Γνωρίζοντας το Κορίτσι που κέρδισε τη Χρυσή Κάμερα στο Φεστιβάλ των Καννών και μαγνήτισε τα βλέμματα κοινού και κριτικών.
Υπόθεση: Η 15χρονη Λάρα προετοιμάζεται με την υποστήριξη του πατέρα και του αδερφού της, για την επέμβαση αλλαγής φύλου ενώ παράλληλα ονειρεύεται να γίνει επαγγελματίας μπαλαρίνα, προπονούμενη σκληρά προκειμένου να φτάσει στο επιθυμητό επίπεδο που την εμποδίζει το αντρικό της σώμα.
Ο πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης Λούκας Ντόντ, επιλέγει για το σκηνοθετικό του ντεμπούτο ένα δύσκολο και ιδιαίτερα λεπτό ζήτημα, αυτό του φύλου. Η αναζήτηση της σεξουαλικής ταυτότητας, τα επικριτικά σχόλια εις βάρος της διαφορετικότητας και η επίπονη διαδικασία της πολυπόθητης και αναγκαίας αλλαγής πρωταγωνιστούν υπό μια ρεαλιστική προοπτική χωρίς παρωπίδες και ευφημισμούς.
Η ταινία ακολουθεί μια δωρική αφηγηματική πορεία, ξεκινώντας με τη θετική ανταπόκριση του οικογενειακού περίγυρου για τον αγώνα της Λάρα να προχωρήσει στη φυλομετάβαση και ακολουθώντας τη στο δύσκολο ταξίδι ενηλικίωσης της.Ένα ταξίδι με δύο σταθμούς, το να γίνει κορίτσι και μπαλαρίνα.
Το Κορίτσι κυριαρχεί στο σκηνοθετικό κάδρο. Η Λάρα παλεύει με το φύλο της από το οποίο βιάζεται να απαλλαγεί, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Η ίδια προσπαθεί να κρύψει τα γεννητικά της όργανα, πιέζει το σώμα της να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του ανταγωνισμού που επιβάλλει ο χώρος του μπαλέτου, καταλήγοντας να μεταχειρίζεται τον εαυτό της με σκληρότητα.
Υπομένει στωικά τις δοκιμασίες που υφίσταται, με ένα ήρεμο και ευγενικό χαμόγελο που αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση, όπως αναφέρει και ο πατέρας της. Εκείνη, όμως, δεν θέλει να είναι παράδειγμα. Θέλει απλά να είναι κορίτσι.
Ο Ντόντ δεν επιλέγει τυχαία το χορό ως όνειρο της Λάρα, καθώς αποτελεί την απόλυτη έκφραση της θηλυκότητας, γεγονός που αφενός δημιουργεί πολλά εμπόδια στην προσπάθεια της αφετέρου φανερώνει την αδήριτη ανάγκη της να γίνει γυναίκα.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο Βέλγος σκηνοθέτης επιλέγει να δημιουργήσει μια οικογένεια –πατέρας και αδερφός, η μητέρα είναι απούσα ίσως σκόπιμα- που στέκεται δίπλα στη Λάρα σε αυτή την δύσκολη δοκιμασία, εστιάζοντας περισσότερο στη σχέση της με το σώμα και όχι τόσο σε ενδεχόμενες συγκρούσεις μη αποδοχής της από το περιβάλλον της. Εξάλλου έχει ήδη πάρει την απόφαση να αλλάξει, δεν περιμένει την κοινωνική ανταπόκριση.
Η ευάλωτη αλλά συνάμα θαρραλέα προσωπικότητα του κοριτσιού ενσαρκώνεται μέσα από το ιδιαίτερο και σιωπηρό βλέμμα του χορευτή Βίκτορ Πόλστερ, ο οποίος κέρδισε το Βραβείο καλύτερης ερμηνείας χάρη σε μια λιτή, αλλά άκρως συναισθηματική ερμηνευτική προσέγγιση, που δεν μπορεί παρά να σε αγγίξει βαθιά.
Σε αντίθεση με άλλες ταινίες, όπως η “Φανταστική Γυναίκα” του Λέλιο πέρσι ή το “Lawrence Anyways” του Ντολάν, το “Κορίτσι” για πρώτη φορά θέτει σε πρώτο πλάνο τη σωματική διάσταση της διεμφυλικής φύσης και τον πόλεμο του ανθρώπου με το ίδιο το φύλο του και όχι τόσο με την κοινωνία.
Μια διαφορετική κινηματογραφική εκδοχή ή αλλιώς μια βουβή κραυγή ενός ανθρώπου που διεκδικεί με σθένος το είναι του, διεκδικώντας επάξια την προσοχή και την εκτίμηση του κοινού.
Ο Λούκας Ντόντ κέρδισε το στοίχημα, χαρίζοντας μας μια αφοπλιστικά ειλικρινή και συγκινητική ταινία-ωδή στη διαφορετικότητα και στο δικαίωμα του να είμαστε αυτό που θέλουμε και όχι αυτό που γεννηθήκαμε.
Εξάλλου κορίτσι γεννιέσαι. Κορίτσι γίνεσαι.
