Είναι Παρασκευή 18 Ιουλίου, 10 το πρωί και βρίσκομαι πάνω από το λαπ τοπ, σε μια καφετέρια, πίνοντας καφεδάκι, έχοντας πάρει εντολή μέσω του Frapress, να οδηγήσω το Μουντιάλ 2014, στην τελευταία του κατοικία! Στο χρονοντούλαπο του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου! Με βαριά καρδία, αλλά και με αίσθημα ευθύνης, έτσι ώστε να αποθεωθούν αυτοί που πρέπει και να τα ακούσουν αυτοί που το άξιζαν, χωρίς εμπάθειες και κομπλεξισμούς.
Από που να αρχίσω και που να τελειώσω. Πραγματικά είμαι σίγουρος, ότι όλο και κάτι θα ξεχάσω και θα τραβάω τα μαλλιά μου που δεν το θυμήθηκα, να το αποτυπώσω στο κείμενο.
Λατρεμένη Αλγερία
Απίστευτος Coach
Αξιολύπητος Σουάρες
Τα είδε όλα ο Redeemer
Ας ξεκινήσουμε με τις γενικότητες:
Τι νομίζατε μικροί απαίδευτοι Λατινοαμερικάνοι, Αμερικάνοι και Κεντροαμερικάνοι; Ότι με αυτή την Βραζιλία και με μια Αργεντινή, θα μας παίρνατε την κούπα με το έτσι θέλω; Οι καλύτερες ομάδες κατά την γνώμη μου, από εκείνη την μεριά, ήταν η Χιλή, το Μεξικό και η Κολομβία, οι οποίες όμως έτσι όπως τις είχατε βάλει με τους κλειδάριθμους και τις κληρώσεις, μοιραία αποκλείστηκαν! Γουστάρατε Αργεντινή και Βραζιλία στους 4 ε; Είμαι 400% σίγουρος, πως οποιαδήποτε από τις προαναφερόμενες αγωνιζόταν με την Γερμανία, θα την έτρεχε περισσότερο! Anyway, καλά να πάθετε και καλά να πάθουμε τελικά ( γιατί όπως και να το κάνουμε, ούτε εμείς θέλαμε να το πάρει η Μέρκελ ).
Το Παγκόσμιο κύπελλο που παρακολουθήσαμε, ήταν το καλύτερο όλων μέχρι τα προημιτελικά! Ναι μεν είχε παρατάσεις και πέναλτι, σε όλους σχεδόν τους αγώνες από τους 8 και κάτω, αλλά όπως σας έχω ξαναπεί στο παρελθόν, αγχώνονται πολύ τα αγόρια ( και οι προπονητές και οι παίχτες ), όσο βλέπουν ότι είναι κοντά στο να κατακτήσουν τα όνειρα τους ( για άλλους είναι οι 16, για άλλους οι 4, για την Γερμανία η κούπα κοκ), οπότε είναι πιο σφιχτοί και μαζεμένοι! Μην κοιτάτε την Βραζιλία! Στο επιθετικό ποδόσφαιρο η Βραζιλία, αιώνες τώρα είναι ”Η Βραζιλία”, αλλά η νοοτροπία της, ανέκαθεν σε ότι αφορά την άμυνα, πάντα ήταν ”αφρικανική”…
Επειδή έχω πολλά να γράψω, δεν θα ασχοληθώ με όλες τις ομάδες, μην τρελαίνεστε. Παρόλα αυτά πηγαίνετε φτιάξτε κανένα καφεδάκι, για να είμαστε πιο χαλαροί, γιατί έχει πολύ ζουμί η όλη φάση.
Τα Πάντσερ παγκόσμιοι πρωταθλητές.
