Όπως πάντοτε συμβαίνει σ’ αυτές τις περιπτώσεις, ουδείς γνωρίζει αν ο Άγιος Βαλεντίνος ήταν υπαρκτό πρόσωπο ή όχι, ενώ οι πληροφορίες είναι συγκεχυμένες.
Μια μίνι και επικρατέστερη εκδοχή του βίου του, λέει πως διετέλεσε ιερώνυμος τον 3ο αιώνα και πάντρευε ερωτευμένα ζευγάρια χριστιανών σε πείσμα του αυτοκράτορα Κλαύδιου, ο οποίος δεν γούσταρε μια τέτοια εξέλιξη διότι οι άρρενες ελέω του γάμου γλίτωναν τη στρατιωτική τους θητεία! Κάποια στιγμή έπιασαν τον Βαλεντίνο, τον λιθοβόλησαν αλλά επειδή εκείνος αποδείχτηκε εφτάψυχος και επέζησε της λιθοβολίας, αποφάσισαν να τον αποκεφαλίσουν. Στις 14 Φλεβάρη ετάφη στη Βία Φλαμίνια της Ρώμης.
Τα τσακάλια του κεφαλαίου που κυκλοφορούν αδέσποτα στους δρόμους του Δυτικού Κόσμου, πήραν το παραπάνω βιογραφικό, έβαλαν τις δικές τους πινελιές και εδραίωσαν πάνω σ’ ένα φτωχό σενάριο την οικουμενική γιορτή του έρωτα. Προς επίρρωση του εγχειρήματος έπραξε τα δέοντα και το Hollywood. Δεκάδες ταινίες καταπιάστηκαν με τη “Valentine’s Day”. Είναι κακό αυτό θα αναρωτιόταν κάποιος..; Κακό αποτελεί το πως προσπάθησαν να παρουσιάσουν τη συγκεκριμένη μέρα…
Κάντε το τεστ μόνοι σας. Όταν ακούτε «ημέρα του Αγ. Βαλεντίνου» αυτόματα το μυαλό σας δεν ταξιδεύει σε λουλούδια, αρκουδάκια, εσώρουχα, κυριλέ εστιατόρια κτλ; Είναι η υποσυνείδητη προπαγάνδα που εμφωλεύεται στο πίσω μέρος του εγκεφάλου μας και υποδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο καλούμαστε να γιορτάσουμε τον έρωτά μας. Πρόκειται περί πνευματικής λοβοτομής και συναισθηματικής παραβίασης.
Η ημέρα του Αγ. Βαλεντίνου που απελευθερώνει σε ακριβά εστιατόρια ορδές ξενέρωτων λιμοκοντόρων που εκθειάζουν τη συμβατικότητα των ρηχών αντανακλαστικών τους κι αποθεώνουν το μαρασμό των χλιαρών συναισθημάτων τους, αποτελεί ευθεία βολή κατά του έρωτα. Είναι εμπορικό πανηγύρι που μετέρχεται τον ερωτικό φερετζέ για να καλύψει τα κερδοφόρα καπρίτσια του.
Εύστοχα παρατήρησε η Άντζελα (σ.σ έστω και σχηματικά) πως «οι χωρισμένοι δεν γιορτάζουν ποτέ» και «οι ερωτευμένοι γιορτάζουν καθημερινά» θα συμπλήρωνα ευλαβικά στο βαθυστόχαστο ρεφρέν της λαϊκής αοιδού. Και επειδή σίγουρα έχετε «δαγκώσει τη λαμαρίνα», ξέρετε εκ των προτέρων πως άπαξ και βυθιστείτε στον μικρόκοσμο του έρωτα, τίποτα δεν έχει σημασία εκτός του ανθρώπου που αγαπάτε. Γνωρίζετε πως για εσάς κάθε μέρα, ώρα, δευτερόλεπτο και κλάσμα του δευτερόλεπτου είναι μια γιορτή. Μια εγκεφαλική διαταραχή στην τρικυμία μιας αισθησιακής ουτοπίας. Άλλωστε, η φαντασία στον έρωτα κρίνεται ζωτικής σημασίας, αφού τα ανθρώπινα συναισθήματα είναι αυστηρά ατομική υπόθεση κι όχι αμφίδρομα. Όπως εγωιστικά θέλουμε να πιστεύουμε…
Κι αφού ρε ερωτοχτυπημένε σύντροφε μείναμε εγκλωβισμένοι στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος, ας βγάλουμε τουλάχιστον εκτός… τον έρωτα. Δεν χρειαζόμαστε «μαϊμού» Αγίους για να τιμήσουμε τα αυτονόητα. Δεν χρειαζόμαστε δώρα επίδειξης για να αποδείξουμε την αφοσίωσή μας.
Τα μόνα που χρειαζόμαστε είναι αγάπη και μεράκι.