Ξεκίνησε με κλασικό μπαλέτο και έπειτα ασχολήθηκε με modern jazz, hip hop και σύγχρονο χορό. Εκτός από την εμφανή αγάπη της για το χορό είναι επίσης δασκάλα γιόγκα και pilates.
-Πως ξεκίνησες να χορεύεις;
Ξεκίνησα να χορεύω με παρότρυνση των γονιών μου, οι οποίοι με πήγαν τεσσεράμισι χρόνων στη σχολή χορού. Βέβαια κατά τη διάρκεια των μαθητικών μου χρόνων, έκανα στίβο, μπάσκετ, βόλεϊ αλλά αυτό που με κέρδισε τελικά ήταν ο χορός.
-Αν δεν κάνω λάθος έχεις τελειώσει πολυτεχνείο; πως αποφάσισες να αφήσεις το συγκεκριμένο κλάδο και εν τέλει να ασχοληθείς με την τέχνη, η οποία στην Ελλάδα δεν εκτιμάται ιδιαίτερα;
Είχα τελειώσει με όλα τα διπλώματα και ήταν κάτι το οποίο δεν μπορούσα να σκεφτώ να σταματήσω με τίποτα.
Ο λόγος που σπούδασα και πολιτικός μηχανικός ήταν, γιατί φοβόμουν τον οικονομικό παράγοντα του χορού. Επιπλέον, τα πράγματα στην Ελλάδα δεν είναι εύκολα, αλλιώς δεν υπήρχε περίπτωση ν’ ασχοληθώ με κάτι άλλο.
Ο κλάδος του πολιτικού μηχανικού στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή δεν πολύ κερδοφόρος. Κάπως, έτσι και επειδή έκανα και την εκπαίδευση μου στη γιόγκα και διδάσκω γιόγκα και πιλάτες.
“Ήρθε και έδεσε με τέτοιο τρόπο, που μπορώ πραγματικά να κάνω αυτό που αγαπώ σαν επάγγελμα.”
-Με πόσα είδη χορού έχεις ασχοληθεί;
Ξεκίνησα με κλασικό μπαλέτο, modern jazz στο ISTD, όπου ήταν λίγο πιο θεατρικός. Mετά άρχισα hip hop και ασχολήθηκα αρκετά και με τον σύγχρονο χορό.
-Ποιος χορός πιστεύεις ότι σε αντιπροσωπεύει;
Για μένα η βάση του κλασικού χορού είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι από το χορευτή. Η παιδεία, που παίρνει είναι πειθαρχία αναντικατάστατη, όπως και οι βάσεις που δίνει. Ο πιο απελευθερωτικός χορός, που έχω χορέψει βέβαια είναι ο σύγχρονος.
-Έχω ακούσει ότι είναι ένα αρκετά απαιτητικό είδος χορού ως προς τη διδασκαλία. Η δικιά σου δασκάλα πως ήταν;
Πάντα όταν μιλάω με άλλους χορευτές λέμε ότι η δασκάλα χορού σου είναι εκεί μπροστά. Δοκιμάζεις, λοιπόν την κίνηση μια πρώτη φορά και βγαίνει χάλια, δοκιμάζεις μια δεύτερη φορά πάλι χάλια, δοκιμάζεις μια τρίτη και το κάνεις τέλεια και σου λέει δεν το είδα! Γενικά ισχύει αυτή η αντίληψη. Εμένα η πρώτη μου δασκάλα δεν ήταν αυστηρή όσο αναφορά τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, αλλά στο μάθημα είχε αυτό το attitude, που ανέφερα παραπάνω. Γενικά στο χορό υπάρχει μια αυστηρότητα.
