Ένα αφιέρωμα για τα παράθυρα μέσα από την τέχνη της φωτογραφίας!
Είναι η καρδιά που πάντα βλέπει πριν δει ο νους.
Τόμας Καρλάιλ
Τα παράθυρα για ένα σπίτι αλλά και για τα μέσα συγκοινωνίας έχουν τόσο λειτουργική όσο και αισθητική σημασία. Αν σκεφτούμε έναν χώρο δίχως αυτά τότε σίγουρα δεν μας δημιουργείται κάποιο ευχάριστο συναίσθημα. Είναι η φύση μας τέτοια που επιθυμούμε την απόδραση ακόμα και όταν δεν την χρειαζόμαστε.
Η απόδραση έχει να κάνει κυρίως και με την σκέψη μας…
Πόσες φορές έχουμε γείρει σε ένα παράθυρο αφήνοντας τους συλλογισμούς μας να φεύγουν σαν αεροπλάνο σε άδειο διάδρομο; Πόσα παράθυρα μαρτυρούν την αγρυπνία στα πυκνά αξημέρωτα;
Να και πάλι ένα παράθυρο,
πού και πάλι δεν κοιμούνται.
Ίσως – πίνουνε κρασί,
ίσως – έτσι κάθονται.
Ή απλώς – τα χέρια τους
δεν μπορούν οι δυο να χωρίσουν.
Σε κάθε σπίτι, φίλε,
υπάρχει ένα τέτοιο παράθυρο.
Είσαι η κραυγή των αποχωρισμών και των συναντήσεων –
εσύ, παράθυρο στη νύχτα…
Προσευχήσου, φιλαράκο, για το άυπνο το σπίτι,
για το παράθυρο με το φως!
[Μαρίνα Τσβετάγιεβα/ Το παράθυρο]
Ακόμα και αν δεν είσαι φωτογράφος, χρειάζεται μονάχα λίγο ρομαντισμό για να εντοπίσεις εικόνες που σου δημιουργούν την ανάγκη να τις αποτυπώσεις, αφού το κάδρο είναι έτοιμο.
Ας φανταστούμε μια σκηνή από την καθημερινότητα που έχουμε βρεθεί πολλές φορές όλοι μας…
- Ένα λεωφορείο σταματά μπρος σου και ο κύριος με το καπέλο που κάθεται εκ των δεξιών σου έχει μια κινηματογραφική στάση, με το βλέμμα στραμμένο χαμηλά, κοιτά μα δεν σε βλέπει…
- Είναι το παιδί μπροστά του που αφήνει την ανάσα του στο τζάμι για να ζωγραφίσει με τα δάχτυλα, σαν σε καμβά τοποθετημένο στο καβαλέτο…
- Είναι η κυρία που στέκεται όρθια μετά από πολλές ώρες δουλειάς και έχει ακουμπήσει άδοξα το κεφάλι της στην κολώνα περιμένωντας να κατέβει στα επόμενα μέτρα, όσα και αν είναι αυτά…
Όλα σε κλάσματα δευτερολέπτων και εσύ μόλις έκανες τα κλικ σου. Πιθανά να μην τα πάτησες- να μην τα πρόλαβες, πιθανά όμως και να μην τα είδες αλλά οι λήψεις του Travis Huggett μαρτυρούν την συχνότητα αυτών των εικόνων που μόλις περιγράψαμε…
Αργά το βράδυ στην στάση του λεωφορείου…
Ο φωτογράφος της Νέας Υόρκης, Travis Huggett, καταγράφει καθημερινές σκηνές ανθρώπων στις μετακινήσεις τους για τη σειρά του ” Last Night at the Bus Stop”.
Οι φωτογραφίες απεικονίζουν εκφράσεις του προσώπου χωρίς συγκίνηση και αν και είναι κοινό θέαμα, οι εικόνες δημιουργούν ένα απρόσιτο πλαίσιο…
Μέσω αυτής της συλλογής φωτογραφιών ο ίδιος θέλει να εστιάσει στα συναισθήματα των προσώπων που μπορούν και μεταδίδουν οι άνθρωποι ενώ βρίσκονται σε μια δημόσια συγκοινωνία, ένα μέρος όπου βυθίζεται- αν δεν ναυαγεί- από σκέψεις…
Ο Huggett επικεντρώνεται στην φωτογραφία πορτρέτου καθώς και στη μόδα, και η δουλειά του εμφανίστηκε σε διάφορα περιοδικά όπως το Vanity Fair, το New York Times και το περιοδικό New York Magazine.
Οι πόρτες και τα παράθυρα είναι σύμβολα στην καθημερινή μας ζωή και αυτό φαίνεται και στη Λογοτεχνία αφού πολλοί συγγραφείς χρησιμοποιούν αυτά τα σύμβολα για να εφαρμόσουν τα προσωπικά και κοινωνικά ζητήματα των χαρακτήρων τους. Αυτά τα στοιχεία αποτελούν μια εξαιρετική αλληγορία για τις ζωές των ανθρώπων και του πολιτισμού.
Αν αναλύσουμε τον διαχωρισμό που δημιουργεί ένα Παράθυρο μεταξύ του παρατηρητή και του έξω κόσμου, τότε αισθητά έχουμε ένα περιβάλλον όπου το θέμα έχει αποκτήσει μόλις έναν ρόλο και έναν επιθετικό προσδιορισμό: εύθραστο και ευάλωτο αφού το ίδιο δεν έρχεται σε επαφή με τον κόσμο έξω.
Μια απόσταση με πολλές οπτικές…
Εμείς οι άνθρωποι, από την μια, αισθανόμαστε ότι τα παράθυρα φωτίζουν και σβήνουν τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά τα σκοτάδια μας, αφού η έλλειψη του φωτός σηματοδοτεί τον κίνδυνο της έκθεσης στον κόσμο έξω.
Ben The Man
Από την άλλη πλευρά όμως, είναι μια ευκαιρία στον ανοιχτό κόσμο που ανοίγεται μπροστά.
Όλοι έχουμε συναντήσει τέτοιες πόρτες!
Υπάρχει ένας καλύτερος κόσμος, μια διαφορετική ευκαιρία και μεγάλη έμπνευση πίσω από κάθε πόρτα και κάθε παράθυρο.
Χωρίς αυτά τα σύμβολα, ο μυστικός κόσμος που κρύβεται πίσω από αυτά θα αφαιρούσε την ικανότητα να προσπαθούμε να αποκαλύψουμε όσα δεν βλέπουμε με την πεποίθηση πάντα ότι εκεί βρίσκεται η ευτυχία, η έμπνευση, η πίστη και η ευκαιρία.
Αυτές οι πόρτες και τα παράθυρα είναι μέρος της ζωής μας!
Oguzhan Bozkurt
[…]
Τι σημασία έχει ποια μπορεί να είναι η πραγματικότητα που βρίσκεται έξω από μένα, αν με βοήθησε να ζήσω, να αισθανθώ ότι υπάρχω και αυτό που είμαι;
(Σαρλ Μπωντλαίρ, 1821-1867)
Kamrul Hasan