Τι είναι η AIESEC και τι το πρόγραμμα Global Volunteer που προσφέρει;
Λάθος! Η κάθε εβδομάδα που ζει ένας εθελοντής κατά τη διάρκεια του προγράμματος είναι μοναδική και αν περιμένεις να ακούσεις για μία τυπική ρουτίνα, τότε μόνο αυτό δε θα ακούσεις από έναν global volunteer! Γιατί η ζωή ενός εθελοντή – με οτιδήποτε και αν ασχολείται- ιδιαίτερα όταν προσθέσεις τον παράγοντα του διαπολιτισμικού περιβάλλοντος είναι διαφορετική κάθε μέρα.
Ας το πάρουμε όμως από την αρχή…
Η AIESEC είναι ο μεγαλύτερος παγκόσμιος μη κυβερνητικός, μη κερδοσκοπικός, νεανικός οργανισμός. Διοικείται και απευθύνεται σε νέους από 18 έως 30 ετών, έχει παρουσία σε 128 χώρες στον κόσμο και φέτος έκλεισε τα 60 χρόνια της στην Ελλάδα.
Το Global Volunteer είναι μια διαπολιτισμική εθελοντική εμπειρία στο εξωτερικό που σου δίνει την ευκαιρία να δουλέψεις πάνω σε projects που έχουν αντίκτυπο σε κοινωνικά ζητήματα και διαρκούν από 6 ως 8 εβδομάδες. Επίσης κάθε πρόγραμμα σχετίζεται με κάποιον από τους 17 sustainable Global Goals που έθεσε ο ΟΗΕ το 2015 και σκοπός είναι να βοηθήσει στην επίτευξη του.
To Global Volunteer απευθύνεται σε νέους από 18 ως 30 ετών (όχι απαραίτητα φοιτητές) και όλες οι ευκαιρίες βρίσκονται αναρτημένες στο aiesec.opporunities.org. Εκεί μπορείς να αναζητήσεις προγράμματα που σου ταιριάζουν, ενώ με ένα απλό και δωρεάν sign up, το γραφείο της AIESEC που είναι υπεύθυνο για το Πανεπιστήμιό σου, θα επικοινωνήσει μαζί σου.
Ποιός είναι ο στόχος του προγράμματος;
Στόχος του προγράμματος είναι η ανάπτυξη της κοινωνίας στην οποία δρά ο φοιτητής ώστε φεύγοντας να την αφήσει καλύτερη, ενώ παράλληλα ο ίδιος αναπτύσσει τον εαυτό του.
Τι χαρακτηριστικά του εαυτού του αναπτύσσει όμως;
Ζώντας σε ένα περιβάλλον γεμάτο προκλήσεις μαθαίνει καλύτερα τον εαυτό του, προσαρμόζεται ευκολότερα σε νέες καταστάσεις και μαθαίνει να επιλύνει πιο γρήγορα και αποτελεσματικά απρόοπτες καταστάσεις. Παράλληλα μαθαίνει να επικοινωνεί και να αλληλεπιδρά πολύ πιο εύκολα με ανθρώπους από διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο. Και έτσι καταφέρνει τελικά να γίνει ένας World Citizen- αυτό που στα ελληνικά θα λέγαμε πολίτης του κόσμου!
Όλα αυτά εν τέλει στοχεύουν στο όραμα της AIESEC που είναι η παγκόσμια ειρήνη (άλλωστε δημιουργήθηκε αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η ειρήνη ήταν πιο αναγκαία από ποτέ) και η μεγιστοποίηση των ανθρωπίνων δυνατοτήτων (we can do it!).
Πώς ήταν όμως η δική μου εμπειρία;
Αν και είναι πολύ δύσκολο να περιγράψω τυποποιημένα μία εβδομάδα,θα προσπαθήσω να σας βάλω στο κλίμα και τη ροή της καθημερινότητας μίας τέτοιας εμπειρίας.
Εγώ λοιπόν αποφάσισα να ζήσω αυτή την εμπειρία όντας πρωτοετής φοιτήτρια (τον Φεβρουάριο του 2016) στην πρωτεύουσα της Σερβίας, το Βελιγράδι. Το πρόγραμμα μου κάλυπτε τη διαμονή κι έτσι έζησα για 1,5 μήνα σε ένα σπίτι μαζί με 4 άτομα από 3 διαφορετικές χώρες (Τυνησία, Ιταλία & Τουρκία).
Κάπως έτσι ήταν το σπίτι που φιλοξένησε 5 άτομα από 4 διαφορετικές χώρες.
Η διατροφή δεν ήταν καλυμμένη στο συγκεκριμένο πρόγραμμα, ωστόσο οι τιμές ήταν αρκετά χαμηλές με συνέπεια να τρώω αρκετά και φτηνά. Αναφέρω ενδεικτικά ότι ο καφές είχε 1,5 ευρώ αν καθόσουν στην καφετέρια,το κρουασάν από τον φούρνο 0,40 λεπτά και η plescavita (κάτι σαν ένα τεράστιο, παραδοσιακό χάμπουργκερ) κόστιζε 1,5 με 2 ευρώ.
Τις ημέρες που δούλευα η ημέρα μου ξεκινούσε στις 9 το πρωί. Ξυπνούσα, ετοιμαζόμουν και κατέβαινα στο κέντρο (15 λεπτά με το λεωφορείο από το σπίτι που έμενα), όπου αρχικά έπινα τον καφέ μου και έριχνα μία γρήγορη ματιά στα πράγματα που ήθελα να τονίσω μέσα στην τάξη. Έπειτα πήγαινα στο σχολείο, όπου είχα μάθημα.
Όψη του Kalemegdan (Φρούριο), πολύ συχνό στέκι για βόλτες.
