Γυναίκες οδηγοί: είναι ένα θέμα “ταμπού” που προκαλεί τριβές και αντιπαραθέσεις, στα αστεία ή στα σοβαρά… Η δικιά σου γνώμη ποια είναι;
Γυναίκες οδηγοί, λοιπόν, το θέμας μας και πριν ξεκινήσω θα ήθελα να δηλώσω ότι το άρθρο αυτό είναι σατιρικό!
Σάτιρα:
1) λογοτεχνικό είδος (έμμετρο ή πεζό), όπου ασκείται κριτική με τρόπο σκωπτικό σε πρόσωπα και καταστάσεις της κοινωνίας, με σκοπό την διόρθωση τους.
2) ρωμαϊκό σκωπτικό ποίημα.
Μην πεταχτεί κανένα εξυπνοπούλι και αρχίσει τα δικά του, ότι και καλά γράφεται με Υ γιατί: 1) έτσι γράφεται ο Σάτυρος και 2) μετά από εκτενείς έρευνες που έκανα σε λεξικά, είναι πολύ πιο εύκολο να ανακαλύψουμε τον τάφο του Μ. Αλεξάνδρου, παρά να κόψει κανείς το κεφάλι του (ναι, για το πάνω λέω και εγώ ξεκολλάτε) για την σωστή ορθογραφία και προέλευση της λατινικής αυτής (Satira) λέξης.
Προς ενημέρωσή σας, να υπενθυμίσω πως δύο από τους γκουρού του συγκεκριμένου είδους κριτικής στη χώρα μας, είναι ο Λάκης Λαζόπουλος (δεν βρέθηκε ακόμα ο Έλληνας ή η Ελληνίδα που να μην έχει ξεκαρδιστεί με τις εκάστοτε τοποθετήσεις του) και ο Τζίμης Πανούσης.
Η αλήθεια είναι πως όταν συνέλαβα την ιδέα να γράψω κάτι τόσο παράτολμο, περάσανε πολλά από το μυαλό μου. Η λογοκρισία από τις αρχισυντάκτριές μου, η κατακραυγή των γυναικών οδηγών, το να μου κάψουν το αυτοκίνητο φεμινιστικές οργανώσεις-ακτιβιστές κτλ. Είμαι σίγουρος ότι μετά το πέρας της ανάρτησης του άρθρου μου στο fanpage του Frapress, το κείμενο αυτό θα σφραγιστεί και θα σταλεί στην κήλη Γή, στα Τάρταρα μαζί με τους ερπετόμορφους Νεφελίμ του γένους Μαλτσέχ (ο κ. Λιακόπουλος, ο Σμίγκολ (Πετρής) και ο Sir Βανδουλάκης ξέρουν)!
Νιώθω την ανάγκη να ξανατονίσω λοιπόν, ότι το άρθρο αυτό είναι ΣΑΤΙΡΙΚΌ, βρίσκεται στην κατηγορία ”Λόγιοι Κάφροι” και πως… εδώ τα λέμε ΧΑ-ΛΑ-ΡΑ !
Ξεκινάμε!
Όταν οι Αμάν έφτιαχναν αυτό το χιουμοριστικό βιντεάκι (προσφορά και έμπνευση του φίλου μου Αντώνη Μαντζαβίνου), η αλήθεια είναι πως κανείς από εμάς δεν ήξερε την τροπή που θα έπαιρναν τα πράγματα στο άμεσο μέλλον. Από το 1990 θυμάμαι τις προσπάθειες της κοινωνίας μας, να μπούνε τα 2 φύλα σε mood ισότητας στην Ελλάδα. Πολύ σωστό και έτσι έπρεπε!
