Συνέντευξη-Επιμέλεια: Δέσποινα Παπαδοπούλου
Γεννημένος στα Ιωάννινα το 1987, ο Χρήστος (ή καλύτερα Chris) Βασιλείου είναι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες τύπους που ίσως θα έχεις την τύχη να γνωρίσεις (και εν συνεχεία θα καταλάβετε το γιατί). Σπούδασε Ιατρική στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης στην Αλεξανδρούπολη απ’ όπου κι αποφοίτησε το 2011. Έκτοτε ασχολείται με την ειδικότητα του στην καρδιολογία και προς το παρόν βρίσκεται στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων. Όλα αυτά βέβαια παράλληλα με τη μεγάλη του αγάπη: το bmx.
Έχει συμμετάσχει σε διαγωνισμούς bmx παγκόσμιας εμβέλειας και έχει ταξιδέψει σε πολλές χώρες προκειμένου να μοιραστεί το πάθος του για το ποδήλατο. Δεν θα μπορούσαμε λοιπόν να βρούμε πιο κατάλληλο άτομο για να μας οδηγήσει στα άδυτα του bmx flatland. Enjoy.
Μπορεί μια κίνηση για τους πολλούς να είναι ασήμαντη, αλλά για σένα να συνιστά ένα μεγάλο βήμα. Το πιο σημαντικό είναι ο καθένας να χαράξει το δρόμο του με το ποδήλατο. Διάλεξε το μονοπάτι σου.
Πώς και πότε ξεκίνησε η αγάπη σου για το bmx;
H ενασχόληση μου με το bmx ξεκίνησε πριν περίπου 15 χρόνια όταν είχα δει ένα παιδί στη γειτονιά να κάνει κόλπα σε ένα σχολείο. Έκτοτε μου δημιουργήθηκε θαυμασμός και άρχισα να ψάχνω εκπομπές και βίντεο κλιπ με bmx –κυρίως από Αμερική- και όσο περνούσε ο καιρός ανακάλυπτα όλο και περισσότερα πράγματα για το είδος. Γενικότερα είμαι άνθρωπος που αν μου αρέσει κάτι κολλάω και έτσι έγινε και με το bmx. Ούτως ή άλλως το bmx είναι ένα άθλημα με feedback, δηλαδή σου δίνει πίσω ό,τι θα του δώσεις κι έτσι όσο περνάει ο καιρός η αγάπη σου γι’ αυτό δυναμώνει γιατί γίνεσαι καλύτερος, μαθαίνεις κόλπα και καταλήγεις στο τέλος να «κολλάς» αν όντως το αγαπάς πραγματικά. Αυτό βέβαια όσο γίνεται σε πιο επαγεγλματικό επίπεδο, απαιτεί ακόμα περισσότερο χρόνο και προσπάθεια, αλλά ξέρεις πως είναι μια καθαρά συνειδητή επιλογή.
Εκτός από bmxer είσαι και γιατρός. Αν μη τι άλλο φοβερός συνδυασμός..
