Ο Έντγκαρ Ράιτ επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη με ένα θρίλερ, βγαλμένο από τη δεκαετία του ’60 και με πρωταγωνίστρια την Άνι-Τέιλορ Τζόι. Επιβεβαίωσε τις φιλόδοξες προβλέψεις του ή χάθηκε στο δρόμο για την αναγνώριση;
Υπόθεση: Η νεαρή Ελοϊζ ταξιδεύει στο Λονδίνο για να σπουδάσει σχέδιο μόδας. Η μετακόμιση της σε μια σοφίτα, βγαλμένη από τη δεκαετία του ’60 θα τη φέρει αντιμέτωπη με σκοτεινά μυστικά του παρελθόντος.
Ο σκηνοθέτης του «Baby driver», ξεκινά το «Συνέβη στο Σόχο» με ατμόσφαιρα ‘60’s, και το χορό ενός φρέσκου κοριτσιού με τραυματισμένο παρελθόν υπό τους ήχους ενός βινυλίου από τη δεκαετία του ’60.
Η ταινία ξεκινά δυναμικά με το δυνατό στοιχείο του Ράιτ, τη μουσική επένδυση και ένα αισθητικό σύμπαν άψογα χορογραφημένο στο ύφος της εποχής, ακολουθώντας τη συνεσταλμένη Ελοϊζ στη νέα της ζωή. Όλα θα ανατραπούν όμως όταν θα αρχίσει να την «επισκέπτεται» στον ύπνο της η σαγηνευτική Σάντι, ένα ονειρικό «alter ego», που ακολουθεί το δικό της μονοπάτι στο δρόμο των ονείρων, ο οποίος αποδεικνύεται ιδιαίτερα δύσβατος στο χαοτικό Σόχο.
Το πρώτο μέρος της ταινίας με τη γνωριμία της Ελοϊζ με τη Σάντι μέσα από τους καθρέφτες των μπαρ, όπου τα πρόσωπα εναλλάσσονται χωρίς να εξηγούν πώς συνδέονται οι δυο τους, χτίζει την προσδοκία ενός ψυχολογικού θρίλερ. Με τα κατάλληλα jump-cuts, τους ατμοσφαιρικούς φωτισμούς, τις κορυφώσεις της μουσικής, το «Συνέβη στο Σόχο» σε προδιαθέτει ότι τα βράδια της Ελοϊζ δεν θα είναι πια ήσυχα και ότι σκοτεινά μυστικά είναι θαμμένα στο παρελθόν της Σάντι. Μέχρι εκεί, όλα βαίνουν σχετικά καλώς χάρη και στην ιδιαίτερα προσεγμένη στυλιζαρισμένη προσέγγιση της ταινίας.
Η προβληματική όμως έγκειται στο ότι στην πορεία της πλοκής, οι δίσκοι του βινυλίου φαίνεται να στραβώνουν και ο Έντγκαρ Ράιτ μοιάζει να χάνει το ρυθμό και τον έλεγχο της ταινίας. Η πρόθεση του για παράταση της αγωνίας μέχρι τέλους είναι σαφής εξ αρχής, όμως τα στοιχεία του horror αρχίζουν να επισκιάζουν σταδιακά τη δυναμική της ιστορίας αποκαλύπτοντας μια πιο τρομακτική έκφανση, η οποία προσπαθεί μάταια να συμβαδίζει με ένα καταγγελτικό μήνυμα για τη γυναικεία κακοποίηση.
Η ταινία μοιάζει να χάνει το προσανατολισμό του στο δεύτερο μέρος, αφήνοντας τους χαρακτήρες υποανάπτυκτους ψυχογραφικά, προσπαθώντας να αναπληρώσει τη σεναριακή σύγχυση στην οποία υποκύπτει με επαναλαμβανόμενα horror μοτίβα που δεν προσφέρουν κάτι πέραν μιας κουραστικής λούπας.
Η Άνι –Τέιλορ Τζόι, που γνωρίσαμε στο πολυβραβευμένο «Queen’s Gambit», εντυπωσιάζει με το καθηλωτικό της βλέμμα και το χορό της ως σκοτεινή Σάντι ενώ και η νεαρή Τομαζίν Μακένζι στέκεται στο ύψος ενός δύσκολου ρόλου που πάλλεται ανάμεσα στην πραγματικότητα και στον κόσμο των ψευδαισθήσεων.
Ωστόσο, οι ερμηνείες τους δεν κατορθώνουν να σώσουν το «Μια νύχτα στο Σόχο» που αν και ξεκινά με πολλές προσδοκίες και καλές προθέσεις, χάνει την ταυτότητα τoυ στην προσπάθεια να παντρέψει είδη και κοινωνικά μηνύματα, επενδύοντας σε ένα αχρείαστο horror πλαίσιο.
