Παρακολουθώ το φεγγάρι αυτές τις μέρες που γεμίζει σταγόνα-σταγόνα. Με μαγνητίζει αυτός ο ασυννέφιαστος βραδινός ουρανός. Βολτάρουμε με το αμάξι, κοιτάζω έξω και ένα αεράκι χαϊδεύει απαλά το πρόσωπό μου. Τα δέντρα γύρω μας έχουν το δικό τους χορό με τον αέρα..Θαρρείς και μας προσπερνούν εκείνα! Αρμονικά κινούνται σαν να έχουν τη δύναμη να σηκώνουν όλη μου τη σκοτεινιά. Όμορφη νύχτα! Στο μυαλό μου αναπάντεχα ήρθε μυρωδιά από γιασεμί. Μονομιάς μπόρεσα να το μυρίσω πραγματικά. Αναμνήσεις που μου φέρνει το γιασεμί. Χάνομαι για λίγο σε έναν αλλιώτικο κόσμο, κοιτάζω μα δεν βλέπω, βρίσκομαι τόπους μακριά.. Μια τούφα από τα μαλλιά μου συναντά τον αέρα και με ξυπνάει από την ονειροπόλησή μου. Την ίδια στιγμή κάτι θαρρείς οικείο και φωτεινά παράξενο τραβάει το βλέμμα μου. Ξεπροβάλλει ανάμεσα από τις φτελιές σαν θεός, ένα ολόγιομο φεγγάρι. Κρατάει ολόκληρο ουρανό στη θέση του.
Αγγίζει με τον αέρα του το λαιμό μου. Ένας ακόμα εραστής που προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή μου.. Η τροχιά του απόλυτα συνδεδεμένη με τη δική μου. Χάθηκα πάλι στην ομορφιά του κόσμου γύρω μου. Πως γίνεται να έχεις μάτια και ο θεός μέσα σου να φωνάζει για πιο πολλά! Με λένε φαντασμένη.. Πίνω το κρασί μου ξέρεις και βλέπω επιτέλους έναν κόσμο γεμάτο ζωή να μοσχοβολάει γιασεμιά.. Άσπρο πάτο στα καλοκαίρια μας!
Της Μήτση Αδάμ