Προσφυγικό, η ανατομία ενός πτώματος
(«Σαντενφρόιντε»)
Πρίν από μερικές εβδομάδες διάβασα ένα πολύ ωραίο κείμενο, του Γιάννη Τσιάρα, με θέμα την μοναδική σε έμπνευση και σημασία ,λέξη, Schadenfreude (γερμανική) . Η «Σαντενφρόιντε» ,έχει μια μοναδικότητα που όμοια της δεν συναντάται. Εκτός του ότι μεταφρασιακά αντιστοιχεί, μόνο και εν μέρει στην αγγλική λέξη ‘’epicaricacy ‘’ , είναι η μοναδική λέξη που περιγράφει την ηδονή κάποιου από τον πόνο του αλλου. Είναι το συναίσθημα που ξεπερνά τα επιτρεπτά, σύμφωνα και με τον Σοπενχάουερ, όρια του φθόνου αποκτώντας μια διαβολική υπόσταση. Βλέποντας λοιπόν όλες αυτές τις μέρες τους εξωφυλαρούχες των Βρυξελλών και των υποβολιμαίων κρατών τους, να οδηγούν με την στάση τους στην παρόξυνση του προσφυγικού δράματος, αρχίζω να ‘χω βάσιμες υποψίες ότι όλοι τους,εκτός από εγκληματικά ουδέτεροι και άχρωμοι, είναι φανατικοί οπαδοί της ‘’Σαντεφρόιντε’’. Δεν εξηγείται αλλιώς η δομημένη σε στερεότυπα, προκαταλήψεις και σε μια μικροπολιτική λογική των χρυσοποίκιλτων φουαγέ των μεγάρων τους, στάση τους.’Η μήπως ήρθε η ώρα επιτέλους να σταματήσουμε την εθελοτυφλία και να παραδεχτούμε τον βρώμικο ρόλο όλων αυτών που με τις αποφάσεις τους οδηγούν στο θάνατο καθημερινά εκατοντάδες ανθρώπους;
Φίλη που βρίσκεται στη Λέσβο αυτές τις μέρες ως εθελόντρια μου μεταφέρει πλήρως το μέγεθος της καταστροφής που βιώνει σε καθημερινή βάση, βλέποντας τον πόνο αυτών των ανθρώπων, ‘’ είδα μάνα, να θηλάζει το νεκρό βρέφος της μόνο και μόνο για να μην παραδεχεί ότι έχασε και αυτό’’, μου αναφέρει χαρακτηριστκά. Άλλος φίλος γιατρός, εθελοντής και αυτός, μου παρουσιάζει εξίσου θρηνώδεις καταστάσεις: ‘’ κρεμάμε τα πιτσιρίκια, μισοπεθαμένα, ανάποδα για να βγάλουν το νερό από μέσα τους,μήπως και τα σώσουμε’’ ενώ το ίδο ακριβώς περιστατικό περιγράφει στον προσωπικό της λογαριασμό στο fb η Τρ. Μάιερς ,βρετανίδα εθελόντρια. Αυτά, όταν την ίδια ώρα ο κύριος Σούλτς έρχεται για να κάνει φιέστα στην Ελλάδα, παρακολουθώντας εκ του σύνεγγυς, υποτίθεται, το ‘’πρόβλημα’’. Μόνο που η προσφυγική κρίση δεν είναι ένα απλό πρόβλημα, δεν είναι ένα’’ κακό σπυρί στον κώλο’’. Είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών και στρατηγικών. Των πολιτικών επιλογών και των στρατηγικών του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε και των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων που εκπροσωπούν, στοχεύοντας στην διασπάθιση του πλούτου, που παράγουν οι λαοί, εν προκειμένω ο συριακός , τους οποίους αφού τους εκδιώχνουν από τις πατρογονικές εστίες τους, καθιστώντας τους ανήμπορους και επέληδες, εν συνεχεία τους αντιμετωπίζουν ως ‘’πρόβλημα’’ που πρέπει να λυθεί με κάθε κόστος!
