Να είσαι επιλεκτικός με αυτούς που περνάς τον χρόνο σου.
Χαμένος χρόνος είναι χειρότερος από χαμένα λεφτά…είδαμε κάπου!
Αν μπαίναμε στη διαδικασία να κάνουμε ανάλυση πρότασης όπως μας λέγανε στο σχολείο με σκοπό να κατανοήσουμε την ουσία,θα συγκρατούσαμε τις λέξεις-κλειδιά.
-Τι είναι ο χρόνος για μας;
Μια μονάδα μέτρησης,το εργαλείο προγραμματισμού της καθημερινότητας μας.
-Ποιοι είναι αυτοί;
Αυτοί μάλλον με τους οποίους όταν αξιοποιούμε τον ελεύθερο μας χρόνο,επιλέγουμε να τους αφιερώσουμε ένα ή κάποια κομμάτια του.
-Το θέμα είναι, ποιοι θα’ναι αυτοί; Και τι θα πάρουμε απ ‘αυτούς.
Και πως θα ξέρουμε αν είναι η σωστή επιλογή και τι θα αποκομίσουμε απ ‘την συναναστροφή μαζί τους;
Η απάντηση είναι direct.
Ε δε το ξέρουμε!
Το πρόβλημα αυτό ξεκίνησε να μας απασχολεί από το σχολείο.
Την πρώτη μας απόπειρα κοινωνικής δικτύωσης σ ‘ένα περιβάλλον. Κ αι μεγάλωνεκαι μεγάλωνε… στο φροντιστήριο,στο άθλημα,στη πλατεία,στα ξενόγλωσσα.
Συνέχισε με απότομο τρόπο όταν φύγαμε να σπουδάσουμε.
Όταν ξεκινήσαμε λίγο απ το 0 και αρχίσαμε να τραβάμε τη ζωή απ ‘τα μαλλιά γιατί η παιδική της δεδομένη ανάπτυξη σταμάτησε.
Σε όλες της τις φάσεις, η ζωή μας έδειχνε αργά ή γρήγορα το nothing lasts forever.
Κάποιες ‘’φιλίες’’ τις αφήσαμε γιατί τελικά δεν εκπροσωπούσαν αυτόν τον όρο.
Όχι από κακεντρέχεια, απλά διαπιστώσαμε αυτή την ακατανόητη μέχρι τότε περίφραση ‘’ασυμφωνία χαρακτήρων’’ και πως υφίσταται τελικά!
Κάποιες άλλες τις αφήσαμε γιατί παραβλέπαμε άσχημα δείγματα συμπεριφοράς που μας ενοχλούσαν… μέχρι που κάποια μέρα ακούσαμε ένα βαρύγδουπο μπούμ.
Κάποιες άλλες δεν γνωρίζαμε καν αν τις αφήσαμε ή μας άφησαν, τίποτε το σοβαρό δε συνέβη απλά χαθήκαμε με τον χρόνο.
Και καταλήξαμε να κάνουμε μια αποτίμηση,ένα φιλμάκι το οποίο να περνά από το μυαλό μας και να βλέπουμε πως ξεκινήσαμε, κάποια κομβικά σημεία που σηματοδότησαν το παρόν μας,
κάποιες άξιομνημόνευτες συζητήσεις φευγαλέες και μη,
κάποιες σκανταλιές που μας φέρνουν ένα όμορφο γελάκι,
κάποιες άλλες που συνειδητοποιούμε πόσο χαιρόμαστε που μεγαλώσαμε,
πόσο λάθος ή σωστοί ήμασταν στην διαχείρηση κάποιων καταστάσεων.
Και ερχόμαστε στο σήμερα, που μαθαίνουμε να δουλεύουμε με τον εαυτό μας, ότι πιο υγιές!
Και γι’αυτό το λόγο δεν θα μπορούσαμε να υπονομεύσουμε την αξία του μνημονικού συστήματος -της μνήμης! Οπότε δε θα μπορώ να συμφωνήσω σε φράσεις που υπαινιγνύουν ευχές για να μπορέσουμε να ξεχάσουμε.
Γιατί η μνήμη είναι χάρισμα. Είναι διαχειρίσιμη και μη.