Είναι δύσκολος συνδυασμός θα έλεγα υπό την έννοια πως και τα δύο είναι ιδιαίτερα απαιτητικά…Η ιατρική είναι απαιτητική τόσο σε προπτυχιακό επίπεδο σπουδών όσο και μεταπτυχιακό δηλαδή σαν ειδικευόμενος γιατρός που είμαι αυτή τη στιγμή ή μετέπειτα ως επαγγελματίας γιατρός και από άποψη χρόνου αλλά και από την άποψη πνευματικής κόπωσης και προσπάθειας που καταβάλλεις. Είναι μεγάλη η ευθύνη του γιατρού και η προσοχή που απαιτείται, πολλά τα ζητήματα που έχει να λύσει – όχι μόνο ιατρικά αλλά και κοινωνικά από τη στιγμή που βρίσκεσαι στο νοσοκομείο και έχει να κάνεις με ασθενή που αποτελεί ανθρώπινο υλικό, δηλαδή πραγματεύεται ζωή. Από την άλλη το bmx είναι απαιτητικό από τη φύση του σαν άθλημα – τέχνη γιατί και αυτό δεν αποτελεί μόνο άθλημα, αλλά μπορεί να ασκηθεί και σε επαγγελματικό επίπεδο όπως παραδείγματος χάρη το ασκώ εγώ. Και αυτό με τη σειρά του είναι χρονοβόρο και ενέχει την πνευματική κόπωση. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος: ειδικά το flatland (κόλπα στο επίπεδο έδαφος) με το οποίο ασχολούμαι έχει ως βασική προυπόθεση το originality, το να είσαι όσο το δυνατόν πρωτότυπος. Φυσικά είναι δύσκολο να υπάρξει παρθενογέννεση είτε στο στυλ είτε στα κόλπα πάνω στο ποδήλατο, καθώς υπάρχει και μια ιστορία 30+ ετών στο bmx και ως εκ τούτου έχουν δειχθεί άπειρα κόλπα, έχουν δοθεί ιδέες και υπάρχουν πατήματα. Από την άλλη είναι καλό όσο γίνεται να μην αντιγράφεις είτε παλιότερους είτε καινούριους αναβάτες, αλλά να χρησιμοποιήσεις ως «πάτημα» το στυλ τους και να βάλεις τη δικιά σου πινελιά ώστε αργότερα να δημιουργήσει ς κάποια κίνηση δική σου ή κάποιο πέρασμα από τη μια θέση του ποδηλάτου στην άλλη –εγχείρημα φυσικά που απαιτεί πνεύμα και συγκέντρωση.
Photo by: Alex Alexandridis
Σαν άθλημα επίσης έχει ως βάση του τον συντονισμό των κινήσεων και –μιλώντας ως γιατρός- αυτή η λειτουργία πραγματώνεται στην παρεγκεφαλίδα, μια δομή πλησίον του εγκεφάλου στην οποία εδράζεται ο συντονισμός των κινήσεων, ικανότητα που την εξασκείς με τον καιρό. Δηλαδή, στην αρχή έχεις μειωμένη ικανότητα να συντονίζεις τα χέρια με τα πόδια με διαφορετικό χρονισμό και να τα χρησιμοποιείς αυτόνομα και εν καιρώ αυτό βελτιώνεται με την εξάσκηση. Αυτό βέβαια όταν γίνεται σε επαγγελματικό επίπεδο απαιτεί καθημερινή και πολύωρη ενασχόληση ώστε η παρεγκεφαλίδα να μπορέσει να αφομοιώσει όλες αυτές τις λειτουργίες. Το συμπέρασμα είναι πως τόσο στην ιατρική τόσο και στο bmx υπάρχει πνευματική κόπωση που όπως είναι γνωστό από την πρώτη αυτό απαιτεί κάποιες μονάδες να χρησιμοποιηθούν από τον εγκέφαλο ώστε να ανταπεξέλθεις στις απαιτήσεις της καθημερινότητας. Έτσι επιλέγω να δίνω τις μισές μονάδες στην επιστήμη μου και τις υπόλοιπες στο άθλημα που αγαπώ (αν και πολλές φορές συγκρούονται χρονικά) λαμβάνοντας υπ’ όψην βέβαια και οποιοδήποτε άλλο πρόβλημα προκύψει μέσα στη μέρα. Όσον αφορά το σωματικό κομμάτι, η ιατρική σε επείγουσα βάση πχ στα επείγοντα ή στην ειδικότητα της καρδιολογίας -μάχιμη ειδικότητα όπως αλλιώς χαρακτηρίζεται- που ασκώ , προυποθέτει πολύ καλή φυσική κατάσταση ώστε να αποδώσεις στους ταχείς ρυθμούς της, ειδικά αυτή την περίοδο που στην Ελλάδα το ιατρικό προσωπικό έχει μειωθεί σε υπερβολικό βαθμό. Στο bmx επίσης η σωματική κόπωση είναι μεγάλη, παρ’ όλα αυτά με επιμονή, υπομονή και τις απαραίτητες θυσίες μπορούν να συνδυαστούν η επιστήμη με τον αθλητισμό.
