Ένα ταξίδι στην Ιαπωνία είναι μια εμπειρία για να γνωρίσεις την πιο αξιοπερίεργη χώρα στη Γη!
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω βγει πολύ προς τα έξω, μάλλον για να είμαι ειλικρινής δεν έχω πάει σε πολλές χώρες. Αλλά για κάποιες από αυτές θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή.
Αν κάποιος ταξιδέψει στην Ευρώπη, ξέρει ότι αυτή μπορεί να χωριστεί σε κάποια μπλοκ που μπορεί να δει παρόμοια πράγματα.
Ο λόγος που ήθελα να πάω στην Ιαπωνία ήταν αυτό το καθ’ όλα διαφορετικό που είχε αυτή η χώρα.
Η Ιαπωνία, λόγω του έμφυτου νησιωτικού χαρακτήρα των κατοίκων της που διακρίνονται από μεγάλο απομονωτισμό, έχει κάτι εντελώς διαφορετικό σε σχέση με την υπόλοιπη Ασία, πόσο μάλλον με τον υπόλοιπο κόσμο.
Το θέμα, όμως, είναι ότι μετά από αυτό που είδα εκεί, απλά όταν γύρισα είπα μέσα μου ότι στη Δύση έχουμε χάσει τη μπάλα.
Ας πάμε να δούμε τα πράγματα που μου έκαναν εντύπωση στην σύντομη παραμονή μου στην Άπω Ανατολή.
1. Η απόλυτη ησυχία
Όταν κατεβαίνεις από το αεροπλάνο και επισκέπτεσαι μια πόλη, που μαζί με τα περίχωρα φιλοξενεί 30 εκατομμύρια ανθρώπους, το πρώτο πράγμα που περιμένεις είναι να δεις κίνηση, να ακούς φωνές, κακό.
Αντιθέτως, με το που προσγειώθηκα, ήταν λες και είχα προσγειωθεί στην Κεφαλλονιά τα ξημερώματα, μέσα μου σκέφτηκα ίσως επειδή είναι καθημερινή και να μην έχει κίνηση.
Η ίδια ησυχία επικρατούσε και όταν κατέβηκα στην πόλη, εκεί δεν άκουσα ούτε ένα κορνάρισμα. Αλλά και δεν άκουσα κιχ ούτε εντός των μέσων μεταφοράς, μέσα στα οποία βλέπεις αυτό.
Γενικότερα, σαν φιλοσοφία, οι Ιάπωνες έχουν το να μην ενοχλούν τους άλλους, άσε δε που πάντα αναζητούν μια γαλήνη, για αυτό ενώ μπορεί να βρίσκεσαι σε μεγάλες λεωφόρους, βρίσκεις δρομάκια σαν αυτό.
2. Η συνύπαρξη του παλιού με το νέο
Είναι τρομακτικό το πως σε μια χώρα που είναι τόσο τεχνολογικά προηγμένη με πόλεις που έχουν την σύγχρονη αρχιτεκτονική αντίληψη της Δύσης, με τους ουρανοξύστες, βρίσκεις πάντα κάτι που είναι παραδοσιακό και παλιό.
Είτε μέσα στο μητροπολιτικό Τόκιο είτε στο Κιότο που πήγα, μπορείς να συναντήσεις πολλούς ναούς με παλιά αρχιτεκτονική και παλιά κτίρια που δεν θυμίζουν σε τίποτα μια μεγαλούπολη.
Εξυπακούεται ότι αυτή η ακροβασία έχει περάσει και στον τρόπο ζωής, οι Ιάπωνες αναζητούν με εμμονή το καινούριο, (ενίοτε και περίεργο, πόσες φορές έχετε ακούσει κάτι τρελό που ξεκίνησε από την Ιαπωνία), ενώ το ταιριάζουν με τον παλιό τρόπο ζωής και το τελετουργικό.
Αυτό το βλέπεις ακόμα και στους νέους που από τη μια μπορείς να τους δεις έτσι.
Ή να είναι ντυμένοι Goku και να κυκλοφορούν κανονικά.
