Μια playlist αφηγείται: Διαφορικές εξισώσεις με μουσικούς συντελεστές!

Μια playlist αφηγείται την ιστοριά των κομματιών που κάνουν το διάβασμα να πονάει λιγότερο…

Πηγάδια και φράγματα δυναμικού. Απεργίες και κολλημένα αμάξια στους κεντρικούς δρόμους. Νέα μουσική και ενθουσιασμός. H playlist σημειώνει τα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα της εβδομάδας και αναλαμβάνει την εξομάλυνση τους.

Αυτοσχεδιάζω μπροστά απ’ το καθρεφτη με Bob Marley

Ο πλανήτης Γη σε μικρογραφία, μία μπλε σφαίρα που στριφογυρίζει ανέμελα γύρω από τον Ήλιο. “Έχεις ακούσει για τον τύπο που έπεσε από τον ουρανοξύστη; Προσπαθούσε να καθησυχάσει τον εαυτό του κατά τη πτώση του μονολογώντας: Όλα καλά ως εδώ…όλα καλά ως εδώ… Σημασία δεν έχει το πως πέφτεις, αλλά το πως προσγειώνεσαι.” Μια μολότοφ συγκρούεται με τον πλανήτη μας και αυτός παραδίδεται στις φλόγες. Le monde est à vnous. Ένας μουσικός θρύλος ονόματι Bob Marley ανοίγει μία ταινία που έμελε να δημιουργήσει το δικό της θρύλο. Και το όνομα αυτής “La Haine”.

Δε μπορώ να περιμένω το νέο CD του Evidence

Όταν έχεις δει ένα άνθρωπο να “κατεδαφίζει” ένα stage τόσο αβίαστα και τόσο ολοκληρωτικά όπως ο Evidence, δε μπορείς να μην τον κατατάξεις στους αγαπημένους σου performer. Έχουν περάσει έξι (wow μεγαλώνω) χρόνια από εκείνο το βράδυ στο Κύτταρο και εγώ δεν έχω συνέλθει ακόμα. Όπως και δε μπορώ να περιμένω μέχρι τις 26 του Γενάρη για να κυκλοφορήσει το νέο του album.

“Never waiting on the industry
Waiting on the tables ’til the tables turning into me
Go back, hands on the clock, you call it throwback
But only no dope and judge not if I know that”

Flow για σεμινάριο, PHD, ντοκτορά, γενικά για ακαδημαϊκό τίτλο.

Τρώω κρουασάν για πρωϊνό με Doctor Rockit

https://www.youtube.com/watch?v=jQrsGpFewWo

Δεν έχω πάει ποτέ στο Παρίσι και δεν έχω μπει ποτέ στο Καφέ ντε Φλορ. Ωστόσο, οι μουσικές του Doctor Rockit (ή κατα κόσμον Matthew Ηerbert) έχουνε μια τέτοια αύρα που με κάνει να φαντάζομαι πως είναι. Το πιο πιθανό είναι πως οι σκέψεις μου δε θα ταυτίζονται με τη πραγματικότητα, but hey give me a break. Είμαι σίγουρος πως και εσύ θα προτιμούσες να διαβάζεις εκεί παρά στο διαμέρισμα του πρώτου με θέα τις εργατικές. Ειδικά εάν έλυνες διαφορικές εξισώσεις. Έτσι δεν είναι;

Τα σπάω όλα με Vodka Juniors

Όλη η πορεία των Vodka Juniors μπορεί να αποτελέσει ένα υπέροχο παράδειγμα μιας νίκης της ανεξάρτητης μουσικής στο μικρό μας μουσικό χωριουδάκι. Αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας. Το θέμα μας είναι πως μόλις κυκλοφορήσαν έναν εξαιρετικό δίσκο και να πάτε να τον ακούσετε γιατί εγώ έχω ενθουσιαστεί. Ακολουθεί κριτική σε ρυθμό πολυβόλου: Πολύ καλοί στίχοι, οριακά αγγίζει το Dark Poetry. Μουσικά κινείται στο ύφος του Club Riot, όμως, λίγο πιο ήρεμο ανά στιγμές. Τα ηλεκτρονικά στοιχεία που πετάγονται σε ανυποψίαστο χρόνο ανεβάζουν πολλά level το εκάστοτε κομμάτι. Γουστάρω πολύ και πάω να το ξανακούσω. Adios.

Βολτάρω στο Vice City με Stereodate

“We want the funk” βροντοφώναζε ο Ahmad στο όχι-και-τόσο-μακρινό 1994 και, προφανώς, δεν περίμενε η φωνή του να φτάσει μέχρι τη βαλκανική χερσόνησο. Ωστόσο, οι RSN και Cayetano μάλλον άκουσαν αυτό το κάλεσμα και έδωσαν στο λαό δύο υπέροχες “γκρουβιές” τιτλοφορημένες ως Stereodate (και με δωρεάν κατέβασμα παρακαλώ). Με την συμμετοχή του σπεσιαλίστα George Perin στα φωνητικά, το You got Love με έβαλε δίπλα στον Tommy Vercetti, μέσα σε μία καλογυαλισμένη μοβ Cheetah να κάνουμε τσάρκα στο Ocean Beach, χαζεύοντας τις νέον επιγραφές, χαμένοι μέσα στη funk-ίλα…

Δε νοσταλγώ πια το παρελθόν με Φοίβο Δεληβοριά

Το έργο της παλιάς γενιάς, που δεν καταδέχεται οποιαδήποτε προσπάθεια της νέας δε θα σταματήσει πότε να παίζεται επάνω στο σανίδι της ζωής. Και βέβαια πρωταγωνιστής αυτού του έργου είναι το αδιάσειστο επιχείρημα “Παλιά ήτανε καλύτερα”. Ένας πρωταγωνιστής με άρτιο παίξιμο και θεατρικές ικανότητες που ενίοτε πείθει και το νέο ηλικιακά κοινό. Αλλά όλα πρέπει να έχουν και τα όρια τους. Αναγνωρίζω την αίγλη του παρελθόντος, εμπνέομαι και μαθαίνω από αυτό, αλλά δε μπορώ να το δεχτώ ως την απόλυτη αλήθεια για τη ζωή, την τέχνη, το σύμπαν κλπ. Όχι άλλη προγονοπληξία, όχι άλλη ρετρολαγνεία, όχι άλλη εξιδανίκευση μίας εποχής που δε ζήσαμε ποτέ. Πες τα ρε Φοίβο γιατί εγώ είμαι μικρός ακόμα για να μιλάω μάλλον…

*Η playlist θα επιστρέψει με περισσότερες ιστορίες προς αφήγηση.