Μερικές μέρες πριν ο Πρωθυπουργός της χώρας μας, δήλωσε στην Βουλή « Πόσο κοστολογείται ένα παιδάκι που πνίγεται’’ απατώντας σε σχετική ερώτηση βουλευτού της Ν.Δ στην ώρα του Πρωθυπουργού. Αλήθεια, πόσο ειλικρινείς μπορεί να χαρακτηριστεί μια κατά τα άλλα ωραία δήλωση, όταν οι πολιτικοί εταίροι του κυρίου Τσίπρα παζαρεύουν εν Βιένη, στην κονίστρα της διπλωματίας, το μέλλον του λαού της Συρίας, ερήμην του, όπως άλλωστε συνέβη και κατά το παρελθόν στην Σύνοδο του Παρισιού(1920). Επιπροσθέτως πόσο αληθές μπορεί να είναι και το περιεχόμενο αυτών των συνομιλιών όταν εξυπηρετώντας πολιτικές σκοπιμότητες ,όπως αυτή, της καθησύχασης του εκλογικού σώματος , της κας Μέρκελ, η οποία νιώθει το προσφυγικό ως θηλιά στο λαιμό της, έτοιμη για τον επιθανάτιο ρόγχο της σε περίπτωση αποτυχίας, διαπραγματεύεται ακόμα και την επανεξέταση της εισόδου της Τουρκίας στην Ε.Ε. Μιας Τουρκίας, που παρότι έχει επιτρέψει σε δύο εκατομμύρια πρόσφυγες να εγκατασταθούν στο έδαφος της, εκμεταλεύεται παράλληλα την απελπισία και κυρίως την έλλειψη εναλλακτικής επιλογής των , τους στοιβάζει σε σαπιοκάραβα, σαν σαρδέλες, εξυπηρετώντας έτσι τα συμφέροντα και τις ορέξεις της μαφίας και του βαθέως παρακράτους της.
Αυτή είναι η κατάληξη των ανθρώπων που αφήνουν τα σπίτια τους, τις οικογένειες και την ζωή τους ακολουθώντας το δρόμο για την δική τους ΄΄ Γη της επαγγελίας’’. Πρότερα του αποτελέσματος όμως, υπάρχει παντα κάποια αιτία. Είναι πασιφανές,ότι η γενεσιουργός αιτία της εξακτίνωσης του προσφυγικού ρεύματος , είναι ο πόλεμος . Ο πόλεμος του ISIS, του σιιτικού Ιράν και των οικονομικών ελίτ του ,που ξεκάθαρα στηρίζει τον Άσαντ ,της Σαουδικής Αραβίας, των πετροδόλλαρων και της διαφθοράς και φυσικά της Εσπερίας. Της ”μαμάς” Εσπερίας που με το πρόσχημα των τζιχαντιστών, παλιότερα του Χουσείν και του Μπιλάντεν ,παρεμβαίνει ετσιθελικά, ποδηγετώντας κάθε δικαίωμα εθνικής ανεξαρτησίας, είτε ανεβοκατεβάζοντας κυβερνήσεις – μαριονέτες , είτε αιματοκυλώντας περιοχές, όπως τώρα, είτε στηρίζοντας πραξικοπήματα και γενικά καταβάλλοντας κάθε προσπάθεια να καθίσταντο επίκαιρα τα λόγια του Καραγάτση: «Υπάρχει ένα σύστημα το οποίο θεοποεί το χρήμα και δεν νοιάζεται για την περιθωριοποίηση των μαζών. Ο παράδεισος θέλει μέσο για να ανοίξει και η κόλαση δεν αποδέχεται την φυσική ντόπα,γιατί έχει την δική της, την ιδεολογική». Ένας ‘’κόσμος’’ γεμάτος από έπεα πτερόντα και αρτηριοσκληρωμένες ηγεσίες, ένας ‘’κόσμος’’ που μετατρέπει γωνιές του πλανήτη σε ερειπίωνες προς χάριν της κερδοφορίας και ευημερίας των ολίγων.
