O Τάσος Μπουλμέτης επιστρέφει στην μεγάλη οθόνη με το κιτρινόμαυρο docufiction 1968 και ιδού οι εντυπώσεις μας!
Πόσο εύκολο είναι να παρουσιάσεις ‘ιστορικά’ γεγονότα με αντικειμενικότητα και με έναν απλό και παράλληλα ενδιαφέρων τρόπο, που δεν θα κουράσει, αλλά θα κινήσει το ενδιαφέρον του θεατή για μια περαιτέρω έρευνα επί του θέματος; Η απάντηση μάλλον είναι καθόλου!
Ο Τάσος Μπουλμέτης επιστρέφει στις κινηματογραφικές αίθουσες με το 1968, ένα docufiction (δηλαδή έναν συνδυασμό αληθινών μαρτυριών με δραματοποιημένες ιστορίες οι οποίες έχουν μερικώς επινοηθεί από τον σεναριογράφο/σκηνοθέτη) προκαλώντας αντιδράσεις όπως έγινε γνωστό στον Σύνδεσμο του Πανιωνίου γεγονός ιδιαίτερα λυπηρό για το αθλητικό ιδεώδες που ακολουθεί κάθε μορφή αθλητισμού. Παρόλο που στο ενεργητικό του έχει μόνο 4 ταινίες μπορούμε να πούμε ότι η καθεμία είναι ένα υπόδειγμα σκηνοθεσίας και σεναρίου.
Δείτε εδώ όσα μας είπε ο Τάσος Μπουλμέτης για το 1968!
Το σενάριο της νέας του ταινίας ‘1968’ δεν είναι τίποτα άλλο παρά το παιχνίδι ΑΕΚ-Σλάβια Πράγας, το οποίο έλαβε χώρα στο Καλλιμάρμαρο στις 4/4/1968 μπροστά σε 80.000 θεατές- νούμερο ρεκόρ για μπασκετικό παιχνίδι. Μια μεγαλειώδης νύχτα για όλη την Ελλάδα αφού εν μέσω Χούντας η νίκη της ΑΕΚ και η κατάκτηση του Ευρωπαϊκού τίτλου (η ΑΕΚ ήταν η πρώτη ελληνική ομάδα σε επίπεδο συλλόγων που πήρε αυτό τον τίτλο) προκαλεί έστω και για λίγο την ψυχική ανάταση που χρειαζόταν ο λαός.
Βλέποντας αρχικά το τρέιλερ σου γεννώνται αμφιβολίες για το αν θα είναι μια αντικειμενική παρουσίαση των γεγονότων ή απλά μια παραγγελία της ΑΕΚ (μην ξεχνάμε ότι η παραγωγή είναι της AEK BC και του Mάκη Αγγελόπουλου) για την δημιουργία μιας καθαρά ‘οπαδικής’ ταινίας, η οποία δεν θα προσφέρει τίποτα άλλο παρά λίγο ακόμα φανατισμό στον ήδη ‘λαβωμένο’ χώρο του ποδοσφαίρου από τέτοιου είδους φαινόμενα.
Ο βασικός άξονας της ταινίας είναι η μετάδοση του παιχνιδιού ΑΕΚ-Σλάβια. Ουσιαστικά ο θεατής παρακολουθεί το παιχνίδι με την αυθεντική περιγραφή του εξαιρετικού sportscaster Βασίλη Γεωργίου, όπου ανά τακτά χρονικά διαστήματα διακόπτεται από τις μαρτυρίες των παικτών της ΑΕΚ που είχαν συμμετάσχει στο παιχνίδι καθώς και θεατών που ήταν εκείνη την νύχτα στο Καλλιμάρμαρο. Οι δραματοποιημένες σκηνές είναι λίγες χωρίς κάποια αξιόλογη σχολιασμού ερμηνεία από πλευράς ηθοποιών, άλλωστε μην ξεχνάμε ότι ο στόχος δεν ήταν να αναδειχθεί η ερμηνευτική δεινότητα των ηθοποιών. Παρόλα αυτά αξίζει να σημειωθεί ότι στο καστ συμμετέχουν ‘ηχηρά’ ονόματα όπως: Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Αντώνης Αντωνίου, Ορφέας Αυγουστίδης, Στέλιος Μάινας, Γιώργος Μητσικώστας.
Βλέποντας την ταινία ο θεατής καταλαβαίνει αβίαστα πόσο καλοδουλεμένη είναι. Εφημερίδες της εποχής, αρχειακό υλικό, συνεντεύξεις με τους πρωταγωνιστές της εποχής σε διαφορετικά μέρη, εξωτερικά γυρίσματα όλα αυτά συνάδουν στο να χαρακτηριστεί η παραγωγή άρτια. Οι στιγμές αμηχανίας και συγκίνησης από τους συνεντευξιαζόμενους δείχνουν τον αυθορμητισμό και την αυθεντικότητα που χρειάζεται ένα docufiction για να πάρει σάρκα και οστά. Βέβαια λόγω του παραπάνω γεγονότος χαραγμένο μένει στην μνήμη του θεατή το σχόλιο ότι ‘τότε ήταν όλοι Έλληνες παίκτες’ γεγονός το οποίο παραπέμπει σε ρατσιστικές απόψεις τις οποίες κατά κόρον ακούμε ιδίως μετά την άνοδο των αδερφών Αντετοκούμπο. Τέλος; τα προκατασκευασμένα κείμενα δεν έχουν θέση εδώ και αυτό έχει γίνει αντιληπτό από τον σεναριογράφο και σκηνοθέτη Τάσο Μπουλμέτη γεγονός το οποίο ακολουθείται από μεγάλο ρίσκο το οποίο και δεν δίστασε να πάρει ο σκηνοθέτης.
Βέβαια όσο αντικειμενική και να είναι η παρουσίαση των γεγονότων τα στοιχεία ‘υπερβολής’ δεν λείπουν. Προσοχή ακολουθεί Spoiler!!! Κανένας δεν αμφιβάλλει για την σημασία του τελικού ΑΕΚ-Σλάβια. Παρόλ’ αυτά ας μην είμαστε υπερβολικοί δεν είχε κατέβει όλη η Αθήνα στους δρόμους, ούτε καθολικά ο πληθυσμός ήταν πάνω από το ράδιο. Στην ταινία δίνεται η εικόνα ότι η 4η Απριλίου ήταν σαν αργία. Σίγουρα εν μέσω Χούντας το παιχνίδι είχε ακόμα μεγαλύτερη σημασία αλλά…
Δευτερευόντως στο φινάλε της ταινίας παραλληλίζεται η νίκη της ΑΕΚ με άλλα σημαντικά γεγονότα που έλαβαν χώρα το 1968 ανά τον κόσμο. Όχι, προφανώς και η δολοφονία Κένεντυ, η δολοφονία του Martin Luther King, η Άνοιξη της Πράγας, ο Γαλλικός Μάης δεν έχουν την ίδια βαρύτητα που είχε η νίκη της ΑΕΚ. Δεν θα μπορούσαν να έχουν! Αυτά τα γεγονότα άλλαξαν τον ρου της ιστορίας! Βέβαια θα μπορούσε να πει κάποιος ότι απλά ο Τάσος Μπουλμέτης ήθελε να παρουσιάσει το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνταν η ταινία, προσωπικά το θεώρησα υπερβολικό και άστοχο.
Αδιαμφισβήτητα πάντως η ταινία δεν έχει να ‘κάνει’ με οπαδούς, δεν απευθύνεται στους οπαδούς της ΑΕΚ, αλλά σε όλο το σινεφίλ κοινό που θα ήθελε να δει πως κάποιος μπορεί να του διηγηθεί τούτη την ιστορία.