-Γιατί πιστεύεις ότι υπάρχει αυτή η αυστηρότητα;
Η αλήθεια είναι ότι για να γίνεις χορευτής και να μπορείς να αντεπεξέλθεις σ’ όλες αυτές τις απαιτήσεις, που βάζεις στο σώμα σου χρειάζεσαι πειθαρχία. Υπάρχουν σχολεία ολόκληρα, στα οποία οι χορευτές είναι σχεδόν εσώκλειστοι, ωστόσο για να μπορούμε να κάνουμε όλα αυτά τα πράγματα και να φαίνονται αέρινα και χωρίς προσπάθεια στο θεατή δίνουμε μόνιμα μια μάχη με το σώμα μας.
-Χορεύοντας κάποια χρόνια τάνγκο μπορώ να καταλάβω, γιατί σε μαγεύει ο χορός. Όμως, γιατί δεν επιλέγεις ένα είδος χορού και κάνεις και γιόγκα και πιλάτες; Δηλαδή, πως ακριβώς τα συνδυάζεις;
Κοίταξε η γιόγκα ήρθε πολύ αργότερα στη ζωή μου απ’ ότι ο χορός. Αυτό που βρήκα μέσα στη γιόγκα ήταν η εξισορρόπηση του να είσαι πρώτος στο χορό. Δηλαδή στη γιόγκα επειδή η φιλοσοφία είναι εντελώς αντίθετη από την πρωτιά, το μόνο που αναζητάς είναι να είσαι σε απόλυτη ισορροπία με τον ίδιο σου τον εαυτό.
Πράγμα που για μένα ήταν πολύ θετικό. Μέσα από το χορό, βιώνεις πολύ έντονα τον ανταγωνισμό και την πρωτιά γιατί έτσι είναι. Πάντα κάτι κυνηγάς. Αυτό που υπήρχε σε απόλυτη εξισορρόπηση σε μένα, όταν άρχισα να βιώνω περισσότερο την πρακτική της γιόγκα είναι ότι δεν χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα και σε κανέναν. Αρκεί να κάνεις αυτό που αγαπάς.
Αυτό πραγματικά απελευθέρωσε και τον τρόπο που χορεύω. Νομίζω ότι τα πράγματα σε μένα τουλάχιστον και μεγαλώνοντας και διδάσκοντας, ήρθαν σε καλύτερη ισορροπία και αυτό μπορώ και θέλω να το μοιραστώ και με τους μαθητές μου. Παλιότερα είχα διαφορετική αντίληψη.
Δείτε στην επόμενη σελίδα τη συνέχεια της συνέντευξης!
-Από που αντλείς έμπνευση για τις χορογραφίες σου;
Γενικά η ψυχολογία παίζει πολύ μεγάλο ρόλο επειδή πολλά πράγματα τα κάνουμε σε αλληλεπίδραση με τους μαθητές μου, σίγουρα παίρνω στοιχεία και απ’ αυτούς και το επίπεδο που βρίσκονται. Πέρα από αυτό εμπνέεσαι και από την ψυχολογική κατάσταση, που είσαι. Από τα γεγονότα που συμβαίνουν στη ζωή σου αλλά και άσχετες στιγμές. Δηλαδή σίγουρα μπορεί να εμπνεύστω από ένα τραγούδι μόνο και να βγει μια χορογραφία.
“Ουσιαστικά εμπνέομαι από τα πάντα. Από ό,τι κινείται γύρω μου και μου κάνει αίσθηση και μπορεί να σωματοποιηθεί.”
-Υπάρχει κάποια χορογραφία που όταν την έκανες σκέφτηκες ότι σε αντικατοπτρίζει πλήρως ή έστω ένα κομμάτι του εαυτού σου;
Υπάρχουν πάρα πολλές χορογραφίες σε διαστήματα χρόνων, που μπορώ να πω ότι αντικατοπτρίζουν τη στιγμή. Αλλά επειδή όλα αλλάζουν και εγώ αλλάζω και τα συναισθήματα μου διαφοροποιούνται με τη πάροδο του χρόνου, δεν μπορώ να πω ότι κάποια χορογραφία σκιαγραφεί έμενα.
Σίγουρα μπορεί να έχει σκιαγραφήσει μια περίοδο της ζωής μου ή μια στιγμή που έζησα να την περιγράψει στιγμιαία. Νομίζω ότι αν δοκίμαζα να κάνω ξανά την ίδια χορογραφία δεν θα έβγαινε, άρα σίγουρα δεν μπορεί να με αντιπροσωπεύει μόνο μια.
-Είναι μέσα στους στόχους σου και στα όνειρα σου να ανοίξεις μια δική σου σχολή χορού;
Ναι, εννοείται το έχω σκεφτεί είμαι, όμως και πολιτικός μηχανικός ξέρω όλες τις παραμέτρους και τεχνικά και διαδικαστικά, αλλά και επί του πρακτέου τι χρειάζεται μια σχολή χορού. Δεν είναι απλό να ανοίξεις μια σχολή χορού. Αναλόγως βέβαια και τι απαιτήσεις έχεις.
Για να ανοίξεις μια σχολή αναγνωρισμένη από το κράτος, που θα ήταν μια σχολή- στην οποία θα πήγαινα και εγώ, γιατί αν άνοιγα θα ήθελα να απευθύνεται σε πολύ συγκεκριμένο κόσμο- χρειάζονται αρκετές διαδικασίες. Οπότε στην παρούσα φάση δεν θα έμπαινα στην διαδικασία. Με ενδιαφέρει αρκετά η κίνηση και η επαφή του ανθρώπου. Μέσω του σύγχρονου χορού ή partner contact ή του αυτοσχεδιασμού, καταφέρνω να αφουγκράζομαι τον άλλον. Ειδικά στην εποχή μας, όπου οι άνθρωποι χρειάζονται περισσότερο να επικοινωνούν. Πράγμα που ισχύει και στη γιόγκα.
Θα μου άρεσε πάρα πολύ σ’ένα μελλοντικό στούντιο, που θα άνοιγα εγώ να υπάρχουν βιωματικά εργαστήρια που να περιλαμβάνουν χορός και γιόγκα μαζί.
-Πως τα πας με τους μαθητές σου; Θεωρείς ότι είσαι καλή δασκάλα;
Η αλήθεια είναι ότι έχω μαθητές από 5 μέχρι 85 χρονών. Αυτό που πραγματικά μου αρέσει είναι ότι έρχομαι σε επαφή με πολύ κόσμο, ανεξαρτήτως φύλου, παρελθόντος και ιδιότητας. Σίγουρα είναι ένα κομμάτι, που χαίρομαι που υπάρχει στην δουλειά μου. Μπορεί να κάνω 4-5 μαθήματα την ημέρα να δω 50 ανθρώπους και πραγματικά η επικοινωνία με τον καθένα με γεμίζει. Είναι τρομερό να βλέπεις το πως μπορεί να εξελιχθεί ένας άνθρωπος μέσα από το μάθημα, καθώς και τι μπορείς να δώσεις εσύ και αντίστοιχα τι μπορείς να πάρεις.
Η διαδικασία, αυτή με έκανε να αφήσω την προηγούμενη μου δουλειά. Ό,τι και να γίνει ο κόσμος στο χορό έρχεται και θέλει να αισθανθεί κάτι όμορφο και να περάσει καλά. Όσον αφορά το αν είμαι καλή δασκάλα δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος, που να μπορεί να το πει αυτό για τον εαυτό του. Μόνο η έννοια δάσκαλος με αγχώνει.
Αυτό που μ’ άρεσε στην εκπαίδευση μου ως μαθήτρια το βρήκα και με βοήθησε να το μεταδώσω στο μαθητή μου και από εκεί και πέρα βλέπω αν αυτό έχει ανταπόκριση ή όχι. Αν και κάθε μέρα είναι διαφορετικά, το μόνο σίγουρο είναι ότι η πρόθεση μου είναι για καλό.
