Άμποτε να μπορούσα να εξηγήσω
Ετούτη την Φλεβαριανή ασυμφωνία βλεφάρων,
μα είναι σαν του νερού το άρωμα.
Σαν την μορφή του Μάρτη
και τη στροφή ενός χρόνου χορευτή.
Πυρ
Ου
Έτος
Μα στο χώμα το τακούνι σου διπλό.
Γύρισες;
Μόνο στο πετάρισμα, μπορεί.
Ζευγάρι η φιγούρα κι ο εραστής,
κι ο παρτενέρ στον πάγκο να κρατάει τον ρυθμό,
παρατηρητής της εξ ιδίου ρητής συμμετοχής του.
Δολιώτις αγίου, συνέπεια μετρονόμου και μονάχα αναμονή.
Ακριβοπληρωμένη η αναπληρωματικότητα.
Γύρισες.
Η σκόνη που σηκώθηκε δεν έκανε καλή δουλειά,
κι η αξιοπρέπεια κακή νοικοκυρά
να αφήνει ακόμα το τακούνι σου διπλό.
Εδώ.
Άλλαξα έγκλιση στο επιμένον ρήμα,
μονο το πρόσωπο ανέγγιχτο κρατώ.
Θες;
Εγώ;
Γιατί τον ύστερο χορό τον πλαδαρό,
σα να τον βλέπω βολικό
με τον καιρό.