Αγαπητέ αναγνώστη δεν θα σου κρυφτώ.
Έχει ολοκληρωθεί και το προτελευταίο επεισόδιο του Game of Thrones, και έχω σπάσει το λαπτοπ μου, έχω σπάσει το δωμάτιο, έχω σπάσει μια πόρτα, έχω σπάσει την τηλεόραση, τον εκτυπωτή, δυο καρέκλες του σαλονιού, μια γλάστρα και αυτή τη στιγμή βρίσκομαι σε γαλήνια περισυλλογή.
Χαλαρώνω κάνοντας τσιγάρο στο μπαλκόνι (παρόλο που δεν καπνίζω) και σου γράφω τον απολογισμό μου γι’ αυτά που είδαμε στο προχθεσινό επεισόδιο.
Δεν θα μπω στη διαδικασία να κράξω ή να αποθεώσω πάλι σκηνοθέτες, σεναριογράφους, παραγωγή και μπλα μπλα μπλα.
Τελειώνει η αγαπημένη μας σειρά και δεν ξέρω αν το κατάλαβες αλλά έμεινε ΜΟΝΟ ένα επεισόδιο. Γι’ αυτό καλύτερο θα ήταν να σχολιάσουμε αυτά που βλέπουμε και με αυτά που δεν βλέπουμε να ασχοληθούμε μετά την ολοκλήρωση της. Τι λες; (Ναι. Βασικά στα @@ίδια μου τι λες, εγώ γράφω εδώ πέρα και εσύ διαβάζεις. Προχωράμε.)
Αυτή την φορά, λοιπόν, δεν θα πάρουμε με την σειρά, την ανάλυση των γεγονότων.
Θα το πάμε με προτεραιότητα.
Ολοκληρώθηκε το επεισόδιο, σπάσαμε όλο το σπίτι και τώρα με καθαρό μυαλό και χαλαροί καθόμαστε και γράφουμε τις πρώτες σκέψεις που μας έρχονται στο μυαλό μετά από όσα είδαμε (Εγώ δηλαδή γιατί εσύ όπως είπαμε είσαι εδώ για να διαβάσεις ρε μλκ).
ΣΚΕΨΗ 1η:
Η Πρώτη σκέψη που λες αγαπητέ αναγνώστη που μου ήρθε στο μυαλό, μετά από αυτό που είδα, είναι πως μόλις παρακολουθήσαμε 7 δις τηλεθεατές πως θα ήτανε ο κόσμος μας αν μας κυβερνούσαν οι γυναίκες…
Η Σέρσι έβλεπε τα πάντα να διαλύονται και έλεγε τώρα θα σκάσει μύτη ο Γκάνταλφ με τον Χάρι Πότερ και θα μας σώσουν όλους.
Η Ντενέρις μου θύμισε λίγο κάτι μ@λ@κσμένες ομάδες στο ποδόσφαιρο που ενώ το σκορ είναι 15-0 και ο αντίπαλος δεν υπάρχει στον παγκόσμιο ποδοσφαιρικό χάρτη, κάθονται μέχρι το τέλος και βάζουν γκολ προσπαθώντας να σκοράρει και ο τερματοφύλακας.
Την ώρα που πετάξανε τα σπαθιά τους οι ηττημένοι και χτύπησαν οι καμπάνες μέχρι και ο Αζόγκ με τα Ορκς (ΣΟΦΙΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ) θα σταματούσε να ουμ.
Η Σάνσα καθόλου αγία και αυτή, έχει καταφέρει, από το σπίτι της να πηδάει μυαλά και να κινεί τα νήματα της ιστορίας. Άξια.
ΣΚΕΨΗ 2η:
Η Δεύτερη σκέψη που έκανα, είναι ότι από όλους αυτούς τους χαρακτήρες, το μόνο άτομο που πάλεψε να σώσει ζωές καθ’ όλη την διάρκεια του ολοκαυτώματος είναι η Άρυα… Η οποία είναι ο μοναδικός πρωταγωνιστής πλέον πιο κοντά στην παιδική ηλικία.
Η Άρυα μάλιστα, που θεωρείται και δολοφόνος υπερήρωας, έβαλε την ανθρωπιά πάνω από το εγώ και τα θέλω της και πάλεψε να σώσει τους αθώους.
Τα παιδιά -λένε τόσα χρόνια οι μεγάλοι- πως είναι τα μόνα που μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο. Έτσι, λένε οι μεγάλοι αιώνες τώρα, αλλά δεν τα αφήνουν κιόλας. #Ναταλέμεκιαυτά
ΣΚΕΨΗ 3η:
Ο θάνατος της Σέρσι με ικανοποίησε πλήρως.
