Γιώργος ΦιρμάνιTo Ruck and Roll festival έβαλε τα χειμωνιάτικά του και έκανε το Gagarin 205 να τρίζει επί ένα ολόκληρο διήμερο!
Τα φεστιβάλ, εν γένει, είναι κάτι παραπάνω από μία απλή συναυλία. Ένα πετυχημένο fest πρέπει να έχει ποικιλομορφία, σωστή ροή και προσεγμένη οργάνωση. Το χειμερινό Ruck and Roll festival κατάφερε να σκοράρει 3 στα 3 και, με 2 sold out βραδιές, δείχνει πως έχει όλα τα φόντα να πάρει τη σκυτάλη από το THHF και να γίνει το επόμενο φεστιβάλ-σταθμός του ελληνικού hip-hop για τα ακόλουθα χρόνια! Εμείς πήγαμε, είδαμε και, κυρίως, ακούσαμε την 2η ημέρα του Ruck and Roll. Γι’ αυτό λοιπόν μπείτε σε full hip-hop διάθεση, αράχτε μέσα στη χαμηλωμένη Lincoln μας και πάμε για ένα drive-thru σε όσα έγιναν στις 7 Ιανουαρίου στο Gagarin 205.
Ήταν λίγο μετά τις 8 όταν τα φώτα χαμήλωσαν για πρώτη φορά και οι εντάσεις στους μίκτες αρχίσανε να βαράνε τα πρώτα κόκκινα. Το χορό άνοιξε ο Soulnek με τη συνοδεία του DJ Micro στις δεύτερες, μα και στα πικάπ φυσικά. Το μενού περιείχε κυρίως κομμάτια από τη δουλεία του “Inside my dark side” του 2014 όπως τα “Κενό” και “Ελευθέρωσε με”. Μας παρουσίασε ένα νέο και ευδιάθετο κομμάτι με τίτλο “Το νέο ουφ” (αν άκουσα καλά παιδιά, μη με πάρετε με τις πέτρες) και έκλεισε με το καταπληκτικό κομμάτι “Χαμένοι στο διάστημα”. Το τελευταίο κομμάτι συνοδεύεται από ένα πρωτοποριακό video-clip (κλικ εδώ για να το δεις), το οποίο έχει την μετάφραση των στίχων στη νοηματική! “Ευχαριστώ πολύ τα παιδιά που βοήθησαν στη δημιουργία αυτού του κλιπ. Πραγματικά γνώρισα ένα καινούριο κόσμο μέσα από αυτό το γύρισμα” είπε ο Soulnek πριν μας αποχαιρετίσει.
Με τον DJ Micro να παραμένει στους ατσάλινους τροχούς, σειρά στη σκηνή πήραν οι Twinsanity, το δυναμικό ντουέτο της Bashment Records. Το δίδυμο των δίδυμων αδελφών Linkone και Eyekonik, έβαλε κυριολεκτικά φωτιά στο κοινό, όταν οι αναπτήρες του κοινού συνόδεψαν με τις φλόγες τους το κομμάτι τους “Bastards”. Αφού μας παρουσιάζουν ένα δείγμα από τον περσινό τους δίσκο “The Quest”, καλούν στη σκηνή τον Naal για μια δόση… χημικών, αφού σκάνε στα αυτιά μας τα “Pollution City” και “Poison”.
Και σα να μην έφτανε η αστείρευτη ενέργεια των Twinsanity, τα πράγματα αγριεύουν ακόμα περισσότερο με τους drum’n’bass ρυθμούς του “Rising and kicking”. Προσωπικά έχω να πω, πως είχα ακούσει καιρό γι’ αυτά τα παιδιά αλλά δεν είχε τύχει ποτέ να τους δω ζωντανά. Σίγουρα κερδίσανε έναν οπαδό μετά από αυτή την εμφάνιση!
Με τον κόσμο ζεσταμένο και πακτωμένο μέσα στο χώρο του Gagarin, το Ruck and Roll είχε μόλις ξεκινήσει. Η μουσική τομή των Phase 3 και των Flowjob, ή αλλιώς ο Anser μαζί με τον Eversor, παίρνουν τη σκυτάλη και όλοι ξέρουμε πως ήρθε η ώρα για ένα “Flow Royal”! Αρχικά, ο Anser, που είχε τη βοήθεια του Andry-J στα back vocals, μας θυμίζει πως είναι ο “Νους Ιθύνων”, για να περάσει αμέσως στα “Χίλιες νύχτες και μία μετά” και “Οπαδός”. Η σειρά των tracks μηδαμινή σημασία έχει βέβαια, αφού αυτός ήταν ο καλύτερος Anser που έχω δει.
