Το TEDxAUEB είχε κάτι ξεχωριστό φέτος. Κάτι που μου έκανε τη διαφορά από τα προηγούμενα.
Επιμέλεια Κειμένου:
Αντώνης Μαντζαβίνος
Γράφουν οι αναγνώστες μας:
Χρήστος Μαυρογιάννης και Γωγώ Παπαδοπούλου
Έχετε νιώσει ποτέ το συναίσθημα του να κολλάτε με κάτι που είδατε σε μία ταινία και αφού τελειώσει η ταινία για κάποιες μέρες να σκέφτεστε τα πάντα μέσα από το πρίσμα αυτής της εμμονής που σας έχει γίνει αυτό που τόσο σας έκανε εντύπωση στην ταινία που είδατε; Που σκέφτεστε ‘’δεν το είχα σκεφτεί ποτέ από αυτήν την οπτική γωνία’’;
Αυτό ένιωσα, λοιπόν, τις μέρες μετά το φετινό TEDxAUEB και η εμμονή που περιέγραψα παραπάνω στράφηκε αυτή τη φορά γύρω από την έννοια του ‘’μωσαϊκού’’, που ήταν και η θεματική της φετινής διοργάνωσης. Αυτό που μου έμεινε από την εμπειρία μου στο TEDxAUEB 2017, αυτό που με δίδαξαν όλες αυτές οι ετερόκλητες ομιλίες που είχαν ως κοινό παρονομαστή, την έννοια του μωσαϊκού είναι το πόσο πολυποίκιλη, πολύχρωμη και αποτελούμενη από πολλές μικρές και διαφορετικές εμπειρίες-ψηφίδες, είναι η ανθρώπινη ζωή. Ο άνθρωπος σαν ένα μωσαϊκό βιωμάτων, που το καθένα από αυτά μόνο του σημαίνει ελάχιστα, μα συνδυαζόμενο με τα υπόλοιπα εξηγεί πολλά για ένα χαρακτήρα. Εμπειρίες που σωρευτικά αλλάζουν το χρώμα στη ζωή μας.
Δεν θα μιλήσω για όλες τις ομιλίες που παρακολούθησα γιατί φοβάμαι οτι θα καταλήξω σε ένα μακρό και κουραστικό κείμενο, όπου θα παραλληλίζω το νόημα της κάθε μίας από αυτές τις εξαιρετικές ομιλίες με μια πτυχή της εύπλαστης έννοιας του ‘’μωσαϊκού’’ (από το γνωστό σε όλους γλυκό μέχρι την πλήρως μεταφορική της πτυχή).
Οι τρεις κατά τη γνώμη μου πιο έντονες ομιλίες αφορούσαν τρία πράγματα που είναι ζωτικά συστατικά της ζωής: η εξερεύνηση, η επαγγελματική ζωή, και τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Και αποδίδω τόση σημασία σ’αυτές τις τρεις πτυχές της ζωής γιατί: τα ταξίδια μεγαλώνουν το μωσαϊκό του χαρακτήρα μας με νέες ψηφίδες-εμπειρίες διαφορετικού χρώματος, υλικού και σχήματος, η επαγγελματική ζωή πολλές φορές καθορίζει την προσφορά μας στην κοινωνία και τον χαρακτήρα μας και τα αγαπημένα μας πρόσωπα πολλές φορές χωρίς να το θέλουμε αλλάζουν το μοτίβο σύμφωνα με το οποίο έχουν τοποθετηθεί οι αντιλήψεις μας πάνω στο μωσαϊκό του χαρακτήρα μας δίνοντας τελείως διαφορετικό νόημα στη ζωή μας.
Θα ξεκινήσω με τον Sebastian Erras, έναν Γερμανό φωτογράφο, ο οποίος μέσα σε 2 χρόνια κατάφερε να φωτογραφήσει τα πιό όμορφα ψηφιδωτά του Παρισίου, διαπνεόμενος πάντα από το μότο ‘’one guy, one city, one perspective’’. Η ομιλία του μου άφησε μία ευχάριστη γεύση ταξιδιού, εξερεύνησης και ανακάλυψης. Το χαρακτήρα μας δεν τον αλλάζουμε με κανένα άλλο τρόπο παρά μόνο με τη συλλογή νέων εμπειριών. Αυτές μπορούμε να τις βρούμε μόνο εξερευνώντας τόπους αλλά και ανθρώπους σαν να ψάχναμε τα πιό ωραία βότσαλα σε μία παραλία, για να φτιάξουμε ένα ψηφιδωτό. Προτροπή του να διατηρούμε ανοιχτό μυαλό για να βρούμε την ομορφιά οπουδήποτε γύρω μας.