Μα καλά θα μου πεις τώρα είναι θάνατος αυτός για τη συγκεκριμένη; 8 κύκλους άχτι την έχουμε και πήγε από τα μπάζα;
Άκου φίλε.
Αποκεφάλισμους έχουμε δει, Ντρακάρις έχουμε δει, έντερα έχουμε δει, σπάσιμο κρανίου έχουμε δει, πισώπλατες μαχαιριές έχουμε δει, δηλητηριάσεις έχουμε δει, κόψιμο λαιμού έχουμε δει, τον ΝΚ τον φάγαμε με νυχοκόπτη… δεν μας γ@μάς στο φινάλε με τους ψυχαναγκασμούς σου;
Εν τω μεταξύ δεν ήθελα να πεθάνει ο Τζέϊμυ αλλά και ο δικός του θάνατος προσωπικά με κάλυψε. Πέθανε και αυτός αγκαλιά με το πάθος του. Το πάθος σκοτώνει τον Έρωτα.
Και στην τελική αν της έκοβε στη μέση το κρανίο ο Γκριζοσκώληκας ή την έκανε Ντρακάρις η ”ξανθιά Σοράγια εις την νιοστή” θα ήσουν πιο ικανοποιημένος;
ΣΚΕΨΗ 4η:
Ο θάνατος των Κλεγκέϊνς.
Τιτανομαχία. 2 τύποι που το πεπρωμένο τους ήταν να πεθάνουν μαζί. Και να σου πω και κάτι; Και η κουτσή Μαρία φανταζόταν ότι αυτοί οι 2 θα αλληλοσκοτωθούν όταν θα μονομαχήσουν, αλλά αυτό το παραλίγο Όμπερυν που πήγε να γίνει πάλι και η αγανάκτηση του Σάντορ…
τοοοο ”βρε μ@λ@κα δεν πα να γ@μηθείς”και η πτώση στο κενό… σε ΟΛΟ ΤΟΥ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ!
Respect ρε φιλαράκι. RESPECT!!!
ΣΚΕΨΗ 5η:
Εδώ πέρα τώρα θα μιλήσουμε για την ξανθιά Πο#τ@ν@ της σειράς την οποία και κράζουμε 8 σεζόν.
Δεν θέλατε να πεθάνει το μωράκι στο 4ο επεισόδιο έτσι; Θέλατε να βγάλει και το 5ο… ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΕΤΕ ΚΟΥΦΑΛΕΣ.
Λοιπόν, ακούστε Ντενερίτσοι και Ντενερίτσες.
Αυτοί που υποστήριζαν τόσο καιρό τον ΝΚ ήταν ηλίθιοι και τρολ.
Αυτοί που υποστήριζαν τόσο καιρό την Σέρσι ήταν ηλίθιοι και τρολ.
Αυτοί που υποστήριζαν τόσο καιρό τον Στάνις ήταν ηλίθιοι και τρολ.
Μετά τα χθεσινά που είδα
που για κάθε νεκρό κύτταρο της Μισάντεϊ
κάηκαν και 10 αθώες οικογένειες…
Αν συνεχίζετε να στηρίζετε Ντενέρις, σόρρυ αλλά μόλις μπήκατε στην ίδια κατηγορία. Ηλίθιοι και τρολ. Προχωράμε.
ΣΚΕΨΗ 6η:
Η Μάχη δεν μου άρεσε.
Καταρχάς ποια μάχη ρε π@π@ρες;
Ολοκαύτωμα ήταν αυτό.
Κάποιοι λένε πως αυτό που έγινε εδώ σε συγκρίνεται ούτε με το Long Night ούτε με την Battle of The Bastards…
Θέλεις να σου πω τι έγινε εδώ στο Κινγκς Λάντινγκ αδερφέ;
Πήγα στο τραπέζι του σαλονιού μου το μεγάλο. Έφτιαξα ένα κάστρο. Το γέμισα με 200.000 ακίνητα playmobil… Τους είπα πως τώρα μλκες θα παίξουμε πόλεμο μέχρι τελικής πτώσης, “ή εσείς ή εγώ” και πήρα ένα φλογοβόλο και τα έκαψα. ΑΥΤΟ ΕΓΙΝΕ!
Σε λιγότερο από 3 τηλεοπτικά λεπτά δεν υπήρχε ο στόλος του Έουρον, τα μεγάλα τόξα του κάστρου, η πύλη και τα 2/3 του Χρυσού Στρατού.