Ε ωραία και τι να κάνουμε τώρα; Το πήραν οι Γερμανοί. Καλά κάνανε. Ας το πάρουν να το βάλουν εκεί που ξέρουνε (στην τροπαιοθήκη εννοώ βρε κουτά)! Το γυροφέρνανε άλλωστε. Στα τελευταία 3 Μουντιάλ, ήταν μέσα στα μετάλλια. Πάντως αν με ρωτήσετε τι μου έμεινε από αυτήν την ομάδα (και να μην με ρωτήσετε, εγώ πάλι θα σας πω), το μόνο που κράτησα, ήταν το αίμα που έτρεξε από το μάτι του Σβάινστάιγκερ. Ε ναι λοιπόν κυρίες και κύριοι, είναι Άνθρωποι! Δεν είναι ρομπότ! Επίσης κάτι διάβασα σε κάποια στάτους και κάτι sites, πως την κούπα πρέπει να την πιστωθεί ο Γκουαρντιόλα, που έχει μάθει το τίκι-τάκα με τις πάσες, στην Μπάγερν. Η αμπαλοσύνη σε όλο της το μεγαλείο… Αρχικά να πω, πως η Γερμανία κάτι 4ετίες τώρα με τον Λεβ στον πάγκο, παίζει το ίδιο ποδόσφαιρο ακριβώς! Δεν είναι σαν την Ισπανία του 2010, που όντως αγωνιζόταν με το σύστημα της Μπαρτσελόνα, με τα 8/11 της βασικής ενδεκάδας, να είναι Μπαρτσελόνα. Και όντως εκείνη την κούπα έπρεπε να την χρεώσουν στον Πέπε! Κατάλαβες… Πήρε και ο ταβέρνα boy-Ντελ ”Βόσκε” παγκόσμιο κύπελλο και φέτος που χρειαζόταν προπονητής να διαχειριστεί την κούραση της Ισπανίας, να μην ανοίξω το στόμα μου…
Vamos Argentina!
Αξίζουν μόνο μπράβο για αυτήν την ομάδα. Έφτασε τελικό με τα τρεξίματα και το φιλότιμο των αμυντικών και των αμυντικών χαφ. Ο Μέσσι δεν ήταν αυτός που ξέρουμε τόσα χρόνια, ούτε σε αυτή την διοργάνωση, αλλά τα τέρματα και οι ασσίστ που πέτυχε, βοήθησαν πολύ στο να πιστέψουν και οι υπόλοιποι, ότι μπορούνε να πάνε μέχρι τέλους! Κρατάω τα ξερατά πάλι του Λιονέλ, που αποδεικνύουν το άγχος και τους σφυγμούς που ανεβάζουν ακόμα και οι υπερπαίχτες, όταν βαραίνουν οι πλάτες τους, όπως επίσης αποθεώνω Μασεράνο! Το τι έχει ακούσει αυτός ο άνθρωπος στην ζωή του και πόσο πολύ ήθελε να κάνει μια επιτυχία σε αυτό το παγκόσμιο κύπελλο, το respectάρω.
Η Αργεντινή δεν είναι ότι έπαιξε καμιά μπαλάρα, ούτε ότι είχε καλύτερους επιθετικούς μπροστά από την Βραζιλία. Η θεμελιώδης μεταξύ τους διαφορά, ήταν πως όταν έχανε την κατοχή στο κέντρο η Αλμπισελέστε, αμύνονταν πίσω από την μπάλα 7 παίκτες μονίμως. Σε αντίθεση με την Σελεσάο που όταν έπαιρνε την μπάλα ο αντίπαλος, έκανε άμυνα μόνο ο Σέσαρ ( ο γκολκίπερ ) ! Α και κάτι τελευταίο. Ο Μέσσι τελικά είναι τελικά πιο κοντός και από τον Λάμ. Το είδαμε όλοι έτσι…;
Ολλανδία my love!
Κρατάμε τον Ρομπέν (γιατί στην χειρότερη στα 40 του να τρέχει όπως ο Χολέβας), σταματάμε τον Καρκίνο που λέγεται Φαν Πέρσι ( του οποίου όμως το γκολ-κεφαλιά με την Ισπανία, θα μείνει στην καρδιά μας για πάντα), τιμάμε Κάουτ και Σνάιντερ και με 2-3 προσθήκες μέχρι το 2018, θα τα ξαναπούμε με όλους σας! Τερματίσαμε 3οι και αήττητοι, την γκαντεμιά μου μέσα… Ο Φαν Γκάαλ μου απέδειξε πως από την αρχή πήγαινε για να το πάρει και είναι μάγκας κατ’ εμέ, καθώς το ρίσκο των επιλογών που πήρε, θα μπορούσε να τον χαντακώσει και το ήξερε. Α και για να τελειώνουμε. Οι Οράνιε δεν είναι ”loosers”. Είναι αποδεδειγμένα, ποδοσφαιρική Υπερδύναμη. Και αν η Βραζιλία θεωρείται η Νο 1 πιο ταλαντούχα, τεχνική και επιθετική σχολή ποδοσφαίρου στην Αμερικανική Ήπειρο, στην από εδώ μεριά, την αντίστοιχη θέση στην Ευρώπη, την κατέχουν σίγουρα οι Ολλανδοί!
Φάκελος Βραζιλία.
Ναι ήταν η χειρότερη Σελεσάο όλων των εποχών. Μακράν. Και ποιος φταίει για αυτό; Του Σκολάρι του βάλανε χέρι, γιατί δεν πήρε τον Ροναλντίνιο και τον Κακά. Ενδεχομένως να είχαν ένα είδωλο μέσα στον αγωνιστικό χώρο και να ήταν πιο πειθαρχημένοι αν γινόταν κάτι τέτοιο, όμως πολύ πιθανό, να μην υπήρχε έλεγχος στα αποδυτήρια. Εμένα η Βραζιλία με Νεϋμάρ μου άρεσε και πέταξε έξω και την Χιλή, που μου άρεσε ακόμα περισσότερο. Και το Μεξικό το είχε (και μιλάμε τώρα για την ομάδα που αποθεώναμε στο Μουντιάλ). Καλά το πήγαινε ο Σκολάρι το θέμα! Στην τελική πήρε τους καλύτερους αυτήν την περιόδο. Κράζανε όλοι τον Φρεντ, λες και όταν έμπαινε ο Τζο μέσα κάτι άλλαζε. Δεν επιτρέπεται κοτζάμ Βραζιλία να μην έχει έστω ένα φορ με παπάκια ( και ο Πάτο δεν είναι λύση) και για αυτό δεν φταίει η υπάρχουσα φουρνιά. Κάτι δεν γίνεται σωστά, που τόσα χρόνια γινόταν σούπερ! Τα παλικάρια το θέλανε, αλλά δεν το μπορούσανε. Το κλάμα τους το απέδειξε! Πολύ κλάμα. Και παρόλα αυτά έδειξαν ΟΜΑΔΑ! Να σε γιουχάρει το γήπεδο μέσα στην χώρα σου (στο 7-1) και να έχεις την δύναμη να μαζευτείς στο κέντρο του γηπέδου; Εγώ δάκρυσα με τον ψυχισμό των παιχτών και του προπονητή! Ο Όσκαρ πετυχαίνει το τέρμα στο ματς με τους Γερμανούς, τρέχει να πάρει την μπάλα και μέχρι να την πάει στην σέντρα κλαίει και έχει το κεφάλι κάτω από ντροπή… Λίγη ανθρωπιά, σε μια ομάδα που την έδειξε απλόχερα, στον καλύτερο παίχτη του Παγκοσμίου Κυπέλλου και της Κολομβίας Χάμες Ροντρίγκεζ, δεν βλάπτει.
Ο Νταβίντ Λουίζ το παρηγορούσε 20 λεπτά το παλικαράκι, που τα είχε δώσει όλα για την χώρα του. Ναι, δεν μου άρεσε καθόλου η Βραζιλία στο αγωνιστικό τομέα, αλλά σε πολλά άλλα κομμάτια -με τα οποία πολλοί δεν ασχολούνται, γιατί δεν γνωρίζουν- γούσταρα κάργα!
Και επιτέλους εθνική!
Δεν μου φτάνει τόμος για την εθνική για αναλύσεις, σας το λέω. Ο Σάντος ο Ελληνάρας , που τόσα χρόνια μας το παίζει κυρίλα, παραλίγο να πιαστεί στα χέρια με τον αντίστοιχο προπονητή της Κόστα Ρίκα. Ελλαδάρα ρεεε! Οι παίχτες μας φαγώθηκαν όλο το τουρνουά, να προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι ομάδα. Δεν άκουγες κάτι άλλο. Είμαστε ομάδα και έιμαστε ομάδα και να και οι Selfies και να και οι τούρτες για τα γενέθλια των συμπαιχτών! Μας το απέδειξαν, φτάνει. Εμένα μου απέδειξαν και πολλά άλλα ακόμα να ξέρετε. Είμαστε τόσο καταστροφολόγοι και μηδενιστές, που κερδίζει η Γερμανία την Αμερική και λέμε, οι άχρηστοι που την κέρδισαν μόνο 1-0. Κερδίζει την Πορτογαλία και αρχίζουμε, άχρηστοι που δεν βάλανε 7 γκολ, άχρηστος ο Ρονάλντο, άχρηστη η Αλγερία, έχασε το άχαστο με την Γερμανία, άχρηστη η Γερμανία, δεν μπορεί να κερδίσει εύκολα την Αλγερία κοκ. Αυτά δεν τα λέμε μόνο για μια ομάδα, μόνο για έναν αγώνα. Τα λέμε για τους πάντες. Και φυσικά, ειδικά για τους δικούς μας. Άχρηστοι που λέτε λοιπόν φίλοι μου, δεν είναι όλοι αυτοί. ΆΧΡΗΣΤΟΙ είμαστε όλοι εμείς, που δεν μπορούμε να αράξουμε στο καναπέ, με τις μπύρες μας, να δούμε ένα ψυχαγωγικό άθλημα -με τόσα συναισθήματα που μας προσφέρει- και να περάσουμε καλά! Η εθνική μας διάβασα προχτές, ΚΑ-ΤΡΑ-ΚΥ-ΛΙ-ΣΕ μία ολόκληρη θέση, στην βαθμολογική κατάταξη της FIFA και από την 12η, τώρα βρισκόμαστε στην 13η -σε ολόκληρο τον κόσμο- στο άθλημα που λέγεται ποδόσφαιρο. Εδώ και 10 χρόνια είμαστε μονίμως στην κορυφαία 15αδα της Γης και ακόμα μουρμουράμε και μοιρολογούμε. ΖΩΩΩΩΩΑ!
Βλέπω ομάδες στο fb για παίχτες κτλ. Επιτρέπεται η ομάδα για τον Καραγκούνη να έχει 30.000 likes και η ομάδα ”όχι Κατσουράνη με Κόστα Ρίκα” μέσα σε 2 μέρες να ξεπέρασε τα 100.000; Ναι εντάξει και εγώ δεν τον ήθελα να ξεκινήσει αλλά όχι και έτσι ρε παίδες! Καλά και αυτός ο Κατσουράνης από την τόση ακινησία του σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο, θα έπρεπε να γράψει ολόκληρο βιβλίο, με τίτλο ”έτσι έκανα το σωτήριο τάκλιν στο 115′ με την Κόστα Ρίκα”. Να πούμε και ένα μπράβο στα 200 άτομα, που βρέθηκαν στο αεροδρόμιο να υποδεχτούν την εθνική μας και αποθέωσαν τον Φάνη Γκέκα. Μέχρι και αυτός έκλαψε για το χαμένο πέναλτι. Στηρίζουμε!
Τέλος θα ήθελα να δηλώσω πως μετά από πολύ ώριμη σκέψη, συνειδητοποίησα ότι δεν καταφέραμε να παίξουμε στον τελικό της διοργάνωσης, κυριολεκτικά στις λεπτομέρειες… Ολόκληρη η σειρά που ήταν στην δική μας μεριά, μέχρι να φτάσει η Αργεντινή στον τελικό, οδηγήθηκε στα πέναλτι. Η Κόστα Ρίκα μας απέκλεισε στα πέναλτι, όπου αργότερα δεν τα κατάφερε και αυτή απέναντι στην Ολλανδία στα πέναλτι, η οποία με την σειρά της έμεινε εκτός από την Αργεντινή, επίσης στην ίδια διαδικασία. Δηλαδή παιχταράδες μου, άμα είχαμε ευστοχήσει σε 15 εκτελέσεις από την άσπρη βούλα, πάλι θα παραμιλούσανε και τα κοάλα. Αλλά εμείς είμαστε μάγκες ρε! Δεν θέλουμε τα εύκολα. Θέλουμε να παίζουμε με 7 παίχτες, απέναντι μας να έχουμε μεγαθήρια και να τους βάζουμε γκολ στο τελευταίο δέκατο του δευτερολέπτου. Αλλιώς δεν έχει νόημα! Νίωστε…
Κλείνοντας θα ήθελα να καταθέσω την άποψη μου και για μια κατηγορία ποδοσφαιριστών που συνήθως δεν πρωταγωνιστούν τόσο, όμως σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο έκλεψαν τις εντυπώσεις, από τους αστέρες του αθλήματος!
Ναι πολύ σωστά καταλάβατε. Θα μιλήσουμε για τους τερματοφύλακες!
Διακρίθηκαν πάρα πολλοί! Ο Νάβας της Κόστα Ρίκα, ο Νόιερ της Γερμανίας, ο Ρομέρο της Αργεντινής, ο Χάουαρντ των Ηνωμένων Πολιτειών, O Μπολί της Αλγερίας. Χαμός έγινε! Μου άρεσε και ο τερματοφύλακας της Ακτής Ελεφαντοστού αλλά και ο αντίστοιχος του Ιράν. Πιστεύω όμως πως ο πιο αδικημένος από αυτούς ήταν ο Ενιάμα της Νιγηρίας. Αυτός ο κακομοίρης είχε τους χειρότερους συμπαίχτες αμυντικούς στην διοργάνωση, με αποτέλεσμα να κάνει αρκετές αποκρούσεις ανά αγώνα και να κρατάει μόνος του την ομάδα. Ο Ενιάμα ο οποίος, με είχε εντυπωσιάσει και στο προηγούμενο Μουντιάλ, της Ν.Αφρικής. Τέλος πάντων για να μην πολυλογούμε, φανταστείτε πως όλοι οι γκολκίπερ σχεδόν τα πήγανε τόσο καλά, που τερματοφυλακάρες όπως ο Κουρτουά, ο Μπουφόν και ο Λιορίς ( Βελγίου, Ιταλίας και Γαλλίας αντίστοιχα) δεν τους θυμόμαστε καν, χωρίς να σημαίνει ότι έκαναν κακό τουρνουά, κάθε άλλο. Ο χειρότερος με διαφορά από τον 2ο ήταν ο Ακινφέεφ της Ρωσίας (που σε 2 αγώνες στραγγάλισε 2 κουνελάκια) και σίγουρα στα μετάλλια της συγκεκριμένης κατηγορίας, έχει θέση και ο δικός μας ο Καρνέζης ( εκπληκτικός βοηθός τροχονόμου). Θα μου πείτε τώρα πάλι, ρε συ Πολέμαρχε, που είναι ο Οτσόα σε όλα αυτά; Ο Οτσόα του Μεξικού λοιπόν έμεινε στην μνήμη μας για 6 αποκρούσεις, από τις οποίες η μία ήταν όντως φοβερή με την Βραζιλία ( αλλά είδαμε και πολύ καλύτερες από άλλους γκολκίπερ), οι άλλες 5 πήγαν επάνω του και από αυτές στις 3, ο τύπος είχε κλείσει και τα μάτια του! Μην τρελαθούμε τώρα. Ναι έκανε καλό Μουντιάλ αλλά με το ζόρι μπαίνει στο top10! Εντάξει το ”με το ζόρι”, παραδέχομαι πως ήταν κάπως υπερβολικό…
Χάουαρντ (αριστερά) και Μπολί (δεξιά) εκτινάσσονται όσο δεν πάει και στην μέση ο ο Οτσόα μαγνητίζει τις μπάλες
Η ώρα έχει πάει 22:00 το βράδυ! Ξεκίνησα το άρθρο Παρασκευή πρωί και παραλίγο να με πιάσει Σάββατο! Δεν πειράζει όμως. Ούτως ή άλλως τώρα θα ξαναδείτε από εμένα κείμενο, τον Σεπτέμβρη πάλι! Πραγματικά ήταν ένα εντυπωσιακό Παγκόσμιο Κύπελλο, που θα μας μείνει κυρίως, για την 7αρα της Γερμανίας στην Βραζιλία. Πολλοί είπαμε πως δεν τους σεβάστηκαν οι Γερμαναράδες τους Σελεσάους! Τους σεβάστηκαν και με το παραπάνω! Παίξανε κανονικά να τους βάλουν 10 γκολ χωρίς να τους κοροϊδεύουν με κολπάκια και ποδιές, όπως έχουν κάνει άπειρες φορές κατά το παρελθόν οι Λατινοαμερικάνοι, όταν και κατέβαζαν καλύτερες ομάδες στα τουρνουά. Ζω και αναπνέω βέβαια για να δω κάτι ανάλογο, να παθαίνουν και τα Πάντσερ κάποια μέρα. Δεν μπορεί. Εμείς σαν γενιά, τα έχουμε δει όλα στο ποδόσφαιρο. Είδαμε μέχρι και την εθνική μας στην Βραζιλία! Δεν θα έρθει η μέρα που θα δούμε να τρώει 6 γκολ η Γερμανία; Βασικά για να πούμε την αλήθεια, πιο πιθανό είναι να κατακτήσουμε εμείς το Μουντιάλ, παρά να γίνει κάτι τέτοιο!
Καλό καλοκαίρι παιδιά! Να περάσετε σούπερ και από Σεπτέμβρη να τα ξαναπούμε όλοι μαζί, αναζωογονημένοι και χαλαροί. ”Keep Good”
Υ.Γ: Πολύ αφασία ο μικρούλης ο γιος του Ρομπέν! Είχε πολύ πλάκα όταν έκλαιγε. Επίσης μια πολύ όμορφη στιγμή, που μπορεί να μας χαρίσει το ποδόσφαιρο και γενικά ο αθλητισμός!