Συνεπώς το bmx σε έχει βοηθήσει και στις διαπροσωπικές σου σχέσεις ή γενικά στη ζωή σου;
Photo by: Periklis Katopodis
Σίγουρα εξαρτάται ο βαθμός που θα ασχοληθείς με αυτό, αλλά το bmx μπορεί να αποτελέσει «σχολείο», τόσο κοινωνικής μόρφωσης όσο και επαγγελματικής, αν ασχοληθείς σε υψηλότερο επίπεδο. Αυτό συμβαίνει διότι από άποψη ενασχόλησης είναι ένα άθλημα το οποίο θέλει πάρα πολύ μεγάλη υπομονή και επιμονή γιατί ειδικά στο flatland το bmx αντιμετωπίζεται σαν ένα τεχνικό άθλημα. Έτσι, χρειάζονται πολλές ώρες και χρόνια ώστε να γίνεις καλός. Δεν βλέπεις γρήγορα αποτέλεσμα και ως εκ τούτου πολλοί αποθαρρύνονται το αφήνουν. Για να συνεχίσεις με αυτό, πρέπει να πιστεύεις πολύ σε αυτό και να το αγαπάς. Συνεπώς με την αγάπη, την επιμονή και τον μόχθο που αφιερώνεις στο bmx σφυρηλατείς τον χαρακτήρα σου και διαμορφώνεις μια άλφα προσωπικότητα η οποία έχει χτιστεί στον «πόλεμο» των καθημερινών δυσκολιών: η ανάβαση στο bmx συνιστά μια καθημερινή μάχη κι έτσι μαθαίνεις να αποκτάς αξίες, ιδανικά, σε διάφορες καταστάσεις της ζωής, πράγμα που σε κάνει πιο ευέλικτο με τους ανθρώπους, λιγότερο απόλυτο, έρχεσαι στη θέση του άλλου και μαθαίνεις να ευαισθητοποιείσαι απέναντι στις δυσκολίες που ενδεχομένως να αντιμετωπίζει. Από την άλλη, αν ασχοληθείς σε επαγγελματικό επίπεδο σου δίνεται η ευκαιρία να ταξιδέψεις, να γνωρίσεις άτομα από άλλες χώρες, να διαγωνιστείς και από εκεί μπορείς λίγο πολύ να κατανοήσεις πως λειτουργεί η ζωή γενικότερα. Το flatland αποτελεί μια αθλητική – καλλιτεχνική δραστηριότητα, οπότε μπορεί να σου δώσει έναυσμα για το πως θα φερθείς στους υπόλοιπους τομείς της ζωής σου: αποκτάς εμπειρία στον τρόπο διαχείρισης πραγμάτων, για εξέλιξη, στην διπλωματική συμπεριφορά – όλα αυτά βέβαια εξαρτώνται από την προσέγγιση του καθενός απέναντι στο άθλημα, δηλαδή αν θες να αποκομίσεις κάτι δημιουργικό και παραγωγικό από αυτό.
Η ανάβαση στο bmx συνιστά μια καθημερινή μάχη και έτσι μαθαίνεις να αποκτάς αξίες, ιδανικά, σε διάφορες καταστάσεις της ζωής.
