Γιατί καλώς ή κακώς είναι και μία ευκαιρία σωστής και καλής ενδοσκόπησης που λίγοι όμως θα αντέξουν και θα βγουν αλώβητοι απ’ αυτή.
Γράφει η Ράπτη Σίσσυ
Δες πώς μπορείς και εσύ να μας στείλεις το άρθρο σου με τις σκέψεις σου στην καραντινα
Μία ακόμη εβδομάδα που μένουμε σπίτι και οι εξελίξεις σε συνδυασμό με τις συνεχείς ενημερώσεις για τον ιό, τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Η απόφαση του να μείνουμε σπίτι είναι σίγουρα η πιο σωστή επιλογή κι όχι μόνο για να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας αλλά και τους γύρω μας. Ωστόσο αυτό δεν είναι μάλλον κατανοητό στον ίδιο βαθμό απ’ όλους. Υπάρχει και η κατηγορία των ατόμων που δεν του αρέσει καθόλου η ιδέα ότι πρέπει να μείνουν σπίτι και τρελαίνονται στη σκέψη ότι δεν μπορούν να βγουν όπως θα ήθελαν αφού είναι κλειστά κι όλα τα μαγαζιά.
Κατανοώ ότι δεν είναι για όλους εύκολο να καθίσουν σπίτι-πιέζονται, περιορίζονται κτλ. Αλλά δε νομίζω ότι έδωσαν αυτά τα μέτρα γιατί δεν είχαν κάτι καλύτερο να κάνουν, παρά μόνο να προλάβουν όσο μπορούν το κακό.
Στην αρχή ήταν πιο ελαστικά τα πράγματα, είδαν όμως ότι δεν υπήρχε ανταπόκριση από τον κόσμο και τότε ήρθαν στην επιφάνεια τα έντυπα και τα μηνύματα, προσπαθώντας να περιορίσουν ακόμη περισσότερο τις άσκοπες μετακινήσεις.
Και νομίζω πως στη προσπάθεια έμειναν αφού για παράδειγμα το νούμερο 6 στο έντυπο Β που αφορά την άσκηση έχει γίνει από πολλούς έχει μεταφραστεί σε βόλτα με καφέ στο χέρι, έχοντας ως αποτέλεσμα να περιφέρονται άσκοπα και ο συνωστισμός σε κάποιους δρόμους και πάρκα να γίνεται όλο και μεγαλύτερος. Αυτό είναι κάτι που δυσκολεύομαι να κατανοήσω, συγνώμη.
Νομίζω πως υπάρχει κόσμος που πραγματικά ίσως δεν έχει καταλάβει, δεν έχει αναλογιστεί τη σοβαρότητα της κατάστασης, αφού αν το είχε κάνει ίσως, ίσως επαναλαμβάνω τα πράγματα λειτουργούσαν λίγο καλύτερα.
Το μόνο εύκολο είναι να χρησιμοποιήσεις το έντυπο μεταφράζοντας έναν από τους αριθμούς σε κάτι άλλο.
Υπάρχει όμως και κόσμος που σκέφτεται και λειτουργεί πραγματικά σαν να είναι φορείς του ιού, αναλογιζόμενοι τόσο την δική τους υγεία όσο και των γύρω τους, που τηρούν τα μέτρα και προσέχουν και δεν μπαίνουν στη διαδικασία να σκεφτούν “ έλα μωρέ μια βόλτα θα πάω και τι έγινε;”. Όλοι μιλούν για ατομική ευθύνη και πολλοί εκείνοι που δεν γνωρίζουν καν τι σημαίνει.
Προσωπικά ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που τηρούν τα μέτρα και παραμένουν σπίτι και που αν βγουν θα είναι μόνο για τα απαραίτητα (σούπερ-μάρκετ ή φαρμακείο).
Αυτή η κατηγορία είναι ίσως εκείνοι που έχουν αναλογιστεί λίγο περισσότερο και καλύτερα τη κατάσταση, σε σχέση με εκείνους που όλο αυτό το έχουν μεταφράσει ως διακοπές, χωρίς να θέλουν να αντιληφθούν πως αυτό που συμβαίνει είναι μεγαλύτερο από το καθένα μας.
Ξέρεις όμως κάτι; Αν το δεις από μία διαφορετική σκοπιά, θα δεις ότι δεν είναι τόσο άσχημο να καθίσεις σπίτι.
Μπορείς να δημιουργήσεις μία ρουτίνα, ένα πρόγραμμα για να απασχολείσαι και να μην βαριέσαι. Μπορείς να δεις ταινίες, σειρές, να διαβάσεις εκείνο το βιβλίο που πάντα ήθελες, ακόμη και να κάνεις γυμναστική για να εκτονώνεις την ένταση που μπορεί να βιώνεις.
Το «μένουμε σπίτι» το είπαν για να προφυλάξει ο καθένας τον εαυτό του και τους δικούς του ανθρώπους και να βοηθήσει ο ένας τον άλλον ώστε μην υπάρξει μεγάλη μετάδοση κι εξάπλωση του ιού. Κι αν δεν σε νοιάζει για τον εαυτό σου, σκέψου λίγο τα αγαπημένα σου πρόσωπα κι ίσως τότε καταλάβεις καλύτερα. Μην περιμένεις να γίνει το κακό σε εσένα για να συνειδητοποιήσεις την κατάσταση, γιατί τότε ίσως θα είναι αργά.
Θέλει αντοχή και υπομονή η κατάσταση που βιώνουμε κι ελπίζω κι εύχομαι να βγούμε γρήγορα κι όσο το δυνατόν καλύτερα απ’ αυτή, έχοντας μάθει ο καθένας μας για τον εαυτό του κάτι ακόμη.
Γιατί καλώς ή κακώς είναι και μία ευκαιρία σωστής και καλής ενδοσκόπησης που λίγοι όμως θα αντέξουν και θα βγουν αλώβητοι απ’ αυτή.