Πρωτογνωρίσαμε την Τζωρτζίνα Λιώση στην ταινία του Χρήστου Νικολέρη “Κανένας”…
Έπειτα η Τζωρτζίνα Λιώση μετακόμισε στην αντίπερα όχθη για να παίξει στην τουρκική σειρά “2 όχθες ένας Ισμαήλ”. Η σειρά, έχοντας έντονο το ελληνικό στοιχείο, γίνεται αγαπητή και στις 2 χώρες. Με τον επαναπατρισμό έρχεται και ο 2ος κινηματογραφικός της ρόλος.
Τώρα η πανέμορφη ηθοποιός, Τζωρτζίνα Λιώση, πρωταγωνιστεί στο θέατρο παρέα με 3 κοριτσάκια. Ο λόγος για “Τα Τέσσερα Κοριτσάκια” σε σκηνοθεσία και κείμενο του Χρήστου Καρασαββίδη.
Πώς σου φαίνεται το θέατρο σαν εμπειρία;
Στα χρόνια που είμαι στην υποκριτική κατάλαβα ότι δεν έχει σημασία το μέσο. Το παν είναι η συνεργασία και η ποιότητα του αποτελέσματος.
Πλέον αγαπώ και το θέατρο, αλλά και τα τρία μπορεί να είναι εξίσου καλά ή κακά.
Με 2 από τα 3 κορίτσια έχουμε συνεργαστεί ξανά στην “Λολίτα” και κάναμε ένα φεστιβάλ το καλοκαίρι, όπου συμπεριλάμβανε θεατρικά, χορό και εκθέσεις ζωγραφικής.
Πλέον γνωριζόμαστε αρκετά καλά και το αποτέλεσμα αρέσει σε όλους μας!
Πρέπει να είμαι ευτυχισμένη κάπου για να ανθίσω και να μπορώ να αποδώσω. Αν δεν μ’ αρέσει αυτό που κάνω δεν θα βγάλω ωραίο αποτέλεσμα.
Από μικρή ήξερες ότι θα ασχοληθείς με την ηθοποιία;
Όχι, μικρή μου άρεσε πολύ η ζωγραφική. Παρέα με την αδερφή μου -εκείνη σε πιο προχωρημένες τάξεις, αλλά παράλληλα- πηγαίναμε μπαλέτο, το οποίο λάτρευα. Στεναχωρήθηκα πολύ όταν το σταμάτησα εξαιτίας των απαιτήσεων στο σχολείο. Μετά ασχολήθηκα λίγο με το θέατρο στο σχολείο, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει πολύς χώρος για τέτοιες ασχολίες στα σχολεία, τα ακουμπάνε επιφανειακά.
Στα 18 μου έκανα κάποια δοκιμαστικά για διαφημίσεις και με πήραν. Το έκανα κυρίως για έξτρα χρήματα, ώστε να μπορώ να βγαίνω λίγο περισσότερο με τους φίλους μου, να μπορώ να τους παίρνω κάτι ωραίο στα γενέθλια τους, κτλ.
Αυτή ήταν η πρώτη μου εμπειρία στη κάμερα, η οποία φυσικά δεν έχει καμία σχέση με αυτό που συνάντησα στην ταινία.
Η εγκληματολογία πώς προέκυψε;
Έχω σπουδάσει ψυχολογία και κάποια στιγμή, επειδή με ενδιέφερε, πήρα κάποια μαθήματα για να ξέρω τι θα αντιμετωπίσω.
Πήρα την απόφαση και δικαιώθηκα. Πέρασα πολύ όμορφα στην Ρώμη. Είναι πανέμορφη και ευχαρίστως θα έμενα εκεί, αλλά υπάρχει το φράγμα της γλώσσας.
Παρόλο που μιλάω Ιταλικά, δεν μπορώ να εκφράσω απόλυτα αυτό που θέλω να πω. Είναι μια ιδιαίτερη γλώσσα που αλλάζει πολύ από περιοχή σε περιοχή.
Εκεί -για την ώρα- μόνο την Ελληνίδα που μένει στην Ιταλία θα μπορούσα να κάνω.
Πέρα από “Τα Τέσσερα Κοριτσάκια” τι άλλο κάνεις αυτή την περίοδο;
Τώρα τελειώνω πρόβες σε ένα παιδικό θεατρικό που ξεκινάει στις 28 Οκτωβρίου. Λέγεται “Το Σκλαβί” είναι έργο της Ξένιας Καλογεροπούλου και θα παίζεται στο θέατρο Πόρτα σε συν-σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου και Σοφίας Πάσχου.
Θέλω να είμαι με φίλους μου, δεν με νοιάζει το που. Μου αρέσει να καθόμαστε σπίτι αλλά και το έξω και φυσικά το σινεμά.
Αν έπρεπε να μου πεις γρήγορα κάποιες από τις αγαπημένες σου ταινίες ποιες θα ήταν;
Σίγουρα το “Submarine” που έχει ένα από τα πιο πετυχημένα – σκοτεινά χιούμορ! Το “Ο νόμος της Αγοράς” και άλλη μία εντελώς διαφορετική, αλλά τέρμα αγαπημένη είναι το Star Wars. Όλα τα Star Wars!
Να προσθέσω όμως ότι κάθε Χριστούγεννα εύχομαι να μην είχα δει το “Μόνος στο σπίτι” και να το βλέπω πρώτη φορά.
Αθλείσαι καθόλου;
Κάθε πρωί προσπαθώ ή να τρέχω ή να κάνω ποδήλατο και έπειτα με τα κορίτσια στην πρόβα κάνουμε κάποιες δύσκολες ασκήσεις, σαν yoga/stretching. Προσέχω τι τρώω, δεν θέλω να τρώω διαρκώς απ’ έξω, αλλά δεν θα ζήσω χωρίς τηγανητές πατάτες!