Με αφορμή την αναφορά σου στα ταξίδια στο εξωτερικό, ποια θεωρείς πως είναι η θέση του bmx στην Ελλάδα και στο εξωτερικό;
Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πως είναι μικρή χώρα από άποψη πληθυσμού όποτε είναι λογικό να υπάρχει και αναλογικά μικρότερο ποσοστό αναβατών ή ενδιαφερομένων να ασχοληθούν με το bmx. Μέχρι πρότινος ήταν και μια χώρα που δεν είχε πολλά ερεθίσματα, ενώ τώρα λόγω τεχνολογίας έχουν εκμηδενιστεί οι αποστάσεις κι έτσι εύκολα οποιοσδήποτε πιτσιρικάς ή μη αν ενδιαφερθεί για κάτι μπορεί να έχει τις ανάλογες πληροφορίες από το internet, πράγμα πολύ θετικό αφού έχει φέρει πολύ πιο κοντά την Ελλάδα σε αθλήματα τέτοιου είδους . Στο εξωτερικό λόγω του ότι οι περισσότερες χώρες έχουν μεγαλύτερα ποσοστά πληθυσμού και η μετακίνηση από χώρα σε χώρα είναι πιο εύκολη λόγω καλύτερων συγκοινωνιών, οι ξένοι αναβάτες αναπτύσσουν καλύτερες σχέσεις μεταξύ τους, ανταλλάσσουν εύκολα ιδέες και απόψεις, παίρνουν ερεθίσματα και κίνητρα ο ένας από τον άλλον – υπάρχει η ευγενής άμιλλα, ο καλός συναγωνισμός που σε παρακινεί να κάνεις κάτι πιο δύσκολο ή ξεχωριστό. Κατά συνέπεια το bmx είναι πιο ανεπτυγμένο στο εξωτερικό αλλά και πάλι ούτε εκεί είναι τόσο ανεπτυγμένο στο βαθμό που θα μπορούσε να είναι. Υπάρχουν δηλαδή όρια τα οποία καθορίζονται κυρίως και από τις δυσκολίες ή από το πόσο θέλει ο κόσμος να ασχοληθεί με αυτό πχ αν δεν υπάρχει απήχηση στο κοινό, αναλογικά δεν θα υπάρχει και μετάδοση και προώθηση στα ΜΜΕ κ.ο.κ. Επίσης και τεχνικά είναι κάτι δύσκολο οπότε δεν ασχολείται εύκολα πολύς κόσμος και έτσι η θέση του είναι πιο περιορισμένη: όπως όλα στη ζωή είναι μια επιχείρηση. Αν δεν υπάρχει κέρδος δεν θα υπάρξει και μέριμνα γι’ αυτό, γεγονός που συμβαίνει κυρίως στην Ελλάδα. Το αισιόδοξο μέρος αυτού είναι πως τώρα τελευταία στη χώρα μας γίνονται προσπάθειες να κατασκευαστούν ράμπες και κατάλληλα μέρη για τους λάτρεις του bmx. Αναμένουμε…
Τον Μάιο που μας πέρασε, συνέβη ένα περιστατικό όπου λάτρεις του bmx και του skate , λόγω απραγίας του δήμου, έφτιαξαν μια αυτοσχέδια ράμπα για ασφαλή άλματα και οδηγήθηκαν στην Ευελπίδων. Θα θέλαμε τη γνώμη σου επ’ αυτού.