«Για να είσαι ευτυχισμένη, να αγαπάς αυτό που κάνεις» συμβούλεψαν την Marie Halaka οι γονείς της και ύστερα εμάς. Η Marie μας μίλησε για τις ψηφίδες του δικού της μωσαϊκού- το όραμα Praksis όπου συντελεί ως διευθύντρια ανεύρεσης πόρων και στρατηγικής ανάπτυξης- που χωρίς να αντιληφθεί μάζεψε όλη της τη ζωή. Συνεχής εναλλαγές καριέρας και ευκαιρίες που όταν προέκυψαν δεν τις προσπέρασε, «έζησε την σταδιοδρομία της, δεν τη σχεδίασε». Συμβαίνει να χάνεσαι μέσα στο πλήθος της λεπτομέρειας και των παραστάσεων, να δυσκολεύεσαι να βρεις το γενικό νόημα, αλλά όταν το κάνεις έχεις αυτό το συναίσθημα, που νιώθεις όταν ενώνεις τα κομμάτια του παζλ και τελικά όλα βγάζουν ένα αρμονικό νόημα. Αυτό που μου άφησε η συγκεκριμένη ομιλία, ήταν οτι μέχρι και ο επαγγελματικός χώρος μπορεί να είναι μια πλούσια πηγή δημιουργικότητας και εμπειριών.
Ο Αντώνης Τσαπατάκης είναι παραολυμπιονίκης της κολύμβησης με πολλές διακρίσεις, ο οποίος στα 18 του χρόνια έπαθε ένα σοβαρό ατύχημα με μοτοσυκλέτα, που είχε σαν αποτέλεσμα να παραλύσουν τα πόδια του. Απλός στην έκφρασή του, αλλά και κάνοντας ίσως την πιο εμπνευσμένη ομιλία της φετινής διοργάνωσης, μας εξήγησε πώς στο νεαρό της ηλικίας του έψαχνε πράγματα στη ζωή του που ήταν ανούσια, όπως το να έχει μηχανή και ωραία ρούχα. Αυτό που με εντυπωσίασε είναι ότι χαρακτήρισε το ατύχημα που του στέρησε τη βάδηση του ως πόρτα, που του χάρισε μία νέα ζωή, με ουσία, με πάθος και αποφαστικότητα που τον έκαναν παραολυμπιονίκη και όπου άρχισε να ασχολείται με συναρπαστικές ασχολίες, όπως η συγγραφή ιστοριών. Η προσπάθεια του αυτή, όπως εξομολογήθηκε πήγασε από ένα και μόνο πράγμα. Από το ότι έκανε τους ανθρώπους που τον αγαπούν να ανησυχούν για αυτόν μετά το ατύχημά του. Όλη αυτή η δύναμη που τον έκανε να φτάσει στο βάθρο των διακρίσεων στην κολύμβηση και να αλλάξει πλήρως τον τρόπο που σκεφτόταν, πήγασε από μέσα του για χάρη των αγαπημένων του προσώπων και όχι για τον εαυτό του. Πολλές φορές, λοιπόν, ο τρόπος που θα ταχθούν οι ψηφίδες πάνω στο μωσαϊκό της ζωής μας δεν είναι μόνο στο δικό μας χέρι, αλλά είναι και στο χέρι των ανθρώπων που μας αγαπούν και μας επηρεάζουν.
Ανάμεσα στα performances αν και όλα ελάφρυναν την ατμόσφαιρα και αποτελούσαν ευχάριστα διαλείμματα, αναμφισβήτητα εντύπωση έκανε η ομάδα χορού από το Ηράκλειο Κρήτης, Φυσαλίδα. Τρεις γυναίκες επί σκηνής και ένα ραδιόφωνο, χορευτικά με αναπάντεχες κινήσεις εκτελούσαν τις οδηγίες συνταγής ενός μωσαϊκού. Αλλά μόνο αυτό; Ίσως ναι αλλά ίσως και όχι. Η ουσία; Να προσπαθήσεις να φτιάξεις και συ με τη σειρά σου κάτι γλυκό.
Στο TedxAUEB 2017 δεν ξεχώρισαν όμως μόνο οι εμπνευσμένες ομιλίες. Διάφορα περίπτερα ενημέρωσης και ψυχαγωγίας είχαν στηθεί στο Innovathens και στον εξωτερικό του χώρο. Photo booth για πιο funky και παιχνιδιάρικη διάθεση αλλά και “be my hero” κιόσκι για ενημέρωση περί αναγκαιότητας εθελοντών δοτών μυελού των οστών.
Τίποτα δεν είχε στηθεί τυχαία. Όλα σκόπευαν στην ψυχαγωγία, ενημέρωση και έμπνευση όσων βρέθηκαν εκεί.
Πώς; Με τα παιδιά, βέβαια, που εργάστηκαν εθελοντικά για τη διοργάνωση. Από μία γρήγορη συζήτηση με αρκετούς από τους εθελοντές συγκράτησα πως η ομορφιά σε οτιδήποτε κάνουμε στη ζωή μας πηγάζει από την ποικιλία ιδεών, χαρακτήρων, ικανοτήτων, εμπειριών και ανθρώπων που μας περιβάλλουν. Τα διάφορα χρώματα που όλα αυτά τα διαφορετικά στοιχεία δίνουν στη ζωή μας. Όπως ακριβώς και σε ένα μωσαϊκό.
Ευχαριστούμε πολύ την Γωγώ και το Χρήστο, φοιτητές του Πανεπιστημίου Πειραιώς και fervent TEDxERS!