Πρέπει να μάθουμε να την εκτιμούμε όταν μας βοηθάει πρακτικά και να την αφήνουμε να μας εκπλήσσει με ότι επαναφέρει από τα θαμμένα στο ασυνείδητο.
Γιατί εάν όντως ξεχνούσαμε, όπως όλοι λίγο πολύ έχουμε ευχηθεί και ευχόμαστε (ίσως) κάποιες φορές… δεν θα ήμασταν εδώ που είμαστε.
Και απλά θα ανακυκλώναμε συμπεριφορές. Καθόλου εξελίσσιμοι εν τέλει!
(Δεν αναφέρομαι σε ακραίες εμπειρίες,όπως κακοποίησης κλπ)
Και επειδή ξεφύγαμε μάλλον…
Άνθρωποι φεύγουν, άνθρωποι μένουν, άνθρωποι εξαφανίζονται ή ξανάρχονται.
Και εσύ είσαι ένας απ αυτούς… αλλά δεν είσαι ποτέ ο ίδιος.
Κάθε ερέθισμα που θα δεχθείς, κάθετι καινούριο που θα δεις ή θα ακούσεις…
θα ασχοληθείς…α πό το πιο μικρό πράγμα, σε αλλάζει κάθε μέρα…
Και η αλλαγή αυτή δεν είναι αισθητή βραχυπρόθεσμα…
Αν θες να τη καταλάβεις απλά παρακολούθησε το δικό σου φιλμάκι όπως είπαμε πιο πάνω.
Οπότε μην απορείς γιατί ήρθαν έτσι τα πράγματα… Αποκωδικοποίησε τα!
Και μην εύχεσαι να μην θυμόσουν… γιατί είσαι εδώ επειδή θυμάσαι.
Και αν το καλοσκεφτείς, ωριμάζεις επειδή συνειδητά και ασυναίσθητα όλα αυτά μένουν επάνω σου… Και πλέον γνωρίζεις, μαθαίνεις…
Οπότε αν με ρωτάς πώς να είσαι επιλεκτικός με αυτούς που περνάς το χρόνο σου, εγώ θα σου απαντήσω πως είσαι ήδη…
πως παίρνεις το ρίσκο ανάλογα με την προσωπικότητα σου!
Σίγουρα δε ταιριάζουμε όλοι με όλους και αυτό είναι και λίγο ίντριγκα…
Όμως εάν δε πετύχει, έχεις ένα bonus ακόμη στο φιλμάκι σου…
Μάθημα δεύτερο: Μάθε να ακούς συμβουλές και να κρατάς όποιες σου φαίνονται σωστές. (ρφ)
Γιατί εαν θέλουμε ένα tip για να τα χουμε καλά με μας και να μην αμφιβάλλουμε κάθε τρεις και λίγο για τα καμώματά μας, οφείλουμε να προσέχουμε την δεκτικότητά μας στη λεπτή γραμμή κρίσης-επίκρισης!
Διότι όσο ευάλωτος και επιρρεπής και αν είσαι κάποιες στιγμές, λίγες ή πολλές, κανείς δεν θα σου πει τι είσαι ή πως θα έπρεπε να ήσουν, γιατί εσύ ξέρεις πως και τι έχτισες αυτά τα 20 χ ψ χρόνια!
Αυτό το ξέρεις εσύ και με μια επιφύλαξη ίσως η φαμίλια σου!
Κανείς δεν είναι τέλειος να σε κρίνει ή να σε καθοδηγήσει με τον τρόπο του, γιατί δε συγκλίνει με τον δικό σου!
Είμαστε άνθρωποι, δεν φτιαχτήκαμε για να είμαστε τέλειοι.
Αλλά για να είμαστε εμείς!
Ένα διαφορετικό κομμάτι παζλ στην κοινωνία που είναι αυθυπόστατο εως το βαθμό που πρέπει και από κει κι έπειτα αναζητά και δοκιμάζει να βρει τα εφαπτόμενα κομμάτια του.
Οπότε μην άγχεσαι. Οι καλοί μένουν.
και θα μείνουν.
ή αν δεν τους έχεις βρει, θα μείνουν.
Άσε τον εαυτό σου να σε οδηγήσει ή πιο πιασάρικα, Let it be!