Όλα τα μικρά πράγματα που μας εκνευρίζουν καθημερινά συγκεντρωμένα σε ένα άρθρο
Ζωή Κρητικού
Μπορώ να σκεφτώ χιλιάδες μικρά πράγματα που με εκνευρίζουν καθημερινά. Και συνήθως αυτά τα μικρά πραγματάκια είναι που μας δημιουργούν τα έντονα νεύρα αφού τα σοβαρά και μεγάλα προβλήματα τα βλέπουμε από άλλη οπτική γωνία, και συνήθως τα συζητάμε ήρεμα και καλά…
Το χειρότερό μου είναι να πιάνεται το νύχι μου σε ένα μάλλινο πουλόβερ ή κουβέρτα! Ανατριχίλα και αρνητικά συναισθήματα με πλημμυρίζουν και μόνο στην σκέψη! Επίσης το κλασικό, μόλις βολευτούμε και χαλαρώσουμε κάπου, σε ένα κρεβάτι ή καναπέ που θυμόμαστε ότι δεν έχουμε φέρει κοντά μας το τηλεκοντρόλ! Πόσο σπαστικό!
Ακόμη, κλασσικότατο για μας τις γυναίκες, όταν διαπιστώνουμε ότι κάποιος δεν συμφωνεί μαζί μας (άσχετα ότι μετά τις περισσότερες φορές αυτό επιτυγχάνεται ως δια μαγείας!). Χμ, δεν θα άφηνα έξω βέβαια και την Ελληνίδα μάνα με τους κλασικούς μονολόγους που έχουμε κάπως κουραστεί να ακούμε αλλά και αυτό που συμβαίνει πάντα- να ζητάμε κάτι, πχ ένα ποτήρι νερό και μετά από έναν εκνευριστικό μονόλογο τύπου:
χερακιαδενεχειςπηγαινενατοφερειςμονοςσουτωραδενσηκωνομαιγιαναπιειςεσυνεροκτλ εν τέλει μας το φέρνει!
Τέλος, η πίεση ακόμα και στον μικρότερο βαθμό της, είναι ένα από τα θέματα που μπορεί να με κάνει να εκνευριστώ απίστευτα!
Δανάη Λοΐζου Μάνσκε
Ναι, είμαι και εγώ ένας από τους ανθρώπους που είναι πολύ εύκολο να τους σπάσεις τα νεύρα. Επειδή λοιπόν αγαπητέ αναγνώστη είναι θέμα χρόνου μέχρι το επόμενο «Μπουμ», μην κάνεις τα εξής, αν βρίσκομαι κάπου γύρω σου:
- Μην απλώνεσαι. Ζούμε όλοι μαζί σε σχετικά μικρές κατοικίσιμες περιοχές της μπάλας που αποκαλούμε γη. Είναι στριμωχτά και άβολα και είναι πολύ εύκολο να είσαι εμπόδιο. Υπάρχουν άρρητοι κανόνες ώστε να προληφθεί αυτό, αλλά δεν λέμε να το καταλάβουμε.
- Έχε ένα στοιχειώδες battle plan έτοιμο για τις φορές που θα είσαι έξω. Πχ: ΚΟΙΤΑ το το έρμο το εισητήριο, ώστε να μην ψάχνεις πέντε ώρες τη θέση σου στο σινεμά ή στο ΚΤΕΛ. Διότι όταν θα έρθει η σειρά σου, όλοι στηριζόμαστε πάνω σου. Αδημονούμε να το κάνεις σωστά. Αλλιώς θα έχεις συνδράμει ενεργητικά στο suffering στον κόσμο τούτο. Επίσης όταν περπατάς στη μέση του δρόμου, σταμάτα να σταματάς στη μέση του δρόμου.. Όσον αφορά τις κυλιώμενες, αριστερά προχωράς-δεξιά μένεις στάσιμος (όπως και στην πολιτική). Κοινως: όλοι οι άνθρωποι ζουν σε ένα αόρατο τετραγωνάκι, που συμβολίζει τον προσωπικό χώρο που έχουν στη διάθεσή τους. ΜΗΝ ΤΟΝ ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΙΣ. Μην με πατάς, μην με σπρώχνεις όταν χαχανίζεις ή για να περάσεις, μην μου πιάνεις το πόδι όταν καθόμαστε δίπλα δίπλα.
Εξαιρέσεις: Αν έγινε καταλάθος, αν έχει τόσο στριμωξίδι που αναγκαστικά δεν γίνεται αλλώς, αν προσπαθείς να συγκρατήσεις κάποιον για να μην πέσει, αν θέλεις να με αγγαλιάσεις ή να με τρομάξεις (1 φορά) για πλάκα κτλ κτλ.