Κάποιοι παλιοί οπαδοί των Flowjob ίσως διαφωνήσουν μαζί μου, ίσως και να έχουν δίκιο, but hey, γι’ αυτό έχετε εμένα να γράφει την ανταπόκριση και όχι κάποιο botάκι που έχει όλα του τα live αποθηκευμένα σε σκληρούς δίσκους, έτσι; Εν τω μεταξύ ακούμε το πλέον κλασικό “Όλα είναι τζόγος” και το χαρακτηριστικό “Εν δράση” και αφού χορεύουμε με “Το τανγκό της”, υποδεχόμαστε τον Xplicit των Στίχοιμα για το πιο διεστραμμένο “Πάρτυ”. Ο Anser με τον Eversor μας αποχαιρετούν, ενώ ο Xplicit αποσύρεται για να επιστρέψει αργότερα, μιας και η βραδιά έχει πολύ ζουμί ακόμα…
Εγώ πάντως τα ψώνια μου τα έκανα…
Χώρος ανοίγει για τους δύο μεγαλύτερους και καλύτερους style-άδες της σκηνής. Από τη μεριά της Αθήνας, ο Hatemost των Βήτα Πεις. Από τη μεριά της Θεσσαλονίκης, ο Μικρός Κλέφτης από τα Βόρεια Αστέρια. DJ Stigma στα πλατό και “Κόντρες στα μικρόφωνα”! Φυσικά, ούτε λόγος για κόντρα μεταξύ των 2, αφού έχουν εμφανιστεί αμέτρητες φορές από κοινού, με εκρηκτικό αποτέλεσμα. Η εναλλαγή των flow που λαμβάνει χώρα μπροστά στα μάτια μας είναι κάτι πραγματικά μοναδικό. Κάθε σόλο τους, κάθε συνεργασία τους, κάθε freestyle τους κρύβει κάτι απρόβλεπτο. Πρόκειται για σκέτη απόλαυση. Θέλεις να αράξεις με ένα ποτό και να τους χαζεύεις.
Η μία ώρα που τους απολαμβάνουμε επί σκηνής, είχε υλικό από το “Μαύρο Αυτοκίνητο”, από δουλειές των Βήτα Πεις, καθώς και τις, σχετικά πρόσφατες, συνεργασίες του Hatemost με τoν Sixteen Pads των Styles Unlimited. Κλείνουν με το “Martin Scorsese” και ένα free πάνω από το “I am all the way up” του Fat Joe και μας εγκαταλείπουν για να επιστρέψουν στη χώρα των flows και της ομοιοκαταληξίας.
Μπορεί η βραδιά να πλησιάζει προς το τέλος της, όμως ο κόσμος δείχνει να έχει ακόμα ενέργεια και διάθεση.
Ο DJ Micro αναλαμβάνει ξανά τα decks, αυτή τη φορά μαζί με τον Άγνωστο Χειμώνα στο μικρόφωνο, ο οποίος ανοίγει τις κάνουλες του hardcore για να πλημμυρίσει με αυτό, το Ruck and Roll festival! Με την “Μετάβαση” στον κόσμο των Ψυχοδράμα 07, ο ΑΧ μας λέει “Έλα μια βόλτα” από το “Σανατόριο”. Στο ενδιάμεσο σταματάει, για να μας κάνει να ανατριχιάσουμε με το φοβερό “Ο καιρός της σιωπής”, αλλά και να σπάσει την κανονική ροή του προγράμματος με freestyle αυθεντικό απ’ την καρδιά, όπως μας επαναλαμβάνει.
Επιστροφή στο κοπάνημα με τα “Άρρωστης εικόνας”, “Η ψυχή των ψυχό” και “Όμορφη πόλη”, στα οποία ο κόσμος σχηματίζει αλλεπάλληλα pits. Μου κάνει εντύπωση που δεν έχουν ανάψει φωτοβολίδες ακόμα, αφού είναι ένα από τα πράγματα που συνηθίζεται στα lives του Άγνωστου Χειμώνα. Τελευταίο free πριν το τελευταίο κομμάτι, που δεν είναι άλλο από το “Τι να μου πεις και συ”, και μια προσωρινή ησυχία απλώνεται στο χώρο…
…Την οποία έρχονται να διαλύσουνε οι Στίχοιμα μαζί με τον Σίφουνα! Η “Συμμορία των 10” ξαναχτυπάει. Ωπ, να και οι φωτοβολίδες, να και τα καπνογόνα. Το φλεγόμενο ακροατήριο, τίθεται σε κίνηση από τις “Μηχανές” των Στίχοιμα. Συγκίνηση στο “Νιώστε μας”, κύκλοι pit και συνθήματα στο “Βία”, και χορός στην “Αγκαλιά του Μάρκου”. Την παρέα συμπληρώνει ο Marginal για τη συμμετοχή του στο “Χαμένος”. Γνώριμη η εικόνα με τα χέρια να υψώνονται στον αέρα και να σχηματίζουν το W, ως φόρο τιμής στους Wu Tang Clan, γιατί το hip hop είναι για πάντα, όπως και αυτοί…
Καινούρια κομμάτια στα ηχεία, όπως το “Η μέρα που σκεφτήκαμε εμάς” και, εκτός αυτού, σκεφτόμαστε πότε με το καλό θα κυκλοφορήσει το καινούριο album τους (2017, σε παρακαλώ!). Τα φώτα κλείνουν και ήρθε η ώρα να κάτσουμε όλοι στο πάτωμα για να ταξιδέψουμε. Τσακμακόπετρες τρίβονται και δεκάδες σπίθες αναφλέγουν ατμούς βουτανίου για να ανάψουν οι υψωμένοι αναπτήρες, όσο ο Xplicit ζωγραφίζει λεκτικά τις εικόνες του “Ταξιδεύω”. Μία πανέμορφη εικόνα που επαναλαμβάνετε σε κάθε live, σημάδι του πόσο αγγίζουν το κοινό οι συγκεκριμένοι στίχοι. Τελευταίο κομμάτι είναι, συμβολικά, το “Τέλος” και οι Στίχοιμα μας αποχαιρετούν για τα backstage.
