Ποια είναι η ταυτότητα του αγαπημένου μας Walt Disney τελικά;
Επιμέλεια: Κατερίνα Χλιάρα
Πολλοί γνωρίζουμε τον Walt Disney ως έναν αγαπημένο δημιουργό κινουμένων σχεδίων, που αγαπούσε τα παιδιά, που έδινε τα πάντα για τη δική τους ευτυχία και ικανοποίηση. Άλλοι, ως έναν εύστροφο επιχειρηματία που ήξερε ακριβώς πώς να επενδύσει στην Disney και να την κάνει τη δεύτερη μεγαλύτερη εταιρία εκπομπής και καλωδιακής τηλεόρασης, ως προς τα έσοδά της, στον κόσμο! Μερικοί, όμως, πιστεύουν ότι ο Walt Disney ήταν φασίστας, ρατσιστής, παιδόφιλος…
Ο Walt Disney ήταν ένα τυπικό προϊόν της εποχής του: ένας άντρας που έζησε φυλετικές και εθνικές προκαταλήψεις από μικρός, στις αρχές του 20ου αιώνα, και μετά εργάστηκε για να τις ξεπεράσει ως ενήλικος στις δεκαετίες του ’50 και του ’60.
Παρ’ όλ’ αυτά, οι ενδείξεις είναι πολλές…
Το 1941, οι animators της Disney οργάνωσαν μια απεργία που διήρκησε τέσσερις μήνες και χρειάστηκε την παρέμβαση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης για να επιλυθεί. Ο Walt Disney ήταν πεπεισμένος ότι αριστεροί παράγοντες είχαν προκαλέσει προβλήματα για λογαριασμό της οθόνης Γελοιογράφων Guild, και από τότε ήταν ένας μολυσματικός αντι-κομμουνιστής, ακόμα και αν ο ίδιος δεν ενδιαφερόταν ιδιαίτερα πολιτικά.
Επιπλέον, τα cartoon της Disney, μερικές φορές, μπορούσαν να είναι σκληρά και ρατσιστικά. Για παράδειγμα, στο Mickey’s Mellerdrammer, ο Μίκυ παρουσιάζεται με μαύρο πρόσωπο. Η αρχική έκδοση του Fantasia περιλάμβανε μία μισή-γάιδαρο, μισή-μαύρη υπηρέτρια-κένταυρο να ονομάζεται «Sunflower». Ακόμα, η πλήρους μήκους ταινία Song of the South ήταν αμφιλεγόμενη, ακόμη και στην εποχή της. Αφού κυκλοφόρησε, το NAACP είπε ότι «διαιωνίζει μια επικίνδυνα δοξασμένη εικόνα της δουλείας”. Ενώ γινόταν το casting της ταινίας, ο Disney ο ίδιος χρησιμοποίησε τον όρο “αραπόπαιδο,” και κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης για την ταινία Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι , “αναφέρθηκε στους νάνους ότι στοιβάζονται ο ένας πάνω στον άλλο σαν ένα «σωρό αράπηδων», σύμφωνα με τον Neal Gabler που ερεύνησε διεξοδικά το 2006 τη βιογραφία του Walt Disney: ο θρίαμβος της αμερικανικής φαντασίας.
Παρόμοιες είναι και οι φήμες για φιλικές σχέσεις με Ναζί. Απόδειξη αυτού, η σβάστικα στον αναπτήρα της Minnie. Γιατί να υπάρχει συγκεκριμένα αυτό το σύμβολο;
«Δεν υπάρχει καμία ένδειξη στα εκτενή Αρχεία της Disney για τυχόν αντισημιτικά σχόλια ή ενέργειες από την Walt,” και ενώ έκανε χρήση “μιας ποικιλίας από διάφορους όρους για τους μαύρους … δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια κακία σε αυτές τις λέξεις, απλά οξύτητα.(…) Περισσότερα από ό, τι ακούμε για τον Disney ως ρατσιστή ή αντισημίτη κυκλοφόρησε από animators που απέργησαν το 1941», γράφει ο βιογράφος του.
Ο Walt Disney ήταν ένα τυπικό προϊόν της εποχής του: ένας άντρας που έζησε φυλετικές και εθνικές προκαταλήψεις από μικρός, στις αρχές του 20ου αιώνα, και μετά εργάστηκε για να τις ξεπεράσει ως ενήλικος στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 – με ανάμεικτα αποτελέσματα, όμως.
“Η αλήθεια για το Walt Disney φαίνεται να είναι πολύ πιο περίπλοκη και λεπτή, που είτε οι εχθροί του είτε οι υποστηρικτές του θα σας κάνουν να πιστέψετε” .
Με το να επιμένουμε ότι ο Disney ήταν ένας ήρωας ή έναν κακός, τον κάνουμε λίγο λιγότερο ανθρώπινο. Μεγαλώσαμε με τις ταινίες του, τα παιδιά μας θα μεγαλώσουν με αυτές, όπως και τα παιδιά των παιδιών μας. Επειδή τον καλωσορίσαμε στη ζωή μας όταν ήμασταν αθώοι, θα προτιμούσαμε να πιστεύουμε ότι ο Walt Disney ήταν τόσο αθώος όπως ήμασταν-ότι τα κίνητρά του ήταν πάντα καθαρά, οι προθέσεις του ήταν πάντα καλές και ότι ο ίδιος είχε πάντα τα συμφέροντά μας στην καρδιά του.
Ο Walt Disney μας εμπνέει, γιατί είναι ένας ανθρώπινος Walt Disney – ούτε θεός ούτε δαίμονας.
Πηγή βιογραφίας: dailybeast