Το είπε και το έκανε ο Ελληνάρας Μάγκας Φερνάντο!
Είχα σκοπό να γράψω έναν απολογισμό για αυτό το Euro αγαπητέ αναγνώστη μιας που ολοκληρώθηκε και αυτή η διοργάνωση. Όμως για να σου πω την μαύρη μου αλήθεια, τελικά από αυτό το τουρνουά δεν πρόκειται να κρατήσω και πολλά. Για την ακρίβεια κράτησα μόνο ένα. Τον Φερνάντο Σάντος.
Θυμάμαι το 2001 όταν είχε έρθει για πρώτη φορά στην Ελλάδα για λογαριασμό της ΑΕΚ, δεν μου είχε γεμίσει και πολύ το μάτι. Με τον καιρό τον συνήθισα βέβαια, όμως δεν μπορώ να πω πως τον συμπάθησα κιόλας. Εκείνη την πρώτη χρονιά η ΑΕΚ έχασε το πρωτάθλημα στο νήμα από τον Ολυμπιακό, ενώ κατέκτησε το κύπελλο με αντίπαλο και πάλι τους Πειραιώτες.
Δύο χρόνια αργότερα επανήλθε, όμως η ΑΕΚ δεν ήταν στην καλύτερη της κατάσταση μετά το άρθρο 44. Στην ομάδα υπήρχαν οι Λυμπερόπουλος και Κατσουράνης, οι Μπρούνο Άλβες και Ασουνσάο (στα πρώτα τους βήματα) και από εκεί και πέρα το χάος. Εκείνες οι 2 χρονιές ήταν που κατάλαβα την πραγματική προπονητική του αξία.
Έφυγε από την ΑΕΚ μετά από 2 σεζόν, και τον ξαναείδαμε από το 2007 έως το 2010 στον ΠΑΟΚ με τον οποίο έκανε 3 χρονιές, η μια καλύτερη από την άλλη. Και εκεί τον θυμάμαι να παλεύει με τα θηρία.
Πολλοί καλοί μου φίλοι που τον γνωρίζανε, μου έλεγαν πως μέσα από τις τόσες δύσκολες χρονιές και τις επιτυχίες του με την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ ο Πορτογάλος τεχνικός έχει δεθεί τόσο πολύ με την Ελλάδα και τον λαό της που την θεωρεί το δεύτερο σπίτι του.
Μάλιστα είχε εκφράσει αρκετές φορές πως θα ήθελε να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της εθνικής μας και ότι θα το θεωρούσε μέγιστη τιμή, αν αυτό γινόταν κάποια στιγμή.
Στο τέλος του 2010 λύνει το συμβόλαιο με τον ΠΑΟΚ, την ίδια στιγμή που ο Οττο Ρεχάγκελ δηλώνει πως δεν θα συνεχίσει να βρίσκεται στον πάγκο της εθνικής μας.
Ανακοινώνεται από την ΕΠΟ πως νέος τεχνικός του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος θα είναι ο Φερνάντο Σάντος, ο οποίος από την μια εκπλήρωνε ένα από τα όνειρα του να το πω; Στόχους να το πω; Από την άλλη όμως αναλάμβανε την πιο δύσκολη αποστολή. Να καταφέρει να κρατήσει σε σταθερή ανοδική πορεία την εθνική μας, χωρίς να μας φανεί η απουσία του Ρεχάγκελ κάνοντας και μια ριζική ανανέωση του ρόστερ, χωρίς όμως να είναι ριζική…
Για να μην τα πολυλογούμε, ο Σάντος τα κατάφερε περίφημα. Kαι στο Εuro 2012 πήγαμε (και περάσαμε και από τον όμιλο), και στο Mundial 2014 στην Βραζιλία πήγαμε και μετά την φυγή του από τον πάγκο μας (φυγή που οφείλεται καθαρά σε ΕΠΟ και Γκιρτζίκη) είδατε που καταλήξαμε.
Ο Σάντος μπορεί να μην μίλησε ποτέ ελληνικά όμως από ότι μάθαινα τότε, το έκανε από καθαρό σεβασμό προς στη γλώσσα μας (δεν του άρεσε με τα σπαστά του ελληνικά να σκοτώνει την γλώσσα μας, έλεγε). Μάλιστα δεν έμεινε μόνο στην αγάπη του για τον λαό μας. Του άρεσε και η μαχητική κουλτούρα μας. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ρώταγε τους φίλους του στα καφενεία να μάθει για τον Μέγα Αλέξανδρο, για την μάχη στις Θερμοπύλες, για το 1821, για τον πόλεμο του 40′.
Το 2014, λοιπόν, με το που λύνεται το συμβόλαιο του με την εθνική μας, του δίνεται η δυνατότητα στο καπάκι να αναλάβει την εθνική της χώρας του, η οποία απέτυχε παταγωδώς στο Μουντιάλ της Βραζιλίας. Και δεν χάνει την ευκαιρία. Προκρίνεται από τον όμιλο των προκριματικών με 7 νίκες (όλες με 1 γκολ διαφορά) και 3 ισοπαλίες ως πρώτος και την συνέχεια την ξέρετε.
