Παρατηρώ το τελευταίο διάστημα μια αρνητικότητα και έναν χλευασμό της κοινής γνώμης, στο πρόσωπο του προπονητή της Τσέλσι, Ζοζέ Μουρίνιο.
”Παίζει συνέχεια άμυνα”, ”κατεβάζει πούλμαν”, ”παίζει αντιποδόσφαιρο”,
είναι κάποιες επιεικές αναλύσεις που γίνονται σε αθλητικά site και εφημερίδες, με χαρακτηρισμούς στις καφετέριες που φτάνουν μέχρι και στο…καλά να πάθει ο ”άμπαλος”.
”Άμπαλος”! Ένας άνθρωπος που βρίσκεται στην πιο κλειστή κατηγορία τεχνικών που υπάρχει στον πλανήτη μας! Την λίστα με τους προπονητές που έχουν πάρει το champions leagueμε με 2 διαφορετικές ομάδες! Και αυτοί είναι τέσσερις μόνο! Ο Χάπελ, ο Χάϊνκες, ο Χίτζφελτ και ο Μουρίνιο!Ένας προπονητής που σε Πορτογαλία, Αγγλία, Ιταλία και Ισπανία τα έχει σηκώσει πραγματικά όλα.Έχει πάρει το κύπελλο Uefa μία φορά, έχει κατακτήσει το champions league όπως προαναφέραμε 2 φορές, ενώ αναδείχθηκε και κορυφαίος προπονητής του κόσμου το 2010-2011 παίρνοντας στο σπίτι του και την χρυσή μπάλα!Πραγματικά δεν έχω σκοπό να υπερασπιστώ τον συγκεκριμένο άνθρωπο, γιατί πιστεύω πως οι τίτλοι του μιλάνε από μόνοι τους.Βέβαια αυτό δεν εμποδίζει κανέναν να κάθεται και να λέει τα δικά του, όπως για παράδειγμα πως ”έχουμε σιχαθεί το ποδόσφαιρο”, ”και τι να λέει που παίρνει τίτλους, μόνο να μιλάει ξέρει και να προκαλεί”, ”έτσι είναι οι προπονητές;” και διάφορα άλλα τέτοια, που ακόμα και να μην ασχολείσαι με την στρογγυλή θεά, κάπου θα τα έχει πάρει φέτος το αυτί σου δεξιά και αριστερά!
Και ποιος ορίζει αγαπητέ μου φίλε, ποιος είναι και πώς είναι τελικά, ένας καλός προπονητής;
Αυτός που αγοράζει διαρκείας της αγαπημένης του ομάδας, παίρνει τον καφέ του και τον πασατέμπο του και πάει κάθε βδομάδα στο γήπεδο ή αυτός που κάθεται στο πρακτορείο και παρακολουθεί τους αγώνες παίζοντας στοίχημα ;
Γιατί αντικειμενικά η κοινή γνώμη αποτελείται κατά 90% από αυτό το είδος ανθρώπων. Δυστυχώς έτσι είναι -σε όλο τον κόσμο- και δεν μπορούμε να το αλλάξουμε ούτε αυτό.
Παίρνω λοιπόν το θάρρος να κάτσω να αναλύσω με παραδείγματα -ποιος είναι ο καλός προπονητής- όσο πιο συνοπτικά μπορώ, για να μην γκρινιάζει και η Εβίτα( η αρχισυντάκτρια μας) ότι γράφουμε πολλά και γινόμαστε κουραστικοί!
Παίρνεις τα πάντα στην Πορτογαλία και σηκώνεις κύπελλο uefa και champions league με την Πόρτο, παίζοντας πραγματικά πολύ όμορφο ποδόσφαιρο, αφήνοντας όλο τον πλανήτη να παραμιλάει, ουσιαστικά διαχειριζόμενος παίχτες 2ης διαλογής και χωρίς να υπάρχει ούτε ένα μεγάλο όνομα στο ρόστερ σου!
Φεύγεις πας στην Αγγλία! Η ομάδα σου η Τσέλσι κατακτά το πρωτάθλημα μετά από 50 χρόνια! Σηκώνεις όλες τις κούπες που υπάρχουν στο νησί και περνούν από τα χέρια σου μέσα σε 4 σεζόν τόσοι πολλοί παιχταράδες μαζεμένοι, που είσαι αναγκασμένος να αφήνεις και εκτός αποστολής. Οι Λονδρέζοι γίνονται υπερδύναμη, έχοντας παίξει κατά συρροή επιθετικό ποδόσφαιρο!
Επόμενη στάση το Μιλάνο. Η Ιντερ! Οι μέχρι τότε αποτυχημένοι και ηττοπαθείς Νερατζούροι με 3-4 προσθήκες σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, κατακτούν τα πάντα αγωνιζόμενοι με επιθετικούς προσανατολισμούς σε όλα σχεδόν τα παιχνίδια! Και λέμε σχεδόν σε όλα γιατί στους 4 του champions league-στον επαναληπτικό του Κάμπ Νου με την υπερομάδα (από τότε) Μπαρτσελόνα- αναγκάστηκαν να παίξουν κατά κύριο λόγο άμυνα, προκειμένου να υπερασπιστούν το 3-1 που είχαν πετύχει στο πρώτο παιχνίδι! Σε ένα ματς όπου η ομάδα της Βαρκελώνης εκτέθηκε ανεπανόρθωτα! Τα κατάφεραν και στον τελικό παίζοντας στα ίσια την ισχυρότατη Μπάγερν, επικράτησαν με 2-0 και έφτασαν στην κορυφή της Ευρώπης!
Αφήνεις το Μιλάνο και ένα χρόνο αργότερα οι ίδιοι ποδοσφαιριστές που έφτασαν στην απόλυτη επιτυχία μέσα σε 2 σεζόν -εντελώς απρόσμενα- επανέρχονται στην αποτυχημένη και looser μορφή τους μέχρι και σήμερα…
Και ξαφνικά Μαδρίτη! Η ομάδα με το πιο βαρύ όνομα στον κόσμο, που παρόλα αυτά είχε γίνει σάκος του μποξ από την καλύτερη Μπαρτσελόνα όλων των εποχών του Πέπε Γκουαρντιόλα! Την πρώτη σου σεζόν κατακτάς το κύπελλο Ισπανίας έχοντας ως αντίπαλο στον τελικό την ομάδα που μοίραζε 6αρες και 5αρες στους Μαδριλένους. Την μισητή παρέα του Μέσσι! Την 2η σεζόν παίρνεις και το πρωτάθλημα, έχοντας σπάσει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο σε επίθεση και άμυνα! Και κάπως έτσι μέσα σε 2 χρονιές, όπως είπε και ο πρόεδρος της βασίλισσας της Ευρώπης Φλορεντίνο Πέρεθ -όταν έλυναν κοινή συναινέσει την συνεργασία τους- “ο Μουρίνιο επανέφερε την Ρεάλ εκεί που της αξίζει”
Τώρα βρίσκεσαι ξανά στην Τσέλσι! Ο πρόεδρος σου λέει πως δεν υπάρχουν πολλά λεφτά, κάτσε έναν χρόνο στον πάγκο, δες τι θα κρατήσεις, τι θα διώξεις και ακόμα και αν δεν βγούμε καν στην Ευρώπη δεν τρέχει τίποτα! Παρόλα αυτά εσύ, μια ομάδα γερασμένη, κορεσμένη και χωρίς αρχή και τέλος, την κρατάς μέχρι και 2 αγωνιστικές πριν την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος μέσα στο παιχνίδι του τίτλου, ενώ ταυτόχρονα την φτάνεις και στον ημιτελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης!
Ποιος είναι τελικά ο καλός προπονητής;
Είναι αυτός που παίρνει μια ομάδα, εκμεταλλεύεται τα θετικά της, διορθώνει τα αρνητικά της και ανάλογα τον αντίπαλο που έχει απέναντι του, βρίσκει λύσεις για να πάρει το αποτέλεσμα που θέλει, πάντα με βάση τις δυνατότητες του ρόστερ που διαθέτει! Διαχειρίζεται την ψυχολογία των παικτών του, προσπαθώντας να αντλήσει μέσα από αυτή, το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα σε ότι
αφορά την διάθεση και την αγωνιστικότητα τους.
Και τέλος φέρνει αποτελέσματα!
Αυτός είναι λοιπόν ο Ζοζέ Μουρίνιο!Ο “Special One” .
Ένας τύπος που δεν μασάει τα λόγια του, δεν κρύβει αυτό που νιώθει ( για αυτό άλλωστε δικαίως έχει χαρακτηριστεί και εκκεντρικός), δεν καταλαβαίνει από “βεντέτες ποδοσφαιριστές” , και έχει δείξει έργο σε όλους τους συλλόγους που έκατσε στον πάγκο τους! Έχει αγαπηθεί από πολλούς όπως και έχει μισηθεί εξίσου από πολλούς!
Τα συμπεράσματα δικά σας…
Υ.Γ: Και επειδή πολλοί θα γυρίσουν και θα πουν ότι ο Μουρίνιο αναλαμβάνει μόνο μεγάλες ομάδες με λεφτά τότε έχω δύο απαντήσεις και για αυτούς.
α) Αν εξαιρέσουμε την πρώτη σεζόν στο Λονδίνο με την Τσέλσι όλες οι άλλες χρονιές αποτελούσαν στοίχημα για το αν θα τα καταφέρει γιατί και η Ιντερ δεν είχε καμιά ομαδάρα για να κατακτήσει το champions league, ενώ και την Ρεάλ όταν την πήρε ήταν πολύ πίσω σε σχέση με την Μπαρτσελόνα.
β) Πόσοι προπονητές υπήρξαν που ενώ τους δόθηκε πολύ μεγάλο μπάτζετ και οι διοικήσεις τους ξόδεψαν άπειρα χρήματα, τελικά απέτυχαν παταγωδώς ; Πραγματικά πρέπει να γεμίζουμε τόμους με τα ονόματα τους!
‘’ο Πολέμαρχος’’