Λυδία Ποθουλάκη : Όσοι ασχολούμαστε με τον χορό είμαστε ανώμαλοι
-Τι σημαίνει χορός για σένα;
Το λέω πάρα πολύ συχνά χορός για μένα είναι η ζωτική μου ενέργεια. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι για μένα που δεν είναι χορός. Νομίζω ότι χορός είναι ο καλύτερος τρόπος για να κρατάς ενεργό το πνεύμα σου και το σώμα σου. Ένας τρόπος έκφρασης και αποφόρτισης όλης της καθημερινότητας. Μπορείς μέσα από το χορό να εκφράσεις όσα βιώνεις και να απελευθερωθείς. Εν τέλει, σίγουρα δρα σαν ψυχοθεραπεία.
-Πιστεύεις ότι έχεις φτάσει στο σημείο να έχεις τον έλεγχο του σώματος σου και του εαυτού σου μέσα από αυτό που κάνεις;
Δεν σταματά ποτέ αυτή η διεργασία. Δεν είναι κάτι που κατακτάς και αύριο λες έχω τον απόλυτο έλεγχο. Είναι ένα πράγμα, που πάει με τον κύκλο της ζωής κανονικά όπως όλα. Άλλες φορές νιώθεις ότι τα πράγματα πάνε λίγο καλύτερα κι άλλες φορές όχι. Μέρα με τη μέρα, στιγμή με τη στιγμή, χορογραφία με τη χορογραφία. Δεν υπάρχει κάτι πιο μόνιμο απ’ την αλλαγή. Είναι κάτι που δεν υπάρχει.
-Θα ήθελες να δώσεις κάποια συμβουλή στους νέους χορευτές που ξεκινάνε τώρα;
Δεν ξέρω αν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος να συμβουλέψω. Ξέρω ότι ξεκίνησα χορό πολύ μικρή χωρίς να έχω συνείδηση. Απλά με πηγαίναν οι δικοί μου, όπως πήγαιναν όλα τα τα παιδιά. Δεν ήταν μια συνειδητή επιλογή μου. Ήταν μια απόφαση, που είχαν πάρει η δικοί μου για μένα. Κάποια στιγμή μεγαλώνοντας μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο κάνοντας αρκετά χρόνια χορό, άρχισε όλο αυτό να μετατρέπεται σε μια τεράστια συνειδητότητα ως προς το τι θέλω να κάνω.
Άρχισα να καταλαβαίνω ότι αυτό είναι που θέλω να κάνω και δεν υπάρχει κάτι άλλο! Νομίζω ότι πρέπει να δώσουν την ευκαιρία στον εαυτό τους οι νέοι να περάσουν από αυτή τη διαδικασία. Ξέρω ότι έχουν πολλά στο μυαλό τους, αλλά αν πάρουν τα πάντα σαν ένα χορευτικό ταξίδι, νομίζω ότι τίποτα δεν θα τους βαρύνει όσα κι αν απαιτεί ο χορός από το σώμα τους.
-Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να πεις για την παγκόσμια ήμερα χορού;
Αυτές οι μέρες είναι ένας λόγος για να ενωθούμε παγκοσμίως, όλοι όσοι αγαπάμε το χορό. Θεωρώ ότι είναι ωραίο να δίνονται τέτοιες ευκαιρίες, γιατί πιστεύω ότι αν έχεις ασχοληθεί μ’αυτό ή αν απλά το βλέπεις και σου προκαλεί κάτι, δεν μπορείς να το αγνοήσεις. Με το που ακούς τη λέξη χορός σου έρχονται εικόνες στο μυαλό.
Μακάρι αυτές οι δράσεις να κινητοποιήσουν τους ανθρώπους να δοκιμάσουν τον εαυτό τους, γιατί πραγματικά δεν υπάρχει άνθρωπος, που να μην αγαπάει το χορό. Απλά υπάρχουν μερικοί που δεν το ξέρουν ακόμα.