Ο Ρέϊγκαλ στο προηγούμενο επεισόδιο πέθανε σαν περιστέρι και ο Ντρόγκον σε αυτό το επεισόδιο διέλυσε όλον τον πλανήτη χωρίς να φοράει και την πανοπλία του Iron Man από το Endgame, όπως μας είχαν υποσχεθεί οι τρολοσποιλεράδες.
Από μένα είναι ένα μεγααααααάλο ΟΧΙ!
ΛΟΙΠΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ:
Φοβερός ο θάνατος του Βάρυς. Κατά βάση βέβαια όχι το Π@π@ρις που είπε η Ξανθιά πο#τ@ν@, αλλά ο τρόπος που ξεπρόβαλε ο Ντρόγκον στο σκοτάδι πάνω από το κεφάλι της. Καλά και αυτός ο που$της τι σημάδι είναι αυτό που έχει ρε φιλαράκι; Τόσα Ντρακάρις, ούτε μια φορά να της κάψει το μαλλί της κάργχιας; Έστω λίγο. Kρίμας.
Συγκινητικότατη η σκηνή των Λάνιστερς Μπρος να αγκαλιάζονται για τελευταία και στερνή φορά. O Τύριον πόσο γ@μάτος χαρακτήρας είναι πια ρε μλκ; Αν δεν ήταν αυτός στο GoT, πιθανόν να το είχα εγκαταλείψει στον 4ο κύκλο.
Εντυπωσιακή η σκηνή που από την μια ο Σνόου προσπαθούσε να σταματήσει την σφαγή του αντιπάλου και από την άλλη σκότωνε αντιπάλους… Μετά τον αφανισμό των Ντοθράκι, στο Long Night πρόκειται για την 2η σεναριακή στιγμή παγκόσμιας πρωτοτυπίας κατά την ταπεινή μου γνώμη.
Και τέλος θα ήθελα να σταθώ στην ηλιθιότητα των Ντοθράκι που για ακόμα μια φορά επικράτησε της ανθρωπότητας.
Γιατί μόνο ένας Ντοθράκι μπορεί να κάθεται να σφάζει γυναικόπαιδα, μέσα σε ένα κάστρο που γκρεμίζεται έχοντας από πάνω του έναν δράκο και μια αγ@μητη ξανθιά πο#τάνα να καίνε γνωστούς και ξένους, εχθρούς και φίλους, καλούς και κακούς.
Κάποιος, κάπου ρώτησε που βρέθηκαν πάλι αυτοί οι Ντοθράκι…
Όσο υπάρχει ηλιθιότητα σε αυτόν τον μάταιο κόσμο φίλε μου, θα υπάρχουν και οι Ντοθράκι.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ:
Το επεισόδιο τα έσπασε. Ναι δεν εντυπωσιάστηκα με την μάχη, που τελικά δεν ήταν μάχη όπως αναλύσαμε και πιο πάνω, όμως είχε συναίσθημα, είχε απόγνωση, είχε θάνατο, είχε εκνευρισμό, είχε καλές σκηνές και μπλα μπλα μπλα.
Και πάρτε χαμπάρι ρε μ@λ@κες μια φορά.
Δεν γίνεται οι D&D να κάνουν 6 δις ανθρώπων τα χατίρια.
Έζησε ο Σνόου, ήταν καλό το επεισόδιο και ουαου.
Πέθανε ο Σνοόυ, τι μλκίες καθόμαστε και βλέπουμε.
ΑΣΤΑΔΙΑΛΑ ΔΗΛΑΔΗΣ
Υ.Γ1: Πλέον δεν μου αρκεί ο θάνατος της Ξανθιάς Πο#τ@ν@ς… Θέλω να κάτσει στον θρόνο με κάποιον τρόπο και η Σάνσα. ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΒΛΕΠΕΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΒΟΓΓΑΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΛΙΨΗ ΤΗΣ…
Υ.Γ2: Προτείνω μετά τον θάνατο της Κακίσι, να πάρουμε τα μαλλιά της κάρχιας και από αυτά να φτιάξουμε μια καινούρια σημαία που θα συμβολίζει την Παγουεστερική ειρήνη (ΝΠΔΒ).
Υ.Γ3: Θα προτιμούσατε να συνεχίζουμε να λέμε τους Παοκτζήδες Ορκ ή να το γυρίσουμε σε Ντοθράκι; Η ερώτηση είναι ρητορική.
Να περνάτε καλά και να προσέχετε… Keep Good!