Πόσο mainstream είναι η τέχνη στις μέρες μας; Πόσο αληθινά είναι τα κίνητρα μας για αυτή; Πως γίνεται η πλειοψηφία του ανθρώπινου είδους να ασχολείται με ένα είδος τέχνης; Είναι φυσιολογικό να αρέσει σε όλους μας η ενασχόληση με την δημιουργία ή αναπαραγωγή των τεχνών;
Χοροί, Latin, swing, μπαλέτο, Σύγχρονο, tango, hip-hop…Μουσική, οργανοπαίκτες, rappers, τραγουδιστές, DJ’s, κιθαρίστες… Ζωγραφική, σκιτσογράφοι, σχεδιαστές, φωτογράφοι… Θεατρικές ομάδες, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, stand-up comedy, συγγραφείς, ποιητές…
Λίγο ή πολύ μεγάλο μέρος της σημερινής κοινωνίας ασχολείται με τέτοιου είδους καλλιτεχνικές δραστηριότητες. Είναι δυνατόν σε μια δεκαετία περίπου, τόσος κόσμος να έχει γίνει σε τέτοιο βάθος, κομμάτι ή ένθερμοι υποστηρικτές της τέχνης; Και αν ναι, πόσο ειλικρινές είναι το πάθος αυτό για την τέχνη και όχι απλά ένα ακόμη προϊόν των καιρών μας; Όλα αυτά τα εκφράζω ως απορίες και όχι ως παγιωμένες απόψεις. Απορίες που με κάνουν καχύποπτο, για το αν αυτή η έντονη κίνηση κυρίως στον τομέα των τεχνών (δεν) είναι ακόμη ένας τρόπος ενίσχυσης του κοινωνικού προφίλ του μέσου «εξελίξιμου» νεοέλληνα; Αν είναι ακόμη ένα συν στην ικανοποίηση του εγωκεντρισμού του ανθρώπινου όντος στις μέρες μας..
Σεμινάρια φωτογραφίας, χορού, στιχουργικής, δημιουργικής γραφής, φωνητικής, δραματικής τέχνης κλπ. Πλήθος ειδικών που πουλούν την τέχνη τους σε ένα 3ωρο μάθημα, ώστε να μεταλαμπαδεύσουν τη γνώση τους σε εκατοντάδες άλλους «μικρούς» ειδικούς. Και τελικά μεταλαμπαδεύεται γνώση, άποψη ή οπτική γωνία; Μάλλον οπτική γωνία της γνώσης μιας έμπνευσης που καταλήγει στον δέκτη ως εφόδιο για τη δημιουργία και μόνο ΑΠΟΨΗΣ.
Τι γίνεται όταν η τέχνη ως προϊόν μπαίνει πάνω από την ίδια της τη δημιουργία; Ξεκινά κάποιος να ασχολείται με την όποια τέχνη για να εκφραστεί και να δημιουργήσει ή για να την (ξε)πουλήσει; Μπορούν οι «εκφραστές» της τέχνης του σήμερα, αναγνωρίσιμοι ή μη, να θεωρούνται και να αυτοπροσδιορίζονται ως καλλιτέχνες όταν δημιουργούν και αναπαράγουν την τέχνη με μοναδικό σκοπό την πώληση της;
Πόση αξία έχει λοιπόν, μια τέχνη όταν «γεννιέται» με κύριο σκοπό το κέρδος, είτε χρηματικό είτε κέρδος αυτοπροβολής;
Υπάρχει ηθική ικανοποίηση και δημιούργημα ψυχής στην τέχνη του σήμερα ή απλά αποτελεί ένα ακόμη θύμα της τάσης των καιρών μας, μέσα στο ποιοτικό περιτύλιγμα της ίδιας της, της έννοιας;
Προβληματισμοί και ανησυχίες παρατήρησης του κόσμου γύρω μου..