Ένα ιδιαίτερο δίδυμο χορευτριών ενώνει τις ικανότητες και την πείρα του, ψάχνοντας παράλληλα καινούργιους τρόπους να ενώνει ασύνδετα σώματα.
Σωματοκαμώματα: Η εξήγηση…
Μου κίνησε το ενδιαφέρον -προφανώς- το όνομα, και έτσι θέλησα να ερευνήσω από κοντά περί τίνος πρόκειται. Ενημέρωσα τα κορίτσια πως θα εμφανιστώ σε κάποιο μάθημά τους για να το παρακολουθήσω και με ενθάρρυναν να το ζήσω λίγο περισσότερο παίρνοντας μέρος σε αυτό.
Μπαίνοντας στον χώρο-χορό ένιωσα αμέσως πολύ όμορφα. Ήμουν σίγουρος ότι είμαι ο πιο άπειρος, αλλά κανείς δεν με έκανε λεπτό να αισθανθώ άσχημα γι’ αυτό. Partenering το μάθημα και τα ταίρια χόρευαν σαν να ήταν μαζί χρόνια. Αυτό φυσικά δεν συνέβαινε, εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις.
Αυτό που συνέβαινε και συμβαίνει κάθε Τετάρτη στο Dance Up Studio (με θέα την Ακρόπολη) και κάθε Πέμπτη στο Motus Danse School είναι ότι η Εύη μαζί με την Βάσια συγχρονίζουν και τα πιο ασυγχρόνιστα κορμιά μέσα σε λίγα λεπτά.
Μοντέρνο, τέρμα αυτοσχεδιαστικό, χαλαρωτικό, αλλά πολλές φορές έντονο και σίγουρα διασκεδαστικό! Πριν, όμως, μας πουν και οι ίδιες για το μάθημα τους ας τις γνωρίσουμε λίγο καλύτερα…
Η Βάσια
Η Βάσια γεννημένη και μεγαλωμένη στην Αθήνα ξεκίνησε τον χορό σε μικρή ηλικία, με μπαλέτο. Παρόλο που της άρεσε πολύ το συνέχισε μόνο για 2 χρόνια εξαιτίας κάποιων ιατρικών προβλημάτων.
Συνεχίζει να αθλείται με έντονους ρυθμούς, σε εντελώς διαφορετικό περιβάλλον, αυτό του κολυμβητηρίου.
Στα 20 της αποφασίζει -κάπως δειλά- πως θέλει να ασχοληθεί ξανά με την μεγάλη της αγάπη, τον χορό.
Πηγαίνει σε μαθήματα, μία φορά την εβδομάδα, όταν στα 22-23 της της γεννάται η επιθυμία να μπει πιο δυναμικά.
Τελειώνει τις σπουδές της στο Βιολογικό της Κρήτης και επιστρέφοντας στην Αθήνα έρχεται αντιμέτωπη με ένα δίλημμα: Master στην βιολογία ή χορός.
O χορός κερδίζει και η Βάσια πέφτει με τα μούτρα στην δουλειά για 2 χρόνια. Περνάει στην Κρατική Σχολή και πλέον έχει πάρει -οριστικά- επαγγελματική στροφή.
Τι σε βοήθησε στην απόφαση σου αυτή;
Πιο πολύ το πήγα διαισθητικά. Δεν έβαλα κάτω θετικά και αρνητικά, απλώς ακολούθησα αυτό που πραγματικά ήθελα. Φυσικά, θετική επιρροή στην απόφασή μου και σε όλη την πορεία μου έχει υπάρξει η πρώτη μου καθηγήτρια, η Γωγώ Πετράλη.
Η Εύη
H Εύη γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Κομοτηνή και όπως μας λέει η ίδια δεν υπήρχε τότε σχολή χορού για να γραφτεί. Οι γονείς της την πήγαιναν σε γυμναστήρια, ώσπου άνοιξε σχολή χορού και γράφτηκε κατευθείαν στο μπαλέτο.
“Μου άρεσε πάρα πολύ, αλλά το σταμάτησα στο Λύκειο για να δημιουργήσω χρόνο για τα διαβάσματά μου”
Η Εύη περνάει στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και κάπου εκεί της επανήλθε η ανάγκη για χορό.
“Προς μεγάλη μου χαζομάρα ένιωθα μεγάλη ηλικιακά για χορό.”
Στο 3ο έτος αποφασίζει ότι ο χορός της λείπει υπερβολικά για να τον αρνείται. Σιγά σιγά μπαίνει πάλι στο μπαλέτο για να συνεχίσει με σύγχρονο. Στο μπαλέτο βρίσκει μια καθηγήτρια, Αγγέλα Πατσέλη, που την παρακινεί να αρχίσει να το βλέπει πιο ζεστά και να κάνει το κάτι παραπάνω. “Ήταν σαν να με σκούντηξε” αναφέρει χαρακτηριστικά. Προετοιμάζεται και μπαίνει στην επαγγελματική σχολή χορού Ραλλού Μάνου, όπου γνωρίζεται με την Βάσια.
“Τελικά είναι απάτη, εγώ βίωσα ότι το σώμα μπορεί να μάθει, να αλλάξει, να εξελιχθεί ακόμα και σε μεγάλη (για χορό) ηλικία.
Με την Βάσια πως έγινε η επαφή;
Εγώ μαθαίνω κυρίως μέσω της παρατήρησης, με την Βάσια είμαστε εντελώς αντίθετες σωματικά, αλλά και στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε και κινούμαστε σαν στιλ χορού. Κοίταζα πως εκτελούσε τις ασκήσεις και κάποια στιγμή την πλησίασα για να της πω “πώς το κάνεις έτσι;”. Κάπου εκεί άρχισε μία φιλική αντιλογία που εξελίχθηκε σε σωματική αντιλογία πάνω στον χορό και με πολύ πειραματισμό φυσικά.
Βάσια: Στο 2ο έτος θελήσαμε να δούμε πως και αν μπορούμε να βγάλουμε κάτι από την διαφορετικότητα των σωμάτων και των κινήσεων μας. Πειραματιστήκαμε πολύ μεταξύ μας, ώστε να μπορέσουμε να συνδυάσουμε τους διαφορετικούς μας κόσμους.
Εύη: Το ευτύχημα είναι ότι έτυχε να συνυπάρξουμε σε πολλά επίπεδα, έτσι μάθαμε η μία την άλλη και πλέον επικοινωνούμε άψογα. Πρωτοσυνυπάρξαμε στην σχολή ως μαθήτριες και έπειτα ως συνάδελφοι στην Σκυτάλη.
Φωτογραφία: Αντιγόνη Δαβάκη
Τι ακριβώς είναι η Σκυτάλη;
Είναι ένα εθελοντικό εκπαιδευτικό κινητικό πρόγραμμα με καθαρά κοινωνικό χαρακτήρα. Τρέχει εδώ και 7 χρόνια και βασίζεται στην ανάγκη για μοίρασμα και αλληλο-έμπνευση. Επισκεπτόμαστε Δημόσια σχολεία και κάνουμε κινητικά παιχνίδια σε παιδιά Δημοτικού, με τα οποία συνδιαμορφώνουμε μία παράσταση σαν κλείσιμο του προγράμματος. Τα παιδιά βλέπουν τους δασκάλους τους να χορεύουν και εμείς μαθαίνουμε από τους μικρούς χορευτές, πως οι κινήσεις γίνονται χορός!
Φωτογραφίες χορού: Βασίλης Ζάκας, Κεντρική φωτογραφία: Πανίνα Καρύδη
Σωματοκαμώματα: Facebook