Ποια άτομα αναλαμβάνουν, μετά την οικογένειά μας, καθοριστικό ρόλο για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας; Άτομα έμπιστα, τρυφερά, δυναμικά, που μας κάνουν να ευγνωμονούμε καθημερινά την παρουσία τους στη ζωή μας, τα οποία έχουμε την τιμή να αποκαλούμε φίλους.
Φιλία. Μια λέξη χιλιοειπωμένη, χιλιοχρησιμοποιημένη σε κάθε λογής βιβλία, αποφθέγματα, σημειώσεις, σκίτσα, γκράφιτι, στίχους. Μια έννοια που έχει περικλείσει στην έκτασή της αναρίθμητους ορισμούς κι επεξηγήσεις. Που αποπνέει από μόνη της δυναμισμό, τρυφερότητα, ενδιαφέρον, αγάπη, που όσο περνούν τα χρόνια αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία και διάσταση.
Οι φίλοι είναι η οικογένεια που εμείς οι ίδιοι επιλέγουμε. Τα άτομα με τα οποία ταιριάζουμε, τα οποία επιζητούμε στο πλευρό μας σε κάθε στιγμή, είτε χαρούμενη είτε δυσάρεστη, με τα οποία περνάμε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μας μαζί. Είναι εκείνοι με τους οποίους μοιραζόμαστε σκέψεις και συναισθήματα άγνωστα στον υπόλοιπο κόσμο, που εκδηλώνουμε μαζί τους πτυχές του εαυτού μας που δειλιάζαμε ή ντρεπόμασταν να φέρουμε στην επιφάνεια.
Φίλοι είναι τα άτομα που σε κάθε μελλοντικό βήμα μας στέκονται βράχοι στο πλευρό μας για να μας στηρίξουν και να μας προσφέρουν τις συμβουλές τους, ενώ στην παραμικρή αλλαγή της ζωής μας διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Σε οποιαδήποτε αλλαγή που τυχόν προκύψει αναζητούμε εναγωνίως τις απόψεις τους, απόψεις που σεβόμαστε ακόμη περισσότερο δεδομένου ότι τα άτομα αυτά μας γνωρίζουν καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο.
Οι λέξεις φθόνος, εγωπάθεια και ζήλια δε χωρούν στο λεξιλόγιό τους σε οτιδήποτε αφορά τα άτομα που έχουν επιλέξει να καταστήσουν μέρος της καθημερινότητάς τους, αντίθετα χαίρονται από τα βάθη της ψυχής τους με μια επιτυχία που δεν αφορά τους ίδιους. Είναι πολλοί λίγοι εκείνοι οι άνθρωποι που θα ζήσουν τη χαρά μας σαν να ήταν αυθεντικά δική τους.
Πέρα από τις ευτυχισμένες στιγμές, πραγματικός κι αναντικατάστατος φίλος είναι αυτός που βρίσκεται δίπλα μας στις δύσκολες στιγμές, στις στιγμές απώλειας του εαυτού μας, στιγμές απόγνωσης, απογοήτευσης. Μέσα στα προβλήματα που μας πνίγουν και μας αναστατώνουν την καθημερινότητα, που δε μας αφήνουν να ανασάνουμε, οι φίλοι αποτελούν την πιο αποτελεσματική σανίδα σωτηρίας, καθώς τρέχουμε να αναζητήσουμε την άποψη και την αγκαλιά τους. Μόνο η παρουσία τους στο πλάι μας αποπνέει ασφάλεια, θαλπωρή, τρυφερότητα, και οι ίδιοι γίνονται η μεγαλύτερη και πιο αποτελεσματική βοήθεια που θα μπορούσαμε να έχουμε. Φαίνονται και στα δύσκολα, φαίνονται σε όλα, από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο μεγάλα.
Αυτό δε σημαίνει όμως ότι στις δύσκολες αυτές στιγμές μας χαϊδεύουν τ’αφτιά ή σκέφτονται αρνητικά μαζί μας. Αντιθέτως, επιλέγουν να αναδείξουν το σκληρό εαυτό τους προς εμάς για να καταφέρουν να μας αφυπνίσουν και να μας δείξουν τις πραγματικές διαστάσεις των καταστάσεων, να μας υποδείξουν τα λάθη μας. Είναι χρέος των καλών φίλων να γίνονται σκληροί σε καταστάσεις που αφορούν το καλό μας, προκειμένου να μας κάνουν να συνέλθουμε, και όχι να δείχνουν συγκατάβαση και να μας παρηγορούν απλώς.
Με τα άτομα αυτά βιώνουμε τις πιο αστείες και συνάμα ντροπιαστικές στιγμές για τον πολύ απλό λόγο ότι μαζί τους μπορούμε να είμαστε η πιο αυθεντική εκδοχή του εαυτού μας. Χωρίς υποκρισίες, άμυνες και καθωσπρεπισμούς. Δε φοβόμαστε να αποκαλύψουμε την πιο γελοία πτυχή της προσωπικότητάς μας, ούτε φοβόμαστε για το αν εν τέλει θα μας παρεξηγήσουν. Μέσα από τα μάτια τους θα βλέπεις τον εαυτό σου, με τα προτερήματα, τα ελαττώματα και τα κουσούρια σου.
