Από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε η έλευση των Dub Pistols στην χώρα μας γνωρίζαμε πως η εμφάνισή τους επρόκειτο να αποτελέσει ένα απ’τα πιο σημαντικά μουσικά γεγονότα της χρονιάς. Όταν μάθαμε, μάλιστα, πως Ρόδες United και Moriginal Champ system θα τους πλαισίωναν σε αυτή την ελληνική mini tour τους, το παζλ στο μυαλό μας αμέσως συμπληρώθηκε.
Το βράδυ, λοιπόν, της 22ης Φεβρουαρίου βρεθήκαμε από νωρίς στο Fuzz, πριν ξεκινήσει η μαζική προσέλευση του κόσμου. Παρ’ όλο που όλη την ημέρα ο καιρός ήταν ιδιαίτερα μουντός και έβρεχε ασταμάτητα, με την υγρασία να απλώνεται στους δρόμους της Αθήνας, περνώντας τις πόρτες του Fuzz ένιωθες ξάφνου σαν να βρίσκεσαι σε άλλο τόπο και χρόνο. Η ατμόσφαιρα σε συνέπαιρνε και θετικά vibes κατέκλυζαν τον χώρο. Από την μουσική που ακουγόταν χαμηλά στα ηχεία και τα απαλά φώτα, μέχρι τις κινήσεις και τα λόγια των ανθρώπων, όλα δρούσαν άκρως χαλαρωτικά και σε “στέγνωναν” αμέσως. Ήταν φανερό πως υπήρχε μια κοινή αγάπη για όλους μας εκεί μέσα. Βλέπαμε τον κόσμο να συρρέει σταδιακά ανά δεκάδες και διαισθανόμενος την επικρατούσα ατμόσφαιρα να ασπάζεται την μία αυτή αγάπη και να την ανταποδίδει.
Μόλις ο χώρος γέμισε σχεδόν ασφυκτικά, τα φώτα έσβησαν, ιαχές ακούστηκαν και τα πρώτα μέλη απ’τις Ρόδες United ανέβηκαν στην σκηνή. Ο Νικήτας Κλιντ ξεκίνησε τον ορυμαγδό λέξεων του ‘Δάκρυα’ και ακόμη και οι πιο ανυποψίαστοι μεταξύ του κοινού κατάλαβαν που βρίσκονταν. Ήταν μια πρώτη μάχη. Ήταν το Avalon κόντρα στη Mordor. Ο Νικήτας, έπειτα, παρέμεινε την περισσότερη ώρα δίπλα απ’ τα drums στο πίσω μέρος της σκηνής να φτύνει ρίμες από το βάθος, σαν άλλος αφανής ήρωας, προσφέροντας τα μπροστινά μικρόφωνα στον Felipe, τον άνθρωπο beatbox, τον BigShine, μέλος των Moriginal, με την χαρακτηριστική μπάσα φωνή και την raggadub αισθητική, καθώς και τον ICy από τους Fort Bravo. Μέσα σε μια ώρα ακούστηκαν σχεδόν όλα. ‘Police και Κολεόπτερα’, ‘Baracuda’, ‘Ξες Τι ‘σαι Για με’, ‘Πολιτική και άλλα Σκατά’, καθώς και αποσπάσματα από παλαιότερα τραγούδια του Νικήτα, όπως ‘Άμεση Δράση’. Όλο το συγκεντρωμένο κοινό είχε πιάσει το νόημα και λικνιζόταν στους εμπνευσμένα άστατους ρυθμούς τους, που μπέρδευαν rap, roots, reggae, dub, ρεμπέτικο και hardcore με τρομερή, underground αισθητικής, δεξιοτεχνία.
Ακόμη και ο Barry Ashworth, ο original Pistolero, βρισκόταν σταθερά στο πλάι της σκηνής και χόρευε ασταμάτητα στους ήχους των, εδώ και μέρες, συνοδοιπόρων του. Ο χρόνος φαινόταν να περνά γρήγορα χωρίς να έχει καμιά απολύτως σημασία και κάθε λεπτό που έφευγε μας άφηνε ακόμη πιο βέβαιους για το γεγονός πως, εγχώρια τουλάχιστον, δεν υπήρχαν κάποιοι άλλοι, που θα μπορούσαν να σταθούν περισσότερο επάξια δίπλα στους Dub Pistols. Για το τέλος είχαν κρατήσει τα κλασσικά του είδους, πλέον, ‘Βρώμικο’ και ‘Για την Αγάπη Αυτή’, ξεσηκώνοντας ακόμη περισσότερο το κοινό και δίνοντας το πρώτο στίγμα της βραδιάς. Όλοι για την Αγάπη Αυτή βρισκόμασταν εκεί.