Το πρόγραμμα στο οποίο συμμετείχα, απευθυνόταν σε μαθητές λυκείου και είχε τη μορφή project. Μετά το σχόλασμα όσοι μαθητές του σχολείου ήθελαν να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα, παρέμεναν στο χώρο του σχολείου και εγώ τους δίδασκα. Το περιεχόμενο των μαθημάτων ήταν το εξής: βασικά στοιχεία της ελληνικής γλώσσας, κουλτούρας και πολιτισμού και soft skills*.
*Soft skills είναι κάποιες δεξιότητες, όπως η ομαδικότητα, η ηγετικότητα, ακόμη και η σωστή διαχείριση του χρόνου. Όλα αυτά συνέθεσαν το περιεχόμενο των μαθημάτων μου όσο καιρό βρισκόμουν στο Βελιγράδι.
Έπειτα επέστρεφα στο κέντρο και πιο συγκεκριμένα στο “άλογο”, ένα άγαλμα που αποτελεί το πιο συχνό σημείο συνάντησης σε όλη την πόλη. Από εκεί είτε πηγαίναμε στο φρούριο (ή αλλιώς Kalemegdan), για καφέ ακόμη και σινεμά (ναι, είδα το Deadpool με σέρβικους υπότιτλους!).
Η κεντρική πλατεία, το ”άλογο” και η φωταγωγημένη όπερα.
Τις ημέρες που δε δουλεύαμε τις αξιοποιούσαμε ποικιλοτρόπως. Κάποιες φορές αποφασίζαμε να επισκεφτούμε διάφορες περιοχές του Βελιγραδίου, όπως το Ζέμουν που είναι μία παραδουνάβια περιοχή γεμάτη πράσινο, πάρκα και καφετέριες. Μία άλλη φορά είπαμε να νιώσουμε κανονικοί τουρίστες και αξιοποιήσαμε τη δωρεάν 3ωρη ξενάγηση στα αγγλικά που διοργανώνει ο δήμος καθημερινά. Οι φίλοι μου μάλιστα μία φορά πήγαν μέχρι και στην όπερα(το εισιτήριο είχε γύρω στα 2 ευρώ), αλλά μιας και εγώ δεν είμαι μεγάλη λάτρης απουσίασα.
Ένα σαββατοκύριακο επισκεφτήκαμε το Νόβι Σαντ, μία πόλη που απείχε μία ώρα με το τρένο από το Βελιγράδι και φημίζεται αρκετά για τη νυχτερινή της ζωή (δικαίως θα έλεγα).
Εγώ και οι φίλοι-συγκάτοικοί μου στο Νόβι Σαντ.
Γενικότερα όμως το νυχτερινό Βελιγράδι δεν πάει πίσω. Clubs, pubs και καφάνες βρίσκονται κυριολεκτικά παντού. Οι καφάνες είναι παραδοσιακά μέρη στα οποία πάνε για να πιουν και να φάνε, υπάρχουν διαφόρων ειδών και είναι κάτι ανάμεσα σε ταβέρνα και τσιπουράδικο.
Ωστόσο μία ακόμη ενδιαφέρουσα ιδέα, την οποία εφαρμόσαμε και εμείς, είναι η θεματική βραδιά ανά χώρα. Πιο συγκεκριμένα εμείς κάναμε Ιταλική και Αραβική βραδιά, στην οποία καθένας από εμάς ανέλαβε να μαγειρέψει κάτι από την πατρίδα του και να βάλει την υπόλοιπη παρέα στην ατμόσφαιρα της χώρας του. Έτσι στην Αραβική βραδιά για παράδειγμα δοκιμάσαμε κους κους και μάθαμε ότι οι Άραβες παραδοσιακά τρώνε στο πάτωμα και δε χρησιμοποιούν πιρούνι (ακόμη και στα μακαρόνια).
Αραβική βραδιά με έναν Ιταλό, μία Ιταλίδα, έναν Τυνήσιο, μία Σέρβα, ένα Λίβυο και φυσικά μία ελληνίδα.
Η κορύφωση του διαπολιτισμικού στοιχείου όμως είναι το Global Village. Το Global Village είναι ένα event, που διοργανώνεται στο τέλος του προγράμματος σε κάποιο κεντρικό σημείο της πόλης που φιλοξενεί τους φοιτητές και ο καθένας εκθέτει κάτι από την χώρα του. Για παράδειγμα κάποιος από την Ελλάδα θα μπορούσε να έχει ένα μπουκαλάκι τσίπουρο μαζί με ένα μπολ τζατζίκι, το οποίο μπορούν οι περαστικοί να δοκιμάσουν.
Μία γεύση από το Global Village της Στέλλας επίσης στο Βελιγράδι.
Γενικότερα μία ανάλογη εμπειρία μπορεί να σου προσφέρει πολλά. Ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεσαι τους ανθρώπους τριγύρω σου αλλάζει ριζικά και παράλληλα μαθαίνεις να είσαι ανθετικότερος απέναντι στις προκαταλήψεις και πιο ανεκτικός με τους ανθρώπους γύρω σου. Γίνεσαι πιο ανεξάρτητος και σίγουρα πιο δυνατός, αφού για 1,5 μήνα μαθαίνεις να στηρίζεσαι κυριολεκτικά στον εαυτό σου.
Αυτό που όμως παίρνεις ως επί το πλείστον είναι ευτυχία, γιατί αυτό είναι ο εθελοντισμός, ιδιαίτερα όταν συνδυάζεται με τόσο νέα, διαφορετικά και πολυπολιτισμικά ερεθίσματα.
Η AIESEC επομένως σου προσφέρει μία ευκαιρία να μάθεις περισσότερα για τον κόσμο και τον εαυτό σου. Εσύ θα την αξιοποιήσεις; Και να θυμάσαι…