Το Tango Bar, μια έντονη παράσταση, ενέχει μια ευκαιρία επαναπροσδιορισμών και συνειδητοποιήσεων και παίζεται για λίγο μόνο ακόμα στο θέατρο Άβατον!
Το άρθρο για την παράσταση “Tango Bar” επιμελήθηκαν οι: Γεωργία Σιούπουλη και Ελένη Μαρόκου.
Λίγα λόγια για την παράσταση…
Ο Φώντας, ιδιοκτήτης του Tango Bar και αποτυχημένος ηθοποιός ετοιμάζεται να κλείσει και ως συνήθως ο Λάκης, παιδικός του φίλος και αποτυχημένος θεατρικός συγγραφέας, εμφανίζεται λίγο πριν ο Φώντας κλείσει το μαγαζί.
Μια φαινομενικά κλασική βραδιά εξελίσσεται σε μια πολυφασική αποκάλυψη που φέρνει τους δύο φίλους αντιμέτωπους με μια αναμέτρηση με τις ζωές που επέλεξαν να ζήσουν ως τώρα!
Ο επαναπροσδιορισμός
Ο Λάκης, προκαλεί και προσβάλει την έννοια της επιτυχίας ξεκινώντας με μια φανταστική ιστορίας επιτυχίας: ο Λιουμπίμοφ, ένας καταξιωμένος θεατρικός παραγωγός του προτείνει συνεργασία για το Εθνικό Θέατρο κι εκείνος δέχεται και προτείνει τον Φώντα για τον Α’ ρόλο.
Ο Φώντας που γνωρίζει καλά τον φίλο του δε θέλει να πιστέψει μια ακόμα από τις μυθοπλασίες του, αλλά για έναν άγνωστο όπως λέει λόγο συνεχίζει να ακούει μετά θυμού και παραπόνων.
Στον γεμάτο αιχμές διάλογο ο Λάκης υποστηρίζει πως η επιτυχία απαιτεί του εαυτού ξεπούλημα και πως δεν ήθελε να ξεπουλήσει τον εαυτό του για την καταξίωση. Ο Φώντας από την άλλη ισχυρίζεται πως η τεμπελιά του Λάκη ήταν το μόνο εμπόδιο για την επιτυχία και των δύο. Ποιός λέει αλήθεια;
Δείτε επίσης: Frozen: Τελικά τι καίει περισσότερο;
Σε ένα δυαδικό σύστημα συνύπαρξης και συμπόρευσης αλληλοκατηγορούνται δύο φίλοι για το ότι κανείς από τους δύο δεν έκανε τις ειδοποιούς υπερβάσεις. Αυτές που θα τους οδηγούσαν στην επιτυχία. Η μεγαλύτερη όμως παρεξήγηση μεταξύ τους, ήταν η έλλειψη ενός σαφούς και συμφωνημένου ορισμού της επιτυχίας.
Δεν επεξηγούσαν ο ένας στον άλλο με σαφήνεια. Και ο ένας κατηγορούσε τον άλλο πως δεν ακούει. Ο θεατής ερχόταν αντιμέτωπος με μια διαρκή ρήξη και επανένωση, όχι μόνο ιδεολογική ή λεκτική αλλά και σωματική. Πιάστηκαν στα χέρια, συμφιλιώθηκαν με αγκαλιές, αλλά ούτε στο πικ όλης της έντασης δεν μπόρεσαν να πουν την αλήθεια τους.
Την αλήθεια τους την έδειξαν μονάχα με το να χαθούν σε έναν κόσμο παιδικών αναμνήσεων και επιστροφών σε παλιές δόξες στο πάτωμα του Tango Bar. Εκεί ήταν η αλήθεια τους: ο ένας δεν έπαψε να συμπληρώνει τον άλλο και αυτό αδιαλείπτως τους ενώνει και τους οδηγεί σε έλλειψη ουσιαστικής επικοινωνίας.
Σ’ ένα περαιτέρω αναλυτικό επίπεδο
Θα μπορούσε κανείς να φανταστεί τα δύο άτομα σαν ένα: ένας εαυτός, διχασμένος, γεμάτος απορίες και κρατήματα, ανασφάλειες και στιγμές μεγάλης ευφορίας.
Ένας εαυτός σε αγώνα δρόμου με τα υπαρξιακά ερωτήματα, με τον προσδιορισμό της επιτυχίας με το εις μάτην που χαρακτηρίζει εντέλει τη ζωή.
Κι όμως, μέσα σ’ αυτό το φαινομενικά ευτελές, ένα κομμάτι ελπίδας ξαναγεννιέται, ξανά και ξανά, σε μια επαναληπτική σπείρα που ποτέ δεν τελειώνει, ποτέ δεν σταματά, όσο κουραστική κι αν καταντά ενίοτε.
Αντί επιλόγου
Εκεί που πνίγεται κανείς με τα καμώματα του Άλλου, ενός Άλλου που αγαπά και μισεί, εκεί μονάχα έχει μια μοναδική ευκαιρία να βρει το θάρρος να σκεφτεί τα κατάλληλα λόγια που θα σβήσουν τη φωτιά που τα καμώματα άναψαν. Τα λόγια της αλήθειας του καθενός είναι θεμέλιο πραγματικής αγάπης, όλα τα άλλα είναι από συνήθεια κι ας είναι αυτή οδυνηρή.
Έναρξη: Πέμπτη 7 Μαρτίου στις 21:00
Θέατρο Άβατον, Ευπατριδών 3, Γκάζι, τηλ.: 210 3412689
Κάθε Πέμπτη και Κυριακή στις 21:00
Διάρκεια: 90 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Εισιτήρια: 12 € (γενική είσοδος), 8 € (μειωμένο)
Προπώληση: viva.gr και στα ταμεία του θεάτρου