«Το make God laugh, tell him your plans»
Το 2000 ήταν η σειρά του Μεξικού να ενταχθεί στον παγκόσμιο κινηματογραφικό χάρτη, εγκαινιάζοντας μια νέα χρυσή εποχή στο σινεμά της Λατινικής Αμερικής και προσφέροντας παράλληλα στο Hollywood δυο απο τα σπουδαιότερα κινηματογραφικά παιδιά της, τον Αλεχάντρο Ινιαρίτου [Alejandro Gonzalez Inarritu] και τον Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ [Gael Garcia Bernal].
Η ένταξη επιτεύχθηκε πανηγυρικά με τις Χαμένες αγάπες [Αmores perros -ισπανικός τίτλος /Love is a Bitch], το πρώτο μέρος της άτυπης δραματικής τριλογίας του Ινιαρίτου σε συνεργασία με τον σεναριογράφο Guillermo Arriaga [η τριλογία θα ολοκληρωθεί με το 21 grams και το Babel], που αποτέλεσαν αναμφισβήτητα την καλύτερη δυνατή αφετηρία για την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Ινιαρίτου και επιπροσθέτως του επικύρωσαν το εισιτήριο προς την εκ βορρά γείτονος χώρα.
Η ταινία αρχίζει δυναμικά με μια καταδίωξη στους δρόμους της Πόλης του Μεξικού, η οποία σύντομα θα καταλήξει σ’ ένα θανατηφόρο αυτοκινητιστικό δυστύχημα, το οποίο θα αποτελέσει τον συνδετικό κρίκο 3 αυτόνομων ιστοριών· που στιγμαία και αναπάντεχα θα συναντηθούν.
Η κάμερα του Ινιαρίτου μας παρουσιάζει τις ιστορίες 3 διαφορετικών κοινωνικών ομάδων, που θα συναντούσαμε κατ’ εξοχην στο Μεξικό [και όχι μόνο!] κατα τα τέλη του περασμένου αιώνα.
Η πρώτη εξ’ αυτών μας εισάγει στον κόσμο του Octavio [Gael Garcia Bernal], ενός νεαρού που προσπαθεί να εξασφαλίσει κάποια χρήματα με σκοπο να χτίσει μια καινούργια ζωή με την ερωμένη του αποκομμένος απο το παρελθόν. Το χρήμα, στα προάστια της Πόλης του Μεξικού, ρέει άφθονο για όποιον είναι διατεθειμένος να λερώσει τα χέρια του και να παίξει με τους κανόνες της αγοράς. Έτσι λοιπόν και ο πρώτος ήρωας του Ινιαρίτου, δίχως ενδοιασμούς εμπλέκεται σε κυνομαχίες, η εξέλιξη των οποίων θα επιφέρει αιματηρές συνέπειες .
Ο Gael Garcia Bernal ως Οctavio.
Στην δεύτερη χρονικά ιστορία γνωρίζουμε την Valeria [Goya Toledo], της οποίας η ζωή αλλάζει δραματικά μετά το δυστύχημα. Η επαγγελματική και προσωπική επιτυχία τερματίζονται επώδυνα και την θέση τους λαμβάνουν ο μόνιμος ψυχοσωματικός πόνος· καθώς και η μοναξιά του να τα έχεις όλα και να σου λείπουν τα πάντα, αυτά δηλαδή που προσδίδουν ουσία σε κάθε ύπαρξη.
Ο Emilio Echevarria [ El Chiro, στο έργο] αποτελεί τον μυστήριο πρωταγωνιστή της τρίτης ιστορίας των Ινιαρίτου- Αrriaga. Ο El Chiro είναι η πιο σκοτεινή και συνάμα η πιο φωτεινή φιγούρα της ταινίας, καθώς στο πρόσωπο του συναντάμε έναν άστεγο φιλόζωο· ο οποίος συνάμα ασκεί χρέη πληρωμένου δολοφόνου.
Η Goya Toledo ως Valeria.
Κοινός άξονας των ιστοριών του Ινιαρίτου αποτελεί το μοτίβο του θανάτου, της απώλειας και του πόνου που απορρέει εξ’ αυτών. Οι πρωταγωνιστές προσπαθούν να αντιμετωπίσουν, όλα τα άνωθε, με το μοναδικό φάρμακο που διαθέτουν, την αγάπη.
Η αγάπη παίρνει στην ταινία την μορφή του σκύλου ή καλύτερα αυτή αποτυπώνεται στον φακό μέσα απο την σχέση που έχουν οι πρωταγωνιστές της κάθε ιστορίας με τα σκυλιά τους. Έτσι ο σκύλος του Οctavio γίνεται βίαιος· όταν νιώθει πως απειλείται, δρώντας ως καθ’ εικόνα και καθ΄ομοίωση του ιδιοκτήτη του. Όταν όμως τρέφεις τα συναισθήματα σου με βία, τα αποτελέσματα ποτέ δεν θα είναι τα αναμενόμενα.
Ο σκύλος της δεύτερης ιστορίας ζει σ’ έναν περιβάλλον αποστειρωμένης αγάπης, που ανα πάσα στιγμή μπορεί να διαλυθεί απο την εισβολή ενός άγνωστου εξωτερικού παράγοντα. Ανίσχυρο να ανταπροκριθεί στην πραγματικότητα, κινδυνεύει πάντοτε να εγκλωβιστεί στο λαβύρινθο που ο ίδιος έχτισε. Απο την άλλη μεριά, ο σκύλος του El Chiro, απλώς επιζεί σ΄έναν κόσμο που ουδέποτε [τον] ήθελε. Αν και αποπειράθηκε για χρόνια να αλλάξει τους κανόνες, η προσπάθεια τούτη τον κούρασε και τώρα περιφέρεται στους δρόμους, δίχως να αναζητά κάτι, χωρίς να ελπίζει τίποτα.
El chivo ο Emilio Echevarria.
Ο Ινιαρίτου με τις Χαμένες του Αγάπες αποπειράθηκε να αφηγηθεί τις σύγχρονες προβληματικές ανθρώπινες σχέσεις και να επαναπροσδιορίσει την έννοια της αγάπης. Εντός ενός προβληματικού κοινωνικού πλαισίου, η αγάπη άλλοτε εκφράζεται βίαια, άλλοτε εγκλωβίζεται στο φαίνεσθαι και καταπνίγεται απο την υποκρισία και άλλες φορές υπάρχει στο περιθώριο, εκεί που ουδείς τολμά να κοιτάξει, εξαιτίας της φαινομενικής ασχήμιας, ανθίζει η πραγματική αγάπη.
Και το μέλλον της αγάπης φαντάζει αβέβαιο, όπως και το αύριο των ανθρώπων, που προχωρούν μόνοι σε αχαρτογράφητα νερά αναζητώντας ψήγματα αληθινής αγάπης!
ΥΓ. Το κινηματογραφικό κοινό ευχαριστεί τον Ινιαρίτου για το αριστούργημα, που του πρόσφερε απλόχερα αλλά και για την μουσική που έντυσε το δράμα του…