Από τις πρώτες του δηλώσεις προσπαθούσε να εξηγήσει στους δημοσιογράφους, πως η Πορτογαλία κατεβαίνει στο τουρνουά με σκοπό να το κατακτήσει και όχι να παίξει θεαματικό ποδόσφαιρο.
Και εδώ που τα λέμε η διοργάνωση είχε πολύ καλές ομάδες για να κάθεσαι να αναφέρεις συνεχώς πως έχεις έρθει για να την κατακτήσεις. Και μάλιστα τέτοιες δηλώσεις ο Σάντος έκανε ακόμα και όταν στον πιο γελοίο όμιλο της διοργάνωσης κατάφερε να προκριθεί ως 3ος…
Και οι περισσότεροι τον χλευάζανε και τον κατέκριναν. Οι περισσότεροι… Γιατί υπήρχαν και οι φίλοι του οι οποίοι τον ήξεραν και τον πίστεψαν. Όπως πίστεψε και αυτός.
Ο Φερνάντο Σάντος ήξερε πως για να αναστηθεί αυτό το αγωνιστικό τερατούργημα που είδαμε στο Μουντιάλ της Βραζιλίας χρειάζονται:
ΠΙΣΤΗ-ΘEΛΗΣΗ-και μια ΙΔΕΑ
Πίστη στο να κυνηγήσουν όλοι το όνειρο τους.
Θέληση για να καταφέρουν να ακολουθήσουν αγωνιστικές τακτικές και να ξεπεράσουν εαυτούς και εγωισμούς.
Και μια ΙΔΕΑ που θα τους κρατήσει όλους μαζί ενωμένους μέχρι το τέλος.
Και μπορεί όλο αυτό να φαντάζει τόσο δύσκολο αλλά πολύ πιθανόν να μην ήταν κιόλας.
Γιατί όταν καταφέρνεις για 34 αγώνες να πείσεις τον Μπούρμπο και τον Κρασσά πως βρίσκονται στην ΑΕΚ και πως αν ακολουθήσουν πιστά τις οδηγίες σου, μπορούν να βγουν πρωταθλητές τότε πραγματικά τι μπορείς να κάνεις όταν μπροστά σου έχεις τον Πέπε, τον Νάνι και τον Κ.Ρονάλντο.
Ο Σάντος στην εθνική Πορτογαλίας πραγματικά ακολούθησε τακτικές Made in Greece!
Όπως είχε τον Κατσουράνη στην εθνική μας και 2-3 ακόμα παλιούς για να ελέγχουν τα αποδυτήρια επανέφερε στην Πορτογαλία παλιοσειρές που ο Μπέντο τις είχε απορρίψει (βλέπε Ρ.Καρβάλιο).
Όπως η Ελλάδα κοίταζε πρώτα τα μετόπισθεν έτσι και αυτός έθετε ως προτεραιότητα την άμυνα.
Όπως ο Ρεχάγκελ παραδειγμάτιζε τους Έλληνες πως πρέπει να γίνετε μια παρέα όπως ήταν η Δανία των Λάουντρουπ, που ενώ τους μαζέψανε από τις παραλίες τελικά κατάφεραν και χρίστηκαν πρωταθλητές Ευρώπης, επειδή είχαν καλό κλίμα μεταξύ τους, έτσι και ο Σαντος εξηγούσε καθ όλο το τουρνουά στους παίχτες του πως αφού το έκανε η Ελλάδα τότε μπορούμε και εμείς.
Πάντως το μεγαλύτερο επίτευγμα του Σάντος στην προπονητική του καριέρα ήταν που κατάφερε και συσπείρωσε την ομάδα μετά τον τραυματισμό του Ρονάλντο. Για όσους γνωρίζουν από αποδυτήρια και βεντέτες ο Κ.Ρονάλντο μπορεί να είναι ο αγαπημένος παίχτης πολλών φίλων του ποδοσφαίρου, όμως σίγουρα στην εθνική ομάδα της χώρας του σε πολλούς θα είναι αχώνευτος λόγω συμπεριφοράς.
Ο Σάντος κατάφερε να πείσει μέχρι και τον τελευταίο φυσικοθεραπευτή που είχε στον πάγκο του πως η Πορτογαλία πρέπει να πάρει το συγκεκριμένο παιχνίδι κυρίως για τον τραυματία αρχηγό της που βγήκε από το γήπεδο σπαράζοντας.
Είναι πολλά που κατάφερε ο Σάντος σε αυτή την διοργάνωση.
Κατάφερε να κάνει τον Πέπε ένα ήρεμο και απροσπέλαστο μπακ.
Kατάφερε να κάνει Νικοπολίδη τον Ρουι Πατρίτσιο.
Κατάφερε τον Κ.Ρονάλντο με το πόδι μπαταρισμένο, να κάνει άμυνα πίσω από την σέντρα.
Και τέλος κατάφερε να κάνει χαρούμενο ένα έθνος όπως αυτό της Πορτογαλίας που έχει περάσει και αυτό μνημονιακά τα πάνδεινα, όπως η Ελλαδίτσα μας.
Ένα έθνος είπα; Ψέματα… Δύο έθνοι! Πόσοι από εμάς άλλωστε δεν ξαναζήσαμε στιγμές 2004 εχθές.
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΦΙΛΕ ΦΕΡΝΑΝΤΟ