Οι Mode Plagal είναι ένα world fusion jazz σχήμα, το οποίο δημιουργήθηκε το 1990, ως τρίο, στην Αθήνα. Έχουν κυκλοφορήσει 5 album, ενώ έχουν συνεργασθεί και βρεθεί στη σκηνή με πλήθος καλλιτεχνών σε Ελλάδα και εξωτερικό. Την Παρασκευή 17/10 εμφανίστηκαν στην Afrikana, στο καθιερωμένο τους, πλέον, ραντεβού με το αθηναϊκό μαγαζί. Βρεθήκαμε εκεί για να παρακολουθήσουμε ένα μαγικό ταξίδι από jazz και blues ήχους της Αμερικής μέχρι παραδοσιακές περιπλανήσεις της Ηπείρου, πάντοτε με έναν έντονο μεσογειακό απόηχο να περιβάλλει τις συνθέσεις τους. Με τους Θοδωρή Ρέλλο στο σαξόφωνο, Κλέων Αντωνίου στη κιθάρα, Αντώνη Μαράτο στο μπάσο, Τάκη Κανέλλο στα τύμπανα και Florian Mikuta στα πλήκτρα, οι Mode Plagal ανέβηκαν στη σκηνή της γεμάτης Afrikana λίγο μετά τις έντεκα. Ξεκινώντας με μία μακροσκελή εισαγωγή, χαρακτηριστική του ιδιαίτερου ύφους τους, που σε έβαζε άμεσα στο πνεύμα της βραδιάς, συνέχισαν με το κλασσικό πλέον Funky Vergina, ενώ στην συνέχεια πέρα από τα τραγούδια, που τους ανέδειξαν σε δεξιοτέχνες του είδους, παρουσίασαν αρκετές καινούριες τους συνθέσεις, όπως και ανέκδοτες ακόμη διασκευές παραδοσιακών τραγουδιών.
Λίγο πριν συμβούν όλα αυτά, είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε για λίγο μαζί τους, αφότου ολοκλήρωσαν το sound check:
Πώς καταλήξατε στο συγκέρασμα αυτών των διαφορετικών ήχων που αποτυπώνονται στις συνθέσεις σας;
Δεν το προγραμματίσαμε. Δεν είναι ότι έφτασε μία στιγμή που αποφασίσαμε τι θα παίζουμε. Σίγουρα υπάρχουν κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ μας, τα οποία βρίσκονται όλα στη rock, τα blues, την soul και τη funk. Οι κωδικοί μέσω των οποίων συνενοούμαστε δεν είναι άσχετοι με τη μουσική μας παιδεία. Δεν χάνεται αυτό που κουβαλάς. Ο καθένας μας, όμως, έχει να προσθέσει κάποιο διαφορετικό στοιχείο, όπως ο Θοδωρής τα βυζαντινά, ας πούμε. Την δεκαετία του 80 ακούγαμε Ψαραντώνη, σε μια εποχή, που δεν ήταν τόσο διαδεδομένη η μουσική του. Είχαμε λιώσει, όμως, και το Quadrophenia των Who ή το Selling England by Pound των Genesis. Ακούγαμε ακόμα και μουσική μεταναστών. Όλα αυτά έχουν επιδράσει πάνω μας. Όπως και δύο παρέες που υπήρχαν εκείνη την εποχή, τα Άλλα Μαντάτα και τα Αδέσποτα Σκυλιά του Πουλικάκου. Κάπως έτσι θα λέγαμε, ότι τελικά ξαναδιαβάσαμε τα αμερικάνικα με έναν ήχο πιο κοντά στην παράδοση!
Πού βρίσκεστε τώρα? Ετοιμάζετε κάποιο καινούριο υλικό;
Παίζουμε κάποια καινούρια πράγματα στο στούντιο, τα οποία δεν ξέρουμε που θα καταλήξουν. Δουλεύουμε πάνω σε αυτά, ώστε να προσθέσουμε και καινούρια στοιχεία στον ήχο μας. Θα παρουσιάσουμε και σήμερα κάποια.
Ποια είναι η γνώμη σας για την ελληνική μουσική σκηνή;
Κοίτα να δεις. Μέσα σ’ όλα, πάντα βγαίνουν καλά και ενδιαφέροντα πράγματα. Πολλά όμως, μένουν στο παρασκήνιο και δεν δέχονται την ανάλογη ανταπόκριση. Γενικά είναι μια δύσκολη περίοδος γιατί υπάρχει ένα ιδιαίτερο ακροατήριο, που σπάνια θα βγει να ακούσει μουσική και πολύ δύσκολα θα χορέψει. Επιπλέον, το όλο θέμα με την κρίση έχει σίγουρα επηρεάσει την κατάσταση. Δεν έχει ο κόσμος λεφτά, παρ’ όλο που τώρα πια γίνονται πολλά live. Πολύ περισσότερα σε σχέση με παλαιότερα χρόνια. Παλιότερα, κάποια μαγαζιά δεν είχαν καν ανάγκη να κάνουν live, μάζευαν κόσμο και χωρίς αυτά. Σήμερα, όμως, πολλά μαγαζιά βασίζονται στα live για να προσελκύσουν τον κόσμο.
Κάποιες στιγμές της πορείας σας που σας έχουν μείνει αξέχαστες;
Σίγουρα το live στο festival του Άρδα στα τέλη της δεκαετίας του 90 ήταν μια αξέχαστη εμπειρία. Είχε τεράστιο κοινό και όλοι χορεύανε σε κύκλους. Ενώ τότε παίζαμε και κάποια παραδοσιακά κάλαντα, τα οποία είχαμε πρωτοακούσει σε μία κασέτα και από σύμπτωση στο festival βρισκόταν ο Σωτήρης Παπάζογλου, τον οποίο γνωρίσαμε και όπως μάθαμε αργότερα ήταν η φωνή που ακούγαμε να τραγουδάει στην κασέτα και μας διαφώτισε σχετικά με την πραγματική καταγωγή, που είχαν τα κάλαντα αυτά. Μία άλλη ακόμα αξέχαστη στιγμή ήταν όταν είχαμε παίξει στη Συρία, στη Δαμασκό σε ένα παγκόσμιο jazz festival. Ήταν μερικές μέρες μετά τον μεγάλο σεισμό του 99 και φθάνοντας εκεί μας ρώταγαν εάν ήμασταν καλά, ενώ εμείς δεν είχαμε πάρει καν χαμπάρι τους σεισμούς, γιατί είχαμε φύγει νωρίτερα απ’ την Αθήνα. Το live ήταν σε ένα γήπεδο και ο κόσμος απ’ τον ενθουσιασμό του σηκωνόταν και φώναζε σαν να μπαίνει γκολ. Ήταν πρωτόγνωρο! Είχε πάρα πολύ και διαφορετικό κόσμο, τόσο από τη Συρία, όσο και από άλλες γύρω περιοχές. Έβλεπες από παραδοσιακούς ανθρώπους μέχρι ντόπιους surfers.
Και μερικές στιγμές από εκείνη τη βραδιά:
Φωτογραφίες: Αγγελική Χατζή
Επερχόμενα live στο χώρο της Afrikana (Γκάζι,Ιεροφαντών 13, συνέχεια οδού Κεραμεικού) :
Links:
http://www.modeplagal.gr/ — https://www.facebook.com/pages/MODE-PLAGAL/181675252037259