Οι πραγματικοί φίλοι αφουγκράζονται και κατανοούν τι κρύβεται πίσω απ’τη σιωπή μας. Κατανοούν τα συναισθήματα, τις ανασφάλειες, τους φόβους μας, χωρίς να χρειαστεί να τα εκφράσουμε με λόγια. Η παρουσία τους λειτουργεί ευεργετικά και δε διστάζουμε να αναδείξουμε την πιο ευάλωτη πλευρά του εαυτού μας μπροστά τους.
Στα άτομα αυτά, και ιδίως στους κολλητούς μας, οφείλουμε τρεις λέξεις: μία συγγνώμη, ένα σ’ ευχαριστώ κι ένα σ’ αγαπώ.
Συγγνώμη που δεν ήμασταν εκεί στις στιγμές που μας είχατε πραγματικά ανάγκη, επειδή ήμασταν απασχολημένοι με τα δικά μας προβλήματα. Που δεν σας δώσαμε την προσοχή που σας άξιζε. Που ενώ κι εσείς είχατε ανάγκη να ξεσκάσετε και να ανοιχτείτε αντί να σας ακούσουμε αναλύαμε τους δικούς μας προβληματισμούς. Συγγνώμη για εκείνες τις στιγμές που θέλατε απεγνωσμένα να μιλήσετε κι εμείς δεν σηκώσαμε εκείνο το τηλέφωνο. Που βολευτήκαμε σε ένα ένοχο τηλεφώνημα μετά εορτής.
Συγγνώμη για τις φορές που αναγκαστήκατε να μας παρηγορείτε για τελειωμένες καταστάσεις, για τις οποίες είχατε διαφορετική άποψη κι ωστόσο μείνατε ακλόνητοι στο πλευρό μας. Για τις φορές που αναγκαστήκατε να παίξετε επανειλημμένα το ρόλο του ψυχολόγου, ενώ και οι ίδιοι μέσα σας δεν είσασταν καλά, αλλά δεν το δείξατε για να μη μας χαλάσετε ακόμα περισσότερο τη διάθεση.
Και κάπου εδώ περνάμε στο ευχαριστώ. Ευχαριστώ που μας ανέχεστε με όλες τις ιδιοτροπίες και τα κουσούρια μας. Που μας στηρίζετε σε κάθε περίσταση. Που δεν μας κρίνατε όταν πήραμε λανθασμένες αποφάσεις, αλλά παρόλα αυτά είσασταν απόλυτα ειλικρινείς ως προς το τι πιστεύετε.
Ευχαριστώ που μας αγαπάτε όπως ακριβώς είμαστε, κι όχι όπως κι εμείς οι ίδιοι θα θέλαμε να ήμασταν. Που ήσασταν και πάντα θα είστε εκεί για εμάς, ανεξαρτήτως των συνθηκών. Που ήσασταν εκεί να μας παρηγορήσετε για κάθε λάθος άνθρωπο που διαλέξαμε να βάλουμε στη ζωή μας.
Ευχαριστώ που μας υπενθυμίζετε να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας. Που είστε δυνατοί όταν εμείς είμαστε αδύναμοι και μας στηρίζετε με κάθε τρόπο. Που μοιράζεστε τη ζωή σας και ένα συνονθύλευμα στιγμών μαζί μας.
Και τέλος, το σ’αγαπώ. Σας αγαπάμε γιατί είστε αυτό που είστε και είστε πάντοτε εκεί για εμάς. Γιατί είστε η δίδυμη ψυχή μας, το άλλο μας μισό, και μας βγάζετε αβίαστα τον καλύτερό μας εαυτό.
Σας αγαπάμε γιατί μαζί, βρίσκουμε πάντα τη λύση. Και μαζί μπορούμε να κάνουμε τα πάντα.
Φίλοι είναι εκείνοι που δε μπορούμε να φανταστούμε τη ζωή και την καθημερινότητά μας χωρίς αυτούς. Είναι οι άνθρωποι εκείνοι που στην πρώτη δυσκολία ή σε κάποια ευτυχισμένη στιγμή, βρίσκονται αγέρωχοι δίπλα μας, προσφέροντάς μας τη στήριξη και την ασφάλεια που τόσο αποζητούμε. Αυτοί που μας ξεκουράζουν, μας ενδυναμώνουν, μας γεμίζουν αισιοδοξία και μας βγάζουν αβίαστα τον καλύτερό μας εαυτό. Είναι για σένα κι είσαι για αυτούς, ο δικός τους άνθρωπος, σύμμαχος, συμπαραστάτης. Και δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από αυτό.