Το αναπόφευκτο της μοναξιάς ελπίζουμε ότι δε θα είναι “μοναχικό”!
Λίγα λόγια για τη συλλογή: «Το αναπόφευκτο της μοναξιάς» είναι μία ποιητική συλλογή, που απαρτίζεται από σύντομες ιστορίες στο επίκεντρο των οποίων βρίσκονται οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι εκείνοι που βιώνουν το συναίσθημα της προδομένης αγάπης. Εκείνοι που έρχονται αντιμέτωποι με το σκληρό πρόσωπο του θανάτου και της απουσίας. Μα, κι εκείνοι που γεύονται τη μαγεία του έρωτα σε στιγμές που γρήγορα σώνονται. Κοινός παρανομαστής όλων, η μοναξιά. Το αναπότρεπτο αυτό συναίσθημα που έρπει ανάμεσα τους κι επιβιώνει ροκανίζοντας τις ψυχές τους.
Ο Γιάννης Ζαραμπούκας γεννήθηκε στη Νυρεμβέργη, μεγάλωσε στη Λάρισα, ενώ κατάγεται απ’ την Κοζάνη και σπουδάζει στο ΑΤΕΙ Αθήνας, στο τμήμα της Εργοθεραπείας. Κάνει ταξίδια κι όνειρα διαβάζοντας και χτίζει τους δικούς του κόσμους γράφοντας. Όνειρο του να δημιουργήσει τα δικά του λογοτεχνήματα. Ο Γιάννης είναι αρθρογράφος του Frapress.gr, όπου δημοσιεύει τα δικά του διηγήματα και εξαίρετες βιβλιοπροτάσεις, ενώ διατηρεί και τη διαδικτυακή λογοτεχνική σελίδα Vivlia4U και το αντίστοιχο blog. Άρθρα του θα βρεις και στο koukidaki.
Ο Γιάννης Ζαραμπούκας είναι ένα εξαιρετικό παιδί, γεμάτο ήθος, πολλή φαντασία και δημιουργικότητα και ευγένεια. Μόλις έμαθα για την μεγάλη αυτή συγγραφική του στιγμή, αισθάνθηκα πολυ περήφανη για αυτό το σπουδαίο βήμα και ανυπομονώ για τα επόμενα συγγραφικά του βήματα. Μετά από τόσο καιρό συνεργασίας, δεν θα μπορούσε κανείς άλλος να ζητήσει με περισσότερο “πάθος” από εμένα μερικά λόγια του για το βιβλίο του και τις σκέψεις του για το μέλλον.
«Το αναπόφευκτο της μοναξιάς» είναι η πρώτη ποιητική του συλλογή και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.
1. Ποιο ήταν το έναυσμα για να ξεκινήσεις να συγγράφεις;
“Το αναπόφευκτο της μοναξιάς” θα μπορούσα να πω ότι αποτελεί μία συλλογή συναισθημάτων και εικόνων, με αυτό της θλίψης να κυριαρχεί. Τα περισσότερα ποιήματα γράφτηκαν με έναυσμα ένα συναίσθημα που με πλάκωνε για μέρες, μία εικόνα που συνάντησα τυχαία περπατώντας στα δαιδαλώδη στενά της Αθήνας και αποθηκεύτηκε στη μνήμη μου.
Για παράδειγμα, τα “Κουκούλια Λήθης” γράφτηκαν όταν κατά τύχη εκεί που περπατούσα κάπου στο αθηναϊκό κέντρο εντόπισε το μάτι μου ένα κασμιρένιο παλτό να κρέμεται στο χείλος ενός κάδου.
2. Γνωρίζουμε ότι γράφεις τόσο πεζά κείμενα ( διηγήματα κ.α.), όσο και ποιήματα. Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να επιλέξεις τα ποιήματα έναντι των διηγημάτων για την πρώτη σου ποιητική συλλογή;
Με φανταζόμουν από μικρό ως ένα κομμάτι του λογοτεχνικού χώρου, μιας και από πάντα ήθελα να γίνω συγγραφέας/ποιητής. Για το λόγο αυτό επιθυμούσα τα πρώτα μου δειλά βήματα σε αυτόν, να γίνουν με τρόπο ξεχωριστό. Και πιστεύω πως η ποίηση αποτελεί ένα όμορφο και ιδιαίτερο ξεκίνημα, ειδικά σε μια εποχή όπου οι μεγάλες φόρμες όπως το μυθιστόρημα παράγονται καθημερινά σε μαζικό βαθμό. Να σημειωθεί βέβαια πως και το υλικό της ποιητικής μου συλλογής ήταν σχεδόν έτοιμο σε αντίθεση με όλα εκείνα τα πεζά, με τα οποία καταπιάνομαι κατά καιρούς.
3. Θεωρείς ότι η ποίηση έχει απήχηση στην σύγχρονη Ελλάδα;
Θλίβομαι που το λέω, αλλά δυστυχώς η ποίηση στη σημερινή εποχή δεν χαίρει σημαντικής εκτίμησης από το ευρύ αναγνωστικό κοινό. Ίσως το φαινόμενο αυτό να εντείνεται από τη στερεοτυπική άποψη που επικρατεί πολλά χρόνια τώρα γύρω από αυτή, ότι δηλαδή η ποίηση είναι δυσνόητη και για λίγους. Βέβαια, υπάρχουν πολλές και αξιόλογες φωνές ποιητών, οι οποίοι κάνουν την προσπάθειά τους. Ίσως τελικά να είναι στο χέρι μας, των δημιουργών δηλαδή, το να φέρουμε το αναγνωστικό κοινό πιο κοντά στο είδος της ποίησης!
4. Τι μηνύματα προσπαθείς να περάσεις στους αναγνώστες σου μέσα από τα ποιήματα σου;
Δεν θα ήθελα να αναφερθώ σε κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα. Από τη στιγμή που κόβεται ο ομφάλιος λώρος ανάμεσα στο δημιουργό και το έργο του, οι αναγνώστες είναι αυτοί που θα το διαβάσουν και βάσει των προσωπικών τους φίλτρων θα καθοδηγήσουν τη σκέψη τους.
5. Από ποιους ποιητές εμπνέεσαι;
Αγαπημένοι μου ποιητές είναι ο Ρίτσος, η Πολυδούρη, ο Καββαδίας, ο Αναγνωστάκης και πολλοί άλλοι! Δεν ξέρω αν υποσυνείδητα έχω επηρεαστεί από το έργο τους. Νομίζω πως το αναγνωστικό κοινό είναι αρμόδιο να το κρίνει και αυτό. Σαφέστατα όμως, οι μεγάλοι μας ποιητές αποτελούν και θα συνεχίσουν να αποτελούν πηγή έμπνευσης για όλους εμάς τους δημιουργούς.
6. Πώς φαντάζεσαι το μέλλον σου στο χώρο της λογοτεχνίας και της ποίησης;
Θα ήθελα η πορεία μου στα λογοτεχνικά μονοπάτια να έχει διάρκεια και τα έργα μου να καταφέρνουν πάντα να αγγίζουν τις αναγνωστικές ψυχές. Το επόμενο μου βήμα αν και αργεί πολύ ακόμα, θα ήθελα να είναι ένα πεζό έργο με ιστορικό υπόβαθρο.
7. Το εξώφυλλο της συλλογής αποτελεί δημιουργία της επίσης αρθρογράφου μας Αλεξίας Χάμουζα Γιοβανοπούλου.
Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Την Αλεξία τη γνώρισα διαδικτυακά λόγω της συνεργασίας μας στη στήλη “Φωτολογισμοί” του Frapress. Η αλήθεια είναι πως αρκετά συχνά τα κείμενά μου συνοδεύονταν από τις εμπνευσμένες της φωτογραφίες. Επειδή λοιπόν θαυμάζω το φωτογραφικό της ταλέντο κι η δουλειά της με εκφράζει απόλυτα, ήθελα να είναι αυτή που θα φιλοτεχνήσει το εξώφυλλο! Ομολογουμένως, έκανε εκπληκτική δουλειά, η οποία καθρεφτίζει απόλυτα το περιεχόμενο της ποιητικής μου συλλογής!
Η ποιητική συλλογή “Το αναπόφευκτο της μοναξιάς” θα παρουσιαστεί το Σάββατο 10 Μαρτίου στο Public Συντάγματος στις 18.00 με ελεύθερη είσοδο!
*Εύχομαι από καρδιάς τα καλύτερα για το Γιάννη και το βιβλίο του και τον ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια του και την υπέροχη συνεργασία μας!*