Σαγηνευτικά μελαγχολική, όμορφη μέσα στην παλαιότητα της και γλυκιά σαν το κρασί που κάνει καριέρα με το όνομα της και ωριμάζει στα κελάρια στην απέναντι όχθη του ποταμού Douro. To Πόρτο, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Πορτογαλίας, θα σε κάνει να το ερωτευτείς.
Δεν είναι λίγες οι φορές που οι δεύτερες μεγαλύτερες πόλεις σε κάθε χώρα είναι και οι πιο όμορφες ή οι πιο ενδιαφέρουσες. Στην περίπτωση της Πορτογαλίας ισχύουν και τα δύο. Η Λισαβόνα μπορεί να είναι πολύ όμορφη, αλλά το λιγότερο γνωστό Πόρτο έχει τον δικό του, ιδιαίτερο χαρακτήρα και ένα ταξίδι στο Πόρτο είναι μια μαγευτική εμπειρία.
Εξάλλου, είναι και η πόλη που έδωσε το όνομα της στην χώρα. Το όνομα της δυτικότερης χώρας της ηπειρωτικής Ευρώπης προέρχεται από το παλιότερο όνομα της πόλης που ήταν Portus Cale.
Με το Portus να αναφέρεται στον χαρακτήρα της πόλης ως λιμάνι, ενώ το Cale εικάζεται πως προέρχεται από το όνομα αρχαίας πόλης της κοιλάδας του Douro που ονομάστηκε έτσι από την αρχαιοελληνική λέξη Κάλλις, χάρη στην ομορφιά της κοιλάδας. Υπάρχει και μια δεύτερη εκδοχή που συσχετίζει την λέξη Cale με την λατινική λέξη η οποία σημαίνει ζεστός, άρα το Πόρτο ήταν το ζεστό λιμάνι.
Αν κάποιος γνωστός σου κάνει ένα ταξίδι στο Πόρτο, επιστρέφοντας θα σου πει σίγουρα δύο πράγματα. Το ένα είναι ότι κάποιοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο, όλοι πάντως το ερωτεύονται κεραυνοβόλα. Το άλλο είναι πως έχει μία ιδιαίτερη ατμόσφαιρα.
Μία ατμόσφαιρα που είναι ένα μείγμα από το αποτύπωμα των θαλασσοπόρων, των εξερευνητών και των κατακτητών που πέρασαν από αυτή την πόλη, τα μισοφωτισμένα σοκάκια, τις πολύχρωμες αντανακλάσεις των κτηρίων στα νερά του Douro, την αίσθηση εγκατάλειψης, που άφησε σαν αποτύπωμα η σαραντακονταετία του δικτάτορα Σαλαζάρ στη χώρα και τους ξαφνικούς ανέμους και τις βροχές, που έρχονται από τον Ατλαντικό.
Δεν έχω βρει ακόμα λέξη να περιγράψω αυτή την ατμόσφαιρα. Μετά από ατέρμονη, μεταμεσονύκτια συζήτηση χαζεύοντας τον Douro, μπορώ να σου πω πως η λέξη που περιγράφει καλύτερα αυτή την ατμόσφαιρα είναι Γερμανική.
Και συγκεκριμένα η λέξη Weltschmerz. Ο όρος πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον συγγραφέα του ρομαντισμού Jean Paul το 1827 και περιγράφει το συναίσθημα της κόπωσης ή θλίψης για τη ζωή που προκύπτει από την συνειδητοποίηση του κακού και του πόνου.
Αλλά επειδή καμιά φορά οι λέξεις για να περιγράψουν κάτι μπορεί να μην υπάρχουν, αυτό που για μένα περιγράφει καλύτερα την ατμόσφαιρα της πόλης είναι η μουσική των Dead Combo και για αυτό σας έχω ένα κομμάτι τους στο τέλος του άρθρου.
Ο καλύτερος τρόπος να δεις και να ζήσεις το Πόρτο είναι να λιώσεις σόλες και πρέπει σίγουρα στο ταξίδι στο Πόρτο να το κάνεις. Περπάτησε την πόλη. Ο τρόπος ζωής της πόλης επιβάλει αργούς ρυθμούς. Σεβάσου τον και μην τρέχεις απλά να προλάβεις να ολοκληρώσεις την checklist σου.