Γενικά δεν με ενοχλεί η ανθρώπινη επαφή, καθόλου. Δεν με ενοχλεί να με αγγαλιάσεις και ας με έχεις μόλις γνωρίσει ή κάτι τέτοιο. Ίσα ίσα, το βρίσκω πανέμορφο. Με ενοχλεί να μου επιβάλλουν οικειότητα, να με πονάνε, και να με κατσιάζουν.
- Μην πετάς πράγματα κάτω. Σε διαβεβαιώ ότι δεν είμαι καθόλου φυσιολάτρης, αλλά έλεος. Ναι, ισχύει και για γόπες. Ειδικά για γόπες. Δεν ξέρω αν το ξέρεις, αλλά δεν θα την πάρουν τα πουλάκια για να φτιάξουν φωλίτσα.
- Μην κοιτάς με περιέργεια τι γράφω (σε κινητό/τετράδιο/στο χέρι μου κτλ). Αλλιώς μια μέρα θα βρεθείς να διαβάζεις μια πρόταση για το πόσο μ@λάκα σε θεωρώ. Επίσης όταν κουβεντιάζω με φίλους μου και είσαι άγνωστος που έτυχε να βρεθεί στον ίδιο χώρο, προσποιήσου τουλάχιστον ότι δεν παρακολουθείς τη συζήτηση.
- Μην φωνάζεις χωρίς λόγο (ειδικά στο τηλέφωνο). Έχουμε αντιληφθεί την παρουσία σου και έτσι. Επίσης, περιόρισε τον λευκό (συνεχόμενο) θόρυβο. Μην κοπανάς συνέχεια πράγματα γύρω σου, μην μιλάς (ψουψουψου) όταν προσπαθώ να παρακολουθήσω διάλεξη/μάθημα/. Δεν μπορώ να πω κάτι άλλο. Αντίστοιχα, όταν μιλάμε μην έχεις ανοιχτή την τηλεόραση σε άκυρα κανάλια. Άλλους νευριάζει να είσαι συνέχεια πάνω από το κινητό, δέστο έτσι.
- Όταν κάνεις κάποιο προφανές λάθος, κάποια βλακεία, οτιδήποτε, μην προσπαθείς να με πείσεις ότι τα έκανες όλα σωστά, γιατί καταντά αξιοθρήνητο. Παραδέξου το, πες ένα «συγγνώμη», ένα «δεν το ήξερα», ένα «το έχασα», ένα «το χάλασα», ένα «ξεχάστηκα», και τέρμα. Μην μου πεις καν οτι έχω δίκιο. Σεβάσου τον εαυτό σου.
- Αγαπητέ οδηγέ. Ξέρω ότι αδημονείς να πας εκεί που θέλεις, αλλά το να κορνάρεις σαν βουβουζέλα, να περνάς όλα τα κόκκινα σαν να μην υπάρχει αύριο και να βασανίζεις τον έρμο με το «Ν» στο πίσω τζάμι, σε κάνει Μ και επικίνδυνο.
- Δεν τα ξέρεις όλα. Ούτε εγώ. Οι συμβουλές σου είναι ευπρόσδεκτες, όμως το υφάκι «Κάτσε να σου εξηγήσω εγώ που ξέρω για να καταλάβεις» πέτα το. Ειδικά όταν δεν σε έχω ρωτήσει. Και μάθε ότι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί, δεν έχει νόημα να μου πεις δικές σου εμπειρίες ως προς το γιατί να μην πάρω το τάδε μάθημα, γιατί να μην πάω στην τάδε χώρα, γιατί να μην ψηφίσω το τάδε κόμμα. Για όνομα δηλαδή.
- Αν δεν θες να μου μιλήσεις, μη μου μιλάς. Μην γεμίζεις τη σιωπή με ηλίθιες ερωτήσεις, αστειάκια ή emoticons. Επίσης, όταν θέλεις να μου μιλήσεις επιχείρησέ το, όμως μην περιμένεις να κάνω όλη του κουβέντα μόνη μου, γιατί πολύ απλά δεν θα την κάνω.
- Αγαπητέ τηλεμάρκετερ. Σε πονάω. Ξέρω πως η δουλειά σου είναι δύσκολη και πως θα προτιμούσες να αφιερώνεις τον χρόνο σου κάπου αλλού. Ξέρω πως σε αναγκάζουν να μου μιλήσεις. Όμως αν δεν ενδιαφέρομαι, σεβάσου το, και πέρνα στον επόμενο. Μην προσπαθείς να μου δημιουργήσεις τύψεις για τις επιλογές μου («μα γιατί όχιιι;») διότι ξεχνάς ότι εσύ με πήρες (και συνήθως το μεσημέρι) στο προσωπικό μου τηλέφωνο, το οποίο για κάποιο λόγο βρίσκεται στην κατοχή σου. Ισχύει και για πωλητές σε καταστήματα. Μου προσέφερες την βοήθειά σου, την αρνήθηκα ευγενικά, άσε με λίγο ήσυχη.
