Πέντε αγαπημένες, κλασσικές ιστορίες τρόμου που μας έρχονται από πολύ παλιά και έθεσαν τα θεμέλια του σύγχρονου horror…
Ένα φθινοπωρινό απόγευμα και έχεις όρεξη για ιστορίες τρόμου; Πού θα ψάξεις; Άσε τον Στίβεν Κινγκ ή το Ψυχώ, και πιάσε τους προγόνους τους. Το 19ο αιώνα ο συνδυασμός φανταστικού, θρίλερ και ρομαντισμού δημιούργησε ένα νέο είδος λογοτεχνίας που έκανε την κλειστή βικτωριανή κοινωνία να τρέμει από τρόμο (και ενθουσιασμό). Το νέο στυλ γραφής απέκτησε γρήγορα οπαδούς και πολλά από τα έργα ξεκίνησαν σαν δημοσιεύματα σε συνέχειες σε περιοδικά.
Το μελόδραμα, το στοιχείο του υπερφυσικού και μια εμμονή με τη γοτθική αρχιτεκτονική, από όπου πήρε και το όνομά του, χαρακτηρίζουν αυτό το είδος λογοτεχνίας που ακόμα και στην εποχή των ψηφιακών ταινιών και ενός αναγνωστικού κοινού συνηθισμένου στις ιστορίες τρόμου, δεν υστερεί σε τίποτα.
Φρανκενστάιν (Frankenstein) – 1818
Η εικοσάχρονη Mary Shelley λέει την ιστορία ενός νεαρού φοιτητή της ανατομίας που βρίσκει τον τρόπο να δίνει ζωή σε άψυχα πράγματα και ανακαλύπτει τους κινδύνους της γνώσης και πέρα από μία εξαιρετική γοτθική και ρομαντική νουβέλα, είναι και ένα από τα πρώτα έργα επιστημονικής φαντασίας και έχει αγαπηθεί ιδιαίτερα από τον κόσμο του σινεμά.
Μέσα από τις υπερφυσικές και τρομαχτικές εικόνες ξετυλίγονται μια αλυσίδα από ανθρώπινα πάθη, καταστροφική δίψα για δύναμη και η απελπισμένη προσπάθεια του ήρωα να ελέγξει κάτι που υπερβαίνει τις δυνατότητές του.
Η Πτώση του Οίκου των Άσερ (Τhe Fall of the House of Usher) – 1839
Από τον Edgar Alan Poe, τον άρχοντα του μακάβριου, ένα πραγματικά ανατριχιαστικό διήγημα που θα κάνετε καιρό να ξεχάσετε. Τα τρομερά γεγονότα που οδηγούν στη – κυριολεκτική – πτώση του άλλοτε μεγάλου Οίκου των Άσερ ξετυλίγονται με την χαρακτηριστική οικονομία του Πόε αφού κάθε λεπτομέρεια είναι σημαντική για το δέσιμο της ιστορίας, μια πρακτική που κάνει την αφήγηση περίπλοκη, αλλά και μαγευτική.
Σκοτεινό, μυστηριώδες και νοσηρό, με τόσο δυνατή γλώσσα που δε χρειάζεται ούτε μια αποκρουστική ή αιματηρή σκηνή για να μεταφέρει στον αναγνώστη το φόβο, τη οδύνη και την απόγνωση του ανώνυμου αφηγητή.
Το στρίψιμο της βίδας (The Turn of the Screw) – 1898
Ένα διαχρονικό υπερφυσικό θρίλερ που έχει όλα τα κατάλληλα χαρακτηριστικά. Φαντάσματα, μια τρελή γκουβερνάντα, δύο ορφανά παιδιά που συναγωνίζονται τα δίδυμα στη Λάμψη σε ανατριχίλα και τόσο σφιχτοδεμένη αφήγηση που κάνει τα πρόσωπα να παίρνουν σάρκα και οστά.
Η ιστορία του Henry James όμως ξεχωρίζει λόγω του διφορούμενου και της αβεβαιότητας που κάνει τους αναγνώστες να αμφιβάλλουν για το τι είναι αθώο και τι σατανικό δημιουργώντας αγωνία και σύγχυση.
Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι (The picture of Dorian Grey) – 1891
Η τραγική ιστορία του νεαρού Ντόριαν Γκρέι, που πούλησε τη ψυχή του για να μείνει για πάντα ανεπηρέαστος από το χρόνο και τις δικές του αμαρτίες, χωρίς όμως να καταφέρει να ξεφύγει από την αυτοκαταστροφή του. Πλούσια σε συμβολισμό, με δυνατά υπερφυσικά στοιχεία και επιρροές από τον Φάουστ, το έργο του μεγάλου Όσκαρ Ουάιλντ σόκαρε την βικτωριανή κοινωνία όταν εκδόθηκε και παραμένει επίκαιρο μέχρι σήμερα.
Η Παράξενη Υπόθεση του Δόκτωρ Τζέκιλ και του Κύριου Χάιντ (The Strange Case of Dr. Jekyll and Mr. Hyde) – 1886
Εμπνευσμένος από έναν εφιάλτη αλλά και τη ψυχική διαταραχής της διπλής προσωπικότητας, ο Robert Louis Stevenson δημιούργησε την σκοτεινή ιστορία που πραγματεύεται την απόγνωση, τον κίνδυνο που μπορεί να φέρει η φυσική περιέργεια του ανθρώπου και η έλλειψη ορίων στην επιστήμη, την εγκατάλειψη από τον Θεό και την τελειωτική έλλειψη ελπίδας όταν ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να ελέγξει τον εαυτό του.
Η επιρροή αυτού του έργου είναι χαρακτηριστική αφού η έκφραση «Δόκτωρ Τζέκιλ και κύριος Χάιντ» χρησιμοποιείται ακόμα για κάποιον που αλλάζει την ηθική του ανάλογα με τη κατάσταση.
The Fall of the House of Usher at Project Gutenberg
The Turn of the Screw at Project Gutenberg