3. Ο διακριτός ρόλος μέσα στην κοινωνία
Η κοινωνία της Ιαπωνίας είναι βαθιά ταξική, σίγουρα δεν θα καταλάβεις το Ε1 κάποιου που κυκλοφορεί στο δρόμο, εξάλλου δεν θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει τους Ιάπωνες νεόπλουτους.
Όμως θα καταλάβεις τον υπάλληλο γραφείου από το κοστούμι, το φοιτητή από τα πιο ανέμελα ρούχα, τους μαθητές από τις ποδιές, τους διανομείς από τις μπλε φόρμες και τα ποδήλατα.
Αλλά όπως μου είπε ένας Ιάπωνας, «θα καταλάβεις το στάτους κάποιου από τον όροφο του μαγαζιού που επισκέπτεται, όσο πιο ψηλά είναι ο όροφος τόσο πιο ψηλά είναι και ο ίδιος».
4. Η αγάπη τους για την φύση
Η Ιαπωνία είναι πυκνοκατοικημένη, ιδίως στις πόλεις είναι πασίγνωστο αυτό, το μαγικό όμως είναι ότι υπάρχουν παντού πάρκα και ναοί.
Πάντα θα μπορείς να κάνεις έναν περίπατο σε μέρη σαν αυτό.
Σκέψου ότι η αγάπη για την φύση είναι τέτοια που έχουν δυο επίσημες αργίες, που τις ονόμασαν «Ημέρα του βουνού» και «Ημέρα του πράσινου».
Δεν αγαπούν όμως μόνο το βουνό ή το πράσινο, αγαπούν και τις κερασιές, και κάθε χρόνο έχουν πρόβλεψη στα δελτία καιρού για το πότε θα ανθίσουν!
5. Τα θεματικά καφέ
Θες να πιεις ένα ποτό και να στο φέρει μια καμαριέρα (Maid Cafe); Ναι, ναι καλά διάβασες θα πας θα κάτσεις θα έρθει μια γλυκιά γιαπωνεζούλα στα όρια του φετίχ. Θα σου φέρει το ποτό σου και θα σου κρατήσει για κάποια ώρα συντροφιά.
Θες να είσαι σε ένα καφέ και να είσαι περιτριγυρισμένος από γάτες (τις οποίες λατρεύουν οι Ιάπωνες) ή σκύλους; Και από αυτό έχει στην Ιαπωνία.
Σου φαίνεται περίεργο, όμως αυτά τα θεματικά καφέ καλύπτουν τις ανάγκες τον Ιαπώνων, που δεν είναι εύκολο λόγω χώρου να έχουν ένα κατοικίδιο.
Τώρα για τις καμαριέρες, μην πάει ο νους σας στο πονηρό, ίσα ίσα απλά με αυτήν την αμφίεση και με μερικά παιχνίδια, διασκεδάζουν μοναχικούς Ιάπωνες που θέλουν απλά λίγη ανέμελη συντροφιά.
6. Τα μικροσκοπικά μαγαζιά
Είναι κάτι το μαγικό, κυριολεκτικά βρίσκεις μικρά μαγαζάκια που μπορεί να έχουν τα πάντα, μικρά καφέ, μικρά φαγάδικα, μαγαζιά με ρούχα.
Αλλά αυτό το οποίο είναι ακόμα πιο συναρπαστικό είναι το ότι μπορεί να βρεις το καλύτερο cocktail bar της Ασίας, κρυμμένο στον 4ο όροφο μιας πολυκατοικίας, σε ένα χώρο που εδώ στην Ελλάδα πιθανώς να μην το λέγαμε ούτε γκαρσονιέρα.
Γενικά δεν ξέρεις ποτέ ποιο διαμαντάκι θα βρεις, μέσα σε μια πολυκατοικία.
7. Η σχέση τους με την πίστη
Εκεί που ως τουρίστας, περπατάς τις καθημερινές στα πάρκα του Τόκιο και του Κιότο, (να σημειωθεί ότι συνήθως οι ναοί έχουν και πολύ όμορφους κήπους), βλέπεις Ιάπωνες που φεύγουν από την καθημερινότητά τους και ξεκλέβουν λίγο χρόνο για μια μικρή προσευχή.
Κάθε φορά πληρώνουν είσοδο για να μπουν το οποίο απέχει κατά πολύ από τη δικιά μας φιλοσοφία.
Το Θρησκευτικό καθήκον το ακολουθούν όλες οι ηλικίες από παιδάκια σχολείου, που κυκλοφορούν ασυνόδευτα (η εγκληματικότητα είναι μηδενική), έως κοστουμαρισμένους υπαλλήλους και ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας.
Είναι εντυπωσιακό το κλίμα μύησης που μπορεί να νιώσεις μέσα στους ναούς, πράγμα που χάνεται στους εξωτερικούς χώρους με ένα ατελείωτο πανηγύρι με μαγαζάκια και πάγκους που πουλούσαν φαγητό, αναμνηστικά και γενικά ό τι χωρά ο νους σου.
8. Τα τρένα
Όταν κατέβηκα από το αεροπλάνο και έφτιαξα το πάσο μου για τα τρένα, επόμενο ήταν να πάρω τη γραμμή που συνδέει το Αεροδρόμιο με το Τόκιο.
Εκτός του ότι βεβαίως ήρθε στην ώρα του, είδα αυτό.
Γενικότερα, το οποιοδήποτε ταξίδι με τρένο στην Ιαπωνία είναι μια εμπειρία από μόνο του.
Τρένα αθόρυβα, άνετα, με καμπίνες καπνιστών στο πρώτο και το τελευταίο βαγόνι στα δρομολόγια εκτός πόλεων, με ευγενέστατο προσωπικό που περνάει για να πάρεις καφέ και φαγητό.
Πεντακάθαρα και πάντοτε στην ώρα τους, στην Ιαπωνία “το άργησε το μετρό” είναι μια πολύ κακή δικαιολογία, αν τώρα καθυστερήσει κάτι τέτοιο ο σταθμάρχης θα σου δώσει ένα χαρτάκι για πειστήριο!
Το ίδιο ισχύει και στο μετρό αν και εκεί υπάρχουν κάποια θέματα τις πολύ πρωινές ώρες, για αυτό έχουν και σπρώχτες, αλλά πας παντού.
Κάποιοι σταθμοί στο Τόκιο, εξυπηρετούν 1 εκατομμύριο και κάτι παραπάνω επιβάτες την ημέρα. Η Σιμπούγια είχε στον υπέργειο σιδηρόδρομο 24 γραμμές και από κάτω τρεις σταθμούς μετρό.
9. Η κουλτούρα
Ότι και να πεις για τα κτίρια, τα τρένα, το τεχνολογικά επιτεύγματα, στο τέλος, απλά καταλαβαίνεις ότι η Ιαπωνία είναι μια χώρα με βαθύτατη κουλτούρα.
Μια κουλτούρα, με ρίζες ετών που ποτέ δεν αποχωρίζεται την αέναη αναζήτηση για το καινούριο.
Μια κουλτούρα, που ο σεβασμός, η ευγένεια, το καθήκον και η τελειότητα μπορεί να συμβαδίσει με το θέατρο, την διασκέδαση μέχρι αργά τη νύχτα, τα μάνγκα που μπορείς να τα δεις παντού ή και το Hello Kitty που μέχρι και τρένο έγινε.
Ένας πολιτισμός που θα αντιληφθείς ότι ξεκίνησε αρκετά χρόνια πριν, αν επισκεφτείς το εθνικό μουσείο του Ueno.
Με εκδόσεις περιοδικών, όταν στην δύση δεν ξέραμε καλά καλά την τυπογραφία.
Με καταπληκτικό φαγητό, που κάποια στιγμή θα γράψω ένα άρθρο και για αυτό.
Μια χώρα δυσνόητη που ότι και να πω, δεν υπάρχει περίπτωση να το καταλάβεις αν δεν το ζήσεις εκεί.
Και αν δεν σε έπεισαν τα παραπάνω, μπορείς να δεις εδώ γιατί η Ιαπωνία δεν έχει καμία σχέση με τις άλλες χώρες!
Μήπως να αρχίζεις να μαζεύεις λεφτά για το 2020 και τους Ολυμπιακούς;
Μέχρι τότε, またあとでね.