Ο Barry Αshworth, ο Seanie Tee και η παρέα τους, σαν γνήσιοι Pistoleros πρώτης γραμμής, “εκτοξεύτηκαν” στην σκηνή σαν σε μάχη με οδοφράγματα ενάντια στο μουσικό, κι όχι μόνο, κατεστημένο. ‘Badcard’, ‘Running From The Thoughts’ και ‘Cyclone’ αποτέλεσαν την παροχή πολεμοφοδίων πριν την τελική μάχη. Το ‘Revitalise’ άφησε τις σάλπιγγες να ηχήσουν και το ‘Gangsters’ των Specials έδωσε τον ρυθμό του βαδίσματος, ενώ τα ‘Gunshot’, ‘Rub a Dub’ και ‘Mucky Weekend’ ήρθαν να στείλουν το πλήθος σε παροξυσμό, με την μάχη πλέον να έχει ξεκινήσει. Τα ‘Keep The Fire Burning’, ‘Problem Is’ κι όσα ακολούθησαν δεν μας άφησαν να σκεφτούμε στιγμή την υποχώρηση και μας οδήγησαν να χορεύουμε εκστασιασμένοι σε όλη την διάρκεια. Πήραμε μια ανάσα όταν έφυγαν για το backstage, μονάχα, όμως για να επιστρέψουν, έχοντας ενισχύσεις μαζί τους, με τους BigShine και Felipe στο πλάι τους. Κάθε στιγμή αποδείκνυαν με κάθε τρόπο γιατί θεωρούνται μία απ’τις σημαντικότερες μπάντες της αστικής underground σκηνής της Βρετανίας. Αστείρευτη ενέργεια, πρωτοφανής δυναμισμός και ένα παραλήρημα μεταξύ dub, hip hop και acid house όχι απλά εκπλήρωσε όλες μας τις απαιτήσεις μας, αλλά μας βρήκε σχεδόν κι απροετοίμαστους.
Από όποια πλευρά κι αν το δει κανείς ήταν μια υπέροχη βραδιά. Πολύ περισσότερο από ένα απλό live, στήθηκε ένα φρενήρες raggamuffin party. Αδυνατώ να πιστέψω πως οποιοσδήποτε βρισκόταν εκεί θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιο καλύτερο μέρος να περάσει το βράδυ του. Αναμένουμε τους Pistoleros να επιστρέψουν σύντομα στην χώρα μας, και γιατί όχι να τους πλαισιώσουν ξανά μέλη από Ρόδες United και Moriginal. Αν αυτή την φορά πήγαν όλα καλά, την επόμενη δεν μπορούν παρά να πάνε καλύτερα.
Στο τέλος της βραδιάς, αφότου τα φώτα άναψαν και ο κόσμος άρχισε σιγά σιγά να αποχωρεί, είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε για λίγο με τους Barry Ashworth και BigShine.
Ρωτήσαμε τον frontman των Dub Pistols πως του φάνηκε η Αθήνα, και, εντελώς αυθόρμητα, μας είπε χαρακτηριστικά πως δεν είναι πια “παρθένος”, τόνισε πως πέρασε υπέροχα, το κοινό ήταν πολύ καλό και δυναμικό, όπως ακριβώς το περίμενε, αν κι όχι αυτό ακριβώς που θα περιέγραφε “shocking”, καθώς και πως θα επιθυμούσε να βρεθεί ξανά στην χώρα μας.
Στην συνέχεια είπαμε αστειευόμενοι στον BigShine πως το μόνο που έλειπε από την βραδιά ήταν ένα after party με dj set του Blend Mishkin κι αυτός γελώντας συμφώνησε, μιλώντας μάλιστα με τα καλύτερα λόγια για αυτόν. Όταν τον ρωτήσαμε γιατί δεν έπαιξαν κι άλλα αγαπημένα τραγούδια, μας απάντησε αφοπλιστικά πως εάν είχαν χρόνο θα μπορούσαν να παίζουν όλη την νύχτα.
Ακολουθεί μια σύντομη ανασκόπηση της βραδιάς από τη ματιά του Χρήστου Ρούκου, πολιτικού αρθρογράφου του Frapress, με τον οποίο βρεθήκαμε παρέα στο Fuzz, την Κυριακή το βράδυ.
Λογικά κανένας από όσους με έχετε διαβάσει μέχρι τώρα δε θα περίμενε ποτέ να συμμετέχω σε ένα άρθρο σχετικά με ένα μουσικό event. Και ειδικότερα εάν αυτό το άρθρο αφορά το Fuzz και τους Dub Pistols. Παρόλα αυτά, την Κυριακή στις 22 του Φλεβάρη, ήμουν κι εγώ εκεί και παρακολούθησα από πάρα πολύ κοντά τους Dub Pistols αλλά και τις Ρόδες United να τα «σπάνε» πολύ άσχημα.
Φτάσαμε με τον Στάθη στην ώρα μας στο Fuzz και εξαιτίας αυτού αναγκαστήκαμε να περιμένουμε αρκετά μέχρι να δούμε τις Ρόδες United να ανεβαίνουν στην σκηνή. Έκαναν ένα πολύ δυνατό warm up για το κοινό, τόσο πολύ που σε κάποια φάση παρατηρήσαμε με τον Στάθη τον lead vocalist των Dub pistols να έχει βγει μπροστά από το stage και να «χτυπιέται» με κομμάτια τους!
Στη συνέχεια, εμφανίστηκαν οι Dub Pistols και τότε η κατάσταση έγινε απίστευτη. Ο κόσμος τραγουδούσε μαζί τους, χόρευε, χοροπηδούσε και γενικότερα, έδειχνε να περνάει φανταστικά. Όταν μετά από αρκετή ώρα οι Dub Pistols αποσύρθηκαν για λίγο από την σκηνή ο κόσμος τους φώναζε να έρθουν πίσω και να συνεχίσουν να τραγουδάνε. Ερμήνευσαν μερικά παλιά κομμάτια τους αλλά και μερικά κομμάτια από το νέο τους album που θα κυκλοφορήσει σε λίγο καιρό.
Ευχαριστούμε την Enter Events και το Fuzz Live Music Club για την φιλοξενία.