Ένας ύμνος στην δύναμη της αλήθειας! Η νέα σύντομη παραγωγή του HBO παρουσιάζει τις παρασκηνιακές λεπτομέρειες της πυρηνικής καταστροφής στο Chernobyl της Ουκρανίας, 33 χρόνια μετά!
Μόλις τελείωσα το τελευταίο επεισόδιο από αυτό το miniseries. Μια εκπαιδευτική παραγωγή που όμως δεν είναι ντοκιμαντέρ. Σήμερα στο IMDb ΣΚΟΡΑΡΕΙ με βαθμολογία 9,6. Πέντε επεισόδια περίπου της μίας ώρας και ατελείωτου δράματος. Ούτε μία στιγμή κωμωδίας, διότι το γέλιο και η χαρά δεν χωράει σε κανένα καρέ.
Η κορυφαία,σε βαθμολογία, σειρά της δεκαετίας!
Η ιστορία του Chernobyl είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους είτε από το σχολείο, είτε από τους γονείς και τους παππούδες μας. Βέβαια, αυτό που θυμόμαστε οι περισσότεροι είναι οι επιπτώσεις και το κακό που έκανε η ραδιενέργεια. Κανείς όμως δεν μιλάει για το ποιος έφταιξε για αυτή την τεράστια καταστροφή. Ο δημιουργός Craig Mazin και ο σκηνοθέτης Johan Renck αποφάσισαν να το αφηγηθούν στην οθόνη.
Λίγα λόγια
Το ατύχημα του Τσερνόμπιλ συνέβη στις 26 Απριλίου 1986, στον 4ο πυρηνικό αντιδραστήρα στον σταθμό πυρηνικής ενέργειας του Τσερνόμπιλ. Βρίσκεται στην μικρή πόλη Pripyat της Ουκρανίας, η οποία μετά το γεγονός αυτό είναι πλέον εγκαταλελειμμένη. Μια πόλη-φάντασμα. Εκεί είναι λες και ο χρόνος έχει σταματήσει.
Η καταστροφή δεν επηρέασε μόνο την Σοβιετική Ένωση αλλά όλη την Ευρώπη και ειδικότερα τις γύρω περιοχές. Η χλωρίδα, η πανίδα, το νερό, το χώμα και ο αέρας ενισχύθηκαν με δόσεις ραδιενέργειας.
Αυτοί είναι μερικοί λόγοι για να μάθεις παραπάνω πράγματα για την ιστορία του Chernobyl από τις 26 Απριλίου 1986 μέχρι και την δίκη το 1987.
Ήχος και Σκηνοθεσία
Ίσως οι πιο ξεκάθαροι λόγοι που θα αρέσει σε κάποιον μια παραγωγή, ωστόσο δεν μπορούσα να μην τα σχολιάσω. Μία εκδοχή που εμένα με παραπέμπει σε Sam Esmail (σκηνοθέτης του Mr. Robot), Tarantino και λίγο Λάνθιμο. Κλιπς με κομμένο το μεγαλύτερο μέρος του σώματος και προσοχή σε λεπτομέρειες, που στο γενικό πλάνο φαίνονται ασήμαντες αλλά στα επόμενα καρέ βρίσκονται στο κέντρο του πλάνου, γεμίζοντάς σε με απίστευτο συναίσθημα.
Τα ηχητικά ήταν από τα πρώτα πράγματα που κίνησαν κάτι μέσα μου, ώστε να ξεκινήσω την σειρά αμέσως μόλις είδα το τρέιλερ. Χωρίς μουσική και μελωδία, βαριές επαναλαμβανόμενες συχνότητες. Ο στόχος ένας: Τρόμος και δέος.
Σοβιετική αισθητική κτηρίων
Υποθέτοντας πως βρισκόμαστε στο Pripyat, το τοπίο στις εξωτερικές σκηνές είναι αυτό ακριβώς που χρειάζεται για να μπεις στο περιβάλλον των ανθρώπων που ζούσαν στην τότε Σοβιετική Ένωση. Ψηλά, πολυώροφα κτήρια σε μουντούς τόνους, πανομοιότυπα μεταξύ τους. Ένα δέος, μια εικόνα μαζοποίησης του κόσμου και φαινομενικής ισότητας, είναι αυτό που ο σκηνογράφος έχει πετύχει καλά. Γυρισμένο στην Λιθουανία και την Ουκρανία φαντάζομαι δεν ήταν δύσκολο, καθώς κτήρια τέτοιου τύπου υπάρχουν ακόμα στις περισσότερες πρώην σοβιετικές χώρες.
Η δύναμη της εξουσίας
Μέσα από σκηνές της σειράς, μεταφερόμαστε σε γραφεία σοβιετικών ηγετών και επιτροπών, παρακολουθούμε τον τρόπο λήψης αποφάσεων, τον βαθμό ανεξαρτησίας του καθενός, την υποταγή. Εξάλλου, η καταστροφή του Chernobyl είναι ένα γεγονός όπου η εξουσία και ο χειρισμός της έπαιξαν καταλυτικό ρόλο σε όλο το φάσμα του, από το παρόν που διαδραματιζόταν, στο παρελθόν και το μέλλον της ιστορίας.
Αντιπαράθεση Αλτρουισμού – Ατομικισμού
Σε μια κομμουνιστική κοινωνία όπου οι οπαδοί υποστηρίζουν την ισότητα όλων των μελών της, βλέπουμε πως -όπως έχει δείξει άλλωστε και η ιστορία- η εξουσία, αν και πολλών ατόμων, έχει μια σχεδόν ολοκληρωτικά ‘ατομικιστική’ στάση ως προς την θέση της. Η αντίθεση των στρατιωτών χωρίς όνομα και με ή χωρίς επιλογές, που θυσιάζονται στα συντρίμμια, με τα μεγάλα κεφάλια της κομμουνιστικής ιεραρχίας, που κυνηγούν την απόκρυψη γεγονότων και την εξασφάλιση της προσωπικής τους προστασίας, σου τρυπάει τον εγκέφαλο.
Μέσα όμως σε μια τόσο μεγάλης εμβέλειας και εκτός ορίων καταστροφή κάποιοι σηκώνουν τα χέρια ψηλά, συνειδητοποιούν την μικρή τους ύπαρξη και γίνονται ξανά άνθρωποι. Οι αληθινοί ήρωες στην ιστορία του Chernobyl, πέρα από το πλήθος ανώνυμου κόσμου, είναι αυτοί που αντιστάθηκαν στην σιωπή. Είναι αυτοί που διαχρονικά όλες οι κοινωνίες χρειάζονται.
Η ομοιότητα με τα αληθινά πρόσωπα
Δεν έχω λόγια, για αυτό δες τις παρακάτω φωτογραφίες. Είναι καρμπόν, με προσοχή σε όλες τις λεπτομέρειες.
Το καθήκον της επιστήμης
Όλη η σειρά μικρού μήκους στόχο έχει να θίξει το θέμα της αλήθειας της επιστήμης και της γνώσης. Τι συμβαίνει όταν το συμφέρον και τα κρατικά -και ιδίως σε ένα κράτος με στενό κλοιό- εμπλέκονται σε αυτήν, την καθοδηγούν και την θεωρούν καθαρά δική τους, ακόμη κι αν σε αυτήν την γνώση βασίζεται το μέλλον χιλιάδων ανθρώπων;
Η σειρά θα σε βάλει στο τρυπάκι να σκεφτείς: Κατά πόσο είσαι κύριος της μοίρας σου; Κατά πόσο αυτοί που ‘εμπιστεύεσαι’ μπορούν να την επηρεάσουν;
Trailer:
