Το Handmaid’s Tale είναι η ξένη σειρά που απλά θα σε σοκάρει.
Στην ακραία περίπτωση που διαβάζεις αυτό το άρθρο και δεν έχεις δει την πρώτη σεζόν, έχω γράψει εδώ εκτενώς γιατί αξίζει να το κάνεις. Στην περίπτωση που δεν έχεις δει τη δεύτερη σεζόν, μην ανησυχείς, το άρθρο δεν έχει spoiler.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Η συγγραφέας του βιβλίου, Margaret Atwood, απ’ όπου έχει εμπνευστεί η σειρά, στην πραγματικότητα έχει γράψει όλα όσα έγιναν στην πρώτη σεζόν. Έτσι, κάποιος που έχει μάθει από το “αμαρτωλό” παρελθόν του Χόλιγουντ, θα ήταν αρκετά καχύποπτος ως προς τη δεύτερη σεζόν. Φυσικά ενώ γράφω αυτό το άρθρο η δεύτερη σεζόν δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα αλλά να σου πω και κάτι, δεν έχει κάποια σημασία.
Η δεύτερη σεζόν μέχρι στιγμής είναι μια ψυχρολουσία συναισθημάτων και γεγονότων που σε κάνουν να αισθάνεσαι πραγματικά άβολα. Δεν μπορώ καν δε να περιγράψω το ασύλληπτο βλέμμα της Elizabeth Moss που στον δεύτερο κύκλο έχει σίγουρα απογειωθεί.
Το πιο σοκαριστικό με αυτή τη σειρά είναι ότι και στη δεύτερη σεζόν καταφέρνει να είναι τραγικά κοντά στην πραγματικότητα. Για μένα, που γενικά θα παραδεχτώ ότι δεν είμαι πολύ fan των ξένων σειρών, επειδή κουράζομαι και ξενερώνω όταν ανανεώνονται χωρίς λόγο για πολλές σεζόν, το Handmaid’s Tale είναι απλά must. Καταφέρνει να διατηρήσει το ενδιαφέρον σου, να κάνει ανατροπές που πραγματικά δεν περιμένεις και παράλληλα να περνάει μηνύματα που με έναν περίεργο τρόπο σε κάνουν να ταυτίζεσαι.
Βέβαια, κάπου εδώ να αναφέρω ότι ο δημιουργός της σειράς Bruce Miller, δήλωσε πως έχει υλικό για δέκα σεζόν. ΔΕΚΑ.
Απλά δεν ξέρω εάν είμαστε έτοιμοι ψυχολογικά για κάτι τέτοιο. Εγώ πάντως σίγουρα δεν είμαι.