Έλεγε ο Ελύτης, ‘’ η ευγένεια και η ποιότητα είναι χαρακτηριστικό των Ελλήνων,σε αντίθεση με το μέγεθος και την ποσότητα των Ευρωπαίων’’. Αυτή η ρήση είναι αυτή που μπορεί να εξηγήσει το πολιτισμικό χάσμα που μας χωρίζει από τους”ευυπόληπτους” ’ εταίρους μας, αναφορικά πάντα με το λαό μας και την ηγεσία του κέντρου λήψης αποφάσεων,καθότι πλήθος εθελοντών από την Γηραιά Ήπειρο οι οποίοι επιδαψηλεύουν κάθε δυνατή βοήθεια, έχουν καταφτάσει στα νησιά μας. Είναι συγκινητική η προτροπή του Βρετανού ηθοποιού Benedict Cumberbatch ,μετά το πέρας κάθε παράστασής του, προς τους συμπατριώτες του να βοηθήσουν με κάθε μέσο. Ενόσω εξελίσσονται όλα αυτά,οι καλένδες της Κομισιόν, της Επιτροπής για τέτοιου είδους θέματα και οι λοιποί λομπίστες, ως γνήσιοι οπορτουνιστές δηλώνουν ανερυθρίαστα πως συμμερίζονται την ανησυχία που εμπνέει η κατάσταση για αυτό και θα συμβάλλουν τα μέγιστα ΄δεχόμενοι στο Λουξεμβούργο τον τεράστιο αριθμό των τριάντα Σύρων(!) επιχειρώντας ταυτόχρονα μέσω του Δουβλίνο ΙΙ να μετατρέψουν την Ελλάδα σε μια απέραντη αποθήκη ψυχών, φτάνει να φύγει το ”πρόβλημα” από τον δικό τους οικόπεδο ! Όντας αποξενωμένοι απο την έννοια του ουμανισμού, συνεχίζουν το χολερικό παραμυθάκι τους , περί τεμπέληδων και ακαμάτηδων Ελλήνων που ζητούν λεφτά ακόμα και για τους πρόσφυγες, την στιγμή που κάποιοι ‘’τεμπέληδες’’ όπως ο Θανάσης Μαρμαρινός, όπως οι γιαγιάδες της Λέσβου και όπως τόσοι και τόσοι που μέσα από τα δίκτυα αλληλεγγύης, είναι εκασταχού παρόντες προσφέροντας ανενδοίαστα την βοήθεια τους. Βλέποντας τους θρηνωδούς των Βρυξελλών μου ‘ρχεται στο μυαλό ο Αζίζ Νεσίν, που προέτρεπε σ αυτόν που δεν χρησιμοποιεί την γλώσσα του για να ‘’μιλήσει’’ να την κόψει και να την πετάξει στα σκυλια. Φαίνεται πως πολύ από τους ταλαιπωρήμένους ,τα τελευταία χρόνια, Έλληνες διαπνέονται ακόμα απο αισθήματα ανθρωπιάς και δεν ”ψαρώνουν” στις ξενοφοβικές κορώνες,μιλούν με τις πράξεις τους, έχοντας ως οδηγό τον πάντα επίκαιρο, Σαρτρ : « Εάν δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα μάτια σας για να δείτε, σίγουρα θα τα χρησιμοποιήσετε για να κλάψετε’’
Το συριακό δεν είναι μια τοπική ένοπλη αντιπαράθεση. Οι πρόσφυγες είναι η κραυγή αγωνίας που μοιάζει με πεθαμένο παιδί στην κοιλιά της Ευρώπης. (Διδώ Σωτηρίου, ‘’Ματωμένα Χώματα)