- Γενικεύσεις/Στερεότυπα/Κλισέ: Όχι, απλά όχι. Δεν μπορείς να περιμένεις να κάτσω να σε ακούσω να λες πως μισείς ανεξαιρέτως όλα τα παιδιά/σκυλιά/γατιά/περιστέρια/χρυσόψαρα στον κόσμο αυτό γιατί έτσι σου γουστάρει, πως «αυτο δεν είναι φυσιολογικό, όποιος ντύνεται έτσι το κάνει για να προκαλέσει, δεν μαρέσουν οι χοντροί, τα μικρά αδέρφια ειναι έτσι, τα μοναχοπαίδια είναι αλλιώς, οι άντρες είναι έτσι, οι γυναίκες είναι γιουβέτσι, οι γελαστοί άνθρωποι κατά βάθος κάνουν αυτό, οι αριστερόχειρες κάνουν εκείνο, οι χορτοφάγοι κάνουν το άλλο» και να περιμένεις να μην σε αντιπαθήσω. Αν δεν έχεις συγκεκριμένο λόγο για τον οποίο κάτι δεν σ’αρέσει, πρόκειται για προσωπική σου προτίμηση, όχι για θεσμό. Για να παραποιήσω λίγο ένα παλιό ρητό, «Θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου στη γνώμη σου, αλλά θα σε θεωρώ σκατόψυχο». Μπορεί να φαίνομαι μισάνθρωπος, αλλά δεν είμαι ποτέ χωρίς λόγο.
Κατά τα άλλα σας αγαπάω :-*
Μαρία Τσιμάρα
Στην Ελλάδα του 2015, αμέτρητα είναι τα πράγματα που σε εκνευρίζουν. Βασικά, ίσως θα ήταν πιο εύκολο να μετρήσεις ποια δεν σε εκνευρίζουν (ειδικά όταν μιλάμε για ένα νευρικό άτομο σαν και εμένα , που μου την δίνουν σχεδόν τα πάντα)
Για να μπω στο ψητό, με μερικά παραδείγματα, όμως, με εκνευρίζει όταν φοιτητές κλαψουρίζουν όταν πέρασαν το μάθημα με 8 ή 9 , ενώ εμείς οι κακομοίρηδες έχουμε κοπεί.
Με εκνευρίζει, όμως, κι όταν βάζεις ρήτρα πχ 7 στον καθηγητή, και εν τέλει σε περνάει με 6!!
Με εκνευρίζει που στα λεωφορεία, γυρνώντας κουρασμένη από την δουλεία, και ανυπομονώντας για μια θέση στο λεωφορείο,βλέπω να κάθονται χαλαρά ντυμένοι και φτιαγμένοι για να πάνε την βόλτα τους!(Γιατί εκτός από το να παραχωρούμε την θέση μας στους ηλικιωμένους και στις έγκυες, θα έπρεπε να την παραχωρούμε και στους κακομοίρηδες τους εργαζόμενους. Με εκνευρίζει, ακόμα, όταν πηγαίνω σούπερ μάρκετ για να πάρω ΕΝΑ πράγμα, και κανένας δεν μου παραχωρεί τη θέση του και αναγκάζομαι να περιμένω ένα μισάωρο (τουλάχιστον) στην ουρά.
Επίσης με εκνευρίζει το μάρκετιγκ που βάζει τιμή προϊόντος 0.99 κ όχι 1 ευρώ!! Με εκνευρίζει , όμως, όταν βλέπω παππούδες ή γιαγιάδες να μετράνε τα ψιλά τους για να δουν αν ”βγαίνουν” να πάρουν μια σοκολάτα στα εγγόνια τους. Με εκνευρίζει το γεγονός πως κάποιοι πετάνε με ευκολία φαγητά ενώ υπάρχουν άλλοι που πεινάνε. Με εκνευρίζει που πλέον όλοι κοιτάμε την εικόνα μας κι όχι το να είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι. Με εκνευρίζει που υπάρχει ρατσισμός και ομοφοβία. Και πιο εκνευριστική, εν περιλήψη, θεωρώ όλη την ιδεολογία του Νεοέλληνα.
Ελένη Βαλσαμάκη