Σαν κατάσταση μου φάνηκε υπερβολική. Μπορώ να δικαιολογήσω το άγχος της πολιτείας και της κοινωνίας πως τα άτομα που πήραν αυτή την πρωτοβουλία δεν είχαν τις απαραίτητες γνώσεις για να το κάνουν και ότι ίσως κινδύνευε η σωματική ακεραιότητα των πολιτών όσον αφορά την αυτοσχέδια ράμπα. Από την άλλη όμως η προσφυγή στην Ευελπίδων είναι κάτι το τραβηγμένο. Το να τους πρότειναν κάποια άλλη εναλλακτική λύση πχ να τους κατασκευάσει ο δήμος μια ράμπα ή να τους παρέχουν γνώσεις για το πως να δημιουργήσουν μια ράμπα. Όπως όλοι ξέρουμε όμως, στην Ελλάδα υπάρχει μια άσχημη αντιμετώπιση απέναντι στο bmx και γενικότερα στο street culture, δυστυχώς άκριτα. Ίσως και αυτός είναι ο λόγος που το bmx παραμένει λίγο πιο κάτω απ’ όπου θα μπορούσε να είναι και χωρίς να υπάρχει το κοινωνικό στίγμα. Το θετικό είναι πως σιγά σιγά σαν χώρα πάμε μπροστά, ακόμα και οι μεγαλύτεροι άνθρωποι λόγω καλύτερης εκπαίδευσης πλέον έχουν πιο ανοιχτά μυαλά και δεν είναι τόσο απόλυτοι στο να απορρίψουν κάτι, αλλά δυστυχώς είναι ακόμα μεγάλο το ποσοστό των ατόμων που μας βλέπουν ως «αλήτες», αγνοώντας το παραγωγικό κομμάτι. Κατά τη γνώμη μου, το να κάνεις bmx είναι πολύ πιο δημιουργικό από το να κάτσεις τρεις ώρες σε μια καφετέρια, καθώς σου δίνει πνευματική και σωματική ευεξία τα οποία αποδίδουν αθλητικό και καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.
Θεωρείσαι ένας από τους καλύτερους bmxers και θα μπορούσες να αποτελέσεις πρότυπο όχι μόνο για τα παιδιά που ξεκινούν τώρα, αλλά και για όσους ασχολούνται χρόνια με το bmx. Τι συμβουλή έχεις να τους δώσεις;
Είτε ξεκινούν τώρα, είτε είναι ήδη πεπειραμένοι, η συμβουλή μου είναι να συνεχίσουν να το κάνουν πρώτα απ’ όλα για τον εαυτό τους και για την καρδιά τους. Αν δεν το αγαπούν, δεν το νιώθουν και δεν δίνουν τον εαυτό τους σε αυτό θεωρώ πως δεν θα πάρουν πίσω αυτό που τους αξίζει ή δεν θα ικανοποιηθούν με αυτό που θα πάρουν πίσω. Ακόμα, καλό είναι όταν ξεκινάς να διαλέγεις το πως θα φανείς πάνω στο bmx με την έννοια πως πέρα από άσκηση αποτελεί και καλλιτεχνία κι έτσι πρέπει να δώσεις και εσύ το στίγμα σου. Στην αρχή φυσικά αυτό είναι δύσκολο γιατί είναι κάτι το τεχνικό –ειδικά το flatland bmx- και απαιτεί πολλές βάσεις, δημιουργημένες με κόπο, χρόνο και θυσίες. Παρ’ όλα αυτά, όσο εξελίσσεσαι πάνω στο ποδήλατο, σημαντικό είναι και να δίνεις το στίγμα σου τόσο από άποψη στυλ, δηλαδή τρόπος ανάβασης όσο και από άποψη κόλπων. Μπορεί μια κίνηση για τους πολλούς να είναι ασήμαντη, αλλά για σένα να συνιστά ένα μεγάλο βήμα. Το πιο σημαντικό είναι ο καθένας να χαράξει το δρόμο του με το ποδήλατο. Διάλεξε το μονοπάτι σου.
Μου έχεις αναφέρει αρκετές φορές το bmx ως άθλημα – καλλιτεχνία. Εσύ θεωρείς τον εαυτό σου καλλιτέχνη ή αθλητή;
Το bmx ενέχει και τα δύο. Φυσικά χρεάζεσαι τη βάση, τον αθλητισμό. Ξεκινάς με το να το μαθαίνεις, τις θέσεις πάνω στο ποδήλατο, την προσαρμογή του σώματος -πράγμα πολύ σημαντικό καθώς το σώμα είναι ένα εργαλείο που θα γυμναστεί με τρόπο ο οποίος θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες του bmx-, οπότε από αυτή την άποψη είμαι αθλητής γιατί ασχολούμαι καθημερινά, πρέπει να κρατάω καλή φυσική κατάσταση (αντοχή, δύναμη) ειδικά στο επαγγελματικό επίπεδο. Προσωπικά όμως εγώ και ειδικότερα πλέον, εστιάζω στο καλλιτεχνικό – πνευματικό κομμάτι του bmx: με απασχολεί περισσότερο το να βγάλω κάποιες δικές μου κινήσεις, δικές μου αλλαγές, περάσματα ή κόλπα τα οποία θα με χαρακτηρίζουν, θα ταιριάζουν σε αυτό που θέλω να φανεί. Από μια άλλη οπτική θα μπορούσαμε να δούμε το bmx ως χορό κι έτσι προσπαθώ να φτιάξω τη δική μου «χορογραφία» και πια έχω επικεντρωθεί στην καλλιτεχνική διάσταση του bmx.
Ποιες είναι οι προυποθέσεις για να ασχοληθείς σοβαρά με το bmx;
Για να ξεκινήσεις να ασχολείσαι με αυτό αρχικά χρειάζεται η αγάπη σου για το bmx. Ύστερα έρχονται η υπομονή, η υπομονή και ο χρόνος, πράγματα βέβαια που βρίσκονται και αντλούνται από την αγάπη και το πάθος σου γι’ αυτό. Παρ’ όλα αυτά χρειάζονται και κάποιες υποδομές. Στην Ελλάδα δυστυχώς είμαστε πολύ πίσω σε αυτόν τον τομέα, καθώς το έδαφος πρέπει να μην έχει κλίσεις, να μη γλιστράει, να σε βοηθάει τόσο στο να σπινιάρεις πάνω στη ρόδα όσο και στο να ρολάρεις πάνω σε αυτή. Συνεπώς οι «τυχεροί» είναι όσοι βρίσκονται κοντά σε μέρη ή πλατείες με μάρμαρο. Δυστυχώς τα λεγομένα spots για bmx στις περισσότερες περιοχές ή φυλάσσονται ή δεν έχουν άλλες προυποθέσεις. Για παράδειγμα στην πόλη μου, τα Ιωάννινα, βρέχει συχνά και ένα spot που υπάρχει δεν είναι σκεπαστό οπότε έχω φροντίσει να εξασφαλίσω τον προσωπικό μου χώρο ώστε να μπορώ να κάνω bmx. Όσον αφορά τις ράμπες, εκεί τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα πιο πολύ καθώς είτε είναι παλιάς κατασκευής είτε ελλιπώς διαμορφωμένες. Το αισιόδοξο μέρος αυτού είναι πως τώρα τελευταία στη χώρα μας γίνονται προσπάθειες να κατασκευαστούν ασφαλείς ράμπες και κατάλληλα μέρη για τους λάτρεις του bmx. Αναμένουμε…
Μίλησε μας για το flatland motivation.
To flatland motivation είναι ένα project με το οποίο ασχολούμαι τον τελευταίο καιρό και έχει δύο πτυχές: Από τη μία βγάζω -κυρίως διαδικτυακά- σε αυτό το κίνητρο μου για το bmx που αντλώ από όλη τη ζωή μου γενικότερα, αλλά και αντίστροφα δείχνω το πως όλη μου η ζωή περιστρέφεται γύρω από το bmx, εξ ου και το όνομα του project: το bmx ως έναυσμα τόσο από αθλητική άποψη όσο και από πνευματική που με γεμίζει και με βοηθάει να παραμένω προσηλωμένος σε ό,τι κι αν κάνω. Συνεπώς αποτελεί την έκφραση του εσωτερικού μου κόσμου. Από την άλλη, θέλω να πιστεύω πως δίνω κίνητρο στο να ξεκινήσουν κι άλλοι αναβάτες ή σε αυτούς που ασχολούνται με το flatland να το διατηρήσουν, να το αναπτύξουν, να το φτάσουν σε ανώτερα επίπεδα από αυτά που βρίσκονται με το να ξεπερνούν τα όρια τους σε κάθε session.