Ξεκίνησε το ταξίδι στο Πόρτο από το ιστορικό κέντρο της πόλης…
Το ιστορικό κέντρο της πόλης είναι μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Περπάτησε στο πολύχρωμο ψηφιδωτό της Ribeira, παράλληλα στον ποταμό Douro, που δεσπόζει το σήμα κατατεθέν της πόλης, η διώροφη γέφυρα Dom Luís I, που σχεδιάστηκε από τον Téophile Seyrig, συνεργάτη του Αϊφελ.
Αν ποτέ χορτάσει το μάτι σου, άρχισε να χάνεσαι στα σοκάκια με τις πολύχρωμες γιρλάντες και τις μπουγάδες πάνω από το κεφάλι σου, να στρίβεις σε μυστήρια στενάκια και να ανεβοκατεβαίνεις σκάλες. Θα ανακαλύψεις μικρές πλατείες, μνημεία, καφέ, μπαλκονάκια με θέα και πανέμορφες γωνιές με την δική τους ιστορία η κάθε μία, ενώ πάντα τα μάτια κάποιας γιαγιάς θα σε ακολουθούν.
Αν πιστεύεις στο μάτι, να είσαι προετοιμασμένος γιατί στο Πόρτο υπάρχει πάντα μία γιαγιά που σε κοιτάει από κάποιο παράθυρο, ακόμα και αν εσύ δε βλέπεις παράθυρα γύρω σου!
Ανηφορίζοντας προς την πλατεία Humberto Delgado, που βρίσκεται το δημαρχείο της πόλης, κάνε μία στάση στον ιστορικό σιδηροδρομικό σταθμό São Bento. Το εσωτερικό του προθάλαμου του σταθμού είναι έργο τέχνης -και μαζί με την εκκλησία Capela Das Almas απέναντι από τον σταθμό μετρό Bolhao– το πιο εξαιρετικό δείγμα κτηρίου καλυμμένου με τα διάσημα ζωγραφιστά κεραμικά πλακάκια, γνωστά ως azulejos.
Μερικές δεκάδες μέτρα πιο πάνω βρίσκεται η πλατεία Humberto Delgado. Το πραγματικό όνομα της πλατείας μάλλον το θυμούνται μόνο το google maps και αυτός που τη βάφτισε. Όλοι οι υπόλοιποι την ξέρουν ως Aliados, εξαιτίας της λεωφόρου που περνάει παράλληλα με την πλατεία.
Η Aliados, λοιπόν, είναι το μόνο σημείο στο Πόρτο που σου θυμίζει ότι είσαι σε πόλη. Κατά μήκος της διαδρομής, από το άγαλμα του D. Pedro IV με το άλογο προς το δημαρχείο, θα εντοπίσεις μερικά εξαιρετικά δείγματα νεοκλασικής και Beaux Arts αρχιτεκτονικής. Μην παραλείψεις να κάνεις μία στάση στο Mc Donald’s. Εννοείται πως όχι για να φας (για φαγητό θα βρεις τα καλύτερα παρακάτω!), αλλά για το εσωτερικό του και την οροφή του.
Στο ταξίδι στο Πόρτο, μην παραλείψεις να επισκεφτείς την μπαρόκ εκκλησία Igreja dos Clérigos, με τον ομώνυμο πύργο, που σου προσφέρει μία από τις καλύτερες απόψεις της πόλης από ψηλά. Η είσοδος στην εκκλησία είναι ελεύθερη, ενώ για τον πύργο το εισιτήριο κοστίζει 5 ευρώ.
Λίγο πιο κάτω, στη Rua das Carmelitas, βρίσκεται το νεογοτθικής αρχιτεκτονικής βιβλιοπωλείο Lello, ένα από τα ομορφότερα του κόσμου. Η είσοδος στο βιβλιοπωλείο κοστίζει 5 ευρώ, τα οποία αφαιρούνται σαν έκπτωση αν κάνεις κάποια αγορά.
