Μια playlist αφηγείται: Καλώς ήρθες 2018!

Μια playlist αφηγείται την ιστορία έξι κομματιών που σημάδεψαν τις εφτά πρώτες μέρες του χρόνου…

Δρομολόγια προς και από τη δουλειά. Βόλτες για καφέ, μπύρες και σινεμά. Ένα πράγμα μένει σταθερό, τα καρφωμένα ακουστικά στα αυτιά μου. Η playlist του κινητού συνθέτει αυθόρμητα το soundtrack της εβδομάδας μου και καταγράφεται στο μουσικό ημερολόγιο μου.

Στουκάρω το αμάξι στην παλιά ντισκοτέκ με Princess Nokia

Η Princess Nokia είναι η underground star του 2017. Και αυτό το κομμάτι με έριξε τόσο βαθιά στα 70s, που θέλω afro μαλλί με χτένα καρφιτσωμένη από πάνω και παπούτσι με πάτο 10 πόντους. Μισό λεπτό να βρω το λεξικό και να γράψω τον τίτλο του κομματιού δίπλα από τη λέξη “γκρουβάρω”.

Μπαίνω στο ring κι από πίσω παίζει

Action Bronson

Αγνή 80s cultίλα το 2017. Αν ο Bronson ζούσε στην Ελλάδα το 1980 θα γύριζε ταινίες με τον Ψάλτη (RIP) και τον Τσάκωνα (επίσης RIP) και εγώ θα μεγάλωνα με τις επαναλήψεις τους στο ALTER (και ξανά RIP). Επίσης, θέλω να γίνω wrestler μόνο και μόνο για να παίζει αυτό το κομμάτι όταν μπαίνω στο ring.

“I started clapping when the chef brought the duck to the table/Uh, that shit was shining like an angel/I never trust a dude named Angel/Long steel 4/5s turn him to an angel”

Απλά υπέροχο!

Παρακολουθώ “βρώμικες” ανταλλαγές και πυροβολισμούς από απόσταση ακούγοντας Raekwon

Το Only Built 4 Cuban Linx είναι ένα από τα album που συνέβαλαν στη δημιουργία του θρύλου που ονομάζεται Wu Tang Clan. Πολύ πριν το κίτρινο W γίνει το γνωστότερο ραπ λογότυπο στο κόσμο, ο Raekwon μαζί με τον Ghostface Killah πρωταγωνιστούσαν σε ένα album – ταινία δράσης, σκηνοθετημένο από τον RZA. Και όσο οι κυλιόμενες σκάλες του μετρό με ανεβάζουν στην επιφάνεια, τα ακουστικά μου γεμίζουν με εικόνες από συναλλαγές ναρκωτικών, πυροβολισμούς σε στενά και μπατσικά να πλησιάζουνε σπινιάροντας από το κάτω τετράγωνο. Wu Tang Clan στα καλύτερα τους.

Νιώθω αδικημένος στη τοποθεσία Feist

https://www.youtube.com/watch?v=z6pK0s_CXbE

Με πνίγει το άδικο ρε φίλε. Δε γίνεται αυτό το album να μην υπάρχει σε καμία λίστα με τα καλύτερα του 2017. Δεν το δέχομαι! Μιλάμε για μία εξαιρετική δουλεία από τη Feist. Προσεγμένη, καλοδουλεμένη, με στιχάρες, με ερμηνεία to the point με όλα τα καλά του κόσμου γενικά. Τέλος πάντων τα είπα και ησύχασα. Σταματήστε να ακούτε Tash Sultana (γιατί μας τα πρήξατε) και ακούστε Feist.

Θέλω να πάω παραλία με τους SUPERSAN

Ο γίγαντας Cut Chemist πετάχτηκε ένα ταξιδάκι μέχρι τη Κολομβία και έπαθε τη πλάκα του. Γυρνώντας πίσω στο Ελ Εϊ σκέφτηκε “Ξέρεις τι θα μέτραγε; Να κάνω ένα remix album μόνο με afro, cumbia και latin ήχους. Αλλά ξέρεις τι μετράει περισσότερο; Να συνεργαστώ με κόσμο απ’ όλο το κόσμο!”. Εντάξει δεν έγινε ακριβώς έτσι, αλλά σίγουρα έγινε κάπως έτσι. Έτσι λοιπόν οι δικοί μας SUPERSAN κατέληξαν να φιγουράρουν στο δίσκο “Going Back to Cali: Cut Chemist’s Colombian Crates Remixed” και εγώ κατέληξα Γενάρη μήνα να μετράω αντίστροφα για το καλοκαίρι.

Επίσης οι SUPERSAN βγάλαν μία δισκάρα ονόματι “Half Man Half Clap” τον περασμένο Μάρτη, οπότε να πάτε να τον ακούσετε, επειδή σας το λέω εγώ. Και να ξέρετε είμαι άτομο εμπιστοσύνης.

Αναζητώ το θαυματουργό παρέα με τον Skale

Η αναζήτηση του θαυματουργού είναι μία πολυεπίπεδη διαδικασία που πιθανότατα δεν έχει τέλος. Βρίσκεται άραγε ανάμεσα στους χιλιάδες σου εαυτούς που κινούνται στο σκοτάδι της σκιάς του κόσμου; Μήπως στο σκονισμένο ράφι που κρατάς τα τρόπαια της εφηβείας σου; Ή σε ακολουθεί καθώς γυρίζεις στα μέρη που έμαθες να ζεις; Ο Skale μας αφηγήθηκε όλους αυτούς τους προβληματισμούς (και μερικούς ακόμη) τη προηγούμενη βδομάδα στο υπόγειο του BUMS. Έκανε live-αρα και εγώ ακόμη τραγουδάω. Καλοτάξιδο Σίμο!

*Η playlist θα επιστρέψει με περισσότερες ιστορίες προς αφήγηση.