Στίχοιμα πάνω, φωτιές από κάτω!
Το τέλος του Ruck and Roll, όμως, δεν είχε έρθει ακόμα! Ο Εισβολέας μαζί με τον DJ Cutbrawl εμφανίζονται, για να δώσουν στο φεστιβάλ το κλείσιμο που του αρμόζει. Παρόλο που ο κόσμος έχει αραιώσει (κατάρα στο τελευταίο μετρό), ο Είσβο δεν πτοείται και ροκάρει το stage σαν τρελός, δείχνοντας έτσι την εμπειρία του και τον επαγγελματισμό του.
Παρέα με τον Cutbrawl κάνουνε μπάσιμο με υλικό από τη συνεργασία τους “Η ανθρωπιά σκοτώνεται”. Πριν πάρουμε καλά καλά ανάσα έρχονται τα γνωστά λόγια του Ηλία Πετρόπουλου για να μας απογειώσουν : “Αγαπώ τα τσογλάνια και τους χασίκλες…”, η εισαγωγή από το “Έχω το θέμα μου”, και εμείς χάνουμε επαφή! Ώρα για αναδρομή στο παρελθόν, με τα “Κάνε Πίσω” και “Αναμνήσεις” να μας γυρνάνε στις εποχές των Σκοτεινή Πλευρά. “Το επόμενο κομμάτι το είπα πρώτη φορά εδώ μέσα” μας λέει ο Είσβο και το κοινό χωρίζετε σε άνω και κάτω διάζωμα, για να φωνάξει “Θυμάμαι” και “Ποτέ δε ξεχνώ”, όπως ορίζει πλέον η παράδοση στο “Τα παιδικά μου χρόνια”. Και ο χρόνος συνεχίζει να κυλάει προς τα πίσω για το all time classic “Νεοέλληνα άκου”. “Παιδιά ηρεμία” μας φωνάζει ο Εισβολέας και μας επαναφέρει στο παρών.Το επόμενο του τρικ είναι ο Hatemost, που επανέρχεται για τα “Θέλω της στιγμής”, το οποίο ακολουθεί ένα freestyle πάνω από το “Drop it like it’s hot”!
Η κινητικότητα του κοινού δεν έχει τελειωμό, παρά την περασμένη ώρα, και ήρθε η ώρα για το τελικό χοροπηδητό, κάτω από τους ήχους του “Όλοι μαζί”. Το φεστιβάλ κλείνει με ένα μελωδικό και διδακτικό τόνο, καθώς το τελευταίο κομμάτι που γεμίζει τα ηχεία του Gagarin είναι “Το αφήσαμε για αύριο”. Θερμότατο χειροκρότημα και ο Είσβο μας εύχεται καληνύχτα…
But wait there is more! Τελευταίο κομμάτι; Τελευταίο χοροπηδητό; Τελευταίο κοπάνημα; Δεν θα γλιτώσετε έτσι εύκολα! Γιατί ένα fest είναι ένα μεγάλο πάρτι και ο Εισβολέας ξέρει σίγουρα να παρτάρει! “Σε πίνω λίγο λίγο” για χορό, υψωμένα ποτήρια και μπουγέλα με…Μαλαματίνες! Και καπάκι οι διπλοπενιές του “Ώπα λαλά” για να κλείσουμε τη βραδιά σε ένα.. λαϊκό κλίμα!
Ο κόσμος αποχωρεί ευχαριστημένος και γεμάτος από το χώρο του Gagarin 205. Παρατηρώ πως σχεδόν όλοι έχουν αφίσες ανά χείρας. Πιάνω κουβέντα με έναν άγνωστο καθώς περπατάω τη Λιοσίων, ο οποίος μου λέει πόσο ευχαριστήθηκε το φεστιβάλ και πόσο ωραίο είναι να μαζεύεται μια τόσο μεγάλη γκάμα μουσικών σε μία σκηνή. Εγώ δε μπορώ παρά να συμφωνήσω. Όπως είπα και στην αρχή το Ruck and Roll festival σίγουρα στάθηκε αντάξιο των προσδοκιών και χάρισε σε όλους μας πανέμορφες στιγμές. Και φυσικά περιμένουμε το θερινό Ruck and Roll με ανυπομονησία!