Φήμες λένε ότι η J.K. Rowling εμπνεύστηκε από το Lello για τη σειρά βιβλίων Χάρι Πότερ, όταν εργαζόταν στο Πόρτο ως καθηγήτρια αγγλικών.
Στην περιοχή βρίσκεται και το πορτογαλικό κέντρο φωτογραφίας. Μία πρώην φυλακή, που σταμάτησε να λειτουργεί το 1974 και έχει μετατραπεί σε ένα από τα πιο ανερχόμενα μουσεία της Πορτογαλίας. Ο χώρος φιλοξενεί ενδιαφέρουσες περιοδικές και μόνιμες εκθέσεις φωτογραφίας, ενώ στον τελευταίο όροφο φιλοξενείται μία μεγάλη συλλογή από κάμερες.
Κατά την περιήγηση στις εκθέσεις, έχεις την ευκαιρία να περπατήσεις και στους βασικούς χώρους της πρώην φυλακής, ενώ η είσοδος είναι δωρεάν.
Δεν γίνεται να πας ταξίδι στο Πόρτο και να μην πας στο Εθνικό Μουσείο Soares dos Reis!
Στο Πόρτο υπάρχουν αρκετά αξιόλογα μουσεία που κάποιος ανάλογα με τα γούστα του, μπορεί να επισκεφτεί. Προσωπικά, προτείνω το Εθνικό Μουσείο Soares dos Reis, που φιλοξενεί μία ενδιαφέρουσα συλλογή από νατουραλιστικούς πίνακες, γλυπτά, έργα από γυαλί, μέταλλο και έπιπλα.
Η είσοδος στο μουσείο κοστίζει 5 ευρώ, ενώ μην ξεχάσεις να απολαύσεις έναν καφέ στην πανέμορφη εσωτερική αυλή του μουσείου.
Ένας από τους σημαντικότερους πολιτιστικούς οργανισμούς της χώρας είναι το Ίδρυμα Σύγχρονης Τέχνης Serralves. Ακόμα και αν ανήκεις στην ίδια κατηγορία με εμένα και δεν σε συγκινεί η σύγχρονη τέχνη, επιβάλλεται να επισκεφτείς το Serralves, καθώς εκτός από το ότι πάντα θα βρεις κάτι ενδιαφέρον στις εκθέσεις του.
Επιπλέον, βρίσκεται σε ένα πάρκο 18 στρεμμάτων, που φιλοξενεί το κεντρικό μουσείο, μια art deco villa, διάσπαρτα γλυπτά και installations και υπέροχους κήπους με περίπου 8.000 φυτά, που αντιπροσωπεύουν περίπου 230 είδη και ποικιλίες.
Η είσοδος για το μουσείο και το πάρκο κοστίζει 10 ευρώ.
Τα κελάρια στέκουν επιβλητικά κατά μήκος της όχθης του Douro και εσύ έχεις μόνο να διαλέξεις ποιο από όλα θα επισκεφτείς, για να μάθεις τα πάντα για το κρασί Πόρτο και να το δοκιμάσεις στην πηγή. Προτείνω ανεπιφύλακτα το κλασσικό Taylor’s (Rua do Choupelo 250) και το αγαπημένο μου Sandeman (Largo Miguel Bombarda 3).
Το απόγευμα, πριν δύσει ο ήλιος, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να διασχίσεις τον δεύτερο όροφο της γέφυρας Dom Luís I και να πάρεις θέση για το ηλιοβασίλεμα στο πάρκο Jardim do Moro. Η πόλη είναι γεμάτη με μοναδικά σημεία για να χαζέψεις τον ήλιο να δύει.
Γι’ αυτό πρέπει να κάνεις ένα ταξίδι στο Πόρτο, για τουλάχιστον τέσσερις μέρες και να δεις τον ήλιο να χάνεται στον Ατλαντικό ακούγοντας κάποιον μουσικό του δρόμου στο Jardim do Moro, περπατώντας στο Foz, το σημείο, που ο ποταμός Douro και ο Ατλαντικός ωκεανός ανταμώνουν, παρέα με παγόνια στο πάρκο Jardins do Palácio de Cristal και πίνοντας μπύρες στο πάρκο Virtudes.