Όταν όμως κατά το 2000 μ.Χ αυτό επιτεύχθηκε και βγήκε στην αγορά εργασίας η γυναίκα -την περίοδο που άνθησε ο Υπερκαταναλωτισμός- αναγκαστικά για να μεταβεί στο χώρο εργασίας της, θα έπρεπε να βρει τον εύκολο και πιο φρόνιμο τρόπο μετακίνησης, καθότι την ίδια ακριβώς στιγμή δούλευε και ο άνδρας της/ο αδερφός της/ο πατέρας της! Εκείνη η δεκαετία μάλιστα ήταν που οι τράπεζες έδιναν τα καταναλωτικά δάνεια αβέρτα, φτάνοντας έτσι την μέση ελληνική οικογένεια να έχει στην κατοχή της ΤΟΥΛΆΧΙΣΤΟΝ 2 αυτοκίνητα!
Οι γυναίκες, που λέτε λοιπόν παιδιά, αφού κατάφεραν και πέρασαν για άλλη μια φορά το δικό τους και παρά τις όποιες αντιξοότητες και δοκιμασίες συνάντησαν και αντιμετωπίζουν μέχρι ΚΑΙ σήμερα, έφτασαν στο σημείο να έχουν επαγγελματίες οδηγούς στη Φόρμουλα 1, σε βαριά οχήματα, σε πλοία, αεροπλάνα, τανκς, διαστημόπλοια και να στέκονται σε αυτά τα επίπεδα αν όχι υψηλότερα από τον άνδρα, τουλάχιστον επάξια δίπλα του.
Αυτό όμως που μου κάνει ακόμα ιδιαίτερη εντύπωση στις μέρες μας, είναι πώς στα κομμάτια γίνεται μετά από όλα αυτά που αναφέραμε πιο πάνω, εγώ σε μια διαδρομή 15km -εντός της πόλης- μέχρι να πάω στον προορισμό μου, να αντιμετωπίζω στο δρόμο περιστατικά τέτοια, που να με αναγκάζουν να κάνω το σταυρό μου κάθε φορά που κατεβαίνω από το αυτοκίνητο. Και μαντέψτε τi γένους οδηγοί κρύβονται συνήθως (να το τονίσουμε και το ΣΥΝΗΘΩΣ) πίσω από όλα αυτά!
Το καλοκαίρι του 2005 προσωπικά έζησα (και ζήσαμε όλοι μαζί βεβαίως-βεβαίως) την κορύφωση μου σαν Έλληνας πολίτης, καθώς η Εθνική Ελλάδος ποδοσφαίρου είχε κατακτήσει το Euro 2004, η Παπαρίζου επικρατούσε στη Eurovision 2005 και η επίσημη αγαπημένη ανέβαινε στο πρώτο σκαλί του βάθρου στο Eurobasket 2005.
H πολυλατρεμένη μου Μανούλα όμως -η κυρά Βούλα (49χρ τότε)- αποφάσισε όλο αυτό, ένα απόγευμα να το τερματίσει.
Σας παραθέτω τον διάλογο:
-Μαμά Πολέμαρχου: Ρε εσύ Χρήστο κάτσε λίγο κάτω, έχω κάτι πολύ σοβαρό να σου πω. Έλα σου χω φτιάξει και καφέ…πάρε και κουλουράκια. (Παιδιά, όταν ακούτε για κουλουράκια, απομακρυνθείτε από την μανούλα και εκκενώστε τον χώρο)
-Πολέμαρχος: Τι θες ρε μάνα; Δεν μ’ αρέσουν όλα αυτά…
-Μαμά Πολέμαρχου: Σκοπεύω να πω στον πατέρα σας ότι θέλω να βγάλω δίπλωμα οδήγησης!
-Πολέμαρχος: Καταρχάς να σε ευχαριστήσω που το είπες πρώτα σε εμένα μανούλα μου, πριν το πεις στο μπαμπά… Βασικά σίγουρα αυτή τη στιγμή σε ευχαριστεί και η γιαγιά (η μαμά του μπαμπά)!
Μετά από μια πολύ σοβαρή συζήτηση για να μην τα πολυλογούμε, η μάνα μου με έπεισε να ξεκινήσουμε από την Καλογρέζα (Ν.Ιωνία) και να πάμε στον Μαραθώνα γιατί είχε μια εκπληκτική προσφορά, ένα συγκεκριμένο σούπερ μάρκετ στα Κοτόπουλα! Εκείνο το απόγευμα θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Θεό για 2 πράγματα τα οποία και θα σας αναφέρω παρακάτω.
Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και ξεκινάμε! Προχωράμε στο δρόμο και ενώ έχουμε προτεραιότητα, ξαφνικά περνάει κάθετα από μπροστά μας (μιλάμε τώρα σε ένα μέτρο απόσταση) ένα Twingo. Κυριολεκτικά είδαμε το χάρο με τα μάτια μας…
– Μαμά Πολέμαρχου: Η κυρά Καίτη δεν ήταν αυτή; Tου Στέφανου του μανάβη;
– Πολέμαρχος: Ναι μανούλα μου!
Συνεχίζουμε και στην Οδό Αγ.Παρασκευής (αυτή που συνδέει την Καποδιστρίου με την Λ. Μεσογείων) λαμβάνει χώρα το εξής περιστατικό:
Το όχημα Α’ είναι το δικό μας και το όχημα Β’ είναι του άλλου οδηγού, όπως φαίνεται εδώ στη HD ανάλυση του σχεδιαγράμματος. Βλέπουμε όλοι μαζί την αρχική θέση των 2 οχημάτων στο σχέδιο Α και την τελική κατάληξη στο σχέδιο Β. Τα συμπεράσματα δικά σας.
Το ταξίδι μας παρόλα αυτά για τον μακρινό Μαραθώνα συνεχίστηκε. Στο δρόμο μας συναντήσαμε πολλές ακόμα αντίξοες καταστάσεις. Υπερπηδήσαμε εμπόδια, βομβαρδισμένα τοπία, πετύχαμε τη Σκύλα, τη Χάρυβδη, τον Spiderman, τον Ironman, τους 3 Μάγους με τα δώρα και έναν τυραννόσαυρο REX. Και όμως τα καταφέραμε! Το κορυφαίο βέβαια όλων έγινε στην επιστροφή! Είμαστε στην Καποδιστρίου στη δεξιά λωρίδα χαλαροί! Μπροστά μας έχουμε το κεντρικό φανάρι του Χαλανδρίου.
Εκεί όπως θα ξέρουν μερικοί, είναι διασταύρωση που κρύβει πολλές παγίδες. Οι λωρίδες είναι 3. Οι 2 οι βασικές και μια 3η που σχηματίζεται στα αριστερά, όπου σε αυτή υπάρχει ξεχωριστό βελάκι φαναριού που σε υποχρεώνει να στρίψεις μόνο αριστερά. Μόνο αριστερά! Είναι λοιπόν εκεί τα αυτοκίνητα σε μια σειρά και περιμένουν όπως βλέπουμε για ακόμη μια φορά στη HD ανάλυση στα σχεδιαγράμματα.
Σε όλους μας έχει τύχει να κλέψουμε και να τοποθετηθούμε στο δρόμο όπως στο σχέδιο 1′ το όχημα Β’! Αυτό το έχει κάνει από μια φορά στην ζωή της μέχρι και η κουτσή Μαρία (ή ο κουτσός Μάριος τέλος πάντων). Αυτό όμως που γίνεται εδώ στο σχέδιο 2′ από το όχημα Γ’, πόσες φορές το συναντήσατε στην ζωή σας!
Σχέδιο 1 Σχέδιο 2
Αν και η φαντασία σας οργιάζει… σωστά μαντέψατε!
-Μαμά Πολέμαρχου: Χρήστο μου τι έκανε αυτός εδώ;
-Πολέμαρχος: Αυτή μανούλα μου… Αυτή!
Το χειρότερο από όλα πάντως -κατά την ταπεινή μου γνώμη πάντα- δεν είναι αυτά τα σκηνικά που βιώνουμε στο δρόμο με τις τσούπρες οδηγούς. Αυτό που κυριολεκτικά με ξεπερνάει, είναι όταν έχουν κάνει ήδη την κουτσουκέλα και παίρνουν αυτό το αχανές βλέμμα της αγελάδας…
1) ευχαριστώ τον Θεό που δεν πάθαμε τίποτα στο δρόμο ούτε εγώ ούτε η κυρά Βούλα.