Δεδομένης της οικονομικής κατάστασης της χώρας, το να ασχοληθεί κάποιος και να ανελιχθεί σε κάτι τόσο εξειδικευμένο σίγουρα δεν είναι και κάτι τόσο εύκολο. Εσύ πως τα κατάφερες;
Πώς τα κατάφερα… Όντως τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα πλεόν στον οικονομικό τομέα και η χώρα μας βρίσκεται σε καθεστώς πτώχευσης κι έτσι αυτά τα αθλήματα – τέχνες δείχνουν να πλεονάζουν εδώ, όταν μεγάλο μέρος του πληθυσμού δυσκολεύται να εξασφαλίσει τα βασικά. Όταν ξεκίνησα bmx οι εποχές ήταν πολύ διαφορετικές. Παρ΄όλα αυτά και εγώ στη μικρή ηλικία που άρχισα να ασχολούμαι, δεν είχα κάποιο προσωπικό εισόδημα και αρωγοί σε αυτή την προσπάθεια μου ήταν οι γονείς μου οι οποίοι με στήριξαν και συνεχίζουν να με στηρίζουν σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό. Πλέον όμως μπορώ να είμαι ανεξάρτητος και αυτόνομος λόγω της δουλειάς μου που μου επιτρέπει να βγάζω αρκετά χρήματα ώστε να μπορώ να εξασκώ αυτό το άθλημα. Σημαντικός παράγοντας πάντως είναι να το αγαπάς, αφού δεν θεωρείται πολυέξοδη ενασχόληση για ένα αρχικό επίπεδο καθώς ένα ποδήλατο κοστίζει γύρω στα 300 – 400 ευρώ.
Μέσα σε αν μη τι άλλο απαισιόδοξους καιρούς είναι σπάνιο να βλέπεις τέτοια αισιοδοξία. Από που πηγάζει;
Καταρχήν αυτό είναι θέμα προσωπικότητας, τι άνθρωπος είσαι. Προσωπικά είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος άνθρωπος και βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο. Θεωρώ πως ο αρνητισμός δεν οδηγεί πουθενά και ότι το μόνο που καταφέρνει είναι να σε πάει πίσω. Αντίθετα, το να αντιμετωπίζεις τα πράγματα με αισιοδοξία σε βοηθάει να γίνεσαι πιο παραγωγικός με τους τομείς που ασχολείσαι και να εξελιχθείς. Ωστόσο, το bmx επειδή αποτελεί άθληση, συμβάλλει στο να είσαι αισιόδοξος καθώς εκκρίνονται οι κατάλληλες ουσίες όταν αθλείσαι όπως πχ οι ενδορφίνες, ουσίες απαραίτητες για την ευεξία του οργανισμού. Ακόμα οξυγωνώνεται περισσότερο ο εγκέφαλος μέσω της άσκησης και όλα αυτά συντελούν στο να έχεις πολύ καλύτερη ψυχολογία και αυξημένη συγκέντρωση σε όλα τα επίπεδα, λιγότερα λάθη και πιο κριτική στάση σε ό,τι συμβαίνει γύρω σου. Επίσης και το δημιουργικό κομμάτι του bmx με βοηθάει να είμαι και να παραμένω αισιόδοξος καθώς όταν βλέπεις μια ιδέα να εφαρμόζεται και να πραγματώνεται, σε κάνει να νιώθεις ξεχωριστός –στην πραγματικότητα είναι η ουσία της καλλιτεχνίας- και αυτό σου δίνει ακόμα περισσότερο feedback να συνεχίζεις.
Περισσότερα για τον Chris μπορείς να μάθεις στους παρακάτω συνδέσμους:
Blog: http://www.chrisvasileiouflatland.blogspot.gr/
Facebook Athlete Page: https://www.facebook.com/Chrisvasileiouflatland
Instagram: https://www.instagram.com/chris_vasileiou_flatland/
Youtube Channel: https://www.youtube.com/channel/UCpZhrqmqKoaD5TjrwklKJgA