Ταξίδι στο Πόρτο και φαγητό
Μετά τις βόλτες στις ατέλειωτες ανηφόρες του Πόρτο, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα πεινάς και θα διψάς. Το Πόρτο και γενικότερα η Πορτογαλία αποτελούν έναν αρκετά οικονομικό προορισμό. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα φας και θα πιεις καλά και φτηνά.
Θα πας:
- Cana Verde (Rua dos Caldeireiros 121) και Churrasqueira lameiras (Rua do Bonjardim 546) για πορτογαλική κουζίνα
- Στο Casa Guedes (Praca Poveiros) για το καλύτερο παραδοσιακό σάντουιτς με χοιρινό και σπιτικό κρασί
- Στο Gazela Cachorrinhos da Batalha (Travessa Cimo de Vila 4) για το σάντουιτς και την μοναδική σάλτσα τους
- Στο A Bolina (Avenida de Gustavo Eiffel 202) για πεντανόστιμα tapas και ρομαντικό δείπνο με θέα τον ποταμό Douro
- Στο Fabrica de Nata (Rua de Santa Catarina 331/335) και στη Mercado do Bolhão για τα παραδοσιακά γλυκά pastel de nata
- Στο Santini (Largo Loios 17) απλά για το καλύτερο παγωτό που μπορείς να βρεις.
Πολύ σύντομα θα καταλάβεις ότι το Πόρτο είναι μία πόλη ζωντανή, που προσφέρει πολλές επιλογές για όλα τα γούστα. Αν ψάχνεις για συναυλίες, μπορείς να διαλέξεις από μεγάλα φεστιβάλ με πασίγνωστα ονόματα έως jazz σε γκαλερί και μικρά καφέ και συναυλίες στη διάσημη Casa da Música, σχεδιασμένη από τον Rem Koolhaas.
Στο Hot five (Largo Actor Dias 51) θα πας για jazz και blues συναυλίες κάθε μέρα και στο Mirajazz (Escadas do Caminho Novo 11) για ζωντανή μουσική με θέα τον Douro. Ψαγμένα συγκροτήματα με ελεύθερη είσοδο θα βρεις κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στο καφέ της Casa da Musica, ενώ αξίζει να παρακολουθήσεις κάποια μουσική παράσταση σε μία από τις δύο αίθουσες συναυλιών της.
Ταξίδι στο Πόρτο: Που να βγεις
Όσον αφορά το που να βγεις, οι επιλογές αμέτρητες. Στο Adega Leonor (Campo Martires da Patria 60) θα πας για να πιεις μπύρες και σαγκρία σε τιμές τύπου από 50 λεπτά με 1 ευρώ και να γνωρίσεις κόσμο, αφού όλοι γίνονται μια μεγάλη παρέα στο πάρκο μπροστά από το μπαρ.
Στην οδό Galeria De Paris και στους παράλληλους της θα κάνεις μπαρότσαρκα, πηγαίνοντας από πόρτα σε πόρτα. Στo Embaixada do Porto (Praca Carlos Alberto, 121) θα παραμερίσεις την κόκκινη κουρτίνα και θα ανέβεις την κρυμμένη σκάλα για τον πάνω όροφο. Εδώ κάθε μέρα η μουσική είναι διαφορετική, αλλά πάντα ο κόσμος ξέρει να περνάει καλά.
Στο Plano B (Rua Candido dos Reis 30) θα πας για ατμόσφαιρα club με techno μουσική, ενώ στο Indústria (Av. do Brasil 843) θα πας για τα special events και γιατί είναι σημείο συνάντησης ντόπιων ηρώων και διεθνών σούπερσταρ.
Αν αποφασίσεις να πας Ιούνιο, που το συστήνω, φρόντισε να μην χάσεις το τριήμερο non–stop φεστιβάλ του Serralves, με καλή μουσική και πολλή τέχνη ή την νύχτα του São João, όπου το βράδυ της 23ης Ιουνίου όλη η πόλη μετατρέπεται σε ένα ατέλειωτο street party με περίπου 200.000 ανθρώπους!
Ελπίζω να μην άρχισες να ψάχνεις εισιτήρια πριν τελειώσεις το άρθρο, γιατί έχασες πολλή χρήσιμη πληροφορία…