Η σιωπή είναι πιο καταστροφική γι’ αυτούς που μιλάνε πολύ. Οι επικοινωνιακοί άνθρωποι, κοινωνικοί ή όχι αγαπάνε τη συζήτηση, μπορείς να τους φέρεις κοντά σου εν καιρώ με αφανείς πράξεις, με πνευματικά εργαλεία. Όποιος και αν είσαι, από όπου κι αν είσαι, όταν έχεις μια ιστορία να πεις, μια γνώμη να εκφράσεις, μια ιδέα να μοιραστείς, ένα άδειο τετράδιο που θες να γεμίσεις, οι λέξεις θα καλύψουν το χρόνο.
Οι λέξεις είναι υπερεκτιμημένες από πολλούς, αλλά μπορούν να σου αιτιολογήσουν το γιατί και εκεί σιωπάς. Αν δεν ξεκλειδώσουμε τα κεφάλια μας, τι διαφορετικό έχουμε να εξερευνήσουμε σε μια εικόνα που μένει στη βάση της ίδια;
Για κάποιους ανθρώπους οι λέξεις, είναι ο τρόπος έκφρασης του μεγαλύτερου εφοδίου, της νόησης. Οι λέξεις και οι αριθμοί είναι ατέρμονοι. Και τις εκμεταλλευόμαστε για να φτιάξουμε πράγματα σε άσπρη συνθήκη. Ή να βελτιώσουμε καταστάσεις σε μια άθλια συνθήκη. Όσα όμως μπορούν να φτιάξουν οι πολλές λέξεις άλλα τόσα μπορούν και να γκρεμίσουν. Έχουμε ένα αντώνυμο για κάθε λέξη βλέπεις.
Γι’ αυτό «Να εννοείς τις λέξεις σου, μην τις εξευτελίζεις, σε παρακαλώ», είπε ο άνθρωπος που εξιδανίκευσε τις λέξεις όσο δε θα καταλάβουμε ποτέ.[Καβάφης]
Όμως στην ηχώ κακόηχων εκφράσεων, ή αλήθειας που φοβάσαι, πάντα έχεις κάτι να επεξεργαστείς, να γεμίσεις τον χρόνο σου.
Η σιωπή είναι αυτή που φοβάσαι. Όταν η σιωπή σκεπάσει την ατμόσφαιρα, η διάθεση σου σε προκαλεί για παντομίμα, να επιλέξεις τι χρώμα θα έχει η σφαίρα της ανάμνησης που τώρα φτιάχνεις. Τι συναίσθημα της ταιριάζει περισσότερο. Κι αν δε της ταιριάζει; Εκεί φοβάσαι πιο πολύ.
Η αλήθεια είναι πως υπάρχει κάτι μυστήριο στη σιωπή.
Όταν την αγαπάς και τη μισείς ταυτόχρονα. Γιατί η αγάπη έγκειται στην ηρεμία, εκεί που αποζητάς τον χώρο σου, το μίσος όμως έγκειται στο ότι φοβάσαι, γιατί δεν ξεσπάς εξωτερικά, αλλά εσωτερικά και άντε να βρεις την θέση σου στον χάρτη ξανά.
