Μεγάλος σκόρερ. Top Class επιθετικός. Τεράστια καριέρα σε Μονακό, Γιουβέντους, Άρσεναλ, Μπαρτσελόνα και New York Red Bulls. Θρύλος στην Άρσεναλ, στην εθνική Γαλλίας και στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Νικητής στο Μουντιάλ του 1998 και στο Euro του 2000 με τους Τρικολόρ, ένα Uefa Campions League με τους Καταλανούς, πρωταθλήματα και κύπελλα σε Ligue 1, Premier League, La Liga και Mls. Φονικό ένστικτο, γεννημένος Killer, πανέμορφο τελείωμα φάσεων και το καλύτερο πλασέ στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Για μερικούς αλαζόνας και υπερόπτης, για τους πιο πολλούς ένας σπουδαίος ποδοσφαιριστής, για μένα προσωπικά ένας από τους αγαπημένους και καλύτερους παίκτες που έχουν υπάρξει ποτέ.
Ο Thierry Henry ανακοίνωσε επίσημα την αποχώρησή του από τους αγωνιστικούς χώρους σε ηλικία 37 ετών για να ακολουθήσει πλέον καριέρα σχολιαστή. Αν και πολλοί περίμεναν να γυρίσει στην ομάδα της καρδιάς του, οπού μεγαλούργησε και έγινε το απόλυτο σύμβολο, στην Arsenal, εκείνος έκρινε πως πλέον το πλήρωμα του χρόνου έχει φτάσει. Στο Λονδίνο ο Henry έγινε το συνώνυμο της επιτυχίας και ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος μίας πραγματικά σπουδαίας ομάδας. Ο Γάλλος με το “14” στην πλάτη σκόραρε 228 φορές σε όλες τις διοργανώσεις και 175 φορές μόνο στην Premier League, την οποία και κατέκτησε δύο φορές ( την μία φορά μάλιστα με την αήτητη ομάδα της Άρσεναλ- τους περίφημους “Invincibles” ), μαζί με 3 Κύπελλα Αγγλίας και την συμμετοχή στον χαμένο τελικό του Champions League του 2005 απέναντι στη – μετέπειτα ομάδα του- Μπαρτσελόνα. Η θέση του στο Hall of Fame των κανονιέρηδων ήταν δεδομένη και επιβεβαιώθηκε με την την δημιουργία του αγάλματός του έξω από το γήπεδο της ομάδας.
Στην Βαρκελώνη ο “Τιτί” έγινε μέλος της σπουδαιότερης ίσως ομάδας που έχει παρουσιαστεί ποτέ στους αγωνιστικούς χώρους, της καλοδουλεμένης μηχανής του Pep Guardiola. Μαζί με Messi και Eto’o δημιούργησε μία φοβερή επιθετική τριάδα και κατάφερε να εκπληρώσει το μεγάλο του όνειρο, την κατάκτηση του Uefa Champions League το 2009, απέναντι στην Manchester United του Sir Alex Ferguson. Παρ’ότι στην Barca ο Henry δεν φόρεσε το οικείο και αγαπημένο του κοστούμι του πρωταγωνιστή, αναμφίβολα υπήρξαν στιγμές που έδειξε το τεράστιο ταλέντο του, με κορυφαίο παράδειγμα τα 2 γκολ του στο αξιομνημόνευτο Real-Barcelona 2-6, και το επακόλουθο, εκπληκτικό Standing Ovation από τους οπαδούς των Μερένχες.
Μετά από 127 συμμετοχές και 49 γκολ, ο Henry αποφάσισε να αποχωρήσει και να δοκιμάσει την τύχη του στο ανερχόμενο πρωτάθλημα των ΗΠΑ, το MLS. Εκεί, ο μεγάλος Γάλλος έγινε το πρόσωπο του πρωταθλήματος και με τα γκολ του και τις σπάνιες ποδοσφαιρικές εμπνεύσεις του ( γκολ με τακουνάκι ή ακόμα και γκολ με απευθείας εκτέλεση κόρνερ) κατάφερε να προσελκύσει κόσμο στα γήπεδα και να ξαναγυρίσει στην αγαπημένη του Arsenal το 2012, έστω ως δανεικός για 3-4 ματς και να γνωρίσει πραγματική αποθέωση. Εκεί, στην ομάδα της New York Red Bull ολοκλήρωσε την καριέρα του, με 51 γκολ και 41 ασίστ να συνοδεύουν τις τελευταίες παραστάσεις της καριέρας του.
Προσωπικά, θεωρώ πως ο Henry συγκαταλέγεται στους κορυφαίους του ποδοσφαίρου. Μέλος και πρωταγωνιστής μίας εκπληκτικής φουρνιάς της εθνικής Γαλλίας, όπου μαζί με Zidane, Vieira, Trezeguet, Lizarazu, Makelele, Thuram και πολλούς ακόμα σπουδαίους ποδοσφαιριστές κατέκτησε το Μουντιάλ το 1998 και το Euro το 2000, κάνοντας τους ” Bleus” πρωταγωνιστές και φαβορί σε κάθε διοργάνωση. Τα γκολ του με το απαλό και συνάμα μαγικό πλασέ του έχουν μείνει ανεξίτηλα στην μνήμη όλων των οπαδών, όπως και η ισχυρή προσωπικότητά του και η ηγετική φυσιογνωμία του.
Το ποδόσφαιρο δεν θα είναι πια το ίδιο. Merci beaucoup Thierry Henry. !