2) ευχαριστώ τον Θεό που έστειλε το μήνυμα στη μάνα μου και δεν ξανασυζητήσαμε ποτέ για αυτό το θέμα.
Πραγματικά μερικές φορές σκέφτομαι με αυτά που διαδραματίζονται στους ελληνικούς δρόμους, πόσο πιο επικίνδυνο να ήταν δηλαδή όταν η ΑΕΚ έσπασε το εμπάργκο και πήγε να δώσει αγώνα φιλανθρωπικού χαρακτήρα με την Παρτιζάν στο Βελιγράδι, διανύοντας μια διαδρομή μέσα από βομβαρδισμένες περιοχές και εμπόλεμες ζώνες;
Θέμα αυτοσυγκέντρωσης στο τιμόνι!
Όλα αυτά τα χρόνια όλοι μας έχουμε παρακολουθήσει γυναίκες οδηγούς να βάφονται στο δρόμο. Δεν είναι κάτι καινούριο. Άλλωστε κάτι τέτοιο κατά βάση συμβαίνει σε χώρες και σε πόλεις που έχουν κυκλοφοριακό πρόβλημα. Τι γελάτε ρε γατάκια; Ναι οκ αυτές βάφονται στην τελική για να δείχνουν όμορφες σε εμάς και λόγω της κίνησης στους δρόμους, έχουν αυτή την ευχέρεια! Εμείς δεν διαβάζουμε εφημερίδες (ή site στο κινητό) στο φανάρι; #αϊ_στα_διάλα
Αλλά εντάξει, να σας πω. Πάει στον κόρακα να δεχτώ την γκόμενα να καλλωπίζεται στο μποτιλιάρισμα. Πώς αντιδράς όμως σε σκηνικά όπως αυτό που ακολουθεί;
Πραγματική προσωπική εμπειρία:
Είμαι σε έναν παράδρομο στη Λ. Πεντέλης. Μονόδρομος και πραγματικά χώρος μόνο για ένα όχημα! Στέκομαι στο πεζουλάκι με ένα φιλαράκι και συζητάμε. Ο φίλος μου βρίσκεται 2 εκατοστά κάτω από το πεζουλάκι. Βλέπω από μακριά να έρχεται ένα αυτοκίνητο με 2 πανέμορφες κοπέλες (τα ραντάρ του Πολέμαρχου έχουν δραστικό βεληνεκές 1km).
Φτάνοντας το όχημα στην κυριολεξία 3 μέτρα από τη θέση που βρισκόμαστε, βλέπω πως η πορεία του κλείνει προς εμάς και η οδηγός φτιάχνεται στον καθρέφτη. Βάζουμε μια φωνή και τελευταία στιγμή η κοπελίτσα ενστικτωδώς γύρισε το τιμόνι προς την άλλη μεριά και μας έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή.
Δεν μου έκανε καμία εντύπωση που η οδηγός δεν μας έβλεπε και θα έπεφτε πάνω μας γιατί βαφόταν. Πραγματικά καμία εντύπωση! Τρελάθηκα όταν παρατήρησα την συνοδηγό, αντί να βλέπει μπροστά το δρόμο και να ψιλοκαθοδηγεί την φίλη της για να μην τρακάρει, η τύπισσα κράταγε τον καθρέφτη και της έδινε συμβουλές πως να βαφτεί και τι να προσέχει!
Θέματα προσανατολισμού!
Και ναι ερχόμαστε στο ζουμί της υπόθεσης. Έχω συζητήσει πριν γράψω αυτό το άρθρο, με πολλές γυναίκες φίλες μου που έχουν αυτοκίνητο και συμφωνήσαμε στο συμπέρασμα πως ενώ δίνουμε τις ίδιες εξετάσεις για να πάρουμε το δίπλωμα, εν τέλει οι άνδρες είμαστε καλύτεροι οδηγοί γιατί βρισκόμαστε περισσότερες ώρες στο δρόμο.
