Γύρισε πίσω ο χρόνος σε εποχές rock n’roll και blues. Χορό και λίκνισμα, χιούμορ και μαθήματα αγγλικής γλώσσας μας πρόσφερε ο showman Τόνι Σφήνος και η φοβερή του ομάδα για μία βραδιά στη Μονή Λαζαριστών.
Ξεκινώντας για την παράσταση ήξερα ότι το σόου θα ξεπερνούσε τις προσδοκίες μου. Πριν βρεθώ εκεί, άκουσα πολύ καλά λόγια για τον κύριο Τόνι από το Αμέρικα. Ωστόσο, η εμπειρία ήταν φανταστική και μετά χαράς θα πήγαινα να διασκεδάσω εκεί και σήμερα και αύριο και μεθαύριο.
Ακούσαμε πάνω από 80 κομμάτια σε ένα συνεχές με ελάχιστα διαλείμματα και χορό στο έπακρο πάνω στην σκηνή. Δροσερή η βραδιά που ταξιδέψαμε σε κλίμα προ εικοσαετίας, μουσικών 70’s, 80’s και 90’s. Μία παράσταση που φαίνεται πως κρύβει δουλειά από πίσω της. Πολλές αλλαγές ρούχων, ατάκες και ιστορίες, χορογραφία.
Κάπου στην 21:15 οι μουσικοί ανέβηκαν πρώτοι στην σκηνή για να μας ζεστάνουν με γνωστές χορευτικές μελωδίες του σαξοφώνου, των κρουστών και των εγχόρδων που βρίσκονταν εκεί. Ενδιάμεσα στο live απολαύσαμε και κάποιες σολιές από σαξόφωνο και κιθάρα. Ο καλός συγχρονισμός ήχου και κίνησης των μουσικών-χορευτών ανάμεσα σε καπνούς και φώτα ήδη από τα πρώτα λεπτά προμήνυαν την συνέχεια.
Έπειτα, ανέβηκε η Barbie στην σκηνή, η παρουσία της οποίας σε όλη την διάρκεια του show ήταν μαγευτική! Η ενέργεια της ασταμάτητη, καθώς χόρευε και τραγουδούσε ταυτόχρονα, χωρίς μία στάλα ιδρώτα. Και φωνάρα και κορμάρα…φτού σου! Βαρβάρα Νεμπή το κορίτσι που πραγματικά τα έδωσε όλα, με ψιλές που χτυπούσαν ταβάνι στον εξωτερικό χώρο της Μονής Λαζαριστών.
Είναι φάση το αγόρι, είναι φάση το παιδί μας τραγούδησε κάπου στην αρχή ο Τόνι Σφήνος, όμως αυτό το αγόρι είναι άλλη φάση. Πάτησε το πόδι του στην σκηνή με σκέρτσο και χαμόγελο ανεβάζοντας κι άλλο την διάθεση. Έπαιξε μαζί μας και μας υποσχέθηκε πως μέχρι το τέλος κανείς δεν θα κάθεται στις καρέκλες που υπήρχαν σχεδόν σε όλο το χώρο. Έτσι κι έγινε.
Ο Τόνι μας διηγήθηκε την ιστορία του και πώς βρέθηκε στην ήπειρο του αμερικάνικου ονείρου και την επιθυμία του να αγοράσει το οικόπεδο όπου συνάντησε την κοπελιά του και της είπε ‘Σελώσου’ στην μηχανή του.
Το στυλ με μαλλί, γυαλί και παντελόνι καμπανίζον είναι φτιαγμένο για αυτό τον άνθρωπο. Η περσόνα του Τόνι Σφήνος είναι μελετημένη τέλεια και δεν ξέρω αν αυτός ο άνθρωπος στην ζωή του είναι διαφορετικός, πάντως ο ρόλος που έχει υιοθετήσει του ταιριάζει γάντι.
Τα σκετσάκια με την Βαρβάρα και την Λόλα δεν έλειψαν από την βραδιά. Νότες stand-up comedy, επίσης, μας έκαναν να γελάσουμε, γυμναστικές επιδείξεις, μαθήματα ανώτατης αγγλικής γλώσσας επιπέδου προ-αρχαρίων και φυσικά δεν έλειψε ένας ξάδερφος. Ναι καλά ακούσατε! Ο Ντίνος Σφήνος.
Ο κύριος βρισκόταν στις μπροστινές σειρές και ο Τόνι φυσικά τον ανέβασε στην σκηνή για να μας πει ότι το όνειρο του είναι να γίνει Τόνι no2, χωρίς τραγούδι βέβαια…γιατί δεν το πολυκατείχε.
Υπήρξαν στιχομυθίες τρομερού ενδιαφέροντος μεταξύ του κοινού και του καλλιτέχνη όπως:
-Ουυ!
-Ααα!
-Ουυ!
– Ααα!
Ακράδαντα ερωτύλος που ερμήνευσε Το ξέρω θα ‘ρθεις μια μέρα να με ξαναδείς, Αγαπώ τον τρόπο που χτυπάει η καρδιά σου, Σαν ερωτευμένοι πιγκουίνοι, Δικός σου για πάντα. Από την άλλη, χοροπηδήξαμε σε Rasputin, Daddy cool, Μάθημα Σολφέζ, Μαγικό χαλί. Η λίστα των τραγουδιών είναι πραγματικά τεράστια.
Χωρίς αμφιβολία, δεν θα μπορούσα να ξεχάσω την αξέχαστη Λόλα. Ο έρωτάς της για τον Τόνι φανερός στις ματιές που έριχνε στην αγαπημένη του Βαρβάρα. Η αγάπη της για το κούνημα και το τραγούδι ευδιάκριτη. Με μία λέξη ήταν απαστράπτουσα, ειδικά στο κυπαρισσί λάτιν φόρεμα που έβαλε στο τέλος.
Ο Αντωνής Παπαηλίας στιγμάτισε την παράσταση, ανεβαίνοντας ακόμη και πάνω στα ηχεία να μας τραγουδήσει, για χάρη του Τόνι.
Στο τέλος, ο Αντώνης Σφηνόπουλος, όπως είναι το κανονικό όνομα της περσόνα που έχει χτίσει ο Θάνος Κιούσης, μας αποχαιρέτησε με την επιθυμία για μία επανασύνδεση τον χειμώνα στην συμπρωτεύουσα, την πόλη που πρωτοερωτεύτηκε καθώς είπε στο πρώτο μέρος της παράστασης.
Ανεπιφύλακτα, θα σας πω αν περάσει από τον δρόμο σας να τον κυνηγήσετε και να βρεθείτε στο show του γιατί το χαβαλέ και ο χαμούλης μάς είναι αναγκαίος και ο τύπος ξέρει να το κάνει καλά!