Γιώργος ΦιρμάνιWildflower: Μη φοβηθείς να το αγγίξεις… είναι από αυτά που δεν έχουν αγκάθια!
Οι καλοκαιρινές διακοπές δε χρειάζονται προετοιμασία σε ότι αφορά τη μουσική τους υπόκρουση.
Σίγουρα μου αρέσει η ιδέα του roadtrip με καλή παρέα και τα σωστά κομμάτια στο ηχοσύστημα -το τι είναι σωστό το αφήνω στη κρίση του καθενός- αλλά εδώ είναι Ελλάδα. Δεν έχεις route 66 και λεωφόρους με 85 λωρίδες. Έχεις μονόδρομους χωρίς διαχωριστικό και εθνική Κορίνθου-Πατρών. Η διαφορά ποιότητας είναι τεράστια.
Συνεπώς με το όνειρο ενός τυπικού φουλ αμερικάνικου roadtrip να γίνεται θρύψαλα, επιλέγω να το ρίχνω στο εκάστοτε τοπικό ραδιόφωνο όποτε πάω διακοπές. Για να το θέσω κομψά, αυτή η ριψοκίνδυνη κίνηση με έχει κάνει να ακούσω μουσική, που δε θα άκουγα ποτέ άλλοτε στη ζωή μου.
Φέτος, βέβαια, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Μάλλον λόγο κάποιας εξισορρόπησης κάρμα για τα άπειρα πανηγυριώτικα άσματα που είχα υπομείνει, είχα τη τύχη και την έκπληξη να ακούσω αυτή τη κομματάρα εν μέσω διακοπών:
Αδυνατούσα να πιστέψω 1) ότι άκουγα Danny Brown στο ράδιο και 2) ότι άκουγα κομμάτι του που δε γνωρίζω. Επιβαλλόταν ένα Shazam… Στο μεταξύ δυο μέρες πριν ήθελα να διαγράψω την εφαρμογή γιατί «έλα μωρέ, λες και τη χρησιμοποιώ ποτέ». Καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς.
Με τη βοήθεια της εφαρμογής, λοιπόν, ανακαλύπτω πως το άνωθεν κομμάτι ανήκει στους Avalanches και είναι το πρώτο τους single από το δίσκο Wildflower, ο οποίος μόλις είχε κυκλοφορήσει.
Φαστ φόργουαρντ. Δυο εβδομάδες μετά είμαι πίσω στη πρωτεύουσα και κάνω ανασκόπηση διακοπών. Αναπόφευκτα θυμάμαι την ανακάλυψη μου και αναρωτιέμαι
ΚΑΛΑ ΡΕ ΜΑΝ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑVALANCHES;
Τα παιδιά!
Οι Avalanches, λοιπόν, είναι ένα σχήμα από αυστραλούς DJs που κάποτε ήταν πέντε και τώρα είναι δυο (έτσι γιατί δε παίζει γκρουπ χωρίς σπάσιμο). Έχουνε βγάλει μονό δυο δίσκους ένα το 2000 και έναν το 2016 και όχι επειδή αράζανε.
Βλέπετε, η μουσική τους βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στο sampling, όπερ σημαίνει φτιάχνουν μουσική από άλλη μουσική. Το πρώτο τους άλμπουμ περιέχει πάνω από 3500 samples. Στο δεύτερο έχασαν το λογαριασμό. Τρεισήμισι χιλιάδες samples, άρα ακούσανε τουλάχιστον τόσα τραγούδια και μετά πήραν αγκαλίτσα τα MPC τους και δημιούργησαν.
Και νόμιζα πως εγώ άκουγα πολύ μουσική…
Έτσι περνάνε την ώρα τους τυπάκια σαν τους Avalanches
Και τώρα που γνωριστήκαμε με τα παλικάρια, ας δούμε τι φτιάχνανε τόσα χρόνια τώρα. Wildflower το όνομα του δίσκου και είναι πράγματι πολύ ταιριαστό. Ακούγοντας το “Frankie Sinatra” περίμενα ένα hip-hop δίσκο αλλά έπεσα έξω. Οι σαμπλαρισμένοι ήχοι έχουν δέσει με προσεγμένες παραγωγές και ενορχηστρώσεις και προσφέρουν ένα ηχόχρωμα το οποίο ταξιδεύει αβίαστα από hip-hop σε trip-hop και κάνει ένα ελαφρύ πέρασμα από pop. Όλα αυτά πάντα με μια αύρα ψυχεδέλειας να υπάρχει στον αέρα, η οποία σε ορισμένα σημεία γίνεται εξαιρετικά έντονη. Για αυτό πιστεύω ότι ο τίτλος Wildflower είναι ταιριαστός. Πατάς το play και σε λίγα λεπτά είσαι σε μια απέραντη κοιλάδα με αγριολούλουδα τα οποία διαχέουν τη (μουσική τους) μυρωδιά στον αέρα.
Σε αντίθεση με το Since I left you (το άλμπουμ που βγάλανε το 2000 βρε, τι νόμιζες δε θα το άκουγα;) όπου κάθε ήχος και φωνή ήταν «δανεικά» από αλλά κομμάτια, οι Αυστραλοί επέλεξαν να «χρωματίσουν» το Wildflower με μεγάλη ποικιλία συμμετοχών, τόσο στα φωνητικά όσο και στις παράγωγες. Danny Brown, Biz Markie, Camp Lo, Jonathan Donahue Chaz Bundick, David Berman, Jennifer Herrema, MF DOOM και αρκετός κοσμάκης ακόμα δούλεψε μαζί με τους Avalanches για να βοηθήσει να δέσει το γλυκό. Ή για να ανθίσει το λουλούδι, όπως το δει κανείς.
Το Wildflower φτιάχτηκε για να το ακούς μια ανοιξιάτικη μέρα από αυτές που ο Ήλιος κάνει δειλά δειλά την εμφάνιση του και εσύ χρειάζεσαι μια βόλτα στην εξοχή αλλά δεν μπορείς να φύγεις απ τη πόλη. Μη φοβηθείς να το αγγίξεις. Είναι από αυτά που δεν έχουν αγκάθια.