Οι γυναίκες προσπαθούν να το αποφεύγουν, καθώς βαριούνται στο τιμόνι. Το δέχομαι! Στον προσανατολισμό όμως; Εκεί είναι θέμα αντίληψης καθαρά. Υπάρχουν οι κάθετες οδοί και οι παράλληλες, κάτι που το 80% δεν εμπέδωσε ποτέ. Και πώς να το εμπεδώσει άλλωστε, από τη στιγμή που με ρωτάει εμένα η άλλη στο δρόμο πού είναι αυτή η οδός και, ενώ της λέω στο 2ο φανάρι δεξιά, αυτή μου στρίβει στο 1ο αριστερά που έχει και 2 απαγορευτικά ίσα με τον… πισινό της;
Θα μου πείτε τώρα, για το παρκάρισμα, ρε Πολέμαρχε, δεν θα πεις τίποτε; Για αυτή τη μάστιγα της εποχής; Εντάξει τι να πω και εγώ τώρα για αυτό; Αυτό το κομμάτι το παραδέχονται και από μόνες τους. Υπάρχει βέβαια μια πρόοδος, αλλά στο συγκεκριμένο θέμα είμαστε πολύ πίσω. Να πούμε για τα Smart που παρκάρουν με τέτοιο τρόπο, και πιάνουν 3 θέσεις parking; Και καλά να είναι Smart. Εκεί τουλάχιστον σε θέση για 3 αυτοκίνητα, θα τα καταφέρουν να παρκάρουν. Άμα το αυτοκίνητο είναι καμιά νταλίκα, σαν το Fiat Panda; Τι κάνουμε εκεί;
Τιμή και δόξα στην κυρία με τα ψώνια για την άψογη καθοδήγηση και ψυχραιμία της καθ’ όλη την διάρκεια της διαδικασίας! Πιστεύω πως όλοι ακούσατε πόσες φορές παρότρυνε την οδηγό να βρει άλλη θέση πιο κάτω για να παρκάρει…
Επίλογος
Δεν είμαι αρνητικά προκατειλημμένος με τις γυναίκες οδηγούς και γενικά σας ξαναείπα, πως ο κύριος λόγος που ανέβηκε το άρθρο ήταν για να χαβαλεδιάσουμε όλοι μαζί. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω μάλιστα πως γνωρίζω τουλάχιστον 5 γυναίκες οδηγούς από το κοντινό μου περιβάλλον, που οδηγούν καλύτερα από εμένα και από πολλούς άνδρες ακόμα. Στην τελική παραδέχομαι πως πίσω από τα πιο σοβαρά τροχαία ατυχήματα με απώλειες ζωών, βρίσκονται οι αρσενικού γένους οδηγοί.
Όμως και εσείς θα πρέπει να αποδεχτείτε κάποια στιγμή, πως για όλα τα υπόλοιπα απλά καθημερινά ατυχήματα (στο 70%), έχετε το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης! Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως είστε ο φόβος και ο τρόμος των ασφαλιστικών εταιριών, ούτε είναι τυχαίο που ο φανοποιός της γειτονιάς μου βγαίνει κάθε βράδυ και με καινούριο γκομενάκι!
Κλείνω με ένα post που έκανε γυναίκα οδηγός στο Twitter και είναι μια χορηγία του ”Special One” Γιάννη Βανδουλάκη.
“Μα το μ@λάκα, δεν κατάλαβε δηλαδή ότι ήθελα να ανάψω φλας
και όχι τους υαλοκαθαριστήρες; Αφού δε βρέχει ρε Μ@ΛΑΚΑ άμπαλε!
Υ.Γ: Σε ένα από τα επόμενα άρθρα μου θα τοποθετηθώ στο κορυφαίο πρόβλημα που μπορεί να αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα (μετά τον Έμπολα) στους δρόμους και δεν είναι άλλο από τους Παππούδες οδηγούς! Να είστε καλά, να προσέχετε και τα δέοντα στη μαμά σας!