Το πολυαναμενόμενο remake έφτασε στις αίθουσες, υποσχόμενο μια επική sci-fi περιπέτεια και τα κατάφερε με το παραπάνω.
Υπόθεση: Ο νεαρός Πολ, διάδοχος του Οίκου των Ατρειδών, καλείται να αντιμετωπίσει τους διεκδικητές του πλανήτη Άρακις, από τον οποίο πηγάζει η πολυτιμότερη ουσία στο σύμπαν, το μπαχαρικό.
Ο ταλαντούχος Ντενί Βιλνέβ, πήρε τη σκυτάλη από τον Ντέιβιντ Λίντς και την αποτυχημένη πρώτη κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του Φρανκ Χέρμπερτ, με στόχο να χτίσει ένα σύμπαν αντάξιο του εμβληματικού βιβλίου, στα χνάρια άλλων πλανητικών franchise.
Με ιστορικό sci-fi ταινιών στην πλάτη του (Arrival, Blade Runner 2049), ο Βιλνέβ εμπνέεται από την μεταφυσική ιστορία που εκτυλίσσεται στον πλανήτη Άρακις με τις διαφορετικές “φυλές” να διεκδικούν το πολύτιμο μπαχαρικό, και επενδύει στη δύναμη της εικόνας και της φωτογραφίας, χαρίζοντας θεαματικά πλάνα.
Τα εντυπωσιακά κάδρα του με φόντο την πρωταγωνίστρια «έρημο» και τις εμπόλεμες συρράξεις καθηλώνουν το βλέμμα στη μεγάλη οθόνη. Ωστόσο, το “Dune” δεν αρκείται στο περίβλημα και την αψεγάδιαστη φωτογραφία, αλλά βουτά στην φιλοσοφική προσέγγιση του βιβλίου, δίνοντας μια πρώτη γεύση των χαρακτήρων που παλεύουν με τους δικούς τους δαίμονες εν μέσω της διεκδίκησης της σωτηρίας τους και όχι μόνο.
Η προσμονή του Μεσσία που θα σώσει τον πλανήτη, η πίστη σε μια ανώτερη θρησκευτική οντότητα από ένα λαό παραδομένο στις δεισιδαιμονίες, η διαμάχη της Ανατολής με τη Δύση με μήλον της έριδος ένα πολύτιμο προϊόν συνδέουν το παράδοξο ενός φανταστικού σύμπαντος με το σήμερα.
Οι μεταφυσικές εμπειρίες του νεαρού Πολ, παντρεύονται αρμονικά με τους επίγειους φόβους και τις απειλές των διεκδικητών του μπαχαρικού που παραμονεύουν για να αναλάβουν την εξουσία και να εξοντώσουν τον επίδοξο Μεσσία.
Όπως σχεδόν κάθε πρώτο μέρος , το «Dune» δεν αποκαλύπτει ολόκληρη την ψυχογραφική παλέτα των ηρώων, αφήνοντας αρκετές σεναριακές υπόνοιες για το δεύτερο μέρος, γεγονός που δίνει στην πλοκή περισσότερο το ρόλο ενός προπομπού της δεύτερης ταινίας και λιγότερο μιας αυτόνομης εναρκτήριας σεκάνς.
Ο ανερχόμενος Τιμοτέ Σαλαμέ, ως Πολ Ατρείδης δικαιώνει την επιλογή του, με τη δωρική ερμηνεία του ενώ και το υπόλοιπο
καστ με τους Ρεμπέκα Φέργκιουσον, Όσκαρ Άιζακ, Τζέισον Μομόα, Ζεντάγια δένει αρμονικά στο μεταφυσικό σύμπαν του Φρανκ Χέρμπερτ, αποποιούμενο τη λαμπερή παρουσία του και υιοθετώντας μια εναλλακτική προσέγγιση, στα μέτρα της επιστημονικής φαντασίας.
Την περιπέτεια πλαισιώνει η μοναδική μουσική του μετρ του είδους Hans Zimmer, η οποία ταιριάζει γάντι στις εκρηκτικές κορυφώσεις της δράσης ενώ τόσο τα κοστούμια όσο και το styling των πρωταγωνιστών αποπνέουν μια ιδιαίτερα προσεγμένη και στυλιζαρισμένη αισθητική, εναρμοσμένη με το ύφος της ταινίας.
To «Dune» φαίνεται να ανακτά την αίγλη του στα χέρια του Βιλνέβ και μας καλλιεργεί, ίσως λίγο παραπάνω από όσα θα έπρεπε, την ανυπομονησία για το δεύτερο μέρος, την «Έγερση του Λισάν αλ Καΐμπ».
