Τι προτιμάμε τελικά; Μία σκληρή αλήθεια; Ένα καλοφτιαγμένο ψέμα; Μήπως την απόλυτη άγνοια;
Λένε πως αυτό που δε γνωρίζεις δε μπορεί να σε πληγώσει. Λένε, επίσης, πως όταν ψάχνεις βρίσκεις και πως όταν ρωτάς υπάρχει η πιθανότητα η απάντηση που θα λάβεις να μην είναι αυτή που θα ήθελες. Συνεπώς, τι κάνουμε; Ρισκάρουμε να φάμε τα μούτρα μας μόνοι μας ή αφήνουμε τα γεγονότα να έρθουν σε εμάς προσποιούμενοι πως δεν είχαμε καταλάβει τίποτα;
Κάθε μέρα η ζωή μας φέρνει αντιμέτωπους με καταστάσεις, άλλοτε ευχάριστες και άλλοτε δυσάρεστες. Κοινό σημείο όλων τους είναι η προσπάθεια να τις διαχειριστούμε. Ακόμη και οι πιο ευτυχισμένες στιγμές είναι δύσκολα διαχειρίσιμες γιατί πάντα καραδοκεί ο φόβος της απώλειας και της διάψευσης τους. Πολύ πιο δύσκολο όμως είναι να συμφιλιωθούμε με όσα μας γεμίζουν θλίψη, ανησυχία και προβληματισμό. Δεν είναι όλοι φτιαγμένοι για τα δύσκολα άλλωστε.
Κάπως έτσι, γεγονότα-αλήθειες που μπορεί να μας ξεβολεύουν από την πραγματικότητα που εμείς έχουμε στο μυαλό μας και την οποία επιθυμούμε να βλέπουμε να επιβεβαιώνεται διαρκώς , τα αποσιωπούμε με μαεστρία. Τα υποβιβάζουμε για να την προστατεύσουμε από κάθε εξωτερικό παράγοντα που την απειλεί.
Άμυνα. Αυτή η λέξη χαρακτηρίζει απόλυτα κάθε τέτοια προσπάθεια αυτοπροστασίας. Κλείνουμε τα μάτια, κρατάμε για λίγο την αναπνοή και περιμένουμε να περάσει η στιγμή. Περιμένουμε να περάσει η αλήθεια που τόλμησε να διασχίσει την πραγματικότητα για την οποία παλεύουμε. Και μετά συνεχίζουμε. Ξεχνάμε. Προχωράμε σα να μη συναντηθήκαμε ποτέ μαζί της. Αφού δεν την αντικρίσαμε ποτέ κατάματα. Δεν την ακούσαμε. Μονάχα ίσως την αισθανθήκαμε. Είναι δυνατόν να ήταν εκεί; Είναι δυνατόν να υπήρξε;
Άμυνα. Αυτή η λέξη χαρακτηρίζει απόλυτα κάθε τέτοια προσπάθεια αυτοπροστασίας.
Και όμως είναι. Η αλήθεια είναι πάντα δίπλα μας ακόμη και όταν προσποιούμαστε πως δεν την αντιλαμβανόμαστε. Είναι μία, μοναδική και απόλυτη. Δε σου αφήνει περιθώρια να την αμφισβητήσεις. Όσο και αν κλάψεις δε θα σου κάνει το χατίρι να αλλάξει. Εκείνος που σε εκμεταλλεύεται, θα συνεχίσει να το κάνει όσες ευκαιρίες και αν του δώσεις. Εκείνος που θέλει να φύγει, θα το κάνει ό,τι και αν του προσφέρεις για να μείνει. Εκείνος που αδιαφορεί, θα εξακολουθήσει στο ίδιο μοτίβο. Εκείνος που δε σε αγαπά, δε θα σε αγαπήσει αν δεν το νιώθει ακόμα και αν εσύ έδινες τη ζωή σου για αυτόν.
Η αλήθεια σε πολλές περιπτώσεις είναι θέμα επιλογής. Επιλέγουμε αν θα ανοίξουμε τον διακόπτη που μας κρατούσε στο σκοτάδι για να τη δούμε πλέον καθαρά. Αρκετά συχνά πονάει, πληγώνει και απογοητεύει. Σε φέρνει αντιμέτωπο με φόβους που μπορεί για καιρό να ήταν καλά κρυμμένοι. Σε ξεβολεύει γιατί σε αναγκάζει να φύγεις από κάπου μου παρέμενες χάριν κάποιας συνήθειας. Δεν είναι εύκολο αλλά είναι αναγκαίο.
Το ζήτημα τελικά είναι πόση αλήθεια αντέχεις. Ο καθένας έχει στη ζωή του όση μπορεί να διαχειριστεί. Αξίζει όμως να βρεις το θάρρος που χρειάζεται και να σταθείς μπροστά της. Κάθε σημάδι που αφήνει, ακόμη και αν αντιστοιχεί σε ένα τέλος, είναι συγχρόνως αφετηρία για ένα νέο ξεκίνημα. Όταν βρεθείς μαζί της , δε σου αφήνει επιλογές. Το να προχωρήσεις είναι πλέον μονόδρομος.
Ζώντας με την αλήθεια στο πλάι σου και όχι απέναντι, βλέποντας τη ως σύμμαχο και όχι ως εχθρό, είναι βέβαιο πως μελλοντικά θα συναντήσεις ακόμα περισσότερες και καλύτερες αλήθειες.
Γι’ αυτές αξίζει να παλέψουμε και ο καθένας να πάρει τα ρίσκα του. Άλλωστε, «η μόνη χαμένη μάχη είναι εκείνη που δε δώσαμε ποτέ».