Είναι πάρα πολύ εύκολο να εντοπίσουμε τα λάθη και τα ατοπήματα των άλλων. Να κατηγορήσουμε και να διακρίνουμε τι πρέπει να αλλάξουν στη συμπεριφορά τους. Όλοι θέλουν πάντα να μιλήσουν για τον άλλους. Είναι δύσκολη, σχεδόν επίπονη διαδικασία να κοιτάξουμε μέσα μας και να μετατρέψουμε τα αρνητικά μας στοιχεία σε θετικά και ωφέλιμα χαρακτηριστικά που συντελούν στην ομαλή αυτό-εξέλιξη.
Σε μια ομιλία του 25 χρόνια πριν, ο Δαλάι Λάμα Tenzin Gyatso είχε συμβουλεύσει πως η βία είναι μια καταστρεπτική δύναμη. Αντιθέτως, η έννοια της μη βίας είναι εποικοδομητική. Αν, λοιπόν, δεχθούμε ότι να έρθουμε αντιμέτωποι με τον εαυτό μας αποτελεί δύσκολο εγχείρημα, τότε τουλάχιστον μια περιστασιακή λύση είναι να απομακρυνθούμε από τη βία και την επιθετικότητα. Ίσως με τη βία να καταφέρουμε κάτι. Αλλά η νίκη μας θα είναι επιφανειακή και πύρρειος. Η ανθρώπινη κατανόηση και ο αμοιβαίος σεβασμός σίγουρα θα επιφέρουν πιο σπουδαία αποτελέσματα. Είναι αυτό που με τα πιο απλά λόγια έχει λεχθεί : «Μια σταγόνα μέλι πιάνει περισσότερες μύγες από εκατό γαλόνια ξύδι».
Πράγματι, τείνουμε να προσπαθούμε να επιβληθούμε στους άλλους με βία -λεκτική και μη- και εκδηλώσεις οργής. Δεν συνειδητοποιούμε, όμως, ότι εκεί που τελειώνει η λογική ξεκινάει η οργή. Κάτι μας οδήγησε σε αυτήν · και συνήθως ευθύνεται η φοβία να έρθουμε αντιμέτωποι με τα σφάλματά μας και η ανεπάρκεια των επιχειρημάτων μας. Αν όσα επιθυμούμε να ζητήσουμε έχουν γερές και λογικές βάσεις και ισχυρές αιτίες, τότε ποιος ο λόγος να καταφεύγουμε σε ακραίες συμπεριφορές;
Ένα χαρακτηριστικό, λοιπόν, που σπάνια οι άνθρωποι αναγνωρίζουν την αξία του είναι η αφοσίωση. Αφοσίωση στα έγκατα της δικής μας ύπαρξης αλλά και αυτής των ατόμων του κοινωνικού μας περίγυρου που καθρεπτίζουν τη συμπεριφορά και την ψυχική μας διάθεση. Αν εξαντλήσουμε τα αποθέματα αφοσίωσης και συμπόνιας που έχουμε μέσα μας – όχι με την έννοια της λύπησης αλλά της ενσυναίσθησης – τότε τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά. Σκεφτείτε τον εαυτό σας πως δρα σε ένα περιβάλλον που δέχεσθε αφοσίωση, προθυμία και στοργικότητα. Απόρροιά τους είναι μόνο η ενθάρρυνση και η ψυχική ενδυνάμωση. Όπως ένα μικρό παιδί διαθέτει απόθεμα θετικών συναισθημάτων όταν οι γονείς του του προσφέρουν αγάπη και ενδιαφέρον σε υγιές πλαίσιο, έτσι κι εμείς, ως ενήλικες βρίσκουμε τη δική μας μικρή Εδέμ δίπλα σε ανθρώπους που αναγνωρίζουν την αξία μας και μας ενθαρρύνουν προς μια εποικοδομητική εξέλιξη.
Το να υποφέρουμε επειδή τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα είχαμε οργανώσει ή επειδή ο/η σύντροφός μας και οι φίλοι μας δεν ανταποκρίνονται στο τέλεια πλασμένο πρότυπο που είχαμε δημιουργήσει είναι ανώφελο και τρομερά ψυχοφθόρο. Είναι ανθρώπινη η ύπαρξη άσχημων στιγμών · αρκεί να υπερισχύουν οι ευχάριστες. Το μυστικό δεν είναι να αποφεύγουμε τις απογοητεύσεις και τις στενοχώριες στη ζωή μας, αλλά να μάθουμε να τις ξεπερνάμε. Αν πάντως, καταφέρουμε να συγχωρήσουμε κάποια λάθη και να ερωτευθούμε τις ατέλειες , το μαύρο φως των συναισθημάτων μας θα αποκτήσει χρώμα !
της Ναταλίας Χατζηγιάννη