Συναντήσαμε την Daphne Bluebird στο Belleville και μας είπε για το καλλιτεχνικό παρελθόν και μέλλον της!
Άκουσα για πρώτη φορά την Daphne Bluerbird σε ένα cover της με τον AkizzBeatzz. Who will comfort me (Cover Melody Gardot). Έπειτα ανακάλυψα και την original version του cover με τους Daphne Bluebird & Αλέκο Γεωργουλόπουλο.
Ενθουσιασμένος από το τραγούδι και την χροιά της Δάφνης, πήγα να την ακούσω live. Μαγική βραδιά. Η φωνή της καλύτερη live απ’ότι ηχογραφημένη και ο Αλέκος Γεωργουλόπουλος πραγματικός μάγος του guitar looping.
Πες μας 2 λόγια για την συνεργασία σου με τον Αλέκο Γεωργούλοπουλο;
Με τον Αλέκο παίζουμε επί το πλείστον μαύρη μουσική και το κύριο χαρακτηριστικό μας είναι ότι είμαστε 2 άτομα με one man band χαρακτήρα.
Δηλαδή;
Δηλαδή δημιουργούμε την αίσθηση, με το guitar looping και το έντονο dub στοιχείο (το άπλωμα του ήχου στον χώρο), ότι πρόκειται για μία πολυμελή μπάντα και όχι έναν τύπο με κιθάρα και εμένα.
Τα κομμάτια χτίζονται εκείνη την στιγμή, ζωντανά. Για αυτό και είναι πάντα διαφορετικά. Δεν χρησιμοποιούμε ποτέ έτοιμα, αποθηκευμένα στοιχεία.
Και πώς επιτυγχάνεται αυτή η συνοχή;
Μπορεί η μουσική μας να είναι πάντα live, αλλά έχουν προηγηθεί πάμπολλες ώρες πρόβας και συζήτησης για κατάληξη στην δομή που θα ακολουθήσουμε. Φυσικά παίζει full αυτοσχεδιασμός, αλλά με τον Αλέκο είμαστε σε απόλυτη συνεννόηση πάνω στην σκηνή.
Εάν κάτι στραβώσει σε ένα τραγούδι σας τι κάνετε;
Κοίτα, αν γίνει στραβή, έγινε… Αν είναι σοβαρή, θα πρέπει να το πάρουμε από την αρχή. Αλλιώς θα συνεχίσουμε όπως χτίσαμε και θα διορθωθεί από μόνο του.
Η Δάφνη μεγάλωσε μέσα στην μουσική και το θέατρο. Ο πατέρας της είχε τελειώσει σκηνοθεσία σε μία εκ των δυσκολότερων σχολών της Γερμανίας και έπειτα υπήρξε σκηνοθέτης σε όπερα και θέατρο. Όσο μεγάλωνε η Δάφνη τόσο μεγάλωνε και η επιθυμία της να μπει και να εργαστεί στον ίδιο χώρο με τον πατέρα της.
Ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία (5-6) εντατικά μαθήματα πιάνου και στα 14 της, έπειτα από αρκετές παρακλήσεις, ο πατέρας της δέχεται να την πάρει ως βοηθό στο θέατρο. Παρόλο που βλέπει από νεαρή ηλικία τα καλά, αλλά και τα άσχημα του επαγγέλματος, ερωτεύεται το θέατρο και την ζωή γύρω από αυτό. Τελειώνοντας το σχολείο σπουδάζει υποκριτική και θέατρο (στο Εθνικό Θέατρο), ενώ παράλληλα, δεν αφήνει την μουσική και σπουδάζει στο Ωδείο Αθηνών (πιάνο).
Έπειτα από όλες αυτές τις σπουδές;
Έπειτα η αλήθεια είναι ότι ήθελα να σπουδάσω λίγο ακόμα και έφυγα για μεταπτυχιακό σε Σκηνοθεσία Θεάτρου & Όπερας στο Λονδίνο. Τελειώνοντας το μεταπτυχιακό μου προσέφεραν δουλειά για να διδάξω υποκριτική σε μεταπτυχιακούς φοιτητές από το Πανεπιστήμιό μου (University of Essex) και… δεν μπορούσα να αρνηθώ, με αποτέλεσμα να μείνω 10 έτη εκεί.
Η Δάφνη διδάσκει Υποκριτική & Σκηνοθεσία εκεί και παράλληλα εργάζεται ως Βοηθός σκηνοθέτη και ως σκηνοθέτης σε μεγάλα θέατρα και σχολές του Λονδίνου, όπως η Βασιλική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης (RADA), το Βασιλικό Θέατρο Μουσικής (Royal College of Music), τα Riverside Studios, το Shakespeare’s Globe Theatre κ.α., του οποίου τότε διευθυντής ήταν ο Mark Rylance.
“Ο Mark Rylance ερχόταν κάθε φορά με ποδηλατάκι, καπελάκι και γενικά, φυσιογνωμικά δεν σου πήγαινε το μυαλό ότι αυτός είναι διευθυντής της σχολής. Πολύ απλός, πολύ cool και μάλιστα εκεί μου συνέβη κάτι πολύ παράδοξο, για τα δικά μας δεδομένα. Έπειτα από έναν μήνα από την ολοκλήρωση μιας δουλειάς, μας πήραν τηλέφωνο να μας πουν ότι περίσσεψαν λεφτά από την παραγωγή και θέλουν να μας τα μοιράσουν”… (σ.σ Στην Ελλάδα θα είχαν γίνει Belvedere 3λιτρες)
Αυτήν την περίοδο με τι ασχολείσαι;
Σαν εργασία κάνω κάποια speakage, διδάσκω υποκριτική και Αγγλικά, ενώ πάνω στην μουσική φτιάχνω πολλά κομμάτια (στίχο και μελωδία), βγάζουμε ένα τραγούδι με Mc Yinka και έχω αρκετά επερχόμενα live..
- 7 Δεκεμβρίου, Σκάζη Πλατεία Βαρνάβα, με Αλέκο Γεωργούλοπουλο
- 19 Δεκεμβρίου,Zoo στο Χαλάνδρι, με Αλέκο Γεωργουλόπουλο
- 22 Δεκεμβρίου Modu, στην Αθήνα, με Blend Mishkin & Anna Mystic
Όσοι έχετε ακούσει την Δάφνη, είτε ζωντανά είτε σε κάποιο βίντεο της, θα έχετε προσέξει την ιδιαιτερότητα της φωνής της, που χωρίς να φωνάζει, φωνάζει… και έχει να πει για αυτό κάτι.
“Δεν μου αρέσει να γκαρίζω. Δεν μου αρέσει ο θόρυβος χωρίς λόγο και διαφωνώ κάθετα πως οι καλοί τραγουδιστές είναι αυτοί που πιάνουν ψηλές (νότες). Αυτή η άποψη έχει γεννηθεί στην Αμερική και είναι καθαρά μαρκετίστικη και αν μη τι άλλο χαζή. Πέραν αυτού, μειώνει ξεκάθαρα τον ρόλο της γυναίκας πάνω στην σκηνή. Ότι δηλαδή αν δεν φωνάξει, αν δεν καταστρέφει το μουσικό της όργανο, τότε δεν ακούγεται- δεν της δίνουν σημασία.
Στην καθημερινότητα μας, αλλά και στο θέατρο οι συνθήκες είναι διαφορετικές και μοναδικές. Όταν φωνάζεις υπάρχει κάποιος λόγος. Δεν γίνεται όμως να φωνάζεις συνέχεια. Το ίδιο οφείλεις να κάνεις και σε οποιαδήποτε σκηνή καταλαμβάνεις και απολαμβάνεις ως μέρος της. Αν απλώς ουρλιάζεις συνέχεια δεν σέβεσαι την μοναδικότητα του οργάνου σου και υποδεικνύεις πως δεν γνωρίζεις να το χρησιμοποιείς.”
Επισκεφθείτε την σελίδα της, Daphne Bluebird, για περισσότερη δουλειά της και νέες συνεργασίες που έρχονται με AkizzBeatzz, Mc Yinka, Soulnek, draedsquad & Blend Mishkin και απολαύστε την μελωδικότητά της στο Soundcloud Daphne Bluebird.
Ευχαριστούμε τον φωτογράφο μας Δημητρή Σκα και το Belleville